Ongelooflijk maar waar, na een laatste zwaar weekend is de gezondheid met zevenmijlslaarzen vooruit gegaan, sinds vorige week maandag ben ik op zeer goede weg, sinds deze week maandag geef ik gewoon terug les chemie en vanaf morgen starten we met de examens, ook al erg gewoon. Ik hoef echt geen pillen meer, ik heb er genoeg genomen voor de rest van mijn leven en veel hulp heb ik er al bij al niet van gehad. Het wordt al uitkijken naar 7 juli als voor het eerst eens terug in mijn misdadig brein gekeken wordt. Ik ben een tevreden man, en begin nu te snappen waarom de proffen zo content waren over de afloop, iets wat ik die pijnlijke weken echt niet begreep. Ook het dagelijkse leven bij tropical decorations herneemt zijn gang. gisteren zijn we , geladen met palmbomen en olijfbomen, gestrand in Bierbeek. Gestrand is echt het goeie woord na die zondvloed, alleen Bierbeek bleek een waterbeek helaas. Riooldeksels die meters ver opgetild werden zorgden voor een leuk hindernissenparcours in de ondergelopen straten. We zaten dan wel bliksemveilig in een vrachtwagen want dat is dan een zogenaamde kooi van Faraday, voor de wetenschappers onder u. Maar toch, als je zo een operatie al overleeft kan wat blikseminslagen er ook nog van af. Het minder goeie nieuws is dat nu mijn lief vrouwke, die zo goed voor mij heeft gezorgd , zelf de lappenmand in moet. Donderdag wordt de galblaas bij haar verwijderd. het mag hie rnu wel stoppen, dit gezin heeft het gehad voor dit jaar. Ik heb dus één verzoek: Aan iedereen die mij in 2008 de beste wensen heeft gestuurd, dat heeft tot hiertoe geen flikker geholpen. Stuur mij voor 2009 dus geld, drank, knappe vrouwen, tegoed bonnen, reischeques, luxeproducten,... Alvast bedankt
Alweer een titel voor suske en wiske: "de paardemiddelpikuren". Vrijdag steeg plots de koorts in mij boven de 39 en zakte de moed mij in de schoenen. Een ontsteking, oei, moesten ze nu terug opensnijden? Neen dus, maar wel een aantal prikken antibiotica en een paardemiddel tegen de pijn ook de bil in. Ondertussen moet ik zowat aan 40 prikken zitten sinds de operatie dus als ik e rnu een frisse Stella ingiet zorg dan dat u niet te kort bijstaat, want ik ben ongetwijfeld lek. Ik ben daarnet ook voor het eerst in drie dagen uit mijn bed gekomen. Gelukkig runt mijn supervrouwtje hier het huishouden en het bedrijf als een ervaren topmanager. Moest zij nu iets voorkrijgen, wat dan? Morgen ga ik waarschijnlijk toch eens een uur proberen les te geven aan de zesdes, ondanks ziekteverlof voor het ganse schooljaar. Dat moet lukken, tenzij de koorts vannacht weer opstoot, dan zal het eerder richting Gasthuisberg weer worden vrees ik. We leven weer op hoop na een zeer zwaar weekend, weg van de wereld door de pillen en smeerlapperij dat ze een mens doen slikken en opspuiten. Ik die nooit ziek ben geweest...
Het gaat erg wisselvallig op en neer met de pijntoestand. Maar ik bekijk het weer positief: er zijn nu ook momenten dat ik vrijwel zonder pijn doorbreng. En dus begin ik stilaan mijn gewone bezigheden weer op te pikken. En dan denk ik natuurlijk eerst en vooral aan mijn job in het atheneum. Gisteren was ik al eens terug een kijkje gaan nemen op de opendeurdag, ik denk eigenlijk dat ik ergens eind deze week of begin volgende week mijn werk kan hervatten. Als het af en toe iets vertraagt zullen de leerlingen dat zeker niet erg vinden. Er wacht ons dan een examenperiode, gevolgd door de enige echte Brazilian Party in Tienen en dan begint voor mij een zeer drukke zomer. De agenda van Tropical Decorations is zeer goed gevuld immers. Eergisteren nog een garagist blij gemaakt met de aankoop van een tweede vervoermiddel in 3 maanden, zeg nu nog dat ik niet vooruit denk. U merkt al dat de frequentie van berichtjes in deze blog afneemt, ik heb dan ook niet veel nieuws meer te vertellen, de gezondheid is status Quo, nog steeds wankel helaas. 2-wekelijks zal ik blijven een berichtje posten, tot we in december van dit jaar duidelijkheid hebben of ik genezen verklaard kan worden, of dat alles voor niets is geweest.
