De laatste tijd heb ik simpelweg bijna geen tijd meer om films te kijken. Wel vervelend natuurlijk,...als je in een videotheek werkt (en alle films gratis mag meenemen naar huis). De reden is simpel. Na de saaie zomerprogrammatie brengen de tv-stations weer leuker materiaal uit. Daar komt ook nog eens bij dat ik zelf ook nog een 20-tal dvd boxen van tv series staan heb die ik dringend eens moet bekijken. Aangezien ik de meeste weekdagen werk tot 22.00u blijft er van een tv avond niet veel meer over. Hoogstens nog een uurtje of 2 voor ik in mijn bedje kruip.
Op maandag kijk ik naar Miss Belgium Beauty achter de schermen (ik volg het enkel omdat mijn buurmeisje meedoet dus ik heb een excuus) en Stanleys route (hiervoor heb ik geen excuus). Nu ik toch over Stanleys route bezig ben,... wat is die Paul Codde een vreemde snijboon zeg! Natuurlijk krijg je enkel te zien wat de makers je willen tonen hé, dus moet je het een beetje met een korreltje zout nemen. Vitalski doet ook mee, en die heeft - moest je het nog niet weten - zijn blog hier op bloggen.be. (http://www.bloggen.be/vitalski/).
Dinsdag kijken mijn vrouw en ik meestal nog een aflevering E.R. op dvd. We zitten nu eind seizoen 4. Daarna gaan we snel gaan slapen want de woensdagochtend moeten we al om 6.30u uit onze nest.
Woensdagavond ben ik maar rond 23.00u thuis. Ik kijk nog naar Tragger Hippy en als ik niet te moe ben kijk ik ook nog een aflevering CSI Miami of Firefly op dvd.
Donderdag heb ik een vrije dag. Tijdens het ontbijt kijk ik naar een aflevering van the Sopranos op dvd. De rest van de donderdagvoormiddag is het kuisen geblazen. In de namiddag een wandelingetje en boodschappen en rond 17.30u begin ik aan de kookpot. Na het eten en de afwas kijken mijn vrouw en ik naar een dubbele aflevering prison break op video (opgenomen op zondag). Daarna kijken we naar een tweetal ER episodes of soms eens een film.
Op vrijdagavond kijk ik naar Expeditie Robinson. Daarna bed binnen.
De zaterdag zijn we meestal met 101 zaken bezig dus komt er niet veel van tv in huis. Meestal brengen we de avond door met vrienden
Zondag lukt het soms nog van een filmpje te bekijken. In de namiddag kijken we ook naar de zaterdagavondaflevering van witte raven op video. En dan is het weer (rot)maandag.
Als ik het over dodo heb, bedoel ik slapen, en dus niet de uitgestorven loopvogel. Kwestie dat we op dezelfde golflengte zitten. Bon nu we dit van de baan hebben kunnen we er in vliegen! Er zijn veel mensen die regelmatig niet goed in slaap raken. Vriendelijk als ik ben, zal ik hieronder een lijstje met tips om beter in slaap te raken neerpennen. De meeste zijn bekend, en ik ben zeker dat er nog wel meer tips zijn, maar hier heb je er alvast een hoopje.
1) Sport en lichaamsbeweging zijn goed. Probeer wel de laatste uren voor het slapengaan inspanningen te mijden.
2) Op regelmatige tijden gaan slapen en opstaan is ook heel goed. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan want tijdens het weekend blijven we meestal langer op en slapen we langer.
3) Ontspan voor het slapengaan. Neem een warm (lavendel)bad en kijk naar iets rustig op tv. Naar een Spannende film kijken of een computerspel spelen vlak voor het slapengaan zijn uit den boze.
4) Zorg voor een goed duistere slaapkamer. Dus: goede gordijnen en zo weinig mogelijk zaken die licht geven (zoals electronische wekkers, glow-in-the dark dildo's enz...).
5) Een tas warme melk vlak voor het slapengaan. Deze tip is al zo oud als de straat, maar hij werkt wel.
6) Mijd cafeïnehoudende dranken voor het slapengaan. Als je zo energiek als het duracellkonijn rondloopt is in slaap raken moeilijker dan pakweg het wereldkampioenschap dwergwerpen winnen.
7) Blijf niet wakker in bed liggen. Als je de slaap niet kan vatten, doe dan iets ontspannends. Lees een boek of ga eenbeetje bloggen op je pc. Gefrustreerd in bed blijven liggen lost niets op, integendeel, het maakt de situatie enkel erger!
8) Sprenkel enkele druppels lavendelolie op een zakdoek, en leg die vlakbij je bed. Lavender is rustgevend en slaapbevorderend.
9) Drink geen alcohol om beter in slaap te vallen. Je valt misschien iets sneller in slaap. Maar je slaap is oppervlakkiger en alcohol verstoord je slaappatroon.
10) Probeer om een uur of 3 voor het slapengaan niets meer te eten.
69) Sex in bed is leuk, maar door de inspanning is het inslapen nadien niet altijd makkelijk. Mannen schijnen het probleem minder te hebben.
Voila,...ik hoop dat deze tips een beetje helpen.
Met dank aan Sierra, die me op het idee bracht door onlangs te bloggen over een slapeloze nacht.
Onlangs stond er in de krant een artikel over een 27-jarige vrouw die een pak rammel had gekregen van een 61-jarige dorpsgenoot. De reden: er was een opmerking gemaakt over hondenpoep. Dan man was zijn 2 honden aan het uitlaten toen de vrouw er voorbij fietste. Toen 1 van de honden een drol op het trottoir parkeerde maakte de vrouw daarover een opmerking. Daarna fietste ze door naar haar bestemming. Op de terugweg stond de man haar op te wachten. Hij sprak haar aan en sloeg haar in het gezicht. Daarna duwde hij de fiets - waar nog 2 kinderen op zaten - onver. De kinder bleven op een buil na, gelukkig ongedeerd. De vrouw moest zich door de dokter laten behandelen.
Zo zie je maar,... een opmerking over hondenpoep maken is een bescheten affaire! Zolang iemand de hondepoep opraapt, maakt het voor mij niet uit waar een hond kakt. Je hebt echter van die mensen die hun hond overal laten schijten, maar wel te lui zijn de bolus op te ruimen. Dat vind ik dan weer niet kunnen. Op den duur is de straat een mijnenveld! Mensen die een hond willen, moeten er de nadelen maar bij nemen! Dat is trouwens de reden waarom ik meer een kattenmens ben. Ik heb geen zin om meermaals per dag in weer en wind met een hond te gaan wandelen en stront te ruimen.
Nu ik er eigenlijk zo eens goed over sterven nadenk,... ik zou het liefst gaan terwijl ik kom. Hoewel dat dan natuurlijk echt oud worden wel uitsluit. Ik zie me namelijk geen "spel zonder grenzen" meer spelen op mijn tachtigste!
In mijn slaap de pijp aan Maarten geven lijkt me ook wel wat! Daar wil ik direct voor tekenen. Hopelijk sterf ik dan wel dicht tegen de ochtend,... want anders ligt mijn vrouw heel de nacht tegen een koud lijk en dat lijkt me heel vervelend!
Hij komt, hij komt, net als de lieve goede sint. Het is Pietje de dood. Het enige verschil is dat we naar zijn komst niet bepaald uitkijken (bon, de meeste onder ons toch niet) en dat we niet weten wanneer hij komt. Maar dat hij komt, dat is een zekerheid. De Sint zou je nog kunnen vergeten,... maar magere Hein a.k.a. the grim reaper vergeet niemand.
