Als het nog 7 weken zo moet dan weet ik dat ik nog een zware periode tegemoet ga...
Alles wat ik doe is precies of ik heb de marathon gelopen,ik denk dat ik nu pas alle vermoeidheid van al die maanden chemo over me heen krijg.
Ik hoop zo dat het toch nog een beetje betert terug want ik vind dit echt niet leuk!
Ik wil leuke dingen terug kunnen doen ook als gezin zonder pompaf te moeten zijn.
Zoals nu de kids en Steve zijn nog eens gaan voetballen,maar ik heb moeten passen het ging echt niet meer.Dat zijn toch dingen die knagen,want dit hoort niet,ik hoor nu in de fleur van mijn leven te zijn maar die ROTZIEKTE is stilaan de bovenhand aan het krijgen .
Maar nog even en dan hoop ik vlug na de chemo beetje bij beetje terug de oude te worden.
Sorry heb een dagje moeten overslaan,maar was te moe ...
We zijn naar de zonnegloed gegaan en dan de kids gaan zwemmen in Brugge.
We waren 7 jaar getrouwd gisteren en konden eens samen enkele uurtjes iets doen maar het ging echt niet moe maar moe.
Vandaag terug echt wel veel spierpijn benen ,armen en zelfs mijn nek en rug .
Het begint echt wel door te wegen nu,ik merk het aan alles en de moeheid is enorm de laatste 2 dagen.
Voor het eerst mag ik zeggen dat het echt wel afzien is nu ook al neem ik zware pijnstillers.
Precies of ik zweef zon gevoel heb ik bij het stappen ,en nog maar te zeggen dat ik nu pas in de helft zit.
Soms zou ik gewoon eens gewoon willen ziek zijn ,slapen en nog eens slapen maar ik dwing mezelf niet toe te geven en te blijven doorgaan , hoe moeilijk ook soms .
Het weer is ook vandaag een grote spelbreker maar misschien voor mij vandaag eens de gelegenheid om een rustig dagje in te lassen ...
