ik heb besloten om terug mijn blog voort te zetten het waren helse maanden en misschien helpt het wel als ik mijn gevoelens wat van me af kan schrijven

Niets is nog wat het lijkt er is een leven voor en een leven na mijn kanker ,het woord alleen al is heel moeilijk om uit te spreken of neer te pennen.

fysiek lijden is zwaar maar mentaal terug een weg vinden in alle donkere en negatieve gedachten is zoveel moeilijker dan ik me ooit durfde voorstellen...

Voor het eerst heb ik ook besloten een beetje uit handen te geven want nu komt de weerslag van nooit echt tijd voor mezelf te genomen hebben,ik probeer van elke dag nu het beste te maken en ik weet dat ik ook iets kan betekenen ,jaren voelde ik me nutteloos,een zielig hoopje ellende die niets van zelfvertrouwen laat staan een mening had.Samen met zoveel mensen die nu een deeltje van mijn leven gaan uitmaken ga ik mijn leven stilaan terug op de rails krijgen ,ik vraag helemaal geen medelijden maar ik hoop dat vele mensen zullen inzien dat mentaal lijden een hevige ziekte is nog zoveel taboes bestaan erond maar er goed uitzien is 1 punt je goed voelen een ander.Dus ik hoop dat ik via deze weg ook een beetje mijn rust zal terug vinden.

liefs Sandy