Terwijl ik dit schrijf, hadden ze normaal gezien bezig moeten zijn met de operatie van Simon. Na gisteren weten wij echter niet meer wat normaal zou moeten zijn. De operatie is immers nog maar eens uitgesteld. Hieronder even een overzichtje van hoe we de voorbije weken aan het lijntje zijn gehouden.
Op 10 mei kregen we het bericht dat Simon op 20 juli geopereerd zou worden. Op 29 juni kregen we dan een telefoontje om ons te melden dat de operatie verschoven was naar donderdagochtend 22 juli. Afgelopen dinsdag moest Simon al binnen voor preoperatief onderzoek en enkele testen. Tijdens dat bezoek werden we op de hoogte gebracht dat de operatie verschoven was naar de namiddag. Woensdagavond arriveerden we rond 17.30u in Gasthuisberg. We meldden ons aan bij de afdeling pediatrie en Simon werd geinstalleerd in zijn kamer. Om 19.30u mochten we op bezoek op de intensieve afdeling. Daar kregen we van de hoofdverpleegster een hele uitleg over wat er allemaal met Simon zou gebeuren, hoe we hem zullen terugzien na de operatie, welke buisjes en draadjes er in en uit zijn lichaam zullen te zien zijn en dergelijke meer. We mochten zelfs nog even tot op een kamer waar een baby lag die net dezelfde operatie had ondergaan.
De stress die we hadden opgebouwd richting operatie begon nu naar een hoogtepunt te gaan. Nog 24 uur en ook Simon zou daar liggen, althans dat dachten we. Iets na 20u kwamen we terug op de kamer en nog geen half uur later kwam er ineens een dokter op de kamer met de spijtige mededeling dat we terug naar huis mochten want dat er geen operatie voorzien was voor Simon. Een deftige uitleg over het hoe en wat van deze beslissing kregen we niet. Wel kregen we een telefoonnummer waar we donderdag (vandaag dus) maar naar moesten bellen voor een nieuwe datum.
Terug naar Hoboken dus met een korte tussenstop in Schelle waar Sander en Jasper zaten. Gelukkig beseft Simon het allemaal niet. Al lachend viel hij woensdagavond in slaap, zich van geen kwaad bewust.
Vanochtend dan maar naar Leuven gebeld en nadat ik ze daar eens ferm mijn gedacht heb gezegd, kregen we een nieuwe datum. Volgende week dinsdag moet Simon 's middags binnen en op woensdag 28 juli zou hij dan in de voormiddag geopereerd worden. Opnieuw aftellen dus! Nog zes keer slapen ...
Vandaag een feestdag dus we zijn allemaal thuis. Het wordt meteen de laatste dag voor de operatie van Simon, althans, dat hopen we toch ...
Dinsdag kregen we immers te horen dat de operatie verschoven is naar donderdagnamiddag terwijl ons heel de tijd gezegd was dat Simon om 7u al naar de operatiekamer gebracht zou worden. Blijkbaar liggen er momenteel enorm veel kinderen op de afdeling intensieve zorgen en er moet eerst een plaats vrij komen voor Simon daar kan gaan liggen. Om die reden zou het dus kunnen dat de operatie pas op vrijdag zou plaatsvinden of zelfs begin volgende week.
Wij hopen hier allemaal dat het effectief morgen zal zijn dat Simon wordt geopereerd want het heeft nu lang genoeg geduurd. En om het helemaal ingewikkeld te maken, is er ook nog een kans dat hij toch morgenvroeg geopereerd zal worden. Indien bijvoorbeeld een baby die gepland is voor donderdagochtend plots koorts zou beginnen maken dan wordt die plaats ingenomen door Simon. Om die reden moet hij vanaf woensdagavond nuchter blijven. Als het dan effectief pas donderdagnamiddag wordt dan gaan we nog een gezellige tijd tegemoet als Simon honger begint te krijgen. Volgens het ziekenhuis hebben ze daar ervaring mee maar eerst zien en dan geloven. Ne kleine die honger heeft, kalmeer je niet zomaar ...
Dinsdag moest Simon al een hele dag naar Leuven voor preoperatieve testen en onderzoeken. De resultaten van het bloed waren vanzelfsprekend nog niet bekend maar alle andere testen waren in orde dus hij doet het nog steeds heel goed. Ook de chirurg die Simon zal opereren kwam even langs en onderzocht onze kleine jongen nog even. Het gaat effectief om een groot gat en het ligt op een moeilijke plaats om te opereren wat het risico op een aantal complicaties iets groter maakt. Het komt er op neer dat het precisiewerk zal zijn. Soms vraag ik me af of je al die dingen vooraf wel wil weten ...
De chirurg heeft ons in elk geval gezegd dat hij ons meteen na de operatie zal opbellen om ons te vertellen hoe de operatie is verlopen. Na dat telefoontje moeten we nog wel een tweetal uren wachten voor we Simon kunnen zien.
Ondertussen hopen we ook dat de planning voor Sander & Jasper door dit uitstel niet helemaal in de soep gaat lopen. We hebben een hele draaiboek uitgewerkt voor de opvang van onze twee oudsten want het wordt weer twee weken op en neer naar Leuven en in het ziekenhuis hebben ze ons al laten weten dat bezoek van de broers niet toegelaten is. Zij zullen het net als jullie dus met de foto's moeten doen die we op de blog zullen zetten.
Dit was voorlopig de laatste bijdrage voor de operatie maar ik probeer zo snel mogelijk een bericht te plaatsen na de ingreep. Op Facebook zal je al veel sneller iets kunnen lezen.
Tenslotte wil ik iedereen nog eens bedanken die ons de voorbije maanden, weken en vooral de laatste dagen gesteund hebben. Als ik het mag geloven zullen er veel kaarsjes gebrand worden ... BEDANKT!
