Rond 10 voor 2 's nachts stond ik buiten te wachten op andere toeristen zodat ik niet alleen hoefde klimmen. Tien minuten lang zag ik niemand, tot er bij de buren 2 mensen buiten kwamen. Het was moeder en dochter (uit Australië) en ik mocht met hun mee wandelen. Ergens onderweg waren we een keer te veel naar links afgeslagen. Ik vond dit maar een rare weg maar volgens de dochter zaten we juist want we moesten de wit geschilderde rotsen volgen. Ik had er zo mijn bedenkingen bij en ze zeiden dat ik gerust terug naar beneden mocht wandelen. Zij zouden de witte rotsen blijven volgen. Aangezien het pikdonker was bleef ik toch maar liever bij hun. Dus ik vertelde over de 5500 treden dat ons nog te wachten stond. Ze keken mij verbaasd aan. "Traptreden?" Ja lap, ze waren dus absoluut niet voorbereid. Dus we draaiden terug en vonden na 2u de ingang van Adam's Peak. Nu begonnen de 5500 treden. 

Ik heb ze na een half uur achtergelaten in het eerste pelgrimdorpje. Ze gaven het op en gingen in hun hotel ontbijt zoeken. Ik wou niet opgeven en stond er dus alleen voor. Het volgende half uur ben ik met een bang hartje in het donker verder geklommen. Tijdens een pauze zag ik opeens een paar dierenogen in mijn koplamp verschijnen. Toen kreeg ik even echt schrik. Het is uiteindelijk nog steeds de jungle. Maar dan kwam er plotseling een andere koplamp om de hoek. Oef. Het was een monnik met 3 hondjes. Ik heb hem laten passeren en ben er achteraan gegaan. 

Omdat we 2u verloren hadden in het onbekend bos, zou ik de zonsopgang niet meer halen. Tegen 5u30 begon het stilaan licht te worden en begon de omgeving zichtbaar te worden. 

Het laatste half uur klimmen kwamen er al mensen naar beneden. En verdorie, die laatste honderden meters naar boven waren stijl! Rond 6u45 stond ik eindelijk vanboven :-) Ik heb er 2u15 over gedaan. Het was boven zo bewolkt dat er geen zon te zien was. En het was er koud. Ik nam snel wat foto's, genoot kort van het uitzicht over de bergen en begon direct aan de afdaling. Mijn benen waren flubber als ik even stil stond. 

De bus van 8u30 zou ik niet meer hebben gehaald. Maar ik ging toch in sneltempo naar beneden. Met een paar foto stops :-) 

Om 9u kwam ik aan mijn goedkoop hotelleke aan. Na een douchke, een ontbijt en een goede tas koffie, kroop ik om 10u30 op de bus richting Hatton. 

Ik heb die dag in totaal 6u30 op 4 verschillende bussen gezeten. Elke bus zat stampvol... De laatste overstap was verschrikkelijk. Ik moest overstappen in Avissawella. Een boerendorp waar ze blijkbaar maar zelden toeristen zien passeren. Op de 10 mensen die ik heb aangesproken om mij te helpen, was er maar één iemand vriendelijk. Sommige zeiden zelfs dat ik als toerist niet met de gewone bus mocht meereizen. Ik moest maar een privé busje zien te regelen. 

Uiteindelijk ben ik toch in Ratnapura geraakt met de bus. Daar ben ik dankzij een tuk tuk die geen Engels kon in een guesthouse terecht gekomen. Ik vroeg achter 'hotel Gem' en werd afgezet in 'Rathna Gem guesthouse'. Soit, het was die dag welletjes geweest. Ik heb die nacht 12u30 geslapen!