We zijn op minder dan een week van de operatie en het begint nu wel echt te korten. Ik merk ook dat ik hoe langer hoe meer afgeleid geraak. Het mag nu echt wel gaan gebeuren.
Vorige week zijn we met Simon nog op consultatie geweest bij de cardiologe en daar hebben we heel de uitleg ivm de operatie gekregen.Simon moet dinsdag 20 juli al een dag naar Leuven voor allerlei onderzoeken en dan zal de chirurg die de operatie gaat uitvoeren ineens nog eens uitvoerig naar het hart kijken zodat hij exact weet wat hij twee dagen later op de operatietafel zal krijgen. Blijkt immers dat het gaatje in het hart van Simon niet recht is maar een beetje schuin wat de ingreep iets complexer zal maken. De chirurg moet minuscuul te werk gaan om de patch zodanig te plaatsen in het gat dat er geen nieuwe vernauwing wordt gecreëerd. Ter hoogte van het gaatje komen vertrekken immers twee aders, één naar de longen en één naar het lichaam. Als de patch iets te ver naar één van beide aders wordt gezet dan betekent dit opnieuw problemen voor de doorstroming van het bloed. Klinkt allemaal heel ingewikkeld maar volgens de cardiologe gebeurt dit nog en weet de chirurg hier wel raad mee.
Dinsdagavond mag Simon terug mee naar Hoboken en woensdagavond rijden we dan terug naar Leuven want dan wordt onze jongen opgenomen en gaan ze hem klaarmaken voor het grote werk. Vanaf middernacht mag hij niet meer eten of drinken en donderdagochtend omstreeks 7u wordt hij naar de operatiekamer gebracht. Wij mogen heel de nacht nog bij hem blijven, we mogen hem nog vergezellen naar de OK en dan is het aan de medische wereld om ons wondertje helemaal gezond te maken.
Eerst doen ze Simon in slaap om vervolgens zijn hartje af te laten koelen tot 11 graden. Vanaf dan nemen de machines de werking van het hart en de longen over. Als dat allemaal in orde is, gaat de eigenlijke operatie van start. De chirurg zal dan via een open hartoperatie het gaatje, ondertussen 1 cm, dicht maken en het klemmetje dat op de longslagader zit verwijderen. Volgens de cardiologe is dit een operatie met een laag risico maar we zullen toch blij zijn als we het verlossende telefoontje van de chirurg zullen krijgen. We moeten er in elk geval rekening mee houden dat de operatie minstens een halve dag in beslag zal nemen.
Na afloop van de operatie wordt Simon naar intensieve zorgen gebracht waar ze hem nog 24 uur in slaap zullen houden, ondermeer om de pijn te verzachten. Pas in de loop van vrijdag gaan ze hem geleidelijk aan wakker laten worden. In principe ligt hij een drietal dagen op intensieve om vervolgens naar de gewone pediatrie te verhuizen waar hij dan verder moet recupereren. Die revalidatie kan erg snel gaan maar gemiddeld genomen zal Simon een kleine twee weken in het ziekenhuis vertoeven.
Terwijl wij hoe langer hoe zenuwachtiger worden, lijkt Simon zich niet veel zorgen te maken, gelukkig maar! Hij is nog altijd goedlachs en geniet volop van de uitgebreide aandacht die hij van mama, papa en de broers krijgt. Het zal een harde noot worden om te kraken maar we hebben in februari al één en ander meegemaakt en Simon heeft toen bewezen dat hij een taai kereltje is dus we hopen dat hij er nog eens keihard wil voor vechten.
Ik zal proberen om zo snel mogelijk na de operatie iets op de blog te zetten maar ik weet niet wanneer ik op een computer ga geraken. Voor de mensen die op facebook zitten, ik zal geregeld een update plaatsen in mijn profiel dus jullie kunnen daar volgen hoe alles verloopt.
Toen Simon meteen na zijn geboorte naar Leuven moest, hebben we van heel veel mensen steun gekregen. Ik weet niet hoeveel kaarsen er zijn aangestoken en hoeveel duimen er zijn gebruikt op de cruciale dagen toen maar het heeft in elk geval geholpen. Op donderdag 22 juli mogen jullie dat zeker en vast nog eens overdoen!
