Weeral enkele mooie prestaties en ereplaatsen voor onze groep, ditmaal op de SVS-veldloop in Heverlee. Jasper R. en Lisa eindigden respectievelijk tweede en derde in hun wedstrijd en konden het podium op. Ook Jasper VM liet als spurter van zich spreken en eindigde bij de oudste generatie leerlingen knap als 14de. Nina, de laatste weken ijverig aan het trainen bij de niet-wedstrijd atleten, bewees haar stijgend vormpeil en eindigde als 23ste.
De 2dejaars scholieren, Jasper R. - Matthias - Sander, namen vandaag deel aan de CC Relays te Gent. Het werd een verrassende dag. We kwamen samen omstreeks 1045Hr aan Kampenhout-sas. Overbodige informatie hadden jullie gedacht maar daar vond wel de eerste verrassing van de dag plaats. Ik werd onmiddellijk door Jasper R. getrakteerd met een trappist 7,5% Alc. en een doosje gezouten chips. Dit verdient natuurlijk een vervolg. Onderweg werd ik door de Heren overweldigd met een muziekgenre waarvan ik iedereen de naam schuldig moet blijven. Enig pluspunt: ik voelde me even terug dertig jaar jonger. Twee van de vele minpunten: een gespannen kaakspier en hoofdpijn. En dan....gebeurde er in Gent tussen 1345Hr en 1357Hr iets speciaal want onze ploeg, door Filip "ROBA kern WESPELAAR" genoemd (het kon niet korter) , liep na een spannende race naar de fel begeerde overwinning. Jasper R. overtrof zichzelf en gaf als vierde de stok door aan Matthias. Matthias hield voeling met de kop van de wedstrijd en stuurde Sander vanuit een gedeelde tweede plaats het veld in. Sander moest enkel een heel snel gestarte atleet van Duffel laten gaan. Maar dan gebeurde iets waarvoor ik ons team zelf had gewaarschuwd. De atleet van Duffel leek zijn snelle start op het einde te bekopen. Een totaal ontketende Sander remonteerde in extremis zijn opponent en liep naar de overwinning. Op naar het podium, de overhandiging van de rode "Lotto Crosscup" trui, een foto, een klein interview, een terraske... en de Heren terug naar huis met een mooie ervaring, een fantastische herinnering en maar vooral met iets zachtere muziek. En vanaf morgen!!: voetjes terug op de grond, geen druk op de ketel...we bouwen rustig verder met vallen en opstaan.
Verder mogen we niet vergeten te vermelden dat Kern Wespelaar ook vertegenwoordigd werd door drie scholieren meisjes met name Jolente, Ine en Hanne. Ik zag dat het heel goed was en dat zij hèèèèèèl knap op een zevende plaats eindigden.
Vandaag trok Jasper R. in zijn eentje naar Machelen om er deel te nemen aan een 1000m. Je leest het inderdaad goed! Jasper heeft ambities op de wat langere afstand. Jasper dook onder de grens van de drie minuten met een tijd van 2.57.04. En nu hop met de beentjes richting veldloopseizoen!
Een verplaatsing naar Moucron, kan het nog verder? Sander en Matthias konden op het laatste nummer van de dag en van het kampioenschap laten zien hoe het gesteld was met hun vormpeil, dit na een tiental dagen zonder training op een CM-kamp. Ikzelf had hun seizoen om die reden in Halle al officieus afgesloten maar gunde hen natuurlijk deze belevenis op het BK. Sander, vol vertrouwen na zijn bronzen medaille op het KVV enkele weken geleden, liep en kroop uiteindelijk naar een mooie 5de plaats in weer een nieuw PR van 6.23.96. Matthias startte vol goede bedoelingen maar lag duidelijk teveel in de knoei met de balken en vooral met de bak. Te lang geleden? Na elke hindernis verloor hij enkele meters en dit wordt na enkele ronden natuurlijk fataal. Hij eindigde uiteindelijk 9de in 6.50.93. Einde van hun mooi zomerseizoen waarin de beoogde doelen werden bereikt.
Is de Zuid-Afrikaanse 800m-loopster Caster Semenya nu een man of een vrouw? Velen hebben hun twijfels maar onderzoek heeft uitgewezen dat ze toch mag deelnemen bij de vrouwen. Dossier afgesloten! Blijkbaar vormt er zich een nieuw probleem van deze aard.......... binnen onze groep. Zo kreeg ik onlangs een foto te zien van "Marthe en Sandra". Om de atletiekfederatie niet achterdochtig te maken, zal ik deze foto hier niet laten verschijnen. De foto is blijkbaar terug te vinden op facebook maar je moet aanvaard worden als vriend (ook niet eenvoudig). Als dat niet lukt zullen Matthias en Sander jullie wel verderhelpen. Is dit een poging om de hoogte van de balken te laten zakken?