Meestal staan we niet echt stil bij de dood. Het is meestal de ver-van-je-bed-show. Maar zo nu en dan worden we met onze sterfelijkheid geconfronteerd. Een sterfgeval in de familie is zo een "wake up call". Opeens beseffen we weer dat we van elk moment moeten genieten, want dat het ieder moment gedaan kan zijn. Maar al vlug vergeten we dat weer en winden we ons op in de meest banale zaken, terwijl we vergeten stil te staan bij de mooie zaken. Je mag natuurlijk ook niet teveel aan de dood denken, want het zou je op termijn kapotmaken. Het is een creepy gedachte, dat je binnen dit en een paar seconden kan sterven. Het kan vanalles zijn,...een hersenbloeding, een verkeersongeluk, het plafond die op je hoofd valt enz,... . De gedachte dat pakweg je vrouw 's morgens vertrekt naar haar werk en onderweg verongelukt is bijna ondraaglijk.
Je kan er alvast een gewoonte van proberen maken om nooit in ruzie weg te gaan of te gaan slapen. Stel dat dat de laatste keer was dat je elkaar zag! Daar hou je gegarandeerd een schuldgevoel aan over!
Zou het dan beter zijn om op voorhand te weten wanneer je sterft? Ik zou het toch niet willen weten hoor. Bah! Als je weet dat je maar een paar uur meer hebt,...dat is gewoon om gek van te worden.
Ik denk dat het enige wat we kunnen doen hopen is op een snelle en pijnloze dood. Want dat is eigenlijk het belangrijkste. De dood zelf is niet erg. Je moet er niet bang voor zijn want je merkt er toch niets meer van.
Zelf ben ik eigenlijk wel godsdienstig, maar soms twijfel ik wel eens aan godsdiensten in het algemeen. Soms denk ik dat ze gewoon verzonnen zijn omdat mensen bang zijn van de leegte van de dood. Daarom verzinnen ze maar zaken zoals het hiernamaals, of parapsychologische verschijnsels zoals geesten. Alles is beter dan te moeten aanvaarden dat er na de dood simpelweg niets meer is. Het klinkt natuurlijk leuker als je te horen krijgt dat je in het hiernamaals je overleden familie en vrienden terug ziet. Ik denk dat moest dat waar zijn, er veel verdriet en miserie in het hiernamaals zou zijn. Stel je voor. Je bent gelukkig getrouwd en na 10 jaar sterft je vrouw. Vijf jaar later hertrouw je met een andere vrouw. Na 20 jaar huwelijk verongelukken jullie in een verkeersongeval. Jij en je 2de vrouw dus samen naar de hemel. Maar wie wacht daar reeds op jou? Je eerste vrouw! Voor wie kies je nu? Voor je eerste vrouw of je 2de? En degene die je dumpt blijft dus voor de eeuwigheid alleen achter het hiernamaals. Klinkt niet zo paradijsachtig naar mijn mening!
Mijn vrouw en ik zijn vorige zondag eens langsgeweest op de poezenboot. Wie bij het horen van die naam direct wilde fantasieën over een drijvend bordeel krijgt, ga ik moeten teleurstellen. In dat geval stel ik voor dat je even stopt met lezen en even wegdroomt op je bureaustoel.
Nee even serieus nu. De poezenboot is een VZW die zich het lot van zwerfkatjes en gedumpte katten aantrekt. De voorzitster Mieke Schuddink en haar dochter Ellie ontvermen zich, samen met een groepje vrijwilligers over de beestjes. En de poezenboot is ook effectief een schip. Het ligt aan de nieuwe vaart in Gent.
Op het bovendek is er een grote ruimte met daarin een bar, een bureau, zetels en enkele kooien. We werden meteen begroet door enkele medewerkers aan de bar. Eerst hebben we even rondgekeken. Er liepen enkele katten vrij rond en het ware echte lieverds. We zijn even in een zetel gaan zitten en nog voor ik paternosterbollekesfabriek kon zeggen (Niet dat ik van plan was om dat te zeggen want dat zou - geef toe - behoorlijk belachelijk zijn.) sprongen er al 2 katten op mijn schoot. Echte lieverds waren het. Na een tijdje zijn we aan de bar gaan zitten om een praatje te maken met de medewerkers. Er zat nog een andere bezoekster aan de bar en we hebben er met zijn allen lustig op los gekletst. De verhalen die ik van Ellie te horen kreeg waren soms echt verschrikkelijk. Onlangs hebben ze een kat verzorgd die voor een stuk levend gevild was! Een stuk van haar rug en haar volledige staart waren gevild. De staart was er zo erg aan toe dat ze die moeten amputeren hebben. Ze hebben een stuk huid van haar buik genomen en getransplanteerd naar haar rug. Ik had verwacht dat zo een getraumatiseerde kat heel schuw zou zijn maar naar het schijnt is ze heel lief en sociaal. Ellie haar liefde voor dieren vertaald zich ook in haar studiekeuze, dierengeneeskunde.
Na een praatje aan de bar zijn we naar het benedendek gegaan. Daar zit het merendeel van de katten. Sommige lopen vrij rond, anderen zitten met een groepje in kamers en hier en daar zitten er ook een paar in kooien. Er is ook een quarantaineruimte voorzien waar nieuwkomers 10 dagen in moeten verblijven (kwestie van zeker te zijn dat ze geen ziektes kunnen doorgeven aan hun gezonde collega's). Moest ik mijn hart laten spreken in plaats van mijn verstand, dan zou ik een hoop katten meegenomen hebben. Wat een schatjes! Mijn vrouwke en ik hadden echter op voorhand afgesproken om geen dieren mee te nemen naar huis. We willen eerst een kindje en mijn vrouw moet opletten voor toxoplasmose. Daarbij komt ook nog dat we binnen dit en een paar maand een huis willen kopen. We willen de kat niet onnodig veel laten verhuizen en we willen zeker zijn dat ons volgende woning "katvriendelijk" is. Maar na het kindje en het huis komen er zeker katten! Minstens 2 en misschien wel 3.
Voor we vertrokken zijn we eerst lid geworden van de poezenboot. Ze kunnen alle centjes goed gebruiken. Momenteel zitten er ongeveer 130 katten aan boord! Die moeten allemaal gevoed en verzorgd worden. In het naar huis rijden waren we nog volop aan het praten over ons twee uur durend bezoek. Wat me vooral opviel is dat het overal fris rook terwijl al die katten toch op de kattenbak moeten gaan. Er hangt normaal gezien toch snel een kattenpis geurtje maar schijnbaar zijn ze daar superproper. Ook opvallend was het feit dat de meerderheid van de katten daar supersociaal zijn. Ik had verwacht dat de meerderheid schuw zou zijn maar niets was minder waar. Dus waarom daar je katten niet gaan halen? Ze zijn sociaal en zindelijk dus dat is al een meevaller! Daarbij geef je beestjes die in het verleden soms erge zaken meegemaakt hebben een mooi leven. Allen daar heen! Het was een supertoffe namiddag en ik ga vanaf nu zeker regelmatig eens langs.
Voor mensen die de poezenboot willen steunen, een katje in huis nemen of gewoon eens langs willen gaan zijn hieronder de gegevens:
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober zijn er weer heel veel mensen opgeroepen om als bijzitter te zetelen. En indien niet iedereen van die bijzitters komen opdagen, kan de voorzitter van het kiesbureau zelfs de eerste kiezers de binnenkomen opvorderen.
