DE GROTE PRIJS RUDYCO GEZIEN VANUIT HET DECOR
Ik ben zaterdag eerst een kwartier aan het redeneren geweest met mezelf of ik al dan niet naar Hamme zou gaan naar de koers. Zowat alle weervoorspellers waren het voor honderd procent eens dat er honderd procent kans was dat het zou regenen. Toch ging ik koers kijken in Hamme. Dat het een organisatie was van de mannen van Rudyco gaf eigenlijk wel de doorslag.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik op zowat elke koers in de streek een elite zonder contract of een belofte van Rudyco zie rijden. Die naam is al een begrip geworden en goe bekeken van fietsenverkoper Rudy Cornelis om die naam uit zijn naam te halen. Ik zag in Hamme dat hij knap werk leverde de Rudy, want ik heb meer dan één zilverkleurige velo gezien waarop met zwarte sierletters de naam Rudyco stond.
De inschrijving vond plaats in de cafétaria van Sporthal De Veerman. Schoon complex is dat en uitstekende accommodaties om een wielerfeest zoals dat van Rudyco te organiseren. De inschrijving gebeurde door Rudy Steels en Gaby Termont van de wielerbond. Ze waren maar met twee en gewoonlijk zijn er drie. Achteraf heb ik horen vertellen dat ook Killiaan De Neef er was maar dat die terug naar huis is gereden omdat er ergens dikke zever over was. Vraag me niet waarover, ik zou het niet weten en daarbij, da zijn mijn zaken nie.
Ha ja, wie hier van mij een verslag van de koers verwacht zit verkeerd. Ge moet daarvoor op een andere plaats kijken op Polderrenners
Met 69 coureurs was iedereen tevreden. Maar van die zware regenbuien niet. Er waren meer paraplus dan renners te zien wanneer de Hamse sluis open ging. Met speaker Willy De Maere hadden veel toeschouwers compassie want die had geen dak boven zijn hoofd. Gelukkig duwden ze een paar paraplus tussen de achterdeur van de geluidswagen en zo kon het water nog maar alleen op de geluidsinstallatie lopen. Pas op Willy jong, zei ik Straks valt het geluid uit.
Hij keek eens schuin naar beneden waar de versterker en de muziekspeler stonden en zei niets. Ik zag er water aflopen maar bleef wel de muziek en de stem van de Willy doorgeven. Die installatie moet echt van uitstekende kwaliteit geweest zijn.
Er was toch nog heel wat volk in de Loystraat. Ik zag daar nog Gerry Van Gasse lopen. Dat is de organisator van de bekende Puitenslagersfeesten in Beveren waarin ook een koers zit voor elite z.c. De Gerry is speaker op koersen in Kieldrecht, Verrebroek en omstreken en ook doet hij microwerk op atletiekmeetingen. Maar wielrennen blijft bij hem op nummer 1 staan, denk ik. Ik heb hem horen vertellen dat hij begin juli op t Kalf in Sint-Gillis de micro moet gaan doen.
Ook Juleke en zijn vrouw waren in Hamme. Die moesten er wel zijn, want ze hadden ingeschreven voor de barbecue die ze na de koers in brand gingen steken. In hun gezelschap aan de nadar stond ook nog Gendolina, de vrouw van WBV-afgevaardigde Eric Van Goethem die volgens mij ondertussen ergens in het Waasland met een bus van De Lijn aan het tuffen was.
De ene bui volgde de andere op en zorgde echt voor regen die goedgevormde blaasjes op het wegdek vormde. De slimsten renden naar een oude wilg om daar, bij hun paraplu, nog iets anders boven het hoofd te hebben. De benen werden onder die boom minder nat van het spatten.
Toen het daarna over was en ik mijn regenjas had uitgetrokken en mijn paraplu aan de nadar had gehangen, hoorde ik twee dames roepen Amai, het begint opnieuw. Ze staken hun parapluutje open en hielden hem over hun hoofd.
