Sander en Matthias trokken vandaag naar Oostende, koningin der badsteden, voor het BK veldlopen. Sander stond onder heel wat druk omdat hij door zijn prachtig winterseizoen door zowat iedereen als favoriet naar voren werd geschoven. Misschien gelukkig(?) verliep de aanloop naar de wedstrijddag niet echt zoals verhoopt zodat ik die druk wat kon wegnemen en zodat Sander kon starten met de gedachte "niets moet, alles mag". Sander liep enige tijd in vierde positie maar een Sanderiaanse (d.i. fenomenale) remonte in de slotfase verplichtte hem zelfs nog te spurten voor de overwinning. In die spurt moest hij heel nipt zijn meerdere bekennen maar hij behaalde een dik verdiende zilveren medaille . Terwijl ikzelf dicht bij het reanimatieteam stond te bekomen van "mijn wedstrijd in de wedstrijd", kon een enorm trotse vader (Bart) zijn zoon zien pronken op het podium. Zijn ouders hebben met hun voortdurende betrokkenheid zeker een aanzienlijk aandeel in deze prestatie. Matthias kwam ontgoocheld als 33ste over de finish in een wedstrijd waarin hij nooit in zijn ritme kwam. Gelukkig was Sander daar om zijn trainingsmaat op te monteren. Verder is het aan mij om hem na een fraaie januarimaand terug op de rails te krijgen. Niet alleen zijn gedrevenheid zal hem sterk doen terugvechten. Zowel van het wedstrijdgebeuren als van de prijsuitreiking achteraf zijn foto's te bekijken in de link verbonden aan onze blog. Verder wens ik ook die talrijk aanwezige clubvrienden te bedanken voor hun spontane en oprechte felicitaties. (I had a dream....) Tot slot wens ik gans de groep te feliciteren voor de resultaten van de afgelopen winter. Laat ons in alle bescheidenheid verderwerken!
Zelfs een "weeral halfzieke" trainer was niet weg te houden op de cross van onze clubvrienden uit Betekom. Een gemoedelijke sfeer, een mooi parcours en een grote opkomst.....het kon niet stuk voor onze aanwezige atleten. Lisa, de voorbije wedstrijden in iets mindere doen, sloot haar seizoen knap af met een 9de plaats. Ik was niet alleen tevreden over haar start en het verloop van haar wedstrijd maar zeker ook over haar spurt tot op de eindmeet. Lucas had vandaag de opdracht om al zijn troeven op tafel te leggen m.a.w. hij moest meegaan zolang hij kon. Het was een plezier om te zien hoe Lucas vandaag gevochten heeft om aan deze doelstelling te voldoen. Met daarbij nog een knappe eindrush werd zijn inzet beloond met een uitstekende 5de plaats. Iets daarvoor werd jongere zus Karen mooi 23ste in haar wedstrijd. Even dacht ik dat twee van onze atleten ongehoorzaam waren toen omgeroepen werd dat Sander en Matthias in de kopgroep zaten bij de scholieren. Gelukkig was dit een kleine vergissing en vond ik beiden later terug op training.
. Terwijl ikzelf dicht bij het reanimatieteam stond te bekomen van "mijn wedstrijd in de wedstrijd", kon een enorm trotse vader (Bart) zijn zoon zien pronken op het podium. Zijn ouders hebben met hun voortdurende betrokkenheid zeker een aanzienlijk aandeel in deze prestatie. 