Het zal je maar overkomen. Ge gaat om uw pistolekes en besluit ondertussen snel te gaan stemmen omdat het nog vroeg op de ochtend is en dus nog behoorlijk kalm zal zijn in de kiesbureau. Eens daar aangekomen zie je zelfs dat je bij de eerste kiezers bent. Terwijl je een bolleke kleurt denk je al volop aan je tas koffie en een pistolet met goeie boter (aan het stemmen moet je niet echt denken,... toch allemaal 1 pot nat). Op het moment dat je je kiesbrief in de bus dropt, verteld de voorzitter van het kiesbureau met een grijns op zijn gezicht dat je wegens een personeelstekort lekker daar mag blijven om tot het einde van de dag mee te helpen. Dag ontbijt! Dag rustdag! Dag gezinsuitstap!
Ik heb zo mijn eigen ideeen over de bijzitters. Ik zou vrijwilligers de kans geven om dat te doen. Er zijn veel mensen die dat eens willen meemaken, dus waarom geef je hen niet de kans. En zijn er niet genoeg vrijwilligers, vraag dan werklozen. Ik hoor jullie al komen, "Weeral op de werklozen hun kap zitten!". Dat heeft daar niets mee te maken! Het is gewoon een feit dat mensen die werken al heel de week bezig zijn. Het weekend is hun enige ontspanning! En kom nu niet af met zever a la "Die werkloze mensen doen misschien ook gans de week het huishouden en letten op de kinderen!", want een werkmens let misschien niet heel de dag op de kinderen maar elk vrij moment doet hij dat wel. En aangezien iemand die full time werkt ook zijn huishouden moet doen, doet hij of zij dat tijdens de luttele vrije tijd die nog beschikbaar is.
Dus, laat de werklozen bijzit zijn. Mijn mening en daarmee basta! Staat het u niet aan,...wel euh,.....reageer dan op deze blog hé!
Er zijn mensen die veel durven,... en er zijn mensen die weinig durven. Een feit als een ander. De ene maakt een bungeesprong om u tegen te zeggen, en de andere schijt zichzelf onder als ie nog maar denkt aan in een boom klimmen. Ik zit wel degelijk in die 2de categorie. Jammer, en ik zou het best anders willen, maar je bent nu eenmaal wie je bent.
Ik heb vroeger,...om mezelf te testen, wel eens alleen in het holst van de nacht over een kerkhof gewandeld, maar uiteindelijk leveren zulke zaken weinig tot niets op. Als ik 's nachts in huis een geluid hoor ga ik steenvast - weliswaar met mijn hart dat keihard klopt in m'n keel en met een groot mes in mijn handen- gaan controleren, maar de enige reden waarom ik dat durf is omdat mijn matrialisme mijn angst overtreft (I know,...shame on me). Maar pakweg 's nachts alleen in een bos slapen, bungeespringen, rollercoasterritjes maken en 's nachts alleen in een huis slapen moet je me niet vragen. Maar bon, dit zijn zaken die vele andere mensen ook niet durven.
Bij mij zijn er echter nog veel andere zaken die ik niet durf. God is namelijk zo vriendelijk geweest om me vanalle fobieën te serveren. Ik heb hyperventilatie op een bedje van claustofobie met een sausje van neuroses gekregen. Sommige mensen hebben het erger zitten dan mij, maar die hebben dan meestal maar 1 "ziekte". Ik heb er 3 maar ze zijn gelukkig niet zo hevig als diegene die er maar 1 hebben. Even een korte opsomming van dingen die ik daardoor ook niet durf:
- Ik kan niet meerijden op een trein of metro. - Boten en vliegtuigen zijn ook a definite no-no. - Ik kan niet naar grote manifestaties of optredens (zeg maar dag met het handje tegen rock werchter e.d.) - Ik mag niet hevig beginnen stressen. - Bioscoop lukt wel,...maar niet op drukke dagen. -Ik durf niet van huis vetrekken zonder alle deuren, het fornuis, de ijskast, alle kranen en het electrisch vuurtje in de badkamer te controleren (soms tot 3 keer na elkaar). - Tijdens hittgolven durf ik bijna niet buitenkomen want de warmte pakt op mijn ademhaling (dus loert hyperventilatie om de hoek). - Ik durf niet in kermisattracties waar ik niet onmiddelijk uit kan (De eendjes, het schietkraam, het lunapark en de botsauto's blijven over.). - Ik ga ook niet graag naar afgelegen plaatsen (Ardennen en zo) want ik ben constant bang, dat als er iets met me gebeurd, er niet op tijd hulp zal komen. - Ik durf ook niet in lange tunnels met de auto,...dus ook met de auto kan ik niet naar Engeland. Een korte tunnel lukt wel,...maar niet in de file. - File schuiven op de autostrade lukt net,... maar ik moet wel mezelf kalmeren. Ik voel me dan ingesloten want je kan ook niet weg hé.
Dat zal het belangrijkste zijn. Verder ben ik een gezonde kerel hoor! ;)
Voor mezelf valt dat allemaal wel mee. Op den duur mijd je gewoon situaties, maar omdat je er zo bang van bent, mis je ze niet. Voor mijn (perfect normale) vrouw moet dat soms wel lastiger zijn. Maar het is een schat van een vrouw en ze heeft me nog nooit een verwijt gemaakt. En dat,...mag ook wel eens gezegd worden.
Ik ben een liefhebber van mooie woorden. De Nederlandse taal heeft er honderden. Hieronder staan er een paar van mijn persoonlijke favorieten. Voor de duidelijkheid heb ik na het woord en de verklaring een zin gezet om aan te tonen in welke context je het woord kan gebruiken.
pi·rou·et·te (de ~, ~n/~s) 1 snelle draai of wending op één voet bij het dansen 2 figuur bij het dressuurrijden, waarbij de voorhand van het paard een cirkel beschrijft, terwijl de achterhand op de plaats blijft
Zoals in: Desondanks het feit dat de gedetineerde 150 kilo woog, kon hij toch een behoolijk mooie pirouette maken!
des·al·niet·te·min (bw.) 1 [form.] echter
Zoals in: Liefste schatje, je hebt een hoofd als een zeekoe (zie foto), maar desalniettemin ben je toch een geile donder!
ins·ge·lijks (bw.) 1 evenzo, ook zo
Zoals in: A: Ik wens je nog een heerlijke rotdag toe! B: Insgelijks!
on·weer·leg·baar (bn.) 1 waarbij weerlegging onmogelijk is => apodictisch, indiscutabel, onomstotelijk, ontegensprekelijk, ontegenzeglijk
Zoals in: Toen hij zijn naakte vrouw stiekem fotografeerde terwijl ze de liefde bedreef met een ruwharige teckel, had hij eindelijk het onweerlegbare bewijs dat de teef hem bedroog. (De teef = zijn vrouw, want de hond was een reu by the way!)
pleu·ris (het, de ~) 1 borstvliesontsteking
Zoals in: Jan Fluisterbroek kon zich niet inschrijven bij het vreemdelingenlegioen op kerstavond, want hij lag in bed met het pleuris.
spa·gaat (de ~ (m.), -gaten) 1 gymnastische figuur waarbij een been naar voren en een naar achteren is gestrekt en wel zo dat ze een gestrekte hoek vormen => spreidzit 2 moeilijke positie waarin iem. verkeert die zich gedwongen voelt rekening te houden met tegengestelde belangen, verschillende partijen enz.