-Wa krijgen die?, vroeg ik me af want er viel helemaal geen druppeltje nat. En toen zag ik het. Die twee madammen stonden net naast die oude wilg en het windje van 3 Beaufort joeg het nat van de smalle blaadjes naar beneden.
Rudy Cornelis himself, was aan de aankomstlijn de leider en als er een premie was, zwaaide hij zelf met de vlag in grote ovalen lussen door de Hamse lucht. Hij noteerde ook bijna elke ronde een paar rugnummers. Ik vroeg me af wat hij toch telkens opschreef. Op een passend moment ging ik naast hem staan en spiekte naar het blad van de Bloc-note waarop hij met vettige stylo schreef. Toen zag ik het! Hij noteerde wie van zijn renners vooraan mee was. En ik moet zeggen het blaadje stond vol nummers! Ze koersten goed mee de Rudycojongens.
Vader André Cornelis, de voorzitter van het Rudyco Cycling Team, zag ik in de wagen met de rode vlag zitten en secretris Luc Rooms in het peloton.
Vanuit zijn rodevlagauto bediende André ook de micro. Naar het einde toe hoorde ik hem zeggen dat de wedstrijd ontplofte en dat de winnaar in de kopgroep zat. Hij had gelijk.
Aan de aankomstlijn waren ook de wielerjournalisten aangekomen: Marc Smet voor Het Nieuwsblad-Het Volk en Ivan Elegeert voor Gazet Van Antwerpen. Polderrenners was ook vertegenwoordigd. Speaker Willy maakte nog wat reclame voor die mannen hun gazet en zei dat het verslag kon gelezen worden morgenvroeg bij het ontbijt . Ik vond dat hij beter zou zeggen overmorgenvroeg bij het ontbijt want de gewone gazetten zijn er op zondagmorgen niet.
Op de deelnemerslijst las ik ook weer vreemde namen als Gaasbeek, Ryde, Guymer, Kik, Jeremiasse, Jacco, Hearing
Dat je als speaker dan al eens wat letters door elkaar begint te zeggen is maar normaal. Zo deelde de speaker ook mee dat James Frituur er bij was. En hij bedoelde natuurlijk James Fruytier.
De Vlaamse zanger Gerry Hagger was er ook. Niet alleen omdat hij in Hamme woont maar ook omdat de vriend van zijn dochter in de wedstrijd zat. Benjamin Paridaens uit Bornem is dat. Renner bij Hoop op Zegen Beveren. Hij droeg bij de 69 deelnemers, het nummer 69. Soixante-neuf, weet je wel.
De zanger, die ik nog altijd Gerd noem, zette zich naast mij aan de nadarafsluiting en we klapten wat over hoe zwaar wielrennen wel is.
- Ik ga ook een koers rijden, zei Gerry plots, In Vossem.
Ik bekeek de zanger en merkte meteen op dat hij scherp stond. Het is Rob Van Oudenhove die dat organiseert, ging hij verder.
-Heb je dan al wat getraind?, vroeg ik. Hij knikte bevestigend.
-Zenden ze dat niet uit op tv?
-Ik denk het niet, misschien in De Rode loper of zo zeker. Ik weet het niet, klonk het antwoord.
Ondertussen waren de laatste regenwolken verdwenen en brandde de zon op mijn vel. Niet vergeten dat het volle zomer was. Maar goed ook, want de tape waarmee de aankomstlijn was verwezenlijkt was los gekomen en vormde een kromme lijn zoals een dronken man over een voetpad loopt. Er werd een nieuwe gelegd, nuchter en dus kaarsrecht.
Ghislain De Clercq was met de koersfiets naar Hamme gekomen. Dat is nu nog eens een vedette uit het wielerlegioen van de jaren zeventig van het Waasland. Ik zie hem op zeer veel koersen rijden en af en toe komt hij wat zwanzen over het één of ander. Ghislain of t Clercqske. Altijd ne kleine geweest maar een grote coureur. Da vind ik toch. In zijn tijd was er altijd wel wa te beleven. Hij heeft er heel wa gewonnen en geflikt.
