The moment I wake up Before I put on my makeup I say a little prayer for you While combing my hair, now, And wondering what dress to wear, now, I say a little prayer for you
Forever, forever, you'll stay in my heart And I will love you Forever, forever, we never will part Oh, how I'll love you Together, together, that's how it must be To live without you Would only be heartbreak for me. (Aretha Franklin)
Welkom! "...want het leven is toch al zo kort,
dat je beter lachend wakker wordt!" (J. Verminnen)
01-09-2011
Ney York en Irene...
Tja, dat er veel regen zou zijn op vorige zondag in New York, dat wisten we al voor we vertrokken, maar dat er orkaan-hysterie zou zijn, dat wisten we niet... Vrijdagmiddag zijn we aangekomen in New York, het was er tropisch warm. Valiezen in het hotel gezet en vertrokken op ontdekkingstocht. Gelukkig hadden we al een eerste indruk kunnen opdoen, want 's avonds kregen we een brief onder onze kamerdeur geschoven met een paar richtlijnen voor "Hurricane Irene". We moesten eten en drinken voorzien voor 2 dagen, alle ramen gesloten houden en niet bij het raam komen, ... enzovoort. Aangezien we geen idee hadden over de ernst van wat er zou volgen, hebben we maar braafjes de goeie raad opgevolgd. Net zoals alle inwoners van New York hebben wij aangeschoven voor drank en wat eten en afgewacht. Gelukkig hadden we een prima hotel en dat zat dan ook nog eens afgeladen vol met belgische politie-en brandweermannen die daar waren voor de wereldspelen van politie en brandweer. Dus veel gebabbeld en veel mensen leren kennen. Zaterdag viel het leven stil in New York, geen metro, geen bussen, geen theatervoorstellingen, geen tourritten, alle winkels dicht... dus niet veel te beleven. Iedereen in afwachting van de orkaan. Zaterdagnacht bleef alles rustig en zondagmorgen werd dan uiteindelijk de doortocht van de orkaan verwacht, maar dat beperkte zich tot wat hevige wind voor het gedeelte van de stad waar wij verbleven. Zondagnamiddag zijn we dan, net zoals veel andere mensen, wat gaan rondwandelen in New York. We zijn toch 2 dagen van onze reis verloren, maar waren toch vooral blij dat alles vrij rustig is gebleven. Maandag en dinsdag zijn we er dan ingevlogen, nog wat gaan winkelen, een boottocht en Time Square 's avonds laat. Al bij al een toffe stad, zeker de moeite waard en voor ons... wij hebben een reden om nog eens terug te gaan, ah ja, we hebben bijlange nog niet alles gezien!! Groetjes.
We zijn ermee weg! Mijn ma, mijn dochter en ikzelf vertrekken morgenvroeg voor een paar dagen New York... Hopelijk geen aardbevingen meer en een matige storm'ke dat overtrekt, zodat wij volop kunnen genieten!! Het verslag volgt binnen een paar dagen. Groetjes.
Dirk is jarig vandaag. Dirk is onze goeie vriend die achter onze hoek woont en nu moederziel alleen zijn verjaardag moest vieren. Zijn vrouw, Jianwei is namelijk vertrokken naar China voor een congres. Zij maakt van de gelegenheid gebruik om haar vrienden en familie te bezoeken en blijft een maandje in China. Maar wij hebben Jianwei beloofd om goed voor hem te zorgen en om dit te bewijzen hieronder de foto's. Jianwei, heel veel groetjes van ons allemaal en veel succes!!