Met Phaedra, Jasper VM, Matthias, Lucas en Sander trokken we richting Huizingen in zowaar zomerse weersomstandigheden, het is ooit anders geweest. Jasper VM, reeds meer dan enkele weken in vakantiesfeer, wilde eens testen wat hij nog waard was op de 100 en 200. Op beide afstanden kwam hij in de buurt van zijn PR met respectievelijke tijden van 12.51 en 25.44. Wat als....? Phaedra wilde op de 800m strijden voor wat ze waard was maar, eerlijk toegeven, had ik het liever anders gezien na haar prestatie vorige week. Voor één keer was de trainer dus zenuwachtiger dan Phaedra. Stress maakte vrij snel plaats voor verbazing want Phaedra begon heel strijdlustig aan haar wedstrijd en maakte tot honderd meter voor de finish kans op een nieuw PR. Het werd uiteindelijk geen nieuw record maar Phaedra kan nu met een goed gevoel dit seizoen afsluiten. En nu blijft deze softe trainer bij zijn standpunt, einde seizoen voor Phaedra en binnenkort rustig opbouwen naar haar geliefde winter. Sander en Matthias, samen in dezelfde race, liepen allebei nog maar eens een nieuw PR op de 800m met respectievelijke tijden van 2.03.35 en 2.04.29. Nu samen een weekje vakantie en rust en kort daarna naar het BK. Niet de ideale voorbereiding maar wie ligt daar wakker van na een geslaagd seizoen. Lucas startte nog maar eens als jongste aan zijn reeks 800m. Lucas eindigde in 2.30.92 na een wedstrijd waarin hij gedwongen werd tot een (te) snelle start. Lucas toonde niet alleen dat hij lef heeft maar ook dat hij over de nodige portie karakter beschikt. Verder zag ik Bart langs de kant nog maar eens erg actief als fotograaf hetgeen door trainers en zeker door de atleten enorm gewaardeerd wordt.
Door de spijtige afwezigheid van enkele gekwetsten vertegenwoordigden enkel Sander en Matthias onze groep op dit Vlaams kampioenschap. In een sterk bezette 1500m werd Matthias weerhouden met de 17de en minst goede tijd. Uiteindelijk eindigde hij 11de na een verdienstelijke race. Het werd net geen PR maar dat behoorde ook niet meteen tot de verwachtingen. Matthias was pas terug uit vakantie en miste zo toch het nodige wedstrijdritme door gebrek aan pistetraining. En dan was er Iron Sander die zijn kans waagde op de 2000m Steeple. Hij had de 4de tijd van alle deelnemers. Zoals ik verwacht en vooral gehoopt had, eindigde Sander na een heel sterke race op de derde plaats met een nieuw PR van 6.28.15. Onder het toeziend oog van ouders, broer, zus, trainer, Matthias en Cédric mocht hij zo de bronzen medaille in ontvangst nemen.
In de rand van het gebeuren...... kan ik met wat nieuws komen en eindelijk wat nieuwgierigheid wegwerken: Op maandagavond 15/08/11 omstreeks 2312Hr Belgische tijd kan ik met blijdschap vaststellen dat deze prestaties ook eens vermeld werden op de officiele website van onze club ROBA. Het was sinds 06/02/11 - PK cross Lennik geleden (en dan werd er nog een podiumplaats vergeten maar missen is menselijk) dat één van jullie prestaties vermeld stond op hun site. Nochtans werden er ons inziens ondertussen reeds knappe resultaten neergezet waaronder zelfs een EYOF-limiet............................"We mogen dan wel drie kernen tellen, we vormen één team", konden we onlangs lezen in Atletiekleven - juni 2011.
Op de piste van DCLA, mijn club van weleer, kwamen Phaedra en Lucas vandaag in actie op de 1500m. Phaedra, door herhaalde tegenslagen reeds enige maanden op zoek naar de goede vorm, kwam niet in de buurt van haar PR dat dateert van vorig seizoen. Het is aan mij om haar uit dat sukkelstraatje te halen en haar terug te brengen tot het niveau dat we van haar gewend waren. Toch siert het haar dat zij, in tegenstelling tot zovele anderen van onze groep, aanwezig was op een wedstrijd en die in de gegeven omstandigheden ook uitliep. Met zo'n doorzettingsvermogen zullen we samen in ons opzet slagen. Bovendien doe ik beroep op de groep om Phaedra in moeilijke momenten te ondersteunen. Lucas kwam heel laat op de avond in actie en was blijkbaar de jongste deelnemer. Nadat hij mij afgelopen week aangenaam verrast had op training, kwam hij vol vertrouwen aan de start. Onder luid geroep van de familie (vooral Karen maakte indruk) liep Lucas dan ook een nieuw PR met een tijd van 5.03.07, een verbetering van meer dan 17seconden. Dit noemt men "loon naar werken!"
