30/07/2007- SINAAI - Elite z/c & Beloften
EINDELIJK VERDIENDE ZEGE VOOR GUNTER STERCK
De zelfverzekerde aankomst van Gunter Sterck Gunter Sterck op weg naar de zege
 De hulde van de winnaar met uiterst rechts Jozef Van Daele, die in Sinaai telkens weer zorgt dat de winnaar en prachtig bloemstuk krijgt. Feest op Klein Sinaai want Gunter Sterck heeft in het buurdorp zijn eerste overwinning behaald. Ook al geen verrassing, want hij reed de laatste weken bijzonder sterk en moest Guy Smet niet zo dikwijls voor zijn wiel hebben gereden, Gunter had al eerder kunnen winnen. Maar Guy Smet was er maandag ook niet aan de Leebrug en dat geeft toch wel een ander gebeuren. Er waren 65 renners die voor een opvolger van Darius Strole, winnaar 2006, moesten zorgen. Er moesten 14 ronden van 8 km worden afgelegd.
Een mens kan op een koers vaak iets heel aparts meemaken. In het schoollokaal van de Leebrug, waar de inschrijving plaatsvond, werden door de Leebrugvrienden dozen vol Chiquita bananen geplaatst. Wie kwam inschrijven kreeg een goed rijpe banaan. Raar zicht, die renners die met een banaan opstapten. Daags voordien was er een mtb-tocht en een loopkoers en daar werd ook al met bananen gewerkt. Er waren echter meer bananen dan bikers en lopers, zodat wat over was gebleven aan de coureurs konden worden uitgedeeld.
Misschien was het wel door die bananen dat er al van in de eerste ronde aanvallend werd gereden. Met zeven vertrokken ze op avontuur. Opvallend jonge renners van wie we het zeker niet hadden verwacht: de 19-jarige Kristof DHollander, de 20-jarigen Dennis Pijl, Stefan Ott en Pieter Van Speybrouck en de ouderen Kris Smet, Giovanni Baert en Wim De Rudder. De Bornemnaar Bjorn Meersman reageerde geweldig maar kon toch net niet mee met deze tram 10.
Na twee ronden hadden ze al een voorsprong van 35 sec. Maar Dennis Pijl van Rudyco, vond dat het wat te zwaar werd en wilde zich niet laten opblazen. Hij liet zich afzakken om rustig in het peloton mee te draaien. Nog zes leiders dus. Nicky De Wit trok alleen in de achtervolging maar die opdracht was te zwaar voor één renner.
Gunter Sterck en Luc De Moor brachten meer vaart in de koers en de zes leiders kregen het moeilijk. Toen ook Mindaugas Goncaras, diep gebogen over zijn stuur, de snelheid ging bepalen deden ook zijn ploegmaats Tom Stremersch en Gunter Sterck mee. Er werd geknokt om mee te zijn in een vlucht nadat alles terug was samen gebracht.
Met tien werd de weg geëffend naar een definitieve kopgroep. Die tien waren: voor Jan Snel: Tom Stremersch, Gunter Sterck en Mindaugas Goncaras, voor Rudyco: Francis Geldof en Steven De Wilde en verder Luc De Moor, Miguel De Naeghel, David Van Pelt, Dieter Jacobs en Kris De Block. Deze jongens deden bijzonder hun best maar toch werd hun voorsprong nooit zó groot dat kon gezegd worden: t Is gebeurd!. De reden hiervan was dat er een achtervolgend groepje op komst was. Voor Kristof DHollander was het toen al voorbij want hij kreeg af te rekenen met maagklachten. Misschien wel een gevolg van zijn meer dan geweldige start aan de Leebrug.
De tien achtervolgers hadden succes, want ze sloten aan in de 11de ronde met: de Amerikaan Joseph Reynolds en de Waaslanders Mattias Nys, Kristof Verbraeken, James Fruytier, Eddy Van Bogaert, Roberto Vercauteren, Bjorn Meersman, Stefan Suy en de uit Belsele afkomstige Duitser Jan Puyvelde. Twintig leiders hadden we toen. Of toch niet, want toen Gunter Sterck de achtervolgers zag naderen demarreerde hij en vertrok voor een solotocht die zou eindigen bij het bloemenmeisje.
Duidelijk kwam het in beeld dat de Jan Snel-mannen de koers beheersten. Bij het ingaan van de laatste ronde probeerde Steven De Wilde nog iets om Sterck te gaan belagen, maar Sterck was weer sterk en niemand kon hem nog bedreigen. Bij de achtervolgers viel alles in stukken en brokken.
Voor de 2de plaats, op 13 sec van de winnaar, spurtte de jonge Pieter Van Speybrouck sneller dan Kris De Block en Jens Vermassen. Mooi werk ook voor Roberto Vercauteren van Hoop op Zegen Beveren, die 6de werd en met de week beter wordt.
Maar de grootste eer bleef bij Gunter Sterck.
- Ik wist dat het er van ging komen want in juli heb ik maar één keer buiten de eerste vijf gereden. Eigenlijk ben ik maar echt van in juni bezig met koersen. Het seizoen begon heel slecht. Ik kreeg in februari iets aan mijn longen en ik geraakte er niet van af. Ik heb veel antibiotica moeten nemen, beginnen en weer hervallen. Toen ik dan weer echt begon te fietsen, draaide het zoals het moest.
Nu won hij vlakbij huis want Klein Sinaai lijkt wel een enclave van het grote Sinaai. Maar het blijft mij echter gelijk waar ik win. Dikwijls is Guy Smet er en die is voor ons een tandje te groot. De laatste tijd heb ik met hem veel moeten rekening houden.
Aan de Leebrug had Gunter zelf een groot aandeel in de definitieve vlucht.
-Ik vond dat het niet goed draaide bij de tien en toen ik de andere tien dichter en dichter zag komen, dacht ik: ik spring onmiddellijk weg. Ik deed het maar viel meteen ook helemaal alleen! Nog drie ronden moest ik rijden en toen realiseerde ik mij pas waaraan ik was begonnen.
Maar hij had het geluk dat achter hem de ploegmaats Tom Stremersch en Mindaugas Goncaras, zorgden dat hij de bijeen gefietste voorsprong kon behouden. Maar hard blijven trappen, moest Gunter zeker blijven doen.
Was het nu een zware wedstrijd?
-Het was veel zwaarder dan vorige zaterdag. Toen ging het beter, zo omschreef hij kort.
Misschien is Gunther Sterck nu vertrokken naar nog meer zeges, al zegt hij zelf dat eentje al goed is voor hem.
Vlak voor de start. WBV-afgevaardigde Killiaan De Neef vraagt zich af: Is da ginds bijna klaar om te kunnen vertrekken?
Een gesprek met commentaar voor Polderrenners. Tussenin met zonnebril, pianist Patrick Verstiggel.
Tekst : Flor Van de Velde
Fotos : Alain Sennesael
|