Het is ondertussen al bijna zes weken geleden dat er nog iets op deze blog verschenen is dus het werd hoog tijd dat we nog iets van ons laten horen.
We hebben met heel ons gezinnetje erg drukke weken achter de rug waarbij het aanvullen van de blog niet meteen onze voornaamste prioriteit was. Eind maart zijn ze immers begonnen met de renovatie van onze eerste verdieping in Hoboken. Die werken zijn ondertussen zo goed als achter de rug. Sinds vorig weekend wonen we terug in Hoboken nadat we eind maart onze intrek hadden genomen bij mijn ouders in Schelle.
Voor Simon moet het ongetwijfeld een rare ervaring geweest zijn. Geboren in Sint-Augustinus, vervolgens meteen naar Leuven, opnieuw enkele dagen naar Sint-Augustinus en dan uiteindelijk naar huis om een paar weken daarna al meteen opnieuw te verhuizen.
Tijdens de paasvakantie zaten we dan ook nog een weekje in Landal Het Vennebos, een vakantiepark in Nederland zodat Simon zich nog niet echt heeft kunnen hechten aan een vaste thuis.
Vandaag wordt Simon drie maanden oud. Sinds 1 april is alles relatief rustig gebleven op medisch vlak maar dat vinden wij vanzelfsprekend niet erg.
Ondanks al dat heen-en-weer-gedoe bleef Simon altijd een vrolijk kereltje dat zich blijkbaar niet te veel aantrekt van alles wat er rond hem gebeurt en nog moet gebeuren. Het is opvallend hoe dikwijls hij lacht en dat is volgens de dokters een goed teken.
We zijn de voorbije weken nog geregeld op consultatie geweest bij de kinderarts en de kindercardiologen maar daar kregen we grotendeels positieve signalen. Even was er misschien sprake van een tussentijdse operatie omdat enerzijds het klemmetje rond de longslagader nog niet helemaal deed wat het moest doen en omdat er anderzijds littekenweefsel was gevormd zodat er opnieuw sprake kon zijn van een vernauwing van de hoofdslagader. Ons bezoek van afgelopen vrijdag bracht echter aan het licht dat het klemmetje nu helemaal goed zit en dat er geen bijkomend littekenweefsel is. Alles in orde dus in afwachting van de laatste operatie waarbij ze het gat in zijn hart zullen dichten.
Die operatie is gepland op dinsdag 20 juli. Maandag 19 juli moet Simon binnen in Leuven en na de operatie zal hij eerst een aantal dagen op intensieve moeten blijven om daarna te verhuizen naar een gewone kamer waar Katleen dag en nacht bij hem mag blijven. Als er geen complicaties optreden waar we vanzelfsprekend niet van uit gaan zou Simon na twee à drie weken het ziekenhuis mogen verlaten.
Omdat Katleen op 1 september opnieuw begint te werken en Simon vanaf dan eigenlijk naar de kinderkribbe zou gaan heb ik met mijn baas al geregeld dat ik de maand september niet of nauwelijks ga werken. De cardiologen raden ons af om hem al meteen naar de kinderkribbe te sturen omdat het risico op infecties te groot is en hij de eerste weken na de operatie voorzichtig moet opgetild worden. Afhankelijk van de vorderingen zou het kunnen dat ik ook in oktober nog thuis blijf.
Ik heb in de vorige bijdrage vermeld dat ik zou proberen om minstens één maal per week de blog aan te vullen. Door onze drukke agenda heb ik die belofte niet kunnen nakomen en ik ga me daar nu ook niet op laten vastpinnen. Ik ga weliswaar proberen om op geregelde tijdstippen nog iets te laten weten en naarmate juli er aan komt, hoop ik iets frequenter te kunnen schrijven.
Tenslotte hieronder nog een aantal fotos van Simon die de voorbije weken zijn genomen waaronder ook de traditionele foto in het streepjespak van de achterkleinkinderen Bellens.