Ondanks een onbegrijpelijke reeksindeling deed Wouter hetgeen ik verwacht had....hij liep een fraai nieuw PR op de 800 meter. Totaal solo liep hij naar de overwinning in zijn reeks naar een nieuwe toptijd van 1.55.77. Wat was hier gebeurd met wat tegenstand? In elk geval erg leuk nieuws voor een trainer, aan het genieten van zijn welverdiende vakantie. Vrij snel maakte euforie echter plaats voor kopzorgen want daags na deze wedstrijd ondervond Wouter hinder van een pijnlijke kniepees. Hopelijk blijkt deze tegenslag van korte duur en kan alsnog opgebouwd worden naar de kampioenschappen begin september. We zullen in geen geval risico's nemen en geven alvast forfait voor het KVV op 15/08.
Als scholier deelnemen aan het BK voor de "grote mensen", het wil wat zeggen! Wouter mocht aan de bak op de 400m. Deze wedstrijd stond volledig in functie van de opbouw naar de kampioenschappen waar hij zijn kans zal wagen op de 800m. Wouter eindigde zesde in zijn reeks in een tijd van 51.02 en is duidelijk op "800m-koers".
Wouter en Matthias zakten vandaag af naar Limburg om er deel te nemen aan de 800 meter. Hun hoge verwachtingen werden vrij snel de kop ingedrukt door de helse weersomstandigheden. Vooral een zeer strakke tegenwind in de rechte lijn aan de overkant was de spelbreker. Bij de scholieren 95 nam Matthias een behouden start in een sterk bezette wedstrijd. Het werd een zeer trage eerste ronde waarbij Matthias doorkwam in om en bij 1.07. Ondanks een vrij sterke laatste ronde werd het dus geen besttijd met een tijd van 2.07.87. Bij de scholieren 94 ontbrak het Wouter bovendien ook nog aan de verwachte tegenstand. Van bij de start werd hem de kop van de wedstrijd opgedrongen. Wouter liep tegen de wind in alle tegenstand uit zijn spoor om solo maar vooral ontspannen te eindigen in een tijd van 2.00.34. Makkie voor iemand die dit seizoen nog veel sneller zal lopen. In de rand van het gebeuren..............maar dat blijkt ondertussen een normale gang van zaken te worden.
Sander en Matthias trokken vandaag met een bang hart richting Tessenderlo voor een eerste ervaring op de 2000m steeple. Beiden hadden immers nog nooit een steeplebalk op de juiste hoogte overschreden. Het enige doel van vandaag was dus ervaring opdoen en eens proeven van dit nummer. Supporter Cédric en ikzelf hielden ons hart vast want er was dan ook nog een steeplebak gevuld met heel veel water. De twee trainingsmakkers namen elkaar op sleeptouw en bleven allebei binnen de limiet voor het BK in september. Sander liep 6.39.??, Matthias 6.43.07. Niet alleen deze prestatie was opvallend, ook hun beperkte steepletechniek maar daar kan in de toekomst aan gewerkt worden indien de heren dat wensen.
Omwille van scoutskampen, reizen en andere minder gekende redenen trokken wij vandaag slechts met drie atleten richting Oordegem. In laatste instantie moest Cédric zich dan ook nog ter plaatse afmelden met kniepijn. Het was vooraf een beetje gissen naar de prestaties aangezien de examens pas achter de rug zijn. Sander trad aan op de 800m en zette zoals gewoonlijk een mooie prestatie neer. Hij verbrak zijn PR met bijna één seconde tot 2.04.42. Knappe wedstrijd! Matthias nam de 1500m voor zijn rekening. Zoals afgesproken startte hij rustiger dan voorheen, eigenlijk een beetje op de manier van zijn trainingsmaat Sander. En deze manier van lopen rendeerde. Matthias liep net zoals Iron Sander een nieuw PR 4.18.86, liefst meer dan zeven seconden beter.
Ondertussen wordt het steeds moeilijker om niets te zeggen over hetgeen zich in de rand van al die wedstrijden blijft afspelen maar ik moet volhouden.