Zoals in: Helaas maakte de balletdanser de vergissing zijn spagaat te maken op een asfaltbaan, waardoor zijn broeksnaad scheurde en zijn rechter teelbal verpletterd raakte.
Net als vandaag, stond ik ook vorige vrijdag filmkes te verhuren in de videotheek. Rond 15.30u kwam er een dame van rond de veertig bij me binnen. Ze had een hondje mee maar dat bleek niet van haar te zijn. Ze had het hondje vlak bij de winkel zien rondzwerven toen ze voorbij fietste en kon het niet over haar hart krijgen het beestje buiten te laten rondlopen. Dat was inderdaad niet echt veilig want mijn winkel is gesitueerd aan een drukke steenweg. "Mag ik even je telefoon gebruiken om naar de politie te bellen?" vroeg ze me. "Geen probleem." antwoordde ik.
Zo gezegd zo gedaan, ze belde dus naar de politie terwijl ik een klant bediende. Ik hoorde haar nog net stamelen "Ik weet niet welk merk het is". Daarna gaf ze de telefoon terug aan mij. "Ik zou ook niet weten welk ras het is" sprak ik. Terwijl de vrouw en ik een praatje maakte, moesten we de hele tijd het kleine haarbolletje in de gaten houden. Telkens als er een klant binnenkwam, rende het beestje hijgend naar de deur. Eigenlijk best wel zielig, want het leek alsof hij (ja, het was een hij) verwachtte dat zijn baasje/bazinnetje elk moment in de deuropening zou verschijnen. Anyway, we moesten dus telkens uitkijken, want anders zou hij weer buiten rennen. Na een half uur wachten moest de vrouw stilaan weg. Ze vroeg me of het geen probleem was om het beest bij me achter te laten. Daarop antwoordde ik dat het ok was.
Voor ze vertrok zochten we wel nog een oplossing om het beest ergens op te sluiten. Want doordat het in zijn enthousiasme al mijn klanten besprong én probeerde naar buiten te lopen leek dat ons de beste oplossing. Niet alle klanten zijn even gek op honden, en ik kon niet constant het beest tegenhouden terwijl ik bezig was aan mijn toog. De enige plaats met een deur was het toilet,...maar dat vond ik te klein voor het arme beest. Ik besloot het beest achter mijn toog te houden. We blokkeerde de uitgang aan mijn toog met een groot kartonnen bord (dank je king kong!). Daarna vertrok de "hondenvanger" op haar fiets.
Het beestje had hier en daar wat knopen in zijn vacht, en het stonk verschrikkelijk. Ik had al wat geroken toen het in de winkel ronddartelde, maar nu het bij mij achter de toog lag, kon ik pas genieten van het volle aroma. Hij rook naar nat hondenhaar (hij was nochtans droog) maar dan tien keer sterker. Ik had hem - bij gebrek aan echt hondevoer - mijn speculoosje gevoederd,... en ook een kommetje water gegeven. Doorheen zijn lange frou-frou, staarde hij me lief aan. Hij lag vlak naast mij op z'n buikje met z'n hoofdje tussen zijn pootjes. Zijn pootjes zagen er -als ze plat lagen - uit als kleine toiletmatjes. Heel schattig allemaal. Na ongeveer anderhalf uur kwam het afscheid. De lange arm der wet was gearriveerd. Ze waren twee man sterk, en de langste flik had gelukkig een leiband bij. Best, want ik had me al afgevraagd hoe ze de pluizebol in hun combi zouden krijgen. Het beestje werkte braaf mee,...dus de boeien hebben ze niet moeten bovenhalen. Ze gingen een paar keer met een scannertje over het beestje, maar schijnbaar was hij niet gechipt. Een van de agenten had het vermoeden dat het beestje afkomstig was van "the flash", een bordeel dat 500 meter verder gesitueerd is. "Ik ben daar al eens binnen geweest en er liep daar een hondje rond dat verdacht veel op dit exemplaar lijkt.", liet hij me weten. Hij vertelde me er wel niet bij of de visite business or pleasure geweest was, maar ik verwacht dat het dat eerste zal geweest zijn, aangezien mensen in het 2de geval niet echt met zulke informatie te koop lopen. Of het moet de meest openhartige flik aller tijden geweest zijn. Het zou kunnen,...de politie is nu eenmaal uw beste vriend,... en als goeie vrienden elkaar al alles vertellen, wat moet dat dan niet zijn met beste vrienden? Het beestje en ik keken elkaar nog eenmaal in de ogen, en toen verdween het in de combi.
Vreemd hé,...maar het is nu een week geleden en ik mis pluizebolletje nog steeds een beetje.
Het fotootje bovenaan deze blog, is een foto van een hondje die wat lijkt op het exemlaar in mijn winkel. Maar ik ben niet zeker van het ras, en was ook te lui het op te zoeken.
Wie schrijft die blijft. Dat zeggen ze toch hé. De meeste bloggers schrijven volgens mij niet enkel voor zichzelf. Ze willen dat mensen hun blog lezen. Bij mij is dat niet anders. Tot nu toe heb ik elke dag al trouw iets gepost op mijn blog, maar om de motivatie er in te houden heb ik graag eens wat reacties. Zo nu en dan komt er wel eens een reactie,...maar toch niet zoveel als ik gehoopt had. Aan mijn bezoekersteller te zien komen er regelmatig mensen kijken,...maar de meeste doen schijnbaar niet de moeite om een berichtje achter te laten. Dus aan alle lezers van mijn blog,... stuur eens een reactie alstublieft. Jezelf voorstellen is ook leuk,...zo weet ik welke lezersgroep ik heb. ;)
Dus ook al is het niet jullie gewoonte,...stuur eens een berichtje.
De lotto winnen is - in geval het om een groot bedrag gaat - heel plezant. Maar wat volgens mij nog veel plezanter zou zijn, is superkrachten krijgen! Natuurlijk moeten het wel coole krachten zijn hé. Als je pakweg de kracht hebt om schoenzolen te doen smelten, zal je niet ver geraken (zeker niet als je je eigen schoenzolen reeds gesmolten hebt). Maar er zijn genoeg andere krachten waar je heeeeeel veel fun kan mee hebben. Om dit alles te verduidelijken zal ik hieronder enkele voorbeelden geven.
Vliegen: Het moet echt wel de max zijn om te kunnen vliegen. Het gevoel moet ongelooflijk zijn. Bijna iedereen heeft 's nachts al wel eens gedroomd dat hij/zij kon vliegen.
Teleportatie: Het ene moment sta je in Blankenberge op de dijk en een fractie van een seconde later sta je aan een strandbar in Jamaica,...klaar om een heerlijke cocktail te drinken. Daarna teleporteer je terug naar huis,... via een kleine omweg want je komt - doordat je dronken bent - per ongeluk terecht in een varkensvetsmelterij te Zwevegem. Gaan werken doe je niet. Als je geld op is teleporteer je even naar de binnenkant van een grote bankkluis en neem je wat nieuw drinkgeld.
Onkwetsbaar zijn: Hoe gevaarlijker de job, hoe liever. Buitenwipper, lijfwacht, militair,... . In je vrije tijd spring je zonder parachute uit vliegtuigen en doe je dutjes op de landingbanen van Zaventem.
