|
DONDERDAG 20/09/2007 STEKENE - Profs / Elite z/c & Beloften
SCHOONBROER VAN FRANK VANDENBROUCKE, SEBASTIEN SIX, MEE AAN DE FEESTTAFEL.
 
Met gebalde vuist rijdt Six bij de traditionele hulde met links
Sébastien Six over de meet. schepen De Blick.
Hij is uit Ploegsteert maar wel
Fransman én schoonbroer van VDB
In Stekene organiseerde Nering door Sport en Steun de 82ste Grote Prijs Dr Eugeen Roggeman Voor Beroepsrenners Elite M.C. , zo stond die aangekondigd. Maar laat ons toch maar eerlijk zijn en een dik vraagteken zetten achter Beroepsrenners? Amper 17 renners met een contract waren er en dan zitten daarin nog een heel legioen mannen van de derde rang of zo. Neen, in Stekene waren geen toppers te zien al willen we Stefan Van Dijck, Marc Streel, Dimitri De Fauw, Koen Barbé en Tomas Vaitkus (die toch de Tour reed voor Discovery) wel een streepje vóór geven op de rest. Buiten categorie was er natuurlijk ook nog Frank Vandenbroucke die ze nog heel wat zakgeld hebben toegestopt opdat hij zou starten. En voor het Waasland zelf, was Robby Meul toch ook iemand die al in veel grote wedstrijden van dienst was.
Er moesten 14 ronden worden afgelegd voor een totaal van 157 km. In de 2de ronde al konden vijf renners een voorsprong vastleggen: Robby Meul, Timothy Vangheel, Stefan Van Dijck, Niek Van Gestel en de winnaar van de Schaal Schoeters te Beveren, Ward Bogaert. Onmiddellijk trokken twee Litouwers en ook goeie vrienden, Tomas Vaikus en Mindaugas Goncaras, in de tegenaanval. Ze fietsten razendsnel naar de vijf leiders zodat een kopgroep van zeven het voor het zeggen had.
In de 3de ronde groeide hun voorsprong naar 25 sec en toen ze in Stekene aan de premies begonnen was Stefan Van Dijck klaar om eens te laten zien hoe snel hij kan spurten. Toen de voorsprong de minuut overschreed zagen we de plaatselijke renner Koen Van de Velde als een schicht uit de groep weg rijden. De achterstand verkleinde heel even maar dan was het weer voorbij en konden de zeven naar een 1.25 min rijden in de 6de ronde.
Rond halfkoers werden toch een paar achtervolgingspogingen gegroepeerd en zo ontstond een groepje van dertien met Kurt Van Landeghem, Stijn Joseph, Frederik Penne, Dirk Finders (GER), Jens Renders, Koen Barbé, Jeroen Das, Sébastien Six, Sven Colman, Tom Van den Haute, Norbert Poels, Bjorn Meersman en ook de plaatselijke crack, Jarno Van Guyse. Omdat vooraan Niek Van Gestel was gelost werd hij door de dertien aangenomen als medestrijder en waren ze met veertien. Hun taak was: knokken om de zes leiders in te lopen.
De veertien gaven niet af en al bleven ze geruime tijd hangen rond de halve minuut, de aansluiting was komende in de 10de ronde. Spannend was het hoe ze vanaf 25 sec steeds maar dichter naderden. Ze vlogen naar voor en de zes kwamen in zicht. Voor Mindaugas Goncaras was dat het sein om er alleen vandoor te gaan. Maar niets aan te doen, op 45 km van het einde hadden we twintig leiders.
Goncaras trok weer ten aanval maar het liep telkens op niets uit. Voor Robby Meul moest assistentie komen want hij sukkelde met een losgekomen zadel. Vanuit de materiaalwagen werd dat opgelost.
In de 12de ronde ging Goncaras van Jan Snel nog maar eens zijn gang. Hij reed ruim 5 sec voorsprong bijeen. Maar dat was tweekeer niets en Kurt Van Landeghem kwam hem vergezellen maar ze begrepen elkaar blijkbaar niet en zo kwam ook de rest terug.
Op dat ogenblik ging de grote groep de laatste ronde in met een achterstand die naar vijf minuten begon te ruiken.
Vooraan was het ook niet voor iedereen groot feest en zo moesten ze daar plots met vier lossen: Bjorn Meersman, Sven Colman, Duitser Dirk Finders en verrassend ook Tomas Vaitkus. Dat maakte dat er even een kopgroep van zestien de koers maakte. Maar behalve Vaitkus, konden ze toch nog terugkeren om mee naar de finale te rijden.
