De Algemene
Vergadering van de Verenigde Naties in New York heeft de statusverhoging van
Palestina tot waarnemend niet-lid goedgekeurd. 138 lidstaten stemden voor de
resolutie, 41 landen onthielden zich van stemming en negen landen waren tegen. De
VS en Israël hebben verwoede pogingen gedaan om de stemming in de Algemene
Vergadering te voorkomen, maar de Palestijnen weigerden hun verzoek aan de VN
in te trekken (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20121129_00386652).
Het zou bij
god eens tijd worden. Deze stemming, en vooral de vastberadenheid van de
Palestijnen om ermee door te gaan, is een bewijs van het groeiende Palestijnse
zelfvertrouwen op het internationale toneel. Palestina voelt dat het de
internationale gemeenschap achter zich heeft staan in zijn legitieme eis om tot
een eigen staat te komen. Drie vierden van de leden van de Algemene vergadering
hebben de resolutie goedgekeurd. Daartussen zaten kleppers als Rusland, China,
Japan Frankrijk en Italië. Traditionele Europese bondgenoten van Israël als
Nederland en Duitsland hebben zich onthouden. Daarmee is duidelijk dat Israël
zijn steun in Europa volledig aan het verliezen is.
Natuurlijk stemden
de Verenigde Staten tegen. Deze resolutie plaatst meer obstakels op de weg
naar vrede, zei Clinton op een forum in Washington. En ze wees er ook op dat
de enige weg naar een Palestijnse staat via directe onderhandelingen met Israël
loopt. Eenzelfde geluid was te horen bij de Amerikaanse VN-ambassadeur Susan
Rice. Deze jammerlijke resolutie is contraproductief en plaatst vandaag meer
obstakels op de weg naar vrede. Daarom hebben de Verenigde Staten tegengestemd,
liet zij weten.
Geen mens kan
dit nog ernstig nemen. Over welke directe onderhandelingen heeft men het in
godsnaam? En over welke pijnlijke consessies spreekt Netanyahu eigenlijk iedere
keer wanneer hij het Amerikaanse Congres toespreekt? De reden waarom Israël
meer en meer geïsoleerd begint te raken is precies dat de internationale
gemeenschap het beu is; al veertig jaar lang krijgen we dat liedje te horen. En
op het terrein verandert er niets. Omdat Israël geen vrede wil. Wat het wil, is
de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jerusalem voor zich houden. Het moet nog
maar eens duidelijk gezegd worden: de Israëlische bezetting van de westelijke
Jordaanoever en Oost-Jeruzalem is illegaal. Elke vierkante centimeter van deze
gebieden is Palestijns grondgebied. Wat er dient te gebeuren is dat Israël deze
gebieden gewoon verlaat. Punt aan de lijn. Ik zie niet in hoe Israël in
godsnaam toegevingen zou kunnen doen wanneer dit in feite gewoon Palestijnse rechten zijn.
In dat verband
wil ik graag ook nog eens het Saoedische vredesvoorstel uit 2002 in herinnering
brengen. Het plan, dat toen door alle
landen van de Arabische Liga werd aanvaard, bood Israël de herinvoering van
normale betrekkingen met de Arabische landen aan, indien de Joodse staat zich zou
terugtrekken uit alle gebieden die het sinds 1967 bezet houdt. U leest het
goed: alles wat Israël moet doen is gewoon zijn normale verplichtingen nakomen,
en in ruil daarvoor zou het door alle Arabische landen erkend worden.
Redelijker kan men volgens mij niet zijn. Maar het antwoord van de Israëlische
president Shimon Peres was dat het voorstel positieve elementen bevatte, maar
dat verdere onderhandelingen over bijzonderheden noodzakelijk waren. Serieus?
Mijnheer Peres, als ik een paar schoenen van u steel, gaat u met mij dan
onderhandelen over bijzonderheden om ze terug te krijgen? En als u mij dan zelf voorstelt van terug vrienden te
worden, op voorwaarde dat ik u gewoon uw schoenen teruggeef, vindt u dan ook
niet dat ik eigenlijk nog heel goed vanaf kom?
