Wat een drukte. Een weekend achter de rug met amper een paar uur slaap op 3 dagen; Dat is niet bepaald rustig toeleven naar een zware ingreep. Maar het leven van een leerkracht is dus zwaar. Het was afgelopen weekend dan ook X-Ostomos van onze laatstejaarsstudenten, de fuif die hun laatste 100 dagen viert. Daarnaast moesten er nog een 2-tal jobs gedaan worden voor Tropical Decorations, te Sint-Truiden en in de Nekkerhal te Mechelen. Maar we hebben dus alweer alles overleeft. Niet dat ik op school wat kan uitrusten, want ook daar heerst een drukte van je welste. En ook mijn volgende weekend is er geen om slaap in te halen: Hakendover kermis biedt zich immers aan, alsook de sjamajeefuif van chiro Neerlinter Het is allemaal wat te druk om goed te zijn. Want de laatste loodjes wegen spreekwoordelijk het zwaarst. Maar we klagen niet, ik heb beloofd aan mijn studenten les te geven tot de paasvakantie en dat doen we dus ook. En voor diegenen die dit lezen, ja hoor ook de laatste les kan u nog een toets voorgeschoteld krijgen (niet waar zesdejaars?). Als het nu gaat over bufferoplossingen, redoxreacties, oplosbaarheidsproducten of keto-enol tautomerie, het is en blijft allemaal belangrijk voor de verdere studies. In ieder geval heb ik nog steeds een goed oog in de afloop van de hele operatie, en in het andere geval: bloemen noch kransen aub , drink eerder een goei pintje op mijn "gezondheid". In ieder geval mijn volgende dagboekberichtje zal pas na de operatie verschijnen, dus hoe sneller dat is, hoe beter ik het er eigenlijk heb vanaf gebracht. Hopelijk dus tot volgende week al vroeg...
Ik denk dat ik maar eens een artikeltje zet in de streekkrant binnenkort, zodat ik iemand vind die ook het type tummy heeft dat ik heb, waarmee ik dan wat kan kletsen. Dat zoekertje zou dan luiden als volgt: "Gezocht: persoon met grote cystische massa hypointens op T1 en hyperintens op T2 met perifere contrastcaptatie, gelocaliseerd in de linker masticator ruimte, reikend tot de carotis interna posterieur met verdringing van de parapharyngeale ruimte aan mediale zijde, anterieur reikend in de retromaxillaire ruimte tot de posterieure wand van het maxillaire anterum met verdringing van de pterygoidspieren en destructie van de anteromediale rand van de ala major van het os sfenoidale met verdringing van de temporaal lob links, de laterale wand van de linker sinus sfenoidalis en discrete infiltratie in de posterieure ethmoidale cel, destructie van het foramen ovale en spinosum en verdringing van van het horizontale petreuze deel van de arteria carotis interna, reikend tot in de sinus cavernosus. Afmetingen 5,4 cm craniocaudaal, 4,7 cm transversaal." Lotgevallen kunnen contact opnemen met mij, gegevens bekend bij de redactie Dit is zo wat de brief die ik vandaag in de bus kreeg van de Mevrouw uit Teheran. Ze heeft me op de hoogte willen brengen van wat ik nu exact heb, ik weet niet of ik nu iets meer weet, ik stel voor om het ding gewoon zoals voorheen "Tummy" te heten. Voor de twee weken dat hij nog heeft alvorens men hem versnijdt, mag dat troetelnaampje de lading blijven dekken. Vandaag kreeg ik ook een paar vragen van een bevallige journaliste van het laatste nieuws over de manier waarop mijn studenten er mee omgaan. Wel ik ga ze via deze weg meteen rechtstreeks stellen, reageer gewoon met uw antwoorden beste leergierige wetenschappers in spe: Wat vinden jullie van de blog? En de manier waarop ik vertel over 'tummy'?
Nog 2 weken dus als leraar chemie, en hopelijk na de paasvakantie terug zicht op beterschap. Morgen krijg ik alvast bezoek van een paar vrienden, ook dat zal zeker leuk worden. En het mag nog eens gezegd worden: ik heb een fantastische en liefhebbende en zorgzame echtgenote. Alweer tot de volgende, ik wens u allen een goede gezondheid!