Onzichtbaarheid: Je gaat even Charlize Theron gaan bezichtigen terwijl ze een doucheke pakt. Je bent vanzelfsprekend de best betaalde man ter wereld. Voor hoge bedragen kunnen ze je inhuren voor zaken zoals schaduwen, bedrijfsspionage enz... .
Hypnose: Mijn persoonlijke favoriet. De mensen doen altijd wat je zegt. Op straat spreek je gelijk wie aan als je geld nodig hebt. Op restaurant betalen ze jou om te komen eten. En voor de vrijgezellen onder jullie,... je kan met gelijk welke dame de lakens delen. The sky is the limit!
...maar tot ik superkrachten krijg,...blijf ik braaf werken.
Je hebt zo van die dagen dat je het liefst in je bed zou blijven liggen. Gisteren was het zo een dag. Ik had in niets zin maar moest helaas wel een hele dag gaan werken. Het probleem bij mij is dat ik op zo dagen ab-so-luut geen zin heb om tegen mensen te praten. Dat werkt natuurlijk niet zo goed als je in een winkel werkt. Het zal er dan natuurlijk altijd om doen dat je op zo een dag net veel volk over de vloer krijgt. Je hebt dan van die mensen die heel hun leven staan te vertellen, terwijl me dat geen moer interesseerd. Na een tijdje krijg je spontaan de neiging om luidkeels te roepen "I DON'T CARE!!!". De banaliteit van zulke conversaties op een rotdag laten mijn maag soms bijna keren, waardoor ik de persoon in kwestie bijna onderkots. Ook van happy happy people krijg ik op zulke dagen het schijt. Ze komen bijna zingend de winkel binnen en lullen er maar op los. "Wat een heerlijke dag hé!" of "Het leven kan toch mooi zijn hé.". Op zulke momenten krijg ik spontaan de neiging hen dood te slaan met hun eigen schoenen. Gelukkig zien ze aan mijn buitenkant niet dat de binnenkant aan het koken is. Ik weet het,... ik ben een echte aso op zo dagen,... maar ik kom er tenminste voor uit.
Ik weet niet hoe het komt, maar onlangs moest ik denken aan mastellen. Ik weet niet of iedereen op de hoogte is van het fenomeen mastellen, maar vroeger lagen er bij mijn grootouders steenvast op de ontbijttafel. Je kan ze eigenlijk het best omschrijven als een sandwich met een vleugje kaneel in doughnut-vorm. Het zou zelfs kunnen - maar ik weet het niet zeker want ik ben te lui om het op te zoeken - dat mastellen al langer bestaan dan dougnuts, en dat zodoende de Amerikanen hun doughnutvorm halen van onze bakkers. Misschien zijn ze tijdens de 2de wereldoorlog op het idee gekomen toen er militairen in ons minilandje gestationeerd waren,... wie zal het zeggen?
Zelf ga ik niet veel naar de bakker dus ik heb geen idee of alle bakkers nog mastellen maken. Misschien zijn ze nog populair bij de senioren. Ze zijn zacht dus zelfs zonder tanden zijn ze makkelijk eetbaar,...een voordeel waar je als oude van dage iets aan hebt. Als jonge mens heb je daar natuurlijk niet echt een boodschap aan. Ik vond ze best lekker eigenlijk. Ik zal binnenkort eens moeten kijken of ik er nog aan kan geraken. Probeer ze ook allemaal maar eens,...met een laagje echte boter erop zijn ze hemels (als ze van een goeie bakker komen natuurlijk)!
Ik hou van alle dagen eigenlijk het meeste van de zondag. Enkel het besef dat alle winkels gesloten zijn (ook al ben je niet van plan te gaan shoppen) en het gevoel de zondagavond voor het slapengaan als je tot het besef komt dat die rotmaandag wel heel dichtbij komt, kunnen als kleine schoonheidsfoutjes gezien worden. Maar verder is het genieten,... voor mij toch. In de ochtend blijven liggen zonder dat je gewekt wordt door de wekker of zorgen over wat er die dag nog allemaal moet gebeuren en eventueel op je gemak bekomen van de kater die je aan de vorige avond overgehouden hebt. Dan op je gemak naar de badkamer waar je al de tijd in de wereld hebt om je klaar te maken. Rond de middag eet je iets dat makkelijk klaar te maken is (en niet veel vuilmaakt qua keukengerei), en na de afwas doe je een wandelingetje of ga je even bij je (schoon)ouders langs. Rond 15.00u a 16.00u ga je terug naar huis en kijk je met z'n tweetjes een aflevering van een of andere serie op dvd, gevolgd door een filkmpje op dvd. Terwijl je naar dit alles kijkt, open je een flesje (schuim)wijn of drink je enkele bierkes (Leffe Blond, Hoegaarden Grand Cru of Tripel Karmeliet in mijn geval). Aangezien mijn vrouwke niet drinkt gaat zij na de film om frietjes of pizza (we eten enkel junk food op zondag dus we smullen met een gerust geweten). Na het eten drink ik nog een paar glaasjes terwijl ik wat zap of wat op mijn pc tokkel. Rond 22.00u ben ik meestal lekker zweverig. Dan neem ik een fles water uit de ijskast en drink die 75% leeg (als je genoeg water drinkt voor het slapen gaan is de kans op een kater behoorlijk klein). De rest neem ik mee naar boven voor de nachtelijke nadorst. Vervolgens val ik als een blok in slaap. Aangezien ik de maandag maar om 7.00u moet opstaan kan ik dus nog 9 uur slapen.
Al die willen de kap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn, Jan, Piet, Joris & Corneel, die hebben baarden, die hebben baarden, Jan, Piet, Joris & Corneel, die hebben baarden, zij varen mee.
Hoeveel ik dit liedje in mijn jeugdjaren niet meegezongen heb,...tjongejonge. Ik heb het op menig kamp en speelplein met veel plezier uit volle borst meegezongen! Ik heb aan dit nummer veel plezier beleefd.
Toen ik in mijn puberjaren het nummer echter eens goed analyseerde, ebde mijn plezier snel weg en maakte plaats voor een immens verdriet. Dat is maar logisch, want geef nu toe, het nummer is toch je reinste discriminatie. Ik heb pas rond mijn 18de een klein beetje gezichstbeharing gekregen en zelfs 12 jaar later kan je nog niet spreken van een volledige baardgroei. Een toefje haar, hier en daar (rijmt nog ook), but that's it. Ik vind echter niet dat dit een reden mag zijn om me te verbieden de kap'ren te varen.
Vraag me nu niet wat dat juist is,...de kap'ren varen, maar daar gaat het hem niet om. Het is puur principeel! Ik vraag me nu af,... bestaat er geen mogelijkheid om de schrijver van dit lied postuum aan te klagen, want met de huidige discriminatiewet zou ik toch een goeie kans hebben om een rechtzaak te winnen. Het is gewoon kwestie van een goede advocaat onder de arm te nemen. Misschien Jef vermassen, of Piet van Eeckhout (niet te verwarren met met Piet Huysentruyt die een gemeen potje kan koken, doch van pleiten niet veel kaas gegeten heeft).
Als ik een grote som geld zou kunnen slepen uit die rechtzaak, zou ik het geld kunnen spenderen aan een goeie psychologe, die me het aangedane leed helpt te verwerken. Ik zou alsook Piet Huysentruyt inhuren om een potje te komen koken voor mijn vrienden en mezelf.