De Ghislain sukkelt met zijn oog en moet een operatie ondergaan. Zo vertelde hij. Als hij met één oog naar een boom of een elektriciteitspaal kijkt, dan ziet hij die in gebogen positie. Da kan natuurlijk nie. Maar omdat ik nogal eens in Sint-Rafaël in Leuven kom, weet ik dat ze tegenwoordig halve mirakels kunnen doen om de ogen zo goed als nieuw te houden. Clercqske moet dus geen schrik hebben.
Zijn broer Willy is ook terug beginnen koersen. Die weet van geen ophouden. Maar ja, hij is nog jong. Geboren in 1939, geloof ik. Willy De Clercq komt ook van ver terug want in Oudegem raakte hij met zijn pedaal de borduur en werd weggekatapulteerd met een onzachte landing. Maar breuken kunnen ook genezen en hij is al terug begonnen.
Ook in Hamme in de koers, werd gevallen. Niet bij de renners maar in het publiek. Een madame achter de nadar ging plots neer. Er werd geroepen en gelopen. Vooral door de mensen van het Rode Kruis en een onderlegde verpleger. Ik zag dat de madame in mooie witte bloes, weer bij kwam en werd rechtgezet maar dan toch weer op de Hamse grond ging zitten. Na een tijd stapte ze, stevig ondersteund, langs mij, richting De Veerman. Het zweet stond in parels op haar voorhoofd. Ik bekeek haar. Zeker een appelflauwte gekregen., zo dacht ik.
Een vrouw in witte bloes maar er was ook een man in wit hemd: Jurgen Mettepenningen de bigchief van het Sunweb-ProJob wielerteam. Een echte Hammenaar natuurlijk en dus kwam hij een kijkje nemen. Eigenlijk een opvallend figuur hoor die Jurgen, een donker hoofd op dat wit hemd.
Ondertussen was WBV-man Gaby Termont al proeven aan het doen met zijn camera die later de juiste uitslag zou moeten geven. Dat was nodig want de zon scheen nu en ze scheen zelfs recht in de lens. Zon tegenlicht kan soms fataal zijn om goei beelden te maken. Gaby probeerde het en geen probleem.
In de koers zelf was het aan het gebeuren. Guy Smet zat al in de uitstekende positie om kans te maken op de winst. Met drie vooruit in de laatste ronde. Ik vormde ook een gedacht van die andere twee en de lange Gunter Sterck bekoorde mij weer omdat hij na een moeilijke seizoenstart nu toch weer presteert zoals zijn naam het zegt: sterk. En Koen Van de Velde, die zit ook in de allerbeste conditie. Guy Smet en de Koen rijden in dezelfde trui. Dan weet ge het wel zeker: de Guy kon op een rode loper naar de aankomstlijn rijden.
Rudy Cornelis kwam ook nog met een mooie, grote beker aangelopen.
-Voor de eerste Hammenaar, riep hij. Geschonken door de gemeente.
De eer ging naar Sven Blommaert van het Rudyco Team zelf. Hij moest mee op dezelfde foto als deze waarop Guy Smet stond. Eigenlijk vond ik het spijtig dat Sven daar helemaal op de hoek van het beeld moest gaan staan. Ik persoonlijk had hem graag precies naast winnaar Guy gezien.
Speaker Willy kwam met zijn draadloze micro tot bij de winnaar. Hij stelde wel een vraag maar de micro zond niets uit. Die zender werkte niet goed. Af en toe klonken wel eens een paar woorden door de luidsprekers. Willy bleef vragen stellen en Guy bleef antwoorden maar enkel degenen die rond hen stonden hoorden wat. Die zender werkte echt niet goed. Maar dat was het minste van de zorgen van de journalisten want die stonden vlak voor Guys mond en noteerden alles. Het publiek hoorde dus niets maar heeft nu wel het geluk dat ze overmorgenvroeg bij het ontbijt de krant kunnen lezen. Maar dan wel nadat ze het een paar uren na de koers al hebben kunnen lezen op Polderrenners
TEKST: R. Duchamps
|