wat een week! Gisteren deden we met de laatstejaars mee aan de wetenschapsquiz aan de universiteit van Diepenbeek. De hoofdprijs was een reis voor drie personen naar Valencia. Die prijs zouden onze bollebozen, geselecteerd uit een clubje hogerbegaafden en gesteund door een schare knappe toekomstige deelnemers, even met groot gemak mee naar Tienen nemen. De valiezen stonden al klaar eigenlijk, het badpak was al gestreken, de badslippers al ingevet. Bij aankomst werd onze zegezekerheid nog groter. De tegenstand bestond, op Aarschot na, allemaal uit Limburgse scholen. En u weet wat ze van limburgers zeggen Maar... het is even anders gelopen. Die limburgers hebben ons team het nakijken gegeven. De verklaring van onze quizers: de vragen waren niet wetenschappelijk genoeg. En eigenlijk hadden ze gelijk. Vragen als " hoeveel kilogram huid verliest een mens gedurende zijn leven", of " wordt onze aarde zwaarder, lichter of blijft het gewicht gelijk", nodigen echt wel uit tot gokwerk. En daar zijn limburgers dus sterker in. Het is toch geen schande om die kwis niet te winnen, net zo min als het een schande is om niet bij de eerste 3 te eindigen, het is ook geen schande om niet bij de eerste 10 te horen, of de eerste 15, of...; In alle geval deelnemen is belangrijker dan winnen (zegt men toch) en een reis te voet naar Scherpenheuvel kan ook leuk zijn. Vandaag dan: lesgeven tot 14u en dan snel naar Lichtaart waar we vandaag zo maar eventjes 52 reuze palmbomen hebben geplaatst in Bobbejaanland. Een hele prestatie voor een jong bedrijfje als Tropical Decorations, we horen nu al bij de grote jongens in de sector. U ziet, in mijn laatste weken voor de operatie nog erg actief op vele fronten, ook al valt het mij zwaarder en zwaarder....
Velen onder u weten dat ik naast mijn job als leeraar in het atheneum te Tienen ook nog wat bedrijfjes draaiende houd. 3C3D is een engineeringbedrijfje dat ik nog steeds run, met 3D Computer Aided Design opleidingen aan de nijverheid. Daarnaast natuurlijk ook Tropical Decorations, een bedrijf dat mijn echtgenote en ik samen sinds 3 jaar met veel succes uitbouw. Ooit vertelde de directeur sales bij EDS me dat ik in staat was om zand aan een arabier in de woestijn te verkopen. Wel met tropical Decorations hebben we het gepresteerd om Spaanse palmbomen te verkopen aan Bobbejaanland, nu in handen van het Spaanse "Parques Reunidos". Een deal die ons trouwens echt op de sporen zet, nu donderdag leveren we een 60-tal grote palmen voor de nieuwe attracties in het park. Alle info op www.bobbejaanland.be. Vandaar, aan iedereen die het mocht interesseren, we hebben een camionette (zo goed als nieuw zoals dat heet) te koop, want we hebben een vrachtwagen gekocht. Tot zover de verkoopspraatjes, mijn gezondheid nu. Ook al laat ik er niet veel van merken, het gaat niet goed met mij. Een bronchitis heeft me de afgelopen week al veel pijn bezorgd, bij elke hoestbui word ik immer duizelig en zijn pijnscheuten in het hoofd mijn deel. In andere omstandigheden was het gewoon de hoestbui, bij mij levert dat dus wat extra drukproblemen in het hoofd op blijkbaar. Ik wijk hoe langer hoe meer ook wat van de rechte lijn af, niet van dronkenschap zoals in de studententijd, maar tummy wil naar 1 kant als ik naar de andere wil. Nog 4 weken scheiden mij van de scheiding, de scheiding van tummy en de rest van mij. Dat worden zoals het er nu uitziet nog 4 zware weken, toch wil ik proberen om tot de paasvakantie blijven les te geven. Morgen alvast weer een uitstapje: met de zesdejaars wetenschappers naar de universiteit in Diepenbeek voor de wetenschapsquiz, hoofdprijs is een reisje naar Valencia, pak de koffers alvast...
Joehoe, ik ben gepromoveerd. Eén van deze blogberichten werd integraal gepubliceerd in de schoolkrant. Het doet me wat terugdenken aan mijn schooltijd, ook toen schreef ik onder het pseudoniem "Gukke de verschrikkelijke" in ons studententijdschrift. Meestal ging het over onzin, dus in dat opzicht ben ik niet veranderd. Misschien is het een goeie uitlaatklep om zin en onzin af te wisselen. Ik vertrek zo dadelijk voor een vergadering met het jeugdbeleid in Tienen, waar we het gaan hebben over evenementenhal Houtemveld, en hoe we die kunnen verbeteren zodat de fuiven die er doorgaan nog leuker worden. Mijn waslijstje met wensen heeft de allures van een WC-rol, ik ben benieuwd waar men oren naar gaat hebben.
Het is allemaal wat te druk om goed te zijn. Want de laatste loodjes wegen spreekwoordelijk het zwaarst. Maar we klagen niet, ik heb beloofd aan mijn studenten les te geven tot de paasvakantie en dat doen we dus ook. En voor diegenen die dit lezen, ja hoor ook de laatste les kan u nog een toets voorgeschoteld krijgen (niet waar zesdejaars?). Als het nu gaat over bufferoplossingen, redoxreacties, oplosbaarheidsproducten of keto-enol tautomerie, het is en blijft allemaal belangrijk voor de verdere studies. 
, drink eerder een goei pintje op mijn "gezondheid". In ieder geval mijn volgende dagboekberichtje zal pas na de operatie verschijnen, dus hoe sneller dat is, hoe beter ik het er eigenlijk heb vanaf gebracht. Hopelijk dus tot volgende week al vroeg...