De ultieme manier om te zien of je stressbestendig bent is volgens mij in je auto stappen en naar je werk rijden.
Onlangs moest ik mijn vrouw naar haar werk voeren. Op de snelweg rijden er de laatste tijd steeds meer cowboys die denken dat richtingaanwijzers een voorbijgestreefd fenomeen zijn. Ze weigeren dus zoals ze dat in de volksmond zeggen te pinken. Maar ze vinden het dus wel leuk om op de meest onverwachte momenten van vak te veranderen. Er zat er zelf eentje tussen die aan pakweg 140 km/u zat te telefoneren (niet handsfree welteverstaan)!
Truckers die tijdens het spitsuur aan een slakkengang hun collegas voorbijsteken op het 2de vak en daardoor een trechtereffect veroorzaken zijn ook altijd fun. Dan mogen alle automobilisten die achter die lompe mastodonten rijden naar het linkse vak verhuizen om daar druppelsgewijs de slowass truckers voorbij te steken. Je kan er natuurlijk ook achter blijven rijden, maar dat is dan wel ongeveer een kilometer lang aan een slakkentempo.
Na een afrit genomen te hebben komen we op een baan met 2 vakken terecht. Na een vijftal kilometer krijg je een bord waarop ze duidelijk vermelden dat er wegenwerken aan de gang zijn een kilometer verderop en dat iedereen moet uitwijken naar het linkervak. Bijna iedereen gaat braaf naar links. Terwijl je dan staat aan te schuiven, zie je langs rechts toch nog mensen voorbijsteken tot juist waar de wegenwerken beginnen. Jij staat al 5 minuten aan te schuiven en uiteindelijk wil dan zo een eikel voor je invoegen omdat hij niet net als de rest wil staan aanschuiven. Er zat zelfs een truck bij die gewoon begon te drummen waardoor je metje simpel autootje niet anders kon dan remmen en de eikel voorlaten.
Net na de wegenwerken is er weer file. Ik sta op het rechtervak aan te schuiven. Naast mij op het linkervak staat een marginaal Johnny-typke (klakske en zonnebrilleke inbegrepen) met zijn getuned autootje. Ik tril bijna uit mijn autostoel van de trillingen van de bassen die zijn geluidsinstallatie spuwt. Heel gezellig om 8.00u in de ochtend! Voor mij staat een oud Toyota Starletmodel met daarin 2 kinderen van pakweg 6 jaar. Ze maken er een sport van om zoveel mogelijk hun shitvinger naar ons uit te steken en lelijke gezichten te trekken. Op een gewone dag zou ik daar mee lachen en misschien zelf ook gekke bekken trekken. Maar nu even niet. Even speel ik met de gedachte uit te stappen en die 2 monstertjes met hun hoofdjes tegen elkaar te slaan. Gelukkig komt er net op dat moment beweging in de file. There is a god!
Ik zet mijn vriendin af op haar werk en rij vervolgens naar het mijne. De weg naar daar verloopt zonder noemenswaardige voorvallen. Eens aangekomen op mijn bestemming, stap ik uit en zwier ik mijn autoportier dicht. Direct voel ik mezelf tot rust komen. Hmmm, gedaan met rijden, toch tot vanavond! :)
Acht à negen keer gemiddeld. Dat is het antwoord op de vraag Hoeveel keer storen ze je op het werk gemiddeld tijdens het eten?. Er is bijna niets zo frustrerend als een maaltijd nuttigen in een winkel die doorlopend open is en waarin je meestal alleen werkt.
Gisterenmiddag was het weer prijs. Mijn handjes waren proper gewassen en mijn bokes lagen klaar voor mijn neus. Ik was mijn eerste hap aan kauwen toen het eerste hoofd al aan mijn toog verscheen. Mag ik u even vragen waar 16 blocks en flightplan staan alstublieft?. Twuurvlijk! antwoordde ik met mn mond vol brood en kippewit. Ik ging beide films halen en rekende ze af. Intussen waren er al 2 andere klanten de winkel binnengekomen. Aangezien ze nog volop aan het rondkijken waren besloot ik verder te eten. Toen mijn eerste boterhammetje bijna op was ging de telefoon. Ik heb gisteren een film gehuurd, wanneer moet ik die terugbrengen? vroeg een schorre vrouwenstem aan de andere kant van de lijn. Is het een nieuwe film? informeerde ik. E.T. antwoordde ze. Dat is geen nieuwe en die mag je drie dagen houden, dus tot zaterdag. Moest u in de toekomst nog twijfelen, dan kan u altijd op het kasticket dat bij de film zit kijken, want daar staat de retourdatum op. Repliceerde ik.
De dame bedankte me en haakte in. Ik at op mijn gemak verder. Toen ik aan boterham 3 begon was 1 van de 2 klanten die nog in de winkel aanwezig waren klaar met kiezen. Toen ik klaar was met afrekenen. Stond de klant nummer 2 ook klaar om te bedienen. Euh mompelde de man bijna onverstaanbaar het is de eerste keer dat ik hier kom, dus ik zal me moeten inschrijven. Ja lap, .ik had weer chance! Vijf minuten later was mijnheer ingeschreven en had hij betaald, maar intussen stonden er al weer 2 mensen achter hem om films terug te brengen. Die films gecontroleerd en terug gaan zitten om verder te eten. Toen ik net aan mijn vierde boterham begon kwam een nogal ongewassen ogende kerel (waar trouwens een lijfgeur van jewelste aan hing) zijn 2 sexfilms terugbrengen. Aangezien ik meestal nogal vies ben van de doosjes van de sexfilms (je weet nooit wat ze in hun handen hebben gehad vlak voor ze het doosje opendoen en er de dvd terug insteken thuis) besloot ik dan maar mijn handen te gaan wassen. Daarna heb ik mijn vierde en laatste boterham verder opgegeten.
Om je maar een beeld te geven van hoe een maaltijd er hier soms aan toe gaat. Tijdens het avondeten is het meestal nog erger, dan mag je soms om de 2 happen klanten bedienen. Het is bij mijn collegas algemeen geweten dat ik de dagen dat ik alleen sta in de winkel geen warme maaltijden meer eet op de werkvloer. Zij hebben schijnbaar nog de moed, maar ik vertik het om, pakweg een spaghetti, 5 keer opnieuw op te warmen in de microgolf omdat je geen tijd hebt om te eten. Na je eten 5 keer op te warmen trekt het trouwens op niets meer ook.
Naar toilet gaan is ook zo plezant. Er mag een half uur geen kat in de winkel lopen, op het moment dat je billen de wc-bril nog maar aanraken is de kans groot dat er een klant in de winkel staat. Meestal is het dan nog geen rustig wachtend type, maar zo een ongeduldige lawaaimaker die na 10 seconden wachten al begint te roepen Hallo! Is hier iemand?. Als je dan het geluk hebt dat je nog niet aan je boodschap begonnen bent, kan je je broek terug optrekken en je klant gaan bedienen. Als er echter al een halve keutel uit je aars hangt te bengelen, zit er niets anders op dan volop te persen en je werk zo snel mogelijk af te maken. Ondertussen roept de klant dan nog enkele malen maar wat kan je daar aan doen? Je kan moeilijk van tussen de deurspleet roepen dat je aan het kakken bent, nietwaar? Tijdens het spitsuur is het ook niet makkelijk. Als je opeens moet plassen en er staan constant mensen aan je toog mag je je soms meer dan een half uur inhouden. Ik heb ergens gelezen dat het niet zo gezond is je plas lang op te houden. Je zou er sneller incontinent van kunnen worden. Ik zal daar dus eens met mijn baas over moeten spreken. Hij heeft 2 opties. Ofwel geeft hij alle videotheekuitbaters een gevarenpremie wegens het gezondheidsrisico (incontinentie en blaasontstekingen), ofwel koopt hij elke maand een doos incontinentieluiers (pampers voor volwassenen dus) voor elk personeelslid.