Het wekken van onze jonge garde verliep heel wat moeizamer dan de vorige morgen. Kamer 40 verliep zoals eerder heel vlot, kamer 41 zoals gewoonlijk heel moeizaam. In kamer 42 waren ze al vertrokken voor een duurloop, dacht ik... totdat ik de bewoners ervan (Jan en triatleet Wannes) aantrof in kamer 43. De heren van beide kamers waren er blijkbaar in geslaagd om de trainers te misleiden door bijna gans de nacht met zijn vijven in het toilet door te brengen met allerhande gezelschapsspelletjes. De heren hadden dit blijkbaar volgehouden tot 0430Hr. Bij het openen van de deur werd ik dan ook nog onder vuur genomen met een waterpistool door wie anders dan Iron Sander en zoonlief Matthias. Van twee echte mannen gesproken! Wouter had er blijkbaar plezier in. Voor dit alles bestaat in de toekomst maar één oplossing REVENGE. In kamer 45 besloot men pas na vijf minuten aankloppen de deur te openen. Hier was blijkbaar ook iets gebeurd maar tot op heden zijn Sep en Cédric daar heel discreet over gebleven. Kamer 46 en kamer 47 behoorden tot de minst problematische kamers maar niet alles is wat het lijkt. De toekomst brengt misschien meer aan het licht. De meesten strompelden als zombies naar het ontbijt. Enkel ikzelf had hiervoor een geldige reden. Enkel de eetlust van Sep en Robin bleek geen hinder te ondervinden van de vermoeidheid. Een volgend obstakel was het inpakken en opruimen van de kamers. Als we in overweging nemen dat we hier te maken hebben met een bende pubers kan ik heel voorzichtig vermelden dat dit bij de meesten matig tot redelijk vlot verliep behalve in .....jawel kamer 41 van Hanne, Nina en Lisa. Ik moest deze bewoners tot driemaal toe tot de orde roepen om resterend afval op te ruimen. Volgende keer hoop ik beroep te kunnen doen op onze Jul die volgens Hanne een militair regime hanteert. Het mag gezegd worden, wat ik in kamer 41 opmerkte vóór het opruimen vertoont gelijkenissen met de toestand in de sloppenwijken in Rio de Janeiro! Vervolgens was het terug even tijd voor het sportieve. Door betere weersomstandigheden konden we een gezellig matchke beachvolley afwerken onder muzikale begeleiding van Wouter. Het werd een eerbetoon aan onze Ruben met het liedje "Foxy Foxtrot met je elastieke benen". Daarop probeerden we onze troepen te wekken met een pittige pistetraining, voor sommigen gekoppeld aan een steeplebak MET water. Na het middagmaal trokken we richting strand om er ons weekend af te sluiten in zomerse omstandigheden. Wat daar allemaal gebeurde, verneemt u in het hieropvolgend regionaal nieuws: - Op het strand van Blankenberge werd een meeuw KO geworpen. Na verzorging kon de meeuw haar weg evenwel verderzetten. De verdachte Jasper R. blijft op te sporen. - Op datzelfde strand werd Filip, een verdwaalde Romein met stoere borst in het bijzijn van Patrick als "Miniman" opgemerkt. In de rand kan ik vermelden dat er zowel bij Filip maar zeker bij mezelf veel niet overeenkwam met de werkelijkheid. In elk geval bedankt maar weet dat er in de toekomst maar één oplossing bestaat voor dit voorval: REVENGE. - Op datzelfde strand werden twee jongens opgemerkt die poserende dames fotografeerden. Hebben Matthias en Sander last van opspelende hormonen? - Op datzelfde strand werd afscheid genomen van onze Ruben "Fox". Hij mocht zijn cadeaukes in ontvangst nemen na een heel ontroerende intro van onze pater familias Jan. - De zee bleek te koud voor de meisjes maar niet voor de jongens! Wie is er nu het sterke geslacht? Vooral voor Jasper VM was dit een verlossing want hij snakte al twee dagen naar .......water. - Onze groep bleek in de ban van een eenvoudig en vooral heel plezierig spel waarvan ik de naam kwijt ben....de ouderdom begint zich door te zetten. - Klaas had als enige geen last van de warmte. Goed ingeduffeld beschermde hij zich tegen de hevige zonnestralen. Uiteindelijk dienden we richting station af te zakken voor de terugreis. We hadden voor ieder nog een broodje en drank voorzien voor op de trein. Alles verliep vlot totdat bleek dat de NMBS onze trein doodgewoon geannuleerd had. Met dank aan een zeer gemotiveerde medewerker in het station kende de terugreis toch nog een vrij vlot verloop. De terugreis verliep verder zoals de heenreis. Vooral Phaedra, Lien, Lisa, Hanne en Nina hielden de wagon wakker. De prijs voor den braafste en rustigste gaat naar niemand minder dan .............Lucas tenzij in de nabije toekomst andere signalen de kop opsteken. Uiteindelijk mag ik zeggen dat de trainers enorm genoten hebben van dit weekend. Wij staan open voor opmerkingen en suggesties voor een eventuele tweede weekend.
