Alles zit op schema, de basis begint te komen en m'n gewicht zakt.  Dus wat kan een mens zich meer wensen.

Zondag was naar jaarlijkse gewoonte de dag van de Strandrace in De Panne, voor het eerst in vele jaren was ik geen deelnemer.  Ik wil mij wat sparen voor deze zomer.  Maar niets doen was ook geen optie.
Dus hebben we een groepskoppeltraining gedaan met enkele mannen van Midlon.   We hadden afgesproken in Lombardsijde bij onze clubtrainer Ironjanneke om 8h30 zodat we tegen 12h thuis zouden zijn.   Toen ik ariveerde waren enkelen al ter plaatse.  De meesten waren zo lui geweest als ik en met de auto gekomen, maar er was er toch 1 dappere die met de fiets gekomen was.  Tegen 8h40 waren we weg met de MTB, eerst de gekende parkoertjes in de omgeving Lombarsijde Westende Middelkerke.  En daarna wat voor mij altans wat nieuwe wegen tussen Middelkerke en Oostende.  Was echt leuk.  We gingen aan een goed tempo, waarbij ik nooit echt het gevoel had van te diep te gaan, dus ok.  Op een gegeven moment kletst ik met m'n voorwiel op een steen, ook al had m'n voorhanger me verwittigd en ja, t was van dat "plat".  Ik rij normaal met van die groene specie in m'n binnenband een had tot nog toe niet enkele keer plat gereden hiermee.  Dus het moet toch wel een ferme snakebite geweest zijn.  Bandje vlug vervangen en weer weg.  Het leek trouwens dat velen geen zin hadden om mee te doen in De Panne, 't was lang geleden dat we zoveel volk tegenkwamen op de mtb op een gewone zondag.  Na goed 2h fietsen hadden we zo'n 30km.  Terug in Lombarsijde, een vlugge wissel, fietsen aan de kant, wat kledij veranderen en weg.  Het lopen was zalig in dit weer, een stukje weg dan wat duinen en dan langs het strand.  We deden zo'n 9km in goed 40minuten aan een gemiddelde van 13km/u.  Voor mij was het iets te snel om goed te zijn en ik was blijkbaar niet de enige die iets te hoog in hartslag ging.  Daar waar ik in het fietsen nog een gemiddelde van 138 kon houden zat ik hier gemiddeld 155.  Nu in groep komt dat haantjegedrag altijd naar boven, zo is al meer dan eens gebleken.  Tegen 11h30  zat de training er op.  't Was goed geweest.  Jan had nog sinterklaaskoeken voorzien, wat heel vriendelijk was van hem, maar ik ben er wijslijk vanaf gebleven. Ik moest namelijk nog gaan eten op restaurant voor de verjaardag van m'n schoonmoeder.  Allé we hebben ons weer geamuseerd, zo blijkt dat groepstrainingen toch altijd aangenamer zijn, maar, niet altijd ideaal voor basistraining.
's Middags dan heel de middag op restaurant en de calorieën waren weer goed aangevuld.

Ondertussen is het weer gewoon het schema volgen.  Zondag de 21e december is er de pere noël tocht in Ramskappele met de Neverst mtb-club, dat zal ook weer leuk worden zoals gewoonlijk.

Het spijtige aan deze tijd van het jaar is dat buiten fietsen op de koersfiets niet echt aangenaam is aan deze temperaturen, ik verlang al naar de zomerse fietstrainingen.

Voor de rest geen grote nieuwtjes in triatlonland.
Luc Vanlierde is blijkbaar aan 't kijken of hij in z'n volgend leven geen goeie trainer zou kunnen zijn.
De rest is in relative winterslaap of ant trainen in den duik zeker.

Zo, we zijn weer een beetje dichter bij het doel.  Ik ben zo goed als uitgeziekt, alhoewel er wel nog iets sluimert.  De voorbije week is alles goed verlopen ik heb m'n trainingen goed kunnen afwerken en dus geen problemen.  Het volgende waar ik me vanaf nu zal moeten op richten is m'n voeding.  Blijkbaar is er hier nog veel werk aan.  Voorlopig weeg ik zo'n 80kg wat 10kg teveel is om goed te presteren.  Frisdrank en dessertjes laten, ja ik zal m'n best doen, maar het blijft m'n hekel punt.  Deze winter zal ik voor de rest me vooral op het fietsen en zwemmen toespitsen, dit zijn mijn zwakke punten.  Vorig jaar heb ik niet genoeg gefietst en daar moet nu verandering in komen.  Natuurlijk leent lopen zich gemakkelijker in de winter, fietsen in de kou en het donker 's avonds is niet altijd even makkelijk.  Het is echt zoeken om de tijd te vinden om alles tussen werk en gezin te plaatsen.  De rollen zijn altijd wel een oplossing, maar dat is toch niet hetzelfde.  Maar we geloven er in en we vinden wel een oplossing. 

Mijn moto blijft: No Pain No Gain.

Ondertussen heb ik gezien dat de 1/2 triatlon van Leuven op 17mei valt.  Dat is wat vroeger dan anders.  Het is trouwens net op mijn en m'n oudste zoon z'n verjaardag.  Dit is wat vervelend, maar het is een noodzakkelijk kwaad, ik moet toch een halve in de benen hebben voor zürich.  We zullen er dan een feestje van maken in Leuven.

