Ik ben Scrapalicious
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (Belgium) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/05/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scrapbooking, literatuur, poëzie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
clumsy is a state of art!
Not the most professional creative woman on this planet, but definitely one who is discovering creativity with the enthusiasm of a toddler!
Misschien niet de meest professionele creatieve vrouw op deze aardkloot, maar wél iemand die haar eigen creativiteit ontdekt met het enthousiasme van een kleuter!
23-07-2007
me, myself and Eye!
Het is makkelijker om jezelf te haten, dan jezelf lief te hebben. Ik haat mijn vreselijke neus, de kwabberkin die er steeds weer voor zorgt dat ik er dikker uitzie dan ik ben. Ik haat mijn niet zo mooie witte tanden en de vermoeide trekken om mijn mond. Ik haat mijn zware billen, het ingebouwde zwembandje dat blijkbaar standaard is bij een 30+-rekening. Ik haat mijn stem, de grijze haren en mijn onhandigheid. Ik haat het om niet logisch te zijn, niet handig en niet slim te zijn.
Maar ik haat het vooral wanneer ik tot het besef kom, dat ik mezelf eigenlijk toch liever niet verander. Neen, het is geen vorm van luiheid of van 'laat maar zitten'. Als ik het sommetje maak, heb ik eigenlijk allang leren leven met mijn ongemakjes en zorgjes. Toen ik door Art Noevoo gevraagd werd (in mijn ogen: uitgedaagd werd) om mezelf te scrappen, viel ik helemaal in een put. Wie wil er nu naar zo'n lelijk mens zitten staren, dacht ik? Ik heb niet eens een recente foto van mezelf!! En zo kwam het dat ik op deze vreselijke, druilerige, grijze regendag onder de douche sprong, mijn haar föhnde en met uitgestrekte arm mezelf probeerde te fotograferen. Het leek nergens naar, maar zwart wit is een techniek die ik maar al te dankbaar gebruikte.
En nu?
Ik hou ervan dat ik steeds weer positief naar de ellendigste situaties van mezelf kan zitten kijken. Ik hou ervan dat ik met mezelf lachen kan. Ik hou ervan dat ik nog genoeg fantasie bezit om mijn dochter onvergetelijke speelmomenten te geven. Ik hou ervan dat ik in de kledingzaken al mijn denkvermogen moet gebruiken om er toch nog wat voordelig uit te komen. Ik hou ervan om les te geven aan mijn monstertjes. Ik hou van mezelf.
Maar ik hou nog niet genoeg van mezelf om complexloos door het leven te gaan.
dat ze niet op haar mondje was gevallen, wisten we al van bij haar geboorte. ze zette zo'n keelgat open dat mijn gynaecoloog absoluut geen gesprek meer kon voeren met mij. we verstonden elkaar gewoonweg niet. ze was er en iedereen zou het gehoord hebben. nu, bijna vijf jaar later, heb ik zo'n enorme berg kattenbelletjes met geweldige uitspraken en dochterlogica dat ik er iets mee moest doen. hoe bewaar je in godsnaam post-its en volgekriebelde boodschappenlijstjes??? ik wou wat meer 'stijl' en koos ervoor een notitieboekje vol te stouwen met rubons, stempels, inkt, papier, foto's enz.... en dus hou ik me tijdens gestolen momentjes bezig met het overschrijven van al haar gekke sprongen en gedachten...
ik hoop dat ze er later wat aan heeft...... (al was het maar om te kunnen bewijzen aan anderen dat ze éffectief al van kindsbeenaf paleontoloog wou worden en dat haar straffe verhaal over het spelen met een kippenboutje in de wachtzaal van de dokter, heus geen fantasieverhaal was, maar echte realiteit )
