Ik schrijf u omdat ik beschaamd ben. Beschaamd omdat u, iemand die jarenlang ons land geleid heeft, weer een blundertweet op internet gesmeten heeft. Is Henry with you now? was de mededeling die u deze keer aan honderden van uw Twitter-volgelingen te kennen gaf. Al een geluk dat u deze keer geen fouten gemaakt hebt tegen de Engelse taal, maar dit terzijde. Ik weet niet waarover dit gaat, ik hoef dit ook niet te weten, maar uw verleden op Twitter doet mij het ergste vrezen. Die berichtjes die daar door uw onoplettendheid belanden, lijken mij telkens opnieuw... vreemd. Vooraleer u zich komt verdedigen met het cliché dat dit privé is, wil ik toch wel een paar bedenkingen maken.
U bent jarenlang premier van dit land geweest. Premier, verdorie! Ik vind dat het minste wat we van iemand in die positie mogen verwachten toch is dat hij zijn hoofd een beetje bij de zaken heeft. Een klein beetje maar. Zelfs ezels stoten zich geen twee keer aan dezelfde steen. Zon Blackberry, zo ingewikkeld is dat nu toch ook weer niet? En als het voor u wel te ingewikkeld is, waarom hebt u dan in godsnaam zon ding? Jongensachtig verlangen? Trouwens, jongensachtig, ja... dat is het gevoel dat ik wel vaker krijg als ik over u lees. Uw vorige blundertweet luidde: Missch klopt het dan niet. Maar dat vertel je me zondagav he ? Werkte je bij Adecco ? / Als ik teveel vraag, zeg maar. Wil je nt stalken.. Hoezo, wil je nt stalken? Hebt u echt zo weinig guts, mijnheer Leterme? Laat mij duidelijk zijn: ik ben zelf gehuwd, ik vind mannen die hun vrouw bedriegen gewoon slappelingen. Als u uw vrouw beu bent, zet ze dan buiten en zoek een andere! Dat in de eerste plaats. Maar als u ze dan toch wil bedriegen, doe het dan tenminste met een beetje stijl! En hou op met u te gedragen als een schooljongen. Persoonlijk zou ik getweet hebben: Missch klopt het dan niet. Maar dat vertel je me zondagav he ? En als je braaf bent, kunnen we missch nog eens stevig rampetampen. Zegt u dat iets, bolleke ? Wedden dat ze ja! terugtweet? Een nog eerdere blundertweet van u was nog triestiger. Vanop de viering van vijftig jaar Congolese onafhankelijkheid twitterde u: Not at all. Want to learn to know you... You to ? Geen al te best Engels. U bedoelde natuurlijk you too ?. Maar goed, dat is nog het minste. Wat ik vooral zou willen zeggen, is: komaan Yves, word toch eens een man! Ik zie jou graag, jij mij ook? dat is wat schoolkinderen naar elkaar schrijven! Een eerste minister zou moeten schrijven: Not at all. Want you in my bed tonight. And I won't ask it twice! Go for it, Yves! U wil toch wel dat de Belgen een beetje fier zijn op u? Seriously, moest ik uw echtgenote zijn, ik had u al lang buitengezet. Niet omdat u scheefpoept, maar omdat u een slappeling bent! Trouwens, mijnheer Leterme, u bent niet alleen een slappeling, u bent ook sociaal onhandig. Waarvoor gebruikt men een mail of een SMS? Voor dingen die niet dringend zijn. Als u iemand opbelt, weet u nooit of dit ongelegen komt. Het kan zijn dat die mens op dat moment ook aan het scheefpoepen is, nietwaar? U zou dan toch ook niet graag onderbroken willen worden. Het grote voordeel van een SMS of een mail is dat ze een vorm zijn van asynchrone communicatie. In mensentaal: u moet niet aan uw bureau zitten om een mail te ontvangen. Die blijft braaf wachten tot u terug bent en er tijd voor hebt. Een heel ander verhaal wordt het echter als u een SMS of een mail begint te gebruiken omdat u bang bent voor sociaal contact. U hebt een voordracht van de Grandes Conférences Catholiques in Brussel, waar u zelf de belangrijkste spreker was, afgezegd per SMS. Een uur voor ze zou starten! De zaal was al vol aan het lopen. En de organisatoren hebben toen snel-snel Mark Eyskens opgetgrommeld om u te vervangen. Een geluk dat die brave mens dat wilde doen, persoonlijk zou ik dat geweigerd hebben, zelfs al had ik gekund. En wat was dan het excuus dat u in deze SMS gaf? Ik moet het rapport van de experts over de Fortis-zaak bestuderen. En de volgende dag voegde u daar in de pers aan toe: Dat is het leven van een politicus. Het werk heeft absolute prioriteit voor mij. Serieus? U bedoelde waarschijnlijk: mijn eigen hachje heeft absolute prioriteit voor mij. Ziet u dan echt niet dat men die Fortis-saga aangegrepen heeft om u volkomen terecht te wippen? Niet omdat er iemand iets tegen u heeft, maar omdat u gewoon niet bekwaam bent. Dat is trouwens ook de reden waarom men u nu een goedbetaalde non-functie bezorgd heeft bij de OESO. U mag daar wat in uw zandbak gaan spelen. Dit zou allemaal zoveel woorden niet waard zijn, als het niet zo zou zijn dat het hele land er nog steeds voor betaalt. We hebben jaren stilgestaan omdat u te slap bent om op tafel te slaan. U versteent, wanneer u in uw gezicht! een non krijgt van een pittige dame die wat stevig in haar schoenen staat. Heeft iemand madame non nog gehoord sinds u geen premier meer bent? Waarom kan Di Rupo wel wat u niet gekund hebt? Hij is homo (met alle respect, overigens), maar heeft meer ballen aan zijn lijf dan u. Ik weet nu al wat de kritiek op deze blog zal zijn: dat Leterme één of meerdere minaressen heeft, gaat niemand aan. Dat zijn privé-zaken. En weet u, mijnheer Leterme, ik ga hier zelfs volledig mee akkoord. Al hebt u er honderd, dat gaat mij inderdaad niet aan. Wat echter mijn probleem is, is dat ze een bewijs zijn van uw onhandigheid, uw jongensachtigheid en uw slapheid. Die hebben tot jaren van stilstand geleid, waar we nog steeds voor betalen. En dat gaat mij wel degelijk aan! Is Henry with you now? twitterde u, als een overjaarse tiener. Sofie Lemaire antwoordde onmiddellijk: "No darling. I'm all alone." En Michaël Van Drogenbroeck: "He wants to learn to know you." Ziet u, mijnheer Leterme: men lacht met u. Men lacht u vierkant uit. Maar achthonderdduizend van ons hebben ooit op u gestemd. Eigenlijk zinken we allemaal in de grond van schaamte. Pieter Servranckx
