Eerst en vooral enkele losse nota’s. Ze zijn niet echt relevant, maar ik zet ze er toch even bij.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1.       Deze blog moet je eigenlijk lezen met mumford & sons loeihard naast je oren. Ik weet niet of je zelf ook in een bepaalde emotionele staat raakt van muziek, maar ik wel en zo heb ik hem geschreven.

2.       Ik vind het fantastisch dat er mensen meelezen en deze fase van mijn leven delen. Hoewel ik niet weet wie leest en in welke mate ze volgen, geeft het mij toch een gevoel van steun en verbondenheid. Ik ben niet de meest open persoon en dit is een eerste stap waarbij ik me blootgeef en wil delen wat ik denk en voel zonder terughoudendheid. Bij elke blog kan je commentaar geven als je dat wil, hou je zeker niet in om dat te doen.

3.       De reden dat ik zo laat schrijf is omdat ik ten eerste niet kan slapen en ten tweede tijdelijk bij mijn ouders woon. Ik ben die mensen daar zeker dankbaar voor, maar na zestien jaar is het geen evidentie en vertoon ik dus vluchtgedrag.

Tot zover de nota’s.

Vandaag is een dag met een dubbel gevoel. Ik ben tot een heleboel inzichten gekomen waarvan er sommige aangenaam zijn en sommige heel wat minder.

Zo heb ik beseft op welke punten ik zelf verkeerd gereageerd of gehandeld heb. En dat is hard, want het zijn die punten die hem hebben weggejaagd en ze zijn zo eenvoudig te veranderen. Alleen kan ik hem dat nu niet zeggen, hij zou het toch niet geloven. Het doet mij ook realiseren dat we echt bij elkaar passen, maar ik heb niets aan dat inzicht als hij er zelf ook niet toe komt

Ik besef ook dat ik in de eerste plaats voor mezelf moet groeien en problemen aanpakken. Het zou fantastisch zijn als hij dat dan ook ziet, maar evengoed leert hij volgende week iemand anders kennen. Hij zei dat het met mij anders was dan met zijn vorige vriendinnen en misschien is dat waar. Misschien ben ik de vrouw waarmee hij een tweede kans wil en er echt voor wil gaan. Misschien is dat gewoon wishfull thinking.

De positieve dingen van de dag:

-          Ik heb nieuwe inzichten gekregen

-          Ik heb de moed om problemen echt aan te pakken

-          Ik heb voor het eerst in een jaar niets van mij laten horen, geen mail, geen sms, geen belletje

-          Ik heb goede gesprekken gehad

-          Ik ben er niet onderdoor gegaan

De mindere zaken:

-          Hij heeft mij niet genoeg gemist om zelf iets te laten horen (misschien is dat ook wat snel, het is maar één dag en hij heeft ruimte nodig om zichzelf te vinden en mij te kunnen missen)

-          Ik heb nog steeds niet uitgehuild en dat zit dus nog ergens opgekropt

-          Ik eet te weinig en begin er onrustwekkend mager uit te zien

-          Ik slaap te weinig en ik rook teveel

-          Ik mis hem nog steeds op het pijnlijke af

Wat ik nu moet doen, is terug op gewicht komen. Mijn leven aangenaam maken in die mate dat ik niet zomaar alles opgeef als ik hem zou terugkrijgen. Volharden in mijn beslissingen en voor mezelf opkomen. Eens goed uithuilen en een avondje rust nemen (zodra hier een tv staat). Proberen te genieten van wat ik heb en niet gedurig aan hem denken. Niet wachten op een teken van leven, het komt of het komt niet, wachten verandert daar niets aan.

En nu vooral wat slapen en zien wat morgen brengt.

Goede nacht!