Als klein meisje wou ik 'later als ik groot ben' verpleegster worden.  Nu is het later... en komt mijn droom (noodgedwongen) toch een 'klein beetje' uit...

Wij hebben vandaag de nodige instructies achter de rug en we zijn een Genotonorm Pen 12 mg + naaldjes + naaldencontainer + koelrugzakje + koelbox en DE PRIKLES rijker.  Een ervaring op zich.

Hierbij ook dank aan de hele, lieve, geduldige mevrouw van Pfizer want zo vanzelfsprekend is dit toch allemaal niet. 

Eerlijk gezegd, blijf ik achter met wat gemengde gevoelens.

De uitleg van de Pen vond ik, eerlijk gezegd, toch niet zo eenvoudig (ben ook geen verpleegkundige, hé).  Het moet allemaal zeer correct gebeuren. En vooraleer de Pen klaar is om aan het echte werk te kunnen beginnen, nl. het prikken, moet er wel het één en ander gebeuren.

De ampul met groeihormoon moet juist ingebracht worden (anders kan de ampul breken), het medicijn moet goed gemengd worden (er mogen geen klonters inzitten), de naald moet goed en rechtop zitten, er mag geen lucht in blijven zitten en de juiste dosering (1mg/per dag) moet ingesteld worden. HELP.  
Gelukkig kan je dan met deze Pen ongeveer 12 dagen prikken, dus die procedure moet niet iedere dag gebeuren.  Oef. 
Want er komt geen thuisverpleegster, ik zal de verpleegster aan huis zijn.  HELP.  HELP. HELP !!!!!!!!!!! 

Ondans dat ik als 'klein meisje' verpleegster wou worden en iedereen die binnenkwam in juiste verpleegstersoutfit met plezier een (speelgoed)spuitje gaf, besef ik nu maar al te goed dat verpleegster worden niet echt mijn roeping is, NEEN, dit is echt niets voor mij.

Na een zeer degelijke uitleg, hebben wij dit 3x mogen oefenen op het kussentje (dat trouwens heel dapper alle wankelende, bevende, beurten onderging).  En ja, met het instructieboekje bij de hand zal dit ons hopelijk wel lukken, omdat het nu éénmaal moet.
Maar ik kijk, enerzijds, niet uit naar de 1ste prikbeurt (13/07/2012) bij Ruben en anderzijds, ben ik zo blij met deze kans, vandaar toch wel mijn gemengde gevoelens bij dit nieuwe hoofdstuk in ons leven.

Ruben daarentegen, ziet het echt niet zitten.  Omdat er vandaag met extra grote naald werd geoefend, lijkt dit ook nog eens dubbel zo eng.
We gaan dus gewoonweg starten met de Magic verdovende zalf (Emla), totdat hij het wat gewoon is.

Ach, na verloop van tijd zullen we ook dit weer als vanzelfsprekend aanschouwen, maar nu is het toch best wel allemaal heel spannend en toch ook wel een beetje eng. 

Ik ben blij dat ik het nu nog een weekje kan laten rusten.  D-day is VRIJDAGavond 13 juli 2012.
Want het groeihormoon moet iedere avond rond dezelfde tijd ingespoten worden.  Het is het beste om hier een dagelijks ritueel van te maken (nu, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ons gezellig-samen-boek-lezen-voor-het-slapengaan gezelliger vind).

We gaan de natuur dus een beetje helpen.  Volgens de mevrouw van Pfizer, mogen we toch al vrij snel resultaat verwachten. YES!!!
Daarom niet persé in centimers, maar dan bijvoorbeeld wel in spiersterkte.

Mijne kleine, fijne woelewater gaat dus effectief groeien en steviger worden en ook 'groeien' in alle betekenissen van het woord en wat ik vooral heel fijn vond om te horen, hij gaat zich daardoor ook beter en zekerder in zijn vel voelen.

Ik ben dus hoopvol en zeer nieuwsgierig (en 'k ben al zo een curieuzeneus) en ja, toch ook een beetje bang.

Ik hou jullie met veel plezier op de hoogte.

Groetjes van de privé-verpleegster van Ruben.

PS 1: dikke mercie aan oma en vake, die ook mee de prikles hebben ondergaan en met verve geslaagd zijn in het examen en dat nog op pensioengerechtigde leeftijd - chapeau xxxxxxxxxxx