Vroeg opstaan was de boodschap want om 0800Hr werden we reeds verwacht aan het ontbijt. Het opstaan verliep vrij vlot, alleen op kamer 41 (bezetting zie eerder) verliep dat iets moeizamer. De netheid op de kamers verminderde aanzienlijk, vooral op kamer 41. Kamer 45 vertoonde sporen van overdreven suikerverbruik. Na een lekker ontbijt dienden wij onze plannen te wijzigen omwille van de regen. In plaats van beachvolley trokken we de zaal in voor een partijtje volleybal. Drie teams streden tegen elkaar en nu al werd duidelijk dat je om te winnen beter niet met Sander in één team stond. Omstreeks 1045Hr stond er dan een atletiektraining op de piste gepland. Terwijl de meesten een korte snelheidstraining afwerkten, waagden enkelen zich aan een eerste training in de steeplebak, gelukkig nog even zonder water. Met veel honger begaven we ons richting eetzaal voor een warm middagmaal. Vooral Ruben had honger, hij probeerde zelfs heel zijn vuist op te eten. Ze gaan hem graag zien komen in Londen! Na het middagmaal hadden de trainers gedacht aan een middagdutje maar dat kwam er niet van want onze dames en heren wilden actief bezig blijven. Geen rust dus voor de oudjes! We verdeelden ons in twee groepen en waagden ons allen aan een uurtje basket en een uurtje badminton. Enkele weetjes: - als je wil weten wat "van het kaske naar de muur" betekent, speel dan eens badminton tegen Jan of Wouter. -Jasper R ging even buiten bewustzijn. Helemaal in paniek vroeg Filip aan Jasper hoeveel broers hij had. Zijn antwoord: "Twee, spijtig genoeg". Alles terug in orde blijkbaar. -Sommigen hebben blijkbaar enkel last van blessures als er een duurloop op het programma staat.
Even later begaven de oudsten onder ons zich richting kust voor een heel rustig duurloopje. Ruben werd gedwongen om mee te gaan loslopen want de anderen trokken richting winkelstraat op zoek naar een gepast afscheidscadeau voor onze Fox. Na het avondmaal trokken we met zijn allen naar het strand om ons even te ontspannen. Er werd een partijtje strandvoetbal gespeeld. Luitenant Sep en Kapitein Jasper VM gedroegen zich iets opvallender. In ware paracommandostijl probeerden zij de zeemeeuwen te benaderen om vervolgens een poging te ondernemen om ze met een projectiel naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Mentale vermoeidheid?
De avond werd afgesloten met een matchke voetbal op het kunstgrasterrein, een aantal grote zakken chips en frisdrank. Van die match amateurvoetbal (synoniem voor OHL-voetbal, sorry Klaas) herinner ik mij een heel harde tackle van Lien op mijn sinds lang niet meer verzekerde benen. Iets na middernacht deden de trainers een (geluids)controle aan de verschillende kamerdeuren. Alles leek "vrij normaal" alhoewel in het volgend verslag nog zal blijken dat zelfs trainers zich kunnen vergissen en in de toekomst rekening zullen moeten houden met de leepheid van sommige jeugdige elementen binnen de groep.
Vervolgens bracht ikzelf mijn laatste nacht door in de kamer van een snurkende man die bij een eventuele volgende editie van dit weekend zonder twijfel een toeslag zal betalen voor een éénpersoonskamer. Onmenselijk, echt waar!
