Vandaag een drukke dag ondanks mijn pijn en mankementen toch van her naar der gereden.
Jah woensdagmiddag en de kids willen dan ook iets doen he dus mama kan taxi spelen;
Toch blij dat het avond is dat ik kan rusten want ben bekaf.
Vandaag enorme pijn aan bovenrug en borstkas gehad en last van mijn adem terug ,ga blij zijn dat het vrijdag gaat zijn dat ik toch van iets meer zal weten.
Want ben toch wat ongerust...
Vrijdag op naar de 11e chemo en ja heb het nu wel geweten hoor denk dat ik nu wel overal pijn heb tot mijn mond toe want ook eten is niet meer vanzelfsprekend.
Het kan maar beteren he ,gisteren ook terug kaartje gekregen van een mevrouw die in de apotheker werkt,het doet echt deugd dat mensen toch nog zo begaan zijn met iemand.
Bedankt ervoor!
Ze heeft ook het boek geleend 75B van Ann Reymen dat gaat over borstkanker en preventieve amputatie een aanrader!
Voel me zo zo moe en slecht toch beetje goed nieuws gekregen de scan was goed gewoon een bloedvaatje met klauwtjes te zien maar dit is blijkbaar niet erg.
Doordat elke inspanning zo moeilijk loopt en veel energie vraagt en geen adem krijg bijna heeft de oncoloog naar mijn hart geluisterd en toch geruis op mijn hart gehoord daarom vrijdag naar de cardioloog en ook een blaastest doen.
Hopelijk is dit ook goed.
Ik ga nu wel in mijn zeteltje want ben te moe en uitgeput,hopelijk morgen beter.
Denk dat ik nu functioneer als het weer zeker, wisselvallig dus.
Gisteravond toch plots koorts gekregen maar is dan vanzelf over gegaan,ben niet naar het ziekenhuis gegaan want denk dat het echt van de griep was.
Morgen terug chemo en dan is het echt aftellen dan nog 3 weekjes en de chemo zit erop.
Krijg ik dan mijn leven terug? Ik hoop het maar denk dat dit toch altijd zal blijvenn een rol spelen,want dit kan je niet zomaar vergeten.
Als je elke dag moet vechten om te leven en overleven laat dit littekens na...
De schrik zal er altijd inzitten ,want dit wil en kan ik geen 2 keer meemaken.
Naar de buitenwereld zie ik er goed en sterk uit maar geloof me elke dag is een beetje meer sterven;weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken maar het is werkelijk de hel!
ale morgen hopelijk terug streepje bij op de kalender.
Voel me echt op kompleet leeg ,kan niet meer nadenken kan niets meer ofzo lijkt het toch.
Wou dat het stoptte dat ik me terug een jonge vrouw van 38 kan voelen en genieten van het leven.
Vandaag ook een brief van Leuven gekregen met de bevesteging dat ik inderdaad niet erfelijk belast ben ,ja nu moet ik blij zijn zeker.
Sorry voor het negativisme maar op dit moment is het eventjes allemaal te veel ,wil even rust nu mijn hoofd leegmaken en even denken dat heel dit zootje slechts een nachtmerrie is waar ik in terecht gekomen ben...
Ben terug na 2 dagjes niet te schrijven,Het was een helse week al .
Voel me echt hondeziek ,heb het echt allemaal overgeven,buikpijn,hoofdpijn en de al overheersende hoofdpijn.
Het is echt leven op reserve en pijnstillers nu .
Een lichtpuntje dat me zo blij gemaakt heeft met de post heb ik vandaag een kaartje gekregen van mijn mama haar vroegere collegas uit het zeepreventorium;
Er stond zon mooi ontroerend tekstje op ,het heeft me echt gepakt.
Het doet echt deugd te weten dat er toch nog mensen oprecht meeleven met me .
Hopelijk voel ik me toch wat beter morgen want weet al 2 dagen letterlijk niet meer waar gekropen.
Toch naar info avond van Matthis geweest ben net thuis want binnen 2 weekjes is ie voor 3 dagjes op schoolreis wat uitleg gekregen ie zal hem reuze amuseren denk ik .
Dag na de chemo en terug erge hoofdpijn soms is het of mijn hoofd gaat ontploffen pf.
Ook last van mijn katheter doet soms erg pijn en af en toe krijg ik er koude rillingen in maar zolang ik geen koorts maak ga ik nog niet naar het ziekenhuis.
Ga blij zijn als ook dit uit mijn lichaam zal zijn.
Ben ook terug moe maar dat zal ook wel te maken hebben met het vroege opstaan elke dag.
Dus kruip ik nu vlug mijn zeteltje in en denk dat het niet zal lang duren voor ik in slaap zal liggen .
Een goed gesprek gehad met de oncoloog ,moet wel volgende week een NMRI laten doen want ie wil geen risicos nemen ivm mijn hoofdpijn.
Ook al gezegd na de chemo dat ze goed gaan bekijken of de chemo aangeslaan heeft en dan bespreking van de operatie maar nog eens gezegd dat het toch niet borstbesparend zal kunnen,doordat het te agressief was .
Zo werd ik nog eens op de feiten gewezen dat ik echt wel een tweede kans gekregen heb.
Ook veel over mama gepraat en heb voor het eerst in 7 jaar dingen gehoord die ik niet wist...
Had het toch wel terug moeilijk zoals vaker de laatste tijd,ik kan het nog altijd geen plaatsje geven en dat zegt de verpleegster is omdat we geen waardig afscheid kunnen nemen hebben.
