SINGLE 30-SOMETHING, MAMA EN IT CONSULTANT. HILARISCHE UPS EN LEGENDARISCHE DOWNS, MET VALLEN EN OPSTAAN, EN AL EENS BLIJVEN LIGGEN.
07-03-2012
WEG
7 maart 2010, dag op dag 2 jaar geleden. De eerste nacht (en de enige) dat the Ex, Vedette en ik in één kamer slapen. Tot dan sliepen Vedette en ik beneden, want the Ex "heeft zijn nachtrust nodig", voor zijn zware job. Die avond dring ik aan, wij slapen ook boven. Ik ben uitgeput. Een maand met maximum 4 uur slaap per 24 uur, soms meer dan 8 borstvoedingen per dag. Na een zware bevalling van 20 uur en een resem complicaties waarbij ik 2 keer bijna het loodje legde. En zonder enige emotionele steun of liefde, want the Ex doet weer raar. "Aanpassingsproblemen" maak ik mezelf wijs, ook al is hij qua verdacht gedrag niet aan zijn proefstuk toe.
Die nacht slaapt enkel ons Vedette. Na uren aandringen en alle mogelijke verklaringen af te gaan, breekt hij. Ik had het al geraden, alhoewel hij het toen hardnekkig ontkende. Hij heeft wéér gevoelens voor MM, en al een tijdje. Het is wéér bezig. Al sinds ik hoogzwanger ben. En hij is bang, heel bang dat ik samen met Vedette ga weg gaan. Ik voel me verstijven en mijn hart lijkt te stoppen met kloppen. Maar tegelijk denk ik - door alle emoties heen -, "Ik weg gaan? Forget it! Jij moet hier weg, weg bij ons, jij hoort hier niet".
Hij heeft het nog 6 maanden uitgehouden. Maar voor mij had hij die nacht al mogen gaan, ik was toch al weg.
Na te weinig en te kalm, belooft deze maand véél spannender te worden. Elk weekend staat zo goed als volgepland. En mijn weekends duren 3 dagen , nog tot Vedette naar school gaat in september.
Morgen moet er geshopt worden en ga ik met Vedette naar onze lokale wonderdokter en osteopaat. In de vroege avond worden we verwacht op een verjaardagsfeest op mijn oude universiteit. Daarna, als Vedette in dromenland is, komt er nog een vriend op bezoek. Zaterdagnamiddag probeer ik bij BizzyB nog wat babyspullen af te leveren. 's Avonds gaat Vedette naar papa en ga ik met mijn sport-vriendinnen lekker eten en daarna dansen in een volledig foute keet. Zondag gaan we schoenen kopen voor Vedette en samen rusten
Ondertussen probeer ik in mijn hoofd, op elk vrij moment, een oplossing te vinden voor een wiskundig probleem waar ik mijn werkweek vanavond mee afrondde: hoe bereken ik een vast (n) aantal (x,y) coördinaten op een GPS route tussen twee locaties op een kaart, die deze route in n gelijke delen verdeelt? (Mail maar als u een serieuze oplossing kan aanbieden )
Gisteren leerde ik één van mijn zeldzame vrouwelijke collega's nog wat beter kennen. Tijdens onze pauzes raakten we al eens aan de praat. Een jaar of 10 geleden kwam ze vanuit een Oost-Blokland in België toe, met enkel wat plastic zakken. Haar diploma van bio-ingenieur was hier geen bal waard en ze sprak geen woord Nederlands of Engels. Dus ging ze aan de slag als arbeidster in een champignonkwekerij. Lange, zware dagen die ze 's avonds nog eens langer maakte met avondonderwijs in Engels, Nederlands en Informatica.
Vandaag zit ze een paar bureaus verder dan mij en is er geen enkel gebied waarop ze moet onder doen. Ze komt wat koel over soms, maar misschien ligt dat aan de typische tongval van haar verder vlekkeloos Nederlands. Een straffe madame zoals ik dat noem, die de vruchten plukt van al haar harde werk en doorzettingsvermogen. Iemand die het allemaal netjes voor mekaar heeft.
Toen ik haar gisteren vroeg of ze kinderen had, ontkende ze dat met klem. "Nu ja", zegt ze emotieloos, "mijn man heeft er 2". Eén van 27 en één van 13, die haar het leven danig zuur maken en een hartsgrondige hekel aan haar hebben. "Het is te laat", zegt ze droog, "ik ben al 36". Ik verzeker haar dat ze dan nog wel een paar jaar heeft. "Het kan er niet meer bij" zegt ze. En ze vertelt op haar eigen nuchtere manier, dat haar man een paar jaar geleden een ongeval heeft gekregen en in een rolstoel zit. Elk vrij moment verzorgt ze hem full-time. Ik verzeker haar dat je zonder kinderen even gelukkig kunt zijn als mét. Zij beaamt. "Ik ben gelukkig" zegt ze, bijna glimachend, "uiteindelijk heeft een vrouw gewoon iets of iemand nodig om voor te zorgen, of dat nu een hond, een kat, of een man is, maakt niet uit." Ik kan dat niet beamen want ik zit zo niet in elkaar. En ik had nooit gedacht dat zij wel zo in elkaar zat. "Maar uw kind maakt u wel heel gelukkig, he" zegt ze nog snel, wanneer ik vertrek. Ik beaam hardnekkig. Ik vertrek naar boven, een beetje gegeneerd. "Luxepaardje" is het enige dat in mij opkomt, terwijl ik een mega-sjot onder mijn eigen gat geef.
, nog tot Vedette naar school gaat in september.
