Als het nog 7 weken zo moet dan weet ik dat ik nog een zware periode tegemoet ga...
Alles wat ik doe is precies of ik heb de marathon gelopen,ik denk dat ik nu pas alle vermoeidheid van al die maanden chemo over me heen krijg.
Ik hoop zo dat het toch nog een beetje betert terug want ik vind dit echt niet leuk!
Ik wil leuke dingen terug kunnen doen ook als gezin zonder pompaf te moeten zijn.
Zoals nu de kids en Steve zijn nog eens gaan voetballen,maar ik heb moeten passen het ging echt niet meer.Dat zijn toch dingen die knagen,want dit hoort niet,ik hoor nu in de fleur van mijn leven te zijn maar die ROTZIEKTE is stilaan de bovenhand aan het krijgen .
Maar nog even en dan hoop ik vlug na de chemo beetje bij beetje terug de oude te worden.
Sorry heb een dagje moeten overslaan,maar was te moe ...
We zijn naar de zonnegloed gegaan en dan de kids gaan zwemmen in Brugge.
We waren 7 jaar getrouwd gisteren en konden eens samen enkele uurtjes iets doen maar het ging echt niet moe maar moe.
Vandaag terug echt wel veel spierpijn benen ,armen en zelfs mijn nek en rug .
Het begint echt wel door te wegen nu,ik merk het aan alles en de moeheid is enorm de laatste 2 dagen.
Voor het eerst mag ik zeggen dat het echt wel afzien is nu ook al neem ik zware pijnstillers.
Precies of ik zweef zon gevoel heb ik bij het stappen ,en nog maar te zeggen dat ik nu pas in de helft zit.
Soms zou ik gewoon eens gewoon willen ziek zijn ,slapen en nog eens slapen maar ik dwing mezelf niet toe te geven en te blijven doorgaan , hoe moeilijk ook soms .
Het weer is ook vandaag een grote spelbreker maar misschien voor mij vandaag eens de gelegenheid om een rustig dagje in te lassen ...
dag na de chemo,valt goed mee geen hoofdpijn enkel wat spierpijn vooral mijn knieen.
We zijn eens naar Gent geweest naar de Primark en dan eens gaan eten in de Amadeus ,was leuk en voelde me niet zo moe het is precies minder als ik aktief bezig ben.Want best wel veel gewandeld.
Psychisch is het nog altijd niet hoe het zou moeten zijn, zijn het mijn hormonen ik weet het niet.
De moeilijke momenten zijn er nog steeds ,en soms overvalt me echt een raar gevoel.Moeilijk te beschrijven.
Maar morgen een nieuwe dag,terug een dagje dichter bij het einde...
Vlot verlopen en onverwacht ook goed nieuws gekregen!
De uitslag van de genetische testen gekregen en waren negatief!!!Dus ben niet erfelijk belast ,en ook voor de andere familieleden is dat super goed nieuws!en zo blij voor hen.
Maar begrijp het niet ben zo blij voor hen allemaal echt maar voel me ook triest,en weer zo hulpeloos begrijp het echt niet want zou blij moeten zijn.
De vraag waarom ik???heeft weer voortdurend door mijn hoofd gespookt .
Heb weer het lotje getrokken he, dat mij dat toch weer moest overkomen...wil helemaal geen medelijden wekken ofzo maar het is toch verdorie hard hoor.
Had het nooit verwacht maar het is echt iets dat ik niemand toewens.niemand!!!
Mocht een weekje uitstel om wat meer op mijn plooi te komen ,maar heb doorgebeten hoe rapper ik ervanaf ben hoe beter he!
Doorgaan hoe moeilijk het soms ook is.
Wil ook nog een positief iets vertellen vandaag mijn zoontje matthis heeft zich voor het eerst vandaag gedoucht in het voetbal!
Na 2 jaar is het gelukt,hoe kleine dingen me plots zo gelukkig maken...ben superfier op hem want dat is echt een super iets voor hem!!
Ale hopelijk een betere week tegemoet.
Nog positief en zo belangrijk ook voor mij mijn haartjes blijven groeien,eindelijk !!!Ik krijg een stukje van mezelf terug!!!