Natuurlijk
moeten we ook bezorgd zijn over de veiligheid van Israël. Kijk naar Gaza:
Israël heeft zich uit dat gebied teruggetrokken en sindsdien wordt het bijna
dagelijks bestookt met raketten die van daaruit vertrekken. Dat is een argument
dat Israël regelmatig hanteert om de Westoever bezet te houden, en het is ook
één van de redenen waarom de Israëlische publieke opinie naar rechts opschuift
en steeds minder bereid is tot toegevingen aan de Palestijnen. Laat ik eerst
en vooral het volgende duidelijk zeggen: elk land heeft het recht om in
veiligheid te leven, ook Israël. De raketaanvallen vanuit Gaza zijn gemeen,
contraproductief en ze schaden de Palestijnse zaak. Maar vooral zijn ze een grove
schending van het internationale recht. Ze zijn doelbewust gericht op
burgerdoelwitten met de bedoeling van slachtoffers te maken. Dat ze in de
praktijk maar zelden slachtoffers maken doet daarbij helemaal niets ter zake.
Het effect van deze raketten wordt in onze pers nogal eens onderschat;
Israëlis die in het grensgebied met Gaza wonen kunnen deze raketten vaak echt horen. Beeld u in: uw kind is buiten aan
het spelen en u hoort in de verte een raket aankomen. U weet niet waar ze zal
neerkomen, maar u weet wel dat ze wel ergens
zal neerkomen. Maakt het u dan wat uit dat deze raketten zelden slachtoffers
maken? En als het deze keer echt uw
kind is, zou u die mensen dan geen duizend bommen op hun kop willen gaan
smijten? En zou u ooit nog bereid zijn tot vredesonderhandelingen met deze
mensen? Ik zeg het u met graagte nog eens: de raketaanvallen vanuit Gaza zijn
gemeen en smerig. Israël heeft dan ook het volste recht om zich ertegen te
verdedigen, zolang daarbij het internationale recht gerespecteerd wordt.
Jammer genoeg
heeft de bezetting van de Westoever helemaal niets te maken met de veiligheid
van Israël. Het is ten hoogste een gemakkelijk excuus. Als de Westelijke
Jordaanoever dan toch zo gevaarlijk is voor de veiligheid van Israël, hoe
kunnen er dan driehonderdduizend Israëlische kolonisten wonen? Die kolonisten
geven zelf trouwens helemaal niet de veiligheid van Israël aan als reden om
daar te zijn. De reden die zij geven is dat zij de Westoever beschouwen als
hun land. Dat hebben zij zo in hun Boek gelezen; God als immobiliënhandelaar.
Deze mensen zijn freaks die een diepe
haat koesteren tegenover alles wat niet in hun Bijbel gelooft. In Hebron worden
Palestijnen dagelijks beschimpt en bespuwd, vanuit de appartementen van de
kolonisten wordt afval over hen uitgestort (tot er een net gehangen werd, toen
hebben ze het afval vervangen door vuil water), moskeeën en huizen worden
beklad met leuzen als Arabieren naar de gaskamers, wasgoed dat hangt te
drogen wordt in brand gestoken, kinderen die alleen naar school durven gaan
worden getreiterd en bestolen. En in landelijke gebieden worden olijfbomen vernietigd.
Olijfbomen groeien relatief langzaam. Arabieren planten ze voor hun
kleinkinderen. De kolonisten weten dus zeer goed wat ze doen wanneer ze deze
bomen vernietigen. En dat allemaal onder het toeziend oog van het Israëlische
leger. Het is absurd dat men de veiligheid van Israël blijft inroepen om dit
allemaal te laten gebeuren.
Deze wandaden
kunnen natuurlijk niet onopgemerkt blijven.
Zelfs in de Verenigde Staten begint het verzet te groeien, en niet in de
laatste plaats onder de Joden. Zij zijn nog het meest gedegouteerd door wat
hun staat allemaal uitvreet en beginnen zich er meer en meer van af te keren.
Bij de laatste presidentsverkiezingen gaf amper tien procent van hen Israël
op als belangrijkste thema om hun stemgedrag te bepalen. Joodse denkers nemen de
bezettingspolitiek openlijk op de korrel. Zo heeft Norman Finkelstein recent
een interessant boek geschreven met de veelbetekenende titel Knowing too much.