De tickets lagen al weken in de kast...het treinticket was afgeprint...het tentje stond klaar. Het was de eerste keer voor ons Annelien, met een groep vriendinnen gingen ze samen naar Pukkelpop, voor 4 dagen van muziek en plezier onder vrienden. Het is even anders afgelopen... Woensdagmorgen zijn ze vertrokken met de trein, gepakt en gezakt. Ik, zoals alle moeders, toch wel ongerust en hopende op goed weer!! Donderdag had ik al een paar keer gedacht, laat het nu toch niet te erg onweren. Maar het zag er de hele dag grijs en overtrokken uit in Antwerpen. Bleek echter dat het in Hasselt prachtig weer was! Rond 17u45 kreeg mijn man een sms'ke met de vraag om eens te kijken op de buienradar hoelang het nog zou regenen in Hasselt. Wij stuurden terug dat het toch zeker nog tot 19u15 zou regenen. Het bericht werd niet meer afgeleverd. Nietsvermoedend vertrokken we na het eten nog naar de winkel en toen we in de auto zaten op weg naar huis werden we opgebeld door een collega en mijn ma met de vraag of alles ok was met ons Annelien. We hadden de beelden niet gezien maar uit de ongerustheid van de telefoontjes die we kregen, wisten we vlug dat het ernstig was. En dan was het bang afwachten. We konden ons Annelien niet bereiken, ook haar vriendje niet en ook de ouders van haar vriendinnen hadden geen nieuws. Rond 20u wisten we dat ze waarschijnlijk nog samen op de camping zaten toen het onweer losbarstte en om 21u kwam er een eerste sms'ke van ons Annelien dat ze ok was. Enorme opluchting!!! Toen was alle contact weer verbroken tot 23u. Toen kregen we haar aan de lijn en vroeg ze om haar en een paar vriendinnen te komen ophalen. Om 24u waren we in Hasselt en nog was er geen gsm-verkeer mogelijk. We vonden hen aan de uitgang van de camping, erg onder de indruk, zonder schoenen en met modder tot aan de knieën. De hele weg hebben ze zitten vertellen, geen minuut waren ze stil, duidelijk nog onder de indruk... Aangezien zij op de camping zaten in hun tent, waarvan er ene helemaal ingeklapt was, duurde het lang voor ze wisten wat er gebeurd was. Bovendien waren ze zo de kluts kwijt dat ze niet wisten wat doen. Ze waren duidelijk erg bang geweest. Begrijpelijk als je de beelden ziet! Ons medeleven gaat uit naar de ouders, vrienden en familie van de overleden festivalgangers. Wij hadden geluk, wij konden onze kinderen afhalen, zij kunnen dat niet meer... Die eerste festivalervaring zal ons Annelien niet gauw vergeten!
Ondertussen is het weer er nog niet beter op geworden en kan er dus goed gesport worden. Zaterdag ben ik een uurtje gaan lopen en maandag heb ik dat toerke van 10km nog eens gelopen met een paar versnellingen erin.
Gisteren had ik afgesproken met Pascale om nog eens samen te lopen nadat ze van haar werk kwam. Maar uiteindelijk had mijn buurvrouw weer danig moeten overwerken en had ik besloten om eerst te eten en daarna te gaan lopen. Ik zat nog wat TV te zien en toen "de stoel" op het scherm verscheen, riep Lode "dat is hier, in Melsele"!! Hij sprong in de auto en was vergeten wat hij moest meenemen, ondertussen had ik de wasmand al bij de hand en weg waren we... en met ons nog een heleboel Melselenaars. Van alle kanten zag je mensen met wasmanden aangelopen. Alé, we waren te laat natuurlijk, maar 't werd toch een gezellig uurtje. Goed gelachen, veel gebabbeld en uiteindelijk goed geroepen "Melsele boven!!".
Ondertussen is vandaag ons Annelien terug van Chirokamp. 't Is supertof geweest, maar ze heeft er een goeie verkoudheid aan overgehouden. Kon ook niet anders, met al die regen en slapen in tenten. Onze Michiel is vandaag vertrokken naar Ieper voor een weekend "Ieperfest". Ik hoop dat er niet te veel regen zal vallen in de Westhoek, want het tentje moet volgende week ook nog op Pukkelpop dienst doen!