Omstreeks 1115Hr verzamelden we aan het station van Haacht om via Leuven naar Blankenberge te vertrekken. Ik had meteen een vreemd gevoel want iedereen was..... op tijd! Ik werd meteen hartelijk onthaald door enkele ouders: "Amai, wat een valies! Ge mocht toch niet veel meenemen". Sorry mensen maar trainers moeten op alles voorzien zijn. In Leuven vervoegden Sander en Jan onze bende. Nog in Leuven liet de NMBS ons voor de eerste keer in de steek door het gebrek aan gereserveerde plaatsen in de trein. Hierdoor dienden we ons op te splitsen waardoor de jongens, de meisjes en ikzelf een beetje apart zaten. Ik zat op twintig meter van die vijf meiden en dat was echt niet normaal! Lachen, gieren......, de sfeer zat er duidelijk al in. Omstreeks 1350Hr kwamen we aan in het zonnige Blankenberge waarna we ontvangen werden door de vriendelijke mensen van het BLOSO-domein. Filip en Wannes kwamen iets later aan met de auto. We trokken vrij snel richting kust om er iets te gaan drinken in een strandbar met speeltuin voor de allerkleinsten. Enkelen onder ons maar vooral onze allergrootste, Wouter dus, konden het niet nalaten om deze speeltuin even te testen. Op zijn minst een vreemd zicht. Tot overmaat van ramp dacht de ober dat Filip en ik op schoolreis waren met hun klas. Vorige week heb ik me nog laten vertellen dat mensen uit het onderwijs "speciallekes" zijn. Ik kan daar van meespreken. (weer slechte punten). Beide Jaspers ontpopten zich meteen tot gerenomeerde zonnekloppers. Daarna keerden we terug naar ons domein om er onze ruime en nette kamers te betrekken volgens een indeling die bepaald werd door de trainers. Iets later stond er een strandduurloop op het programma terwijl Klaas en Jan achterbleven op de squash.
Na een welverdiende douche en een lekkere avondmaaltijd trokken we richting zeedijk voor de bowling. Iedereen speelde op een hoog niveau maar toch waren er enkele opvallende dingen te noteren: -Aanvankelijk moet Sander gedacht hebben dat hij kegel per kegel moest omver werpen. -Sommigen gunden de trainers hun succes niet. -Lisa sprong opvallend voorzichtig om met de ballen terwijl Nina met een soort boogworp probeerde om de baan te vernielen. -Cédric en Phaedra vochten zoals wel eens meer een onderling duel uit. -Sep werd recordhouder van de avond.
We keerden terug naar ons verblijf waar we op het kunstgras nog een matchke voetbal speelden. De meisjes trokken gelukkig het niveau van de match op. Met enkele mooie reddingen hielden Jan en Patrick hun respectievelijke ploeg in de wedstrijd.
Omstreeks 2230Hr besloten we de omwonenden niet langer wakker te houden en naar de kamers te gaan om te gaan slapen.... of niet? Reeds na een kwartier bleken Sander en Matthias vermist. Matthias werd vrij snel ontdekt in de kamer van zijn broer. Sander liet iets langer op zich wachten tot hij al joggend, heel onschuldig en met zijn gekende glimlach, door de gang kwam gelopen.
Omstreeks middernacht voerden Filip en ik controle uit op de gang. Kamer 40 (Phaedra en Lien) ok, kamer 41 (Lisa, Nina en Hanne) licht problematisch en wordt later vervolgd, kamer 42 (Jan en Wannes) voorlopig ok, kamer 43 (Matthias, Wouter en Sander) op te volgen plaats met risico voor samenscholingen, kamer 44 (Filip en Patrick) een voorbeeldkamer, kamer 45 (Sep en Cédric) hier klopt iets niet want het is te stil, kamer 46 (Jasper R, Jasper VM en Klaas) onverwacht stil maar nog wakker, kamer 47 (Robin, Ruben en Lucas) ok. We besloten niet in te grijpen want alles bleef binnen de perken.
En dan was er Filip. Door zijn helse gesnurk waande ik me meteen in een veldslag tijdens WOII. En iedereen mag het weten, er werd gans de nacht gevochten! Tot morgen.
Aangezien de redacteur zich momenteel in volle recuperatiefase bevindt, is het nog even wachten op de drie dagverslagen van ons weekend in Blankenberge (24-26 juni). Rekening houdende met jullie reacties en met de bevindingen van de trainers denk ik dat we algemeen mogen stellen dat dit weekend geslaagd was. Alles is evenwel vatbaar voor verbetering dus alle suggesties zijn welkom voor een eventuele heruitgave van dit jaarlijks gebeuren.
We zagen nog maar eens een hechte groep ondanks de leeftijdsverschillen en het gegeven jongens-meisjes. Iedereen werd betrokken bij alle activiteiten en we hebben geen weet van enig conflict...chapeau!
Nu het weekend en vooral de examens gedaan zijn, komt het serieuze trainingswerk er echter weer aan. We hopen op dezelfde betrokkenheid en gedrevenheid van iedereen in deze groep om het resterende zomerseizoen op een verdienstelijke en aangename manier af te werken.