In de laatste tien kilometer werd meermaals geprobeerd. Vooral nog door Jeroen Das. Goncaras haalde hem een paar keer in en alles kwam weer samen. Toen dan Sébastien Six zijn kans waagde speelde hij het spel, lukt het of lukt het niet. Vijf seconden, zeven seconden en dan namen ze met drie een geweldige aanloop om Six te pakken. En kijk, plots stopte het en de schoonbroer van Frank Vandenbroucke reed 25 sec voorop. De buit was binnen want de streep kwam erg dichtbij.
Sébastien Six won dus met grote blijdschap de 82ste Grote Prijs Dr Eugeen Roggeman. En dan kregen we een fel gesmaakte spurt tussen een tweetal waarvan Kurt Van Landeghem pas net voor de lijn werd voorbijgegaan door Jens Renders. Maar wat een knap resultaat voor Kurt: een podiumplaats als 3de. Dan zagen we Norbert Poels 4de worden voor Stefan Van Dijck en enkele meters verder dook Jarno Van Guyse al op. Maar wat deed die? Hij legde zijn jong beloftehand in de rug van Koen Barbé en gaf die zo de 6de plaats en hij pakte dan nederig de 7de prijs. Om de Wase eer nog wat meer kleur te geven eindigde Robby Meul 8ste en Mindaugas Goncaras zette het Jan Snel Team in de zon door 9de te worden.
Voor Sébastien Six, die al vele weken een plaatsje heeft in onze zegelijsten van Polderrenners, was het een succes dat telde. Een profkoers winnen, t is niet voor iedereen weggelegd. En vermits deze wedstrijd voor 5020 euro aan prijzengeld had, pakte Six ook nog eens 1204 euro winst mee.
-Ik was naar hier gekomen om mijn best te doen en
ik win! t Is ongelofelijk, zo begon de dolgelukkige winnaar. Het was een goede zet van hem om in de laatste kilometers een aanval op te zetten maar spannend bleef het toch wel met die geringe voorsprong. Op 1 km van de aankomst was ik pas zeker van de zege. Ik zag nog drie renners naar voor komen maar dan was het gedaan.
Het was zijn 13de zege maar wel zijn eerste in een profkoers. En dan nog in het Waasland, een regio waar hij eigenlijk nooit komt koersen. Ik ben met mijn schoonbroer Frank Vandenbroucke meegekomen. We aanzagen het een beetje als een training voor ons, maar t werd beter dan dat.
Prof worden zit er voor hem zeker niet in.
-Ik begon pas op mijn 26 jaar als een late roeping en ben er nu 36. Ik hoop toch nog drie, vier jaar te kunnen koersen.
Wie ons ook verbaasde was Beverenaar Roberto Vercauteren. Hij finishte als 37ste na een uitstekende koers, die toch op 157 km stond. Geen problemen. Hij had er echt spijt van dat hij niet mee was met die dertien achtervolgers die later aansloten bij de leiders. Nu was het maar gewoon meerijden. Het was vijf jaar geleden dat ik nog eens in een profkoers meereed.
In het begin van de wedstrijd reed hij zich even in beeld want hij trok alleen in de achtervolging op de ontsnapte Wim De Vries. Ik hoopte dat er een groep achter mij zou komen, dan zou het misschien kunnen lukken hebben om weg te geraken.
Robert bewees de kilometers aan te kunnen al gaf hij grif toe er op het einde wat door te zitten. Maar ik kon er toch nog aanhangen en dat was genoeg hé, lachte hij.
We moeten er nu niet op rekenen dat de Hoop op Zegen -renner nog profkoersen gaat rijden zoals volgende week bijvoorbeeld in Berlare. Hij zal maandag zeker aanzetten in Kemzeke en dan in de andere wedstrijden in de regio zoals ook nog de Wase afsluiter in Kieldrecht op 6 oktober.
Voor Hoop op Zegen was de Stekense profkoers een meevaller want de jonge Kristof Dhollander eindigde toch ook weer knap 31ste.
De zeven leiders doe de koers al vrij vroeg de juiste wending gaven: op kop Robby Meul dan Ward Bogaert, Vangheel, Van Gestel, Van Dijck, Goncaras en Vaitkus.
Het team van WBV dat de profkoers van Stekene leidde.
De merkwaardige aankomst van Jarno Van Guyse die Koen Barbé hoffelijk laat voorgaan voor de 6de plaats.
Kurt Van Landeghem die maar nipt werd geklopt voor de 2de plaats.
Roberto Vercauteren vertelt zijn ervaringen voor Polderrenners over de eerste en enige profkoers die hij dit seizoen reed.
Zo geven ze bij Nering door Sport en Steun het aantal ronden aan.
Tijdens de wedstrijd kon een bezoek gebracht worden aan een tentoonstelling in een uitstalraam, over het verleden van Nering door Sport en Steun Stekene.
De publieke belangstelling was weer erg groot.
Tekst : Flor Van de Velde
Fotos : Alain Sennesael.
|