Daarmee bedoelt hij precies dat de Amerikaanse Joden te veel weten over de Israëlische
bezettingspolitiek om hem nog te kunnen blijven verdedigen. Het volstaat om
even de krant te lezen om te weten dat dit gewoon niet meer te verdedigen valt. En sinds 2008 is er ook de lobbygroep
J-street die zich afkeert van de traditionele Joodse lobbygroep AIPAC en echt pleit voor vrede in het
Midden-Oosten. Republikeinse presidentskandidaten hebben Obama ook zwaar
bekritiseerd omdat hij het gewaagd had te zeggen dat een vredesakkoord gebaseerd
moest zijn op de grenzen van 1967. Maar niet alleen is Obama toch opnieuw
verkozen, onder de Joden heeft hij zelfs 69% van de stemmen gekregen.
Het moge dus
wel duidelijk zijn: de internationale gemeenschap is het beu. Sinds 1967 is er
een niet één Israëlische regering geweest die geen nederzettingen gebouwd heeft in bezet Palestijns gebied.
Allemaal hebben ze eraan meegedaan: de diefstal van land, het getreiter van de
plaatselijke bevolking, de vernieling van Palestijnse eigendommen. Wie dit
durft aanklagen wordt weggezet met inmiddels grijsgedraaide dooddoeners; een
aantal jaren geleden waagde de Belgische Jood Ludo Abicht het in een debat op
de VRT om de pesterijen door de kolonisten in Hebron aan te klagen. Kolonisten
die, zo merkte hij volkomen terecht op, daar helemaal niet horen te zijn. Het
antwoord was even voorspelbaar als versleten: mogen er in Hebron dan geen
Joden wonen? Is dat dan de enige stad die Judenfrei
moet zijn? Ach, dat gezeur. Natuurlijk
mogen Joden wonen waar ze willen. En ze wonen ook bijna overal, ook in
Islamitische landen zoals Turkije of Marokko. Maar dan hebben ze wel een Turks
of Marokkaans paspoort en gehoorzamen ze de wetten van die landen, zoals
iedereen die daar woont. Dus als u graag in Hebron wilt wonen, vraag dan een
Palestijns paspoort aan en besef dan dat u een Palestijnse Jood bent. U zou
trouwens niet de eerste zijn; de bekende Joodse dirigent Daniel Barenboim heeft
er ook al één.
Het antwoord
van Israël heeft niet lang op zich laten wachten. Om de Palestijnen te straffen
voor hun statusverhoging bij de VN zullen er drieduizend nieuwe kolonisten
gevestigd worden in Palestijns gebied. In Oost-Jeruzalem zal er zelfs gebouwd
worden in de zone E1, zodat dit bezette deel van de stad afgesneden wordt van
de rest van de Palestijnse gebieden. Bovendien houdt Israël tachtig miljoen
euro aan Palestijns belastinggeld in. Geld dat volgens de Oslo-akkoorden toebehoort
aan de Palestijnen en door Israël doorgestort zou moeten worden. Daarmee zijn
er nu tenminste twee zaken glashelder:
1.De kolonisten in bezet
Palestijns gebied zijn daar uitsluitend om de Palestijnen te pesten.
2.De bezetting van Palestijns
gebied heeft helemaal niets te maken met terrorisme. De aanvraag voor een statusverhoging
bij de VN was immers een honderd procent vreedzame actie. Geen mens is daarbij
gedood of gewond.
Helaas: er
zijn nog steeds mensen te vinden die doorgaan met het verzinnen van excuses. Die
komen aandraven met de strijd tegen het terrorisme, die leuteren over de enige
democratie in het Midden-Oosten (dan was Zuid-Afrika onder de apartheid ook een democratie!), die staan te
zwaaien met de Bijbel, of die als dit allemaal niet helpt er dan maar de
Holocaust bijsleuren.
Maar de wereld
heeft vandaag een duidelijk signaal gegeven. Israël, we zijn het beu. Een beschaafd
volk onderdrukt geen andere volkeren. Hou
dus in godsnaam op met deze gruwelijke bezetting. En geef de Palestijnen
eindelijk de eigen staat waar ze recht op hebben.