En nu meer weer met Frank. Vandaag wordt het zomers. Het wordt zeer warm met temperaturen die schommelen tussen 23 graden aan de kust en 31 graden boven de zandgronden in de Kempen. In Oordegem waait een matige tot soms vrij krachtige tegenwind in de laatste rechte lijn. Pas op het einde van de dag is er kans op wat sluierbewolking.
Slechts zeven atleten tekenden present op deze IFAM-meeting, stilaan een vaste afspraak op onze kalender. In chronologische volgorde kan ik jullie de volgende prestaties meegeven. Wouter kwam aan de bak op de 400m voor een duel met enkele rechtstreekse tegenstanders voor een ticket voor EYOF. Wouter, met zonnebril en witte pet, leek mij vrij ontspannen. Een beetje onbegrijpelijk werd hij echter getrakteerd op baan 7. Zoals we van hem gewoon zijn ging hij ervoor. Voor de tweede maal dit seizoen klokte hij af onder de 50sec. Zijn eindtijd was 49.90. Met een betere baanindeling en met wat meer "mikpunt" had er wat de tijd betreft zeker meer ingezeten. Verder moeten wij sportief toegeven dat enkele tegenstanders nog sterker zijn maar het siert Wouter dat hij het duel met deze kleppers is aangegaan.
Onze vermoeide Jasper R. (te fervent supporter van de rode duivels) nam eveneens deel aan de 400m. Hij ging van start in een gunstige vierde baan. Jasper eindigde in een nieuw PR met een eindtijd van 54.30. Dit is liefst twee honderdsten beter dan vorige week. Pluspunt voor zijn ouders, Jasper begon na de wedstrijd reeds met de voorbereiding van zijn examens. Hij probeerde uit te rekenen hoeveel centimeter terreinwinst hij had gemaakt met die twee honderdsten. De warmte??
Lisa kwam naar Oordegem om op de 800m revanche te nemen voor haar val in Duffel. "Revanche" is niet echt een woord dat we in verband brengen met onze "brave" Lisa maar na een "klappeke" op training probeerde ik Lisa eens iets stouter aan de start te krijgen. En mede door aanwezigheid en onder het gezag van mama Linda zijn we daar blijkbaar in geslaagd. Lisa bleef zo lang mogelijk aanklampen en eindigde in een knappe tijd en PR van 2.35.48, een verbetering van 7sec en twee honderdsten. Knap!
Matthias en Sander liepen eveneens beiden een PR op de 800m met respectievelijk 2.05.38 en 2.05.36. Dit is een verschil van, ja weeral die, twee honderdsten. Onze twee vrienden en trainingsmakkers konden er eens goed mee lachen. Misschien kunnen ze aan Jasper R. eens vragen hoeveel verschil (in centimeters) dit maakt op een 800m. Sander liep dit keer iets minder op zijn "Yuriy Borzakovskiy-sch" en liep meteen attent vooraan in de wedstrijd.
Cédric en Lucas kwamen in éénzelfde reeks aan de start voor hun 800m. Cédric was in iets mindere doen dan vorige week en liep met 2.21.60 net geen PR. Was dit te wijten aan de warmte of aan dat nachtje "slapen" in de tent met Mister Sep? Lucas vocht voor wat hij waard was en dook bij zijn eerste 800m meteen onder de psychologische grens van 2.30 met een tijd van 2.29.28. Knap toch van Lucas die volgens zijn teamgenoten ook last heeft van wedstrijdstress. Verdere details zijn me hierover nog niet gekend.
Al deze mooie resulaten maar ook die frisse pint van Linda maakten deze hete wedstrijddag draaglijk voor de trainer. Ook dank aan Bart die weeral ijverig aan het werk was met zijn fototoestel. Jul is gewaarschuwd!
In de rand van deze meeting waren weeral opmerkelijke dingen te noteren maar daar wil ik het (nog steeds) niet over hebben.
We zagen met z'n allen dat Ruben "Foxie" in Duffel reeds in goede doen was. Wel daags nadien op 29/05 heeft Ruben nog een knalprestatie neergezet. Hij won de triatlon in Maasmechelen. PROFICIAT
Gedreven door de wind trokken we gisteren met een heel aantal atleten en ouders naar de meeting in Duffel. Duffel en vooral volgende week de IFAM-meeting in Oordegem stonden al een tijdje met stip aangeduid in onze agenda. Iedereen had het meteen over die "...."wind maar tegelijkertijd nam dat wellicht heel wat prestatiedruk weg. En toen begon die avond waarvan ik nu nog steeds aan het genieten ben.