Vanavond mijn eerste bezoek aan de kinesist. Aangezien ik geen kinesist ken hier in Melsele, heb ik zomaar lukraak een afspraak gemaakt bij een kinesist in de dorpskern van Melsele, dicht bij de deur dus. Blijkbaar komt mijn schouderprobleem dus van mijn nek en dit wordt ook nog eens bevestigd door de kinesist. Mijn schouder- en nekspieren staan gespannen en niet zomaar een klein beetje. Dat moet al lange tijd zo zijn, waardoor ook mijn houding niet goed is. De oorzaak daarvan kan het zittend werken zijn, dus de bureaujob... Maar alé, alles is te verhelpen en bovendien is de kinesist een fervent loper en zwemmer, waardoor hij ook nog eens vanalles te vertellen heeft over een goeie zwemtechniek. Interessant! Het komt dus wel in orde met die schouder en nek en wanneer die spieren wat losser zouden worden en mijn houding wat beter, zou dit ook een gunstig effect hebben op het zwemmen. Nu zit mijn schoudergewricht wat geklemd door mijn stramme spieren.
Dus morgen weer een looptrainingske en zondag eens rustig gaan zwemmen. En maandag mijn houding wat verbeteren op het werk.
Vandaag stond in Antwerpen het Derny Na-Tourcriterium op het programma. Tussen de wedstrijden door was er een wedstrijd van 5km voor de joggers, de Red Star Run. Het is een jaarlijkse afspraak met onze club om daaraan deel te nemen. De afpsraak was om 18u aan de voetgangertunnel op Linkeroever. Door de voetgangerstunnel naar 't Steen, waar de wedstrijd start. De Zwat-delegatie was niet zo groot als andere jaren en bestond natuurlijk weer hoofdzakelijk uit vrouwen, Rita, Jeanine, Marceline, Olga, ... Het was prachtig weer en we konden nog een paar grote namen uit de Tour aan het werk zien, de Schleck-broertjes, Thomas De Gendt,... Respect toch voor die mannen om daaraan deel te nemen. Zo koersen achter een stinkend brommertje op die smalle kassei-straatjes!! Niet gemakkelijk en waarschijnlijk ook niet zo gezond.
De wedstrijd verliep zoals gewoonlijk heel rustig. Het parcours is zo smal dat je eerst moest stappen, dan efkes kon lopen, dan weer stappen, dan weer efkes lopen en zo ging dat de hele eerste helft van de wedstrijd. Pas in het tweede deel konden we wat sneller lopen. Maar de afspraak was om samen te blijven met de Zwatters en er gewoon een gezellige training van te maken en dat is dan ook goed gelukt!! Dus iedereen content, 't was bovendien prachtig weer!!
Na een verfrissend drankske zijn we terug richting Linkerover gewandeld. De training zat erop.
Omdat ik naast schouderpijn, 's morgens ook wakker werd met een li-pink en ringvinger die stijf en "voos" aanvoelden, heb ik toch maar de dokter geraadpleegd. Dat komt blijkbaar niet van mijn schouder maar van mijn hals. En inderdaad ik sukkel al een week met pijnlijke nekspieren. Ik dacht dat dat een gevolg was van de klusjesperiode die net achter de rug is...en dat dat wel zou overgaan. Niet dus. Naar huis gestuurd met een voorschrift voor een ontstekingsremmer en kinesitherapie. Het zwemmen zal dus even uitgesteld worden en in de toekomst beperkt blijven tot maximum 1 training per week. Dat lijkt mij het gezondst.
Ondertussen blijf ik rustig de looptrainingskes afwerken en dat doet goed. Het weer is uitstekend om te lopen!! Maar alé, een beetje meer zon zou wel mogen!
Op het werk was het net of ik was niet weggeweest, ik vond mijn bureau terug, ik kende nog al mijn paswoorden, vond de weg naar de refter, herkende mijn collega's... , met andere woorden na één dag was ik al weer helemaal ingewerkt.
Ik ben Nancy
Ik ben een vrouw en woon in Beveren (België) en mijn beroep is bediende in de verzekeringssector.
Ik ben geboren op 16/04/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, zwemmen, lekker eten,....
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