Als er oplossingen uit de bus zal ik het jullie laten weten, maar ik zou er niet op wachten.
Daarnet heb ik mezelf een schouderklopje gegeven (een mens moet dat zo regelmatig eens doen). Daarna heb ik me aan een vreugdedansje gewaagd, maar dat heb al ik snel gestaakt wegens een beetje té, want een mens mag nu eenmaal niet overdrijven! De reden voor dit alles lag eigenlijk bij het simpel feit dat ik de laatste tijd enkel nog zenuwachtig ben als ik nerveus loop. Ik ben ook niet meer zo vaak boos, enkel nog als ik kwaad ben. Ik loop de laatste tijd dus lekker zen.
Dit alles echter even volledig terzijde. Deze namiddag dwaalde mn gedachten tijdens een kalm moment op het werk even af. Ik moest opeens denken aan de kariboe en het vogelbekdier. Dieren waar de meeste mensen tot mijn groot spijt niet veel van weten. Ikzelf echter, heb voldoende informatie opgezocht om te zorgen dat jullie qua kennis over deze dieren, niet meer volledig in het duister hoeven te tasten. Ik kan hier natuurlijk geen half naslagwerk schrijven, dus behalve de paar weetjes die ik jullie geef, zullen jullie de rest zelf moeten opzoeken.
Laten we beginnen bij de kariboe, wiens naam meer klinkt als de uitroep van een indiaan die net in een bizonkeutel getrapt heeft. De kariboe is eigenlijk een soort rendier dat in Siberië en Noord-Amerika leeft. Een enkele keer vangt een grizzlybeer wel eens een jonge kariboe, maar de voornaamste vijand is toch de wolf. De kariboe leeft vooral van grassen, mossen en takken. In de maanden oktober en november mogen ze eens van de grond gaan want dan is er de paartijd. De draagtijd is tussen de 7 à 8 maand en er is normaal maar 1 jong per worp.
Het vogelbekdier is een uniek Australisch dier. Het heeft de kenmerken van drie andere bekende diersoorten: de snavel van een eend, het lijf van een mol en de staart van een bever. Toch is het vogelbekdier een heel ander dier dan één van deze drie dieren. Samen met de miereneter behoort het vogelbekdier tot de monotremen. Monotremen zijn de meest primitieve zoogdieren, ze zogen hun jongen hoewel ze eieren leggen en niet levend baren zoals alle andere zoogdieren. Het woord monotreem komt uit het Grieks en betekent één gat. Ze hebben namelijk maar één uitgang die meerdere functies heeft: paren, eieren leggen en uitwerpselen, jakkie dus (sex daar eens mee). Monotremen komen van nature alleen in Australië voor. Het vogelbekdier is het enige Australische zoogdier dat giftig is. Volwassen mannetjes hebben op de achterpoten een angel van ongeveer 1,5 cm lang die verbonden is met een gifklier in de dij. De mannetjes gebruiken deze gifpunten vooral in de paartijd tijdens hun gevechten met andere mannetjes om een vrouwtje. Toen er vroeger nog gejaagd werd op vogelbekdieren werd er nog wel eens een jachthond dodelijk getroffen tijdens de laatste verdedigingsactie van het vogelbekdier. Het gif is niet levensgevaarlijk voor mensen. Het is wel zeer pijnlijk om gestoken te worden door een vogelbekdier. Het dier kan zijn punten met grote kracht door de huid van een mens heen stoten en het gif zorgt voor een spectaculaire zwelling en zeer ernstige pijn van het getroffen lichaamsdeel. Indien je tijdens een Australische reis dus een robbertje wil vechten met een vogelbekdier, pik er dan een vrouwtje uit.
U hoeft me voor deze interessante les niet te bedanken hoor, t is graag gedaan!
Gisteren dacht ik even na over de jobs die ik nooit zou willen doen. In mijn top 10 zal je alvast het beroep vuilnisman terug vinden. Pas op, ik heb alle respect van de wereld voor mensen die wel die beroepskeuze gemaakt hebben hé, want iedereen kijkt neer op die mensen maar zonder hen zouden we serieus in de miserie zitten! Maar ik ben nogal snel vies van zaken dus het lijkt me niet direct een geschikte job voor mij. Veel werk verzet je volgens mij niet als je constant loopt te kokhalzen. De jobs waar je stallen, riolen en aalputten moet uitkuisen en/of leegmaken staan dus ook in mijn definite no-no list.
Maar op nummer in mét een stip staat een vreemde job! Personen die peepshow cabines moeten uitkuisen! Waarom zou ik nu in godsnaam aan zo iets denken vraagt u zich nu waarschijnlijk af. Om u alvast gerust te stellen, neen ik ben geen geperverteerde viezerik die peepshows afschuimt. Maar ik werk (zoals reeds eerder vernoemd) wel in een videotheek, en die hebben zoals u vast wel weet ook een erotiekafdeling. We hebben daar al 2 keer personen over de vloer gehad die in een vlaag van opperste geilheid ter plekke aan hun zizi beginnen trekken zijn. Ze hadden er - in hun vlaag van tijdelijke ontoerekingsvatbaarheid echter niet op gelet dat daar cameras hangen. De eerste kerel is gelukkig in zijn trainingsbroek gekomen. Je zag hem daarna een zakdoek uit zijn broekzak halen om er zijn kopke eens mee af te kuisen. Toen een paar weken later een tweede persoon met zijne jos ging beginnen spelen had mijn collega het op tijd gezien. Ze heeft hem even medegedeeld dat ze alles kon mee volgen op het computerscherm op onze toog. De geile donder heeft zich dan maar snel uit de voeten gemaakt. Hij heeft zelfs geen kopietje van de camerabeelden gevraagd! In de vorige videotheek waar ik werkzaam was hingen er geen cameras, en daar heb ik ooit tijdens het vlijtig terugzetten van mijn filmkaartjes een kwakje sperma tegen een rek in de pornoafdeling gevonden. Ik weet nog dat ik (zelfs met rubberen kuishandschoenen) dat een behoorlijk degoutant werkje vond. En dat brengt ons dus terug bij de peepshowkuisers. Kun je je voorstellen dat je dus hele dagen plakkerige kleenexdoekjes van de vloer opraapt? En als de vorige klant een smosserke was mag je meteen de zetel en de vitrine ook kuisen! Thanks, but no thanks! Ik vraag me dus af wie zo een job wil doen. Ik hoop dan in elk geval dat het goed betaald is!
Jobs die ik wel wil doen zijn er natuurlijk ook. En ergens bovenaan mijn wishlist prijkt masseur van fotomodellen en strippers. Ik hou wel niet van de vettigheid van olie, maar soms moet een mens nu eenmaal eens op zijn tanden bijten. De dames kunnen er maar deugd van hebben. Van zelfopoffering gesproken (ik verdien eigenlijk een lintje)! What can I say, ..I aim to please! Tot de volgende!