Terug ook vastgesteld hoe vals en achterbaks mensen kunnen zijn zich laten chanteren door mensen die eigenlijk zelf niets anders te doen hebben dan mensen zwart te maken zonder enige reden ook.
Maar ik zet het volledig van me af want heb er het volledig mee had,mensen kunnen hard,harteloos,vals en vooral stout zijn ,gelukkig behoor ik niet tot die categorie want ikzelf behoor gelukkig niet tot deze categorie ,ik durf iedereen recht in de ogen te kijken en moet niemand ontwijken.
Nog eens niemand hoeft zich aangesproken te voelen.
De psychologe heeft me gezegd dat ik mijn gevoelens moet neerschrijven dus doe ik dat ook.
Zo terug een streepje bij ,op naar nr 10!
Morgen terug voetbaldagje uitslapen is er helaas niet bij want al terug om 6h30 uit te veren!
En tante Vera bedankt om terug paraat te zijn he bedankt om er terug bij te zijn.
Ook een dikke dikke merci aan het oncologisch team ze zijn in 1 woord fantastisch!
Ik zal die mensen nooit vergeten en het doet zo deugd te voelen dat er nog mensen zijn die met hun hart hun job uitoefenen want dat is daar echt wel het geval!
Nooit eerder denk ik zoveel bezig geweest met de dood,het was erg vandaag.
Vannacht een erge nachtmerrie had,plots leken dromen realiteit te worden...Het is net of ik kan moeilijk nog positief denken,maar dat zal er ook wel bij horen zeker en terug over gaan.
Vandaag ook echt terug gemerkt dat ik mama zo hard mis nog ,denk dat ik dat nog altijd niet kunnen plaatsen heb en het vaak verdrongen heb.
Want als ik er echt bij stilsta dat ik haar nooit meer ga kunnen horen of zien is alles om zeep en niets lukt me nog.
Misschien is het omdat ikzelf nu ook besef dat het zo kan gedaan zijn...
Dus morgen de 8ste chemo en we gaan er terug met volle moed tegenaan want ik heb gelukkig wel de kans gekregen om te vechten tegen die smerige ziekte.
Vandaag ook een bezoekje aan mijn marraine gebracht en ze was blij me te zien en ik ook haar eigenlijk want ze heeft al zoveel voor me gedaan ,mag blij zijn dat ik haar nog heb.
Dag na de chemo en echt het gaat goed ,net of mijn lichaam went aan al die medikatie.
Buiten de moeheid geen kwaaltjes ,voel me ook echt blij want vandaag na lang terug een mevrouw gezien waar ik bij poetste en een leuke babbel gehad ,het deed zo deugd haar terug te zien en was fijn te horen dat ik daar niet vergeten ben!
Ook gemerkt dat mijn blog best wel graag gelezen wordt dus ga ik er zeker mee door!
We blijven doorgaan ,en ben best wel fier op mezelf!
De kids ook alledrie een goede eerste schooldag gehad.dus ook al positief want zeker voor Milan een dikke pluim zijn eerste dag in het middelbaar,ie heeft het super gedaan!!!!
Nu wel moe want was ook al vroeg uit de veertjes he ...
heb even alles op een rijtje gezet ,en wat tot rust gekomen...
Voor al degene die denken dat ik me ziekte misbruik of me erachter wegsteek zou ik willen dat ze het rechtuit tegen me komen zeggen in mijn gezicht!
Als er iemand is die nooit van de situatie profiteert en nog alles zelf doet is het wel ik!
Nooit zou het in mij opkomen om van de situatie te profiteren want dan ben je pas echt ziek in je hoofd .Ik heb het in het algemeen er mag zich ook nu niemand persoonlijk aangevallen voelen,maar dat komt verdorie hard aan.
Misschien zou ik beter de zielepoot uithangen en klagen en zagen zal dan misschien goed zijn...maar ik ben zo niet .
Heb me deze vakantie 200procent gegeven voor mijn kids met plezier ,heb me per momenten door de dag moeten sleuren waarom wat doe ik dan in godsnaam mis????
Ik wens dit niemand toe want ja het is een hel en ja het is verdorie hard maar ik weiger op te geven want wil doorgaan zo normaal mogelijk hoe moeilijk het ook is soms want dat ben ik mijn man en mijn kids verschuldigd.Zoo sorry het moest me van het hart.
Vandaag vervroegd chemo gehad dat ik ook de eerste schooldag kan meemaken van de kids ,goed gegaan en was de laatste keer met tante Greta ,en ja ik ga haar vreselijk missen want ze is er altijd geweest voor me en dat zal zo blijven!Heb echt in die twee maanden een band met haar opgebouwd en ben haar echt graag gaan zien,mama gaat ze nooit vervangen dat kan niemand maar ze is wel voor mij die rol een beetje aan het overnemen ,zo voel ik het aan en heb echt respekt voor haar gekregen wanrt elke week,elk moment weet ik dat ik haar kan bellen en de laatste jaren heb ik zon persoon buiten mijn ventje he gemist!
Iedereen mag gerust weten dat ik vandaag al traantjes gelatenheb want ga haar verdorie missen!!!
Nu ze terug aan het werk moet zal ik haar minder zien he,maar je weet het tante Greta we laten ons niet klein krijgen he!
Nog eens bedankt voor alles,zal nooit vergeten wat je al al gedaan hebt voor me en ook Didier merci om chauffeur te spelen!