Eerst was het de beurt aan beide Jaspers (op zoek naar een nieuw PR) en Wouter (op zoek naar de EYOF-limiet) op de 400m. Jasper R dacht na zijn wedstrijd dat het slecht was. Hij voelde zich misselijk, hij had teveel gegeten, het was teveel wind enz. Bovendien moest hij tot thuis wachten om van mij zijn eindtijd te vernemen. En daar werd het onverwacht heel stil want Jasper R kreeg te horen dat hij voor de tweede keer dit seizoen zijn PR verbeterde met een tijd van 54.32 d.w.z. 0,72s eraf! Voor Jasper VM, al een tijdje wat last van kniepijn, moest het vandaag gebeuren want na vandaag zet hij alles op zijn studies. Jasper VM was bij aankomst in blijde verwachting en dat bleek terecht. Ook hij verbeterde zijn PR aanzienlijk met een tijd van 55.31. Nu een goed rapport, nieuwe loopschoenen en toedeloe kniepijn Wouter venit, vidit et vicit de EYOF-limiet. Wouter liep zijn gedroomde limiet van 49.74, tevens een PR (verbetering van 0,68s). Ook hier loon naar werken want ik weet dat hij hiervoor maandenlang punctueel zijn schema's afgewerkt heeft. We houden beide voeten op de grond en werken verder zoals voorheen, geen zotte dingen dus!
Dan was het de beurt aan onze drie dames op de 1500m: Hanne (bijgenaamd "ik kan dat ni"), Phaedra (bijgenaamd "Amai, ik heb zenuwe") en Lisa (bijgenaamd "Pfff, das ver"). De start verliep meteen chaotisch, begrijpelijk als men op een piste met zes banen een wedstrijd met 24 deelnemers laat vertrekken. Slachtoffer van dit gedoe was ons Lisa. Zij kwam onmiddellijk ten val en moest haar wedstrijd staken. Benen overal wat geschramd maar volgende week neemt ze wel revanche! Phaedra, nog steeds op zoek naar de goede vorm, deed wat van haar verwacht werd. Ze deed haar best in de gegeven omstandigheden en finishte in 5.42.54. Phaedra, we blijven rustig terugvechten. Hetzelfde mag gezegd worden van Hanne die iets na Phaedra finishte in 5.48.72. Met iets minder stress en wat meer zelfvertrouwen doet Hanne in de toekomst zeker en vast beter. Hanne liep haar wedstrijd bovendien op gewone loopschoenen. Weten jullie waarom? Hanne heeft een nieuwe poestvrouw die de spikes verstopt!!
Dan heel wat mannelijk geweld op de 1500m. Matthias liep nog maar eens een nieuw PR op deze afstand ondanks "wat mindere benen". Met een iets rustigere start had er wellicht iets meer ingezeten. Hij finishte in 4.26.48. Sander won zijn reeks in een PR van 4.24.71 maar iedereen zag dat hij heel wat sneller kan mits een snellere reeks. Duidelijk is dat Iron Sander "back" is en dat we dit seizoen nog mooie dingen van hem kunnen verwachten. In de volgende reeks kwamen Cédric, Ruben en Lucas aan de start. Voor Lucas was het de eerste 1500m in zijn bestaan maar door blessures ook zijn eerste wedstrijd sinds vorige zomer(?). Lucas vocht voor wat hij waard was en eindigde in een tijd van 5.20.87. Lucas mag zeker niet ontgoocheld zijn! Cédric en Ruben vochten een onderling duel uit. Ze loodsten elkaar naar een mooie eindtijd. Cédric eindigde in 4.36.25, een nieuw PR met een verbetering van 17". Cedje was "in the house" Net achter Cédric eindigde "onze Fox" in 4.37.01. Met deze mooie prestatie neemt Ruben op wedstrijdvlak op een heel knappe manier afscheid van onze groep.
Naast de atleten verdienen ook de aanwezige ouders een pluim, niet zozeer voor hun wedstrijdprestaties maar wel voor hun aanwezigheid. Ik weet dat elke atleet dit op prijs stelt. Bovendien zag ik ook enkele gedreven ouders met een fototoestel. Dat belooft!
Niet alleen op wedstrijdvlak maar ook in de rand gebeurden dankzij jullie prestaties enkele opmerkelijke dingen maar daar wil ik het (nog) niet over hebben.
, liep na een spannende race naar de fel begeerde overwinning.
uiteindelijk naar een mooie 5de plaats in weer een nieuw PR van 6.23.96. 
onthaald door enkele ouders: "Amai, wat een valies! Ge mocht toch niet veel meenemen". Sorry mensen maar trainers moeten op alles voorzien zijn.
in de tent met Mister Sep?