*Andere nieuwtjes zijn dat Bert anciaux misschien een oplossing heeft voor Luc Vanlierde z'n sponserprobleem. 
*Frederik Vanlierde heeft met veel geluk z'n Kona ticket, hij was 9e in Arizona, de wedstrijdleiding gaf 6 ipv. 5 slots voor de pro's 2 hadden al hun slot en een 3e liet hem liggen.  Dus Federik heeft z'n slot toch te pakken.
*Stefaan Engels heeft 20 volledige triatlons in 1 jaar gedaan.  Mooie prestatie maar hij zegt dat hij het nu gehad heeft met triatlon.  Ik verdeel ze dan liever en heb er een paar jaar genot van.

Hier ben ik nog eens.  Vorige week waren de training goed verlopen  alles kalmpjes aan, zaterdagochten vroeg een uurtje gelopen op het strand, daarna nog mee naar het voetbal met m'n oudste zoon en dan vertrekken voor een verlengd weekend ardennen.  Had natuurlijk de mtb mee.  Zondagmorgen na het ontbijt een kort loopje en dan de hele middag gaan wandelen met de familie. Maandag moest ik dan toch wel mtb uithalen.  Ik had een nieuwe route nabij onze challet ontdenkt tijdens de wandeling de zondag en die moest ik toch eens uitproberen.  Was een goed tochtje maar er lag wel weer enorm veel modder, en ze waren weer aan het kappen geweest waardoor hier en daar de nodig bewegwijzering weer verdwenen was.  Ik ben dan ook meer dan 1 keer misreden. De training voelde niet echt goed aan en ik heb zelf enkele keren echt koud gehad.  Toen ik aankwam in onze challet had ik er 46 km's opzitten.  Douche genomen en ja 't was van dat, neusloop die niet ophield druk in m'n oren, zo ziek als 't maar kan.  De dinsdag onze laatste dag in de ardennen als een zombie rondgelopen.  Sofie zag het niet zitten om naar huis te rijden, dus heb ik maar gereden tot over Gent.  Thuisgekomen, direct bed in en woensdagmorgen naar de dokter.  Ik heb direct antibiotica gekregen, dan ook thuisgebleven van het werk, hele dag in m'n bed. En vandaag nog een dagje thuis, ik voel me toch al iets beter, maar van trainen zal nog niet direct iets in huis komen.  Morgen ga ik weer werken, want ik heb nog tonnen te doen.  Hopelijk kan ik zondag reeds weer de fiets op.  M'n schema weeral in de war, gelukkig is het nog maar het begin dus veel zal ik niet verliezen.  Zo snel mogelijk weer alive and kicking zou ik zeggen.

Ik was voorzien van zaterdag vroeg op te staan en te gaan lopen langs het strand.  Maar het regende dat het goot en m'n goesting was er niet.  Dus ben ik wat blijven liggen.  In de middag ben ik er dan toch voor gegaan, we gingen naar de graven (1nov.)  van m'n grootouders in Woesten en op de terugweg heeft m'n vrouwtje me gedropt in Fintele, zodat ik naar huis kon lopen.  Het regende de hele tijd ik was doorweekt, het eerste uur ging relatief goed, maar daarna begon ik het gebrek aan training te voelen.  Aan een gemiddelde van 11km/u kwam ik als een verzopen kieken thuis 23.5km.  Ik zat stikkapot.  Oei oei wat had ik nu gedaan, zondag moest ik nog die berucht chouffe tocht doen, dus vroeg het bedje in. 

Zondag opgestaan om 7h tegen 8h15 kwamen m'n MTB-vrienden om samen naar Middelkerke te rijden.  M'n beentjes voelden niet echt schitterend aan, maar ja, we gingen er toch voor gaan.  Veel volk in de sporthal, 't was al rijtje schuiven om in te schrijven, 't weer was dan ook veel beter dan zaterdag.  Om zo'n 9h15 gingen we van start met zo'n 10tal Midlonners en natuurlijk van die LSD was er al niet veel meer over.  Op het strand werd er al goed doorgereden.  Ik was al bevreest die 72km die we voorzien hadden kon niet aan dat tempo blijven.  Nu na de strandstrook werd het tempo wat minder en alles viel in z'n plooi.  Hier en daar een valpartij van de clubgenoten, er was er zelf 1 die eens ging controleren of er nog water in de beek stond . Toch voelde ik die loop km's van zaterdag hier en daar een krampje in m'n kuiten en billen, maar tot 55 km ging alles goed mits de nodige bevoorrading.  Toen we aan het sportpark in Oostende kwamen gleed ik weg en in 1 keer een kramp in m'n bil niet te doen, gelukkig kon Wimmel me helpen om m'n been weer geplooid te krijgen want alleen lukte het niet, ik lag daar anders nog.  Nu was het licht helemaal uit.  Op het gemakje uitrijden dacht ik, maar dan kwam een van de zwaarste stukken van het parkoer; langs het vliegplein van Oostende.  Allé ik overleefde het en het laatste stukje op karakter naar de sporthal.  We moesten wel wat lang wachten aan de bikewash, daarna een goei douchke en vlug nog iets drinken om de nabeschouwing te doen.  Er waren er al heel wat die blijkbaar een chouffke te veel binnen hadden.  Gelukkig was ik bij de verstandigen, tegen 17h was ik thuis.  Doodop maar voldaan.

Vandaag zal ik enkel een half uurtje los zwemmen.  Ik voel dat het wat teveel was voor een eerste weekend.

Conclusie: ik moet het wat kalmer aan doen de eerste weken.