De laatste tijd heb ik simpelweg bijna geen tijd meer om films te kijken. Wel vervelend natuurlijk,...als je in een videotheek werkt (en alle films gratis mag meenemen naar huis). De reden is simpel. Na de saaie zomerprogrammatie brengen de tv-stations weer leuker materiaal uit. Daar komt ook nog eens bij dat ik zelf ook nog een 20-tal dvd boxen van tv series staan heb die ik dringend eens moet bekijken. Aangezien ik de meeste weekdagen werk tot 22.00u blijft er van een tv avond niet veel meer over. Hoogstens nog een uurtje of 2 voor ik in mijn bedje kruip. 
Onlangs stond er in de krant een artikel over een 27-jarige vrouw die een pak rammel had gekregen van een 61-jarige dorpsgenoot. De reden: er was een opmerking gemaakt over hondenpoep. Dan man was zijn 2 honden aan het uitlaten toen de vrouw er voorbij fietste. Toen 1 van de honden een drol op het trottoir parkeerde maakte de vrouw daarover een opmerking. Daarna fietste ze door naar haar bestemming. Op de terugweg stond de man haar op te wachten. Hij sprak haar aan en sloeg haar in het gezicht. Daarna duwde hij de fiets - waar nog 2 kinderen op zaten - onver. De kinder bleven op een buil na, gelukkig ongedeerd. De vrouw moest zich door de dokter laten behandelen.
Nu ik er eigenlijk zo eens goed over sterven nadenk,... ik zou het liefst gaan terwijl ik kom. Hoewel dat dan natuurlijk echt oud worden wel uitsluit. Ik zie me namelijk geen "spel zonder grenzen" meer spelen op mijn tachtigste!
Hij komt, hij komt, net als de lieve goede sint. Het is Pietje de dood. Het enige verschil is dat we naar zijn komst niet bepaald uitkijken (bon, de meeste onder ons toch niet) en dat we niet weten wanneer hij komt. Maar dat hij komt, dat is een zekerheid. De Sint zou je nog kunnen vergeten,... maar magere Hein a.k.a. the grim reaper vergeet niemand.
Mijn vrouw en ik zijn vorige zondag eens langsgeweest op de poezenboot. Wie bij het horen van die naam direct wilde fantasieën over een drijvend bordeel krijgt, ga ik moeten teleurstellen. In dat geval stel ik voor dat je even stopt met lezen en even wegdroomt op je bureaustoel. 
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober zijn er weer heel veel mensen opgeroepen om als bijzitter te zetelen. En indien niet iedereen van die bijzitters komen opdagen, kan de voorzitter van het kiesbureau zelfs de eerste kiezers de binnenkomen opvorderen. 
Er zijn mensen die veel durven,... en er zijn mensen die weinig durven. Een feit als een ander. De ene maakt een bungeesprong om u tegen te zeggen, en de andere schijt zichzelf onder als ie nog maar denkt aan in een boom klimmen. Ik zit wel degelijk in die 2de categorie. Jammer, en ik zou het best anders willen, maar je bent nu eenmaal wie je bent.
Ik ben een liefhebber van mooie woorden. De Nederlandse taal heeft er honderden. Hieronder staan er een paar van mijn persoonlijke favorieten. Voor de duidelijkheid heb ik na het woord en de verklaring een zin gezet om aan te tonen in welke context je het woord kan gebruiken.
Net als vandaag, stond ik ook vorige vrijdag filmkes te verhuren in de videotheek. Rond 15.30u kwam er een dame van rond de veertig bij me binnen. Ze had een hondje mee maar dat bleek niet van haar te zijn. Ze had het hondje vlak bij de winkel zien rondzwerven toen ze voorbij fietste en kon het niet over haar hart krijgen het beestje buiten te laten rondlopen. Dat was inderdaad niet echt veilig want mijn winkel is gesitueerd aan een drukke steenweg. "Mag ik even je telefoon gebruiken om naar de politie te bellen?" vroeg ze me. "Geen probleem." antwoordde ik. 
Wie schrijft die blijft. Dat zeggen ze toch hé. De meeste bloggers schrijven volgens mij niet enkel voor zichzelf. Ze willen dat mensen hun blog lezen. Bij mij is dat niet anders. Tot nu toe heb ik elke dag al trouw iets gepost op mijn blog, maar om de motivatie er in te houden heb ik graag eens wat reacties. Zo nu en dan komt er wel eens een reactie,...maar toch niet zoveel als ik gehoopt had. Aan mijn bezoekersteller te zien komen er regelmatig mensen kijken,...maar de meeste doen schijnbaar niet de moeite om een berichtje achter te laten. Dus aan alle lezers van mijn blog,... stuur eens een reactie alstublieft. Jezelf voorstellen is ook leuk,...zo weet ik welke lezersgroep ik heb. ;)
De lotto winnen is - in geval het om een groot bedrag gaat - heel plezant. Maar wat volgens mij nog veel plezanter zou zijn, is superkrachten krijgen! Natuurlijk moeten het wel coole krachten zijn hé. Als je pakweg de kracht hebt om schoenzolen te doen smelten, zal je niet ver geraken (zeker niet als je je eigen schoenzolen reeds gesmolten hebt). Maar er zijn genoeg andere krachten waar je heeeeeel veel fun kan mee hebben. Om dit alles te verduidelijken zal ik hieronder enkele voorbeelden geven.
Je hebt zo van die dagen dat je het liefst in je bed zou blijven liggen. Gisteren was het zo een dag. Ik had in niets zin maar moest helaas wel een hele dag gaan werken. Het probleem bij mij is dat ik op zo dagen ab-so-luut geen zin heb om tegen mensen te praten. Dat werkt natuurlijk niet zo goed als je in een winkel werkt. Het zal er dan natuurlijk altijd om doen dat je op zo een dag net veel volk over de vloer krijgt. Je hebt dan van die mensen die heel hun leven staan te vertellen, terwijl me dat geen moer interesseerd. Na een tijdje krijg je spontaan de neiging om luidkeels te roepen "I DON'T CARE!!!". De banaliteit van zulke conversaties op een rotdag laten mijn maag soms bijna keren, waardoor ik de persoon in kwestie bijna onderkots. Ook van happy happy people krijg ik op zulke dagen het schijt. Ze komen bijna zingend de winkel binnen en lullen er maar op los. "Wat een heerlijke dag hé!" of "Het leven kan toch mooi zijn hé.". Op zulke momenten krijg ik spontaan de neiging hen dood te slaan met hun eigen schoenen. Gelukkig zien ze aan mijn buitenkant niet dat de binnenkant aan het koken is. Ik weet het,... ik ben een echte aso op zo dagen,... maar ik kom er tenminste voor uit.
Ik weet niet hoe het komt, maar onlangs moest ik denken aan mastellen. Ik weet niet of iedereen op de hoogte is van het fenomeen mastellen, maar vroeger lagen er bij mijn grootouders steenvast op de ontbijttafel. Je kan ze eigenlijk het best omschrijven als een sandwich met een vleugje kaneel in doughnut-vorm. Het zou zelfs kunnen - maar ik weet het niet zeker want ik ben te lui om het op te zoeken - dat mastellen al langer bestaan dan dougnuts, en dat zodoende de Amerikanen hun doughnutvorm halen van onze bakkers. Misschien zijn ze tijdens de 2de wereldoorlog op het idee gekomen toen er militairen in ons minilandje gestationeerd waren,... wie zal het zeggen?
Al die willen de kap'ren varen,
