Hier ben ik nog eens,  't is een eindje geleden maar de tijd noch de goesting ontbrak om nog eens iets te schrijven.

Eerst en vooral Zürich:  't was echt een superervaring om zo'n evenement mee te maken.  Op woensdag kwamen we aan in ons hotel.  Alles in orde een heel goed hotel met alle nodige luxe, hier geen klagen over.  Nadat we wat op onze plooi waren zijn we onze clubmakkers gaan opzoeken.  De meesten van hen verbleven op de camping aan het meer.  We hadden vlug alles gevonden en het openbaar vervoer in Zürich is echt wel gemakkelijk.  De donderdag ben ik dan met de 2 Wims en Leen op parkoerverkenning geweest.  Het fietsparkoers lag me wel.  De beklimming van the Beast was minder erg dan ik gevreesd had.  Er zat enkel een gevaarlijke afdaling in waar je met gemak 80-90 km per uur kan halen.  Haertbreak hill hebben we niet gedaan.  De vrijdagmorgen ben ik nog een 5tal km gaan loslopen en de zaterdag rust.  Ik voelde mij in de vorm van m'n leven en had er dan ook een goed gevoel over.  Tijden die ik in gedachten had: zwemmen 1h05 fietsen 5h30 lopen 3h15. 
Dan Wedstrijddag: 's morgens was er in het hotel een speciaal ontbijt voorzien voor de IM deelnemers.  Daarna zijn we voor de zekerheid met de taxi naar de start vertrokken.  De fietsen waren trouwens al de zaterdagavond ingecheckt.  Ik was heel vroeg als 1 van de eersten in het parc fermé, zo heb ik het graag geen stress. Na alles in orde gezet te hebben nog eventjes naar de wc en dan op het gemak naar de zwemstart.  Ik zag eerst niemand van mijn clubgenoten, maar net voor ik het water inging vond ik Wim Fierens.  Samen het water in en eigenlijk was ik wel content van nog iemand bij me te hebben in de start.  Zeker daar Wim en ik zo wat hetzelfde niveau zwemmen.  Om 7u stipt waren we vertrokken voor een lange dag.  Halverwege het zwemmen moesten we even het water uit, over het eilandje lopen, en terug erin.  Na 1h04 kwam ik uit het water, dus echt wel goed, mooi binnen de planning.  Dan het fietsen.  Al van bij de start voelde ik dat het goed ging gaan.  Na een 15tal km had ik Tom the Bom al te pakken.  Ik bleef mooi alleen oprukken naar voren.  M'n kilometerteller gaf een gemiddelde snelheid van 38 aan.  Na een 60 km kwam ik een groepje terecht waar ook Wim Claeys in zat.  We zijn een hele tijd samengebleven tot de 2e beklimming van the Beast.  Ik was Wim ineens kwijt.  Hij vond dat het iets te snel ging en besliste om z'n eigen tempo te rijden.  Bij het oprijden van de laatste beklimming van heartbraek hill zag ik Glenn net beginnen aan z'n loopproef, shit man wat had die gefietst, maar nog geen paniek, ik kon dat allemaal we inhalen in het lopen, want tenslotte das toch mijn beste.  Eventjes verder zag ik Jan in een groepje terug rijden van heartbreak hill.  Dus Jan zat niet zoveel voor, een goei 10 minuten max.  Dus Jan was zeker te overbruggen.  Maar waar zat den Fierens?  Het oprijden van Heartbreak Hill was fenomenaal, tussen de massa van supporters echt de max.  Net zoals je de beelden ziet van de tour.  Dit is echt super.  Ik eindigde mijn fietsproef in 5h07 super dus, veel beter dan wat ik verwacht had.  En nu lopen.  Na een snelle wissel begon ik aan wat ik dacht mijn triomftochtje.  Na een km of 3-4 was ik goed in mijn ritme en het kanon kon schieten, op 5km van ronde 1 haalde ik Wim Fierens bij, na wat korte woordwissels liet ik hem voor wat hij was.  Zij woorden waren "go for it moat".  Maar toen zo'n 2-3km verder sloeg het noodlot toe.  Ik kreeg verschrikkelijke maagkramp.  Bij de eerste wc binnen en proberen te gaan.  Het lukte mij niet.  Dus dacht ik: "ik loop nog een stuk het zal wel overgaan".  Maar toen ik weer begon te lopen was het weer van dat.  wc2 nog eens nu lukte het wel, maar ondertussen was ik al minuten kwijt.  Toen ik uit dat kotje kwam, snelde Wim Fierens me al weer voorbij.  Ik dacht ok nog geen erg het komt wel goed.  Maar ik liep 100mtr en 't was weer van dat.  Ik probeerde dan ook te braken, dat lukte mij niet en opnieuw moest ik de wc in.  Dit verhaal zo'n 3u aan een stuk, er stonden 10 wc langs het parkoer en ik heb ze allemaal gedaan, sommige zelf 2 keer.  15 wcstops gaf mijn hartslagmeter aan achteraf.  In de laatste ronde kwam ik Jan de pa van Tom tegen aan wie ik mijn gordel gegeven had.  In mijn gordel zat nog een imodium instand.  Die heb ik dan vlug genomen.  Daarna moest ik nog 1 keer naar de wc.  en alles viel op z'n plooi.  De laatste halve ronde kon ik dan weer lopen zoals het hoorde.  Ja t was toen al te laat.  Maar ik wilde toch finischen binnen de 11u.  Dus de laatst 5km moet ik wel een snelheid van 15-16 km/u gelopen hebben.  Bij de aankomst de ontlading samen met m'n 2 grootste supporters Tristan en Winston over de meet.  Net in 10u58.  Mijn marathon die 3u15 moest zijn werd 4u43.  Ja het was een superervaring maar er zat toch wel veel meer in.  De nacht erna heb ik dan ook beslist om het herproberen en de volle van Neerpelt te doen. 

Ondertussen zijn we al weer een maandje verder.  M'n gedacht om van Neerpelt een superwedstrijd te maken is al heel mat minder.  Zondag 2 weken geleden kwam ik met m'n fiets ten val en raakte hierbij mijn ribben.  Dit is erg pijnlijk en vooral bij het zwemmen heb ik toch wel last.  Vorige week heb ik bijna niet getraint vooral omdat ook mijn achillespezen het wat laten afweten.  Ben dan ook in Izegem niet gestart.  Dinsdag ben ik dan toch nog eens gaan zwemmen (echt wel pijnlijk) daarna ben ik naar huis gelopen van middelkerke, dus zo'n 16km 't was afzien.  M'n achillespezen blijven trekken en bij het diep ademen voel ik echt wel een hevige pijn in borst.  Gisteren nog een laatste fietstochtje gedaan van 100km en het voelde redelijk aan.  Vandaag voelt mijn borst iets beter.  Ik ga nu nog eens proberen van 5km los te lopen en dan vanavond nog eens 1km loszwemmen.  Hopelijk vallen al mijn kwetuurtjes in hun plooi.  Daarna enkel nog wat rust.  Zaterdag nog eventje het parkoer verkennen.  En we zien wel.