Maandag is (zoals bij velen onder ons) niet echt mijn favoriete dag van de week. Je weet dat er de komende dagen weer niet veel vrije tijd is en in mijn geval ben ik nogal vaak aan het bekomen van een kater die ik de zondagavond heb opgelopen. Ik drink het liefst op zondagavond omdat dat de pijn van het bijna maandag zijn een beetje verzacht. Een beetje een catch 22 natuurlijk als je je maandagen daardoor nog erger maakt omdat je in bijna een kwart van de gevallen een kater hebt. Maar bon.
Daar stond ik dus, mottig te wezen op het werk. Mijn hoofd (net als mijn maag) draaide een beetje en dan was er nog die hoofdpijn (die gelukkig nog niet té erg was). Net toen ik een beetje begon te bekomen kwam er opeens een vader met 3 (rumoerige) kinderen binnen. Alle 3 de knaapjes hadden dezelfde kleren aan. Een babyblauwe sweater met een kap aan (die kap hadden ze opgezet alhoewel er buiten van regen geen sprake was, laat staan binnen in de winkel), een zwarte jeans en bruine sportschoentjes. Er zat een tweeling bij. Mijn maag begon lichtjes te draaien bij het aanschouwen van dit vreemde tafereel. Ik schipperde een beetje tussen een absurd en creepy gevoel. Ik weet dat ik waarschijnlijk veel reacties ga krijgen van jullie medebloggers maar hetgeen ik nu ga vertellen is gewoon een kwestie van smaak,... en smaken verschillen nu eenmaal. Ik vind dat zo klootjesvolkachtig, allemaal dezelfde kleren aanhebben. Bij een tweeling heb je nog een beetje een excuus (alhoewel ik vind dat elk kind een individu moet zijn en geen kloon van zijn tweelingsbroer of -zus, doch dit terzijde), maar in alle andere gevallen vind ik dat een behoorlijk idioot zicht! Je hebt trouwens ook hele gezinnen, die pakweg de zondag met hun hele kroost een uitstapje maken. Ze dragen dan allemaal dezelfde training en t-shirt. Het lijkt hen waarschijnlijk een schattig idee maar ik kan daar dus echt van over mijn nek gaan.
En dan heb ik nog die onverklaarbare angst voor tweelingen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind tweelingen dus echt creepy. Ik moet altijd direct denken aan Damien uit the Omen (hoewel die geen tweelingsbroer heeft), en al die kinderen uit Village of the damned. Ik weet niet vanwaar mijn angst en wantrouwen jegens tweelingen komt, maar hij is er wel. Ik heb ook zo iets met clowns. Van clownfobie is er niet echt sprake want ik ren niet al schreeuwend en broekschijtend weg als er een clown in de buurt is maar toch ben ik wantrouwig als ik er eentje zie.
Zal ik mijn hoofd dan toch maar eens laten onderzoeken?
Soms heb je van die kippenvelmuziek, die je op momenten dat je down bent nog triestiger maken maar toch hemels zijn om naar te luisteren. Dit zijn mooie voorbeelden. Wat een stemmen!
"Schatje,...wil je een beetje haartje wrijf doen?" klinkt het regelmatig uit mijn vrouwke haar mond, terwijl we tv aan het kijken zijn. Mijn elfje heeft niets liever dan dat ik in haar haar wrijf of haar hoofd masseer terwijl ze naar tv zit te kijken. Meestal ga ik wel in op haar verzoek. Ik hou het best wel lang uit ook hoor,... soms wel een uur!
Als de rollen echter omkeren gaat het echter niet altijd even vlot.
Ik heb graag "beentje wrijf" of "voetje wrijf". Als mijn elfje dan al zin heeft om zelf eens een wrijfbeurt te geven, dan valt ze meestal al stil na 5 minuten. Over het algemeen beweeg ik dan even met het been waar haar stilgevallen hand op ligt om duidelijk te maken dat ze stilgevallen is. Ik denk dat ze het meestal zelf niet beseft doordat ze op de tv gefocust is.
Wrijven,... we zouden het allemaal wat meer moeten doen.Want zeg nu zelf, wie heeft dat nu niet graag? En terwijl we bezig zijn,... de wereld heeft ook meer knuffels nodig.
Denk aan deze wijze woorden als je de volgende keer met uw wederhelft de sofa deelt!
De oma van elfje (mijn vrouw voor de beginnende lezers onder jullie) zit al een paar maanden in een rusthuis. De reden daarvoor is omdat ze mentaal achteruit aan het boeren is. Een half jaar geleden woonde Christiane(ke) nog in haar eigen huisje, vlak bij de markt in Deinze. Toen was ze qua gezondheid (zowel fysiek als mentaal), er een stuk beter aan toe dan mijn eigen grootmoeder (wiens zicht maar voor 30% meer werkt). We gingen regelmatig de zaterdagnamiddag bij Christianeke op bezoek. Steenvast maakte ze het dan gezellig. Ze dekte de tafel met haar mooiste tafellaken en een mooi servies. Op een zilveren schaaltje serveerde ze steenvast wat koekjes en chocolaatjes. De koffie bleef lekker warm in de kan die op de stoof stond. En dan maar praten over hoe het vroeger was. Zo nu en dan vertelde ze wel eens anekdotes die we al een paar keer gehoord hadden, maar een muggezifter die daar over valt. Dat valt bij iedere bejaarde wel eens voor.
Plots is ze zeer snel achteruitgegaan. Het begon met de zaken die ze vertelde. Soms vertelde ze dezelfde anekdote vier maal op 10 minuten. Ze vergat soms letterlijk om te eten en vergat wie haar een half uur voordien bezocht had. De situatie begon een beetje gevaarlijk te worden. Wat als ze haar fornuis zou vergeten uitzetten of haar medicatie zou vergeten nemen? In het begin gingen haar kinderen (ze heeft er 4) elk om beurt enkele uren per dag gaan "oppassen", maar op den duur werd het onverantwoord om haar alleen te laten. Soms belde ze 10 keer op een uur naar de buurvrouw (die kent ze goed) om dezelfde vraag te stellen. Een rusthuis bleek de enige oplossing.
Ook in het rusthuis gaat het met ups en downs. De eerste maand huilde ze tijdens elk bezoek omdat ze elke dag opnieuw er van overtuigd was dat het haar eerste dag in het rusthuis was. Ze was constant in paniek omdat ze daar niets herkende. Al gaf je haar een volledige rondleiding,... vijf minuten later vroeg ze weer waar ze was. Elk afscheid was verschrikkelijk. Daar zat ze dan boos en met tranen in de ogen door het raam te staren. "Een schande dat jullie me zo maar aan mijn lot over laten. Het is mijn eerste dag hier en iedereen laat me alleen" sprak ze dan steenvast.
Intussen is ze al twee keer van kamer veranderd. De eerste keer zat ze samen met een kamergenote maar die werd het gezelschap van Christiane al gauw kotsbeu. Ergens wel begrijpelijk als je tijdens het tv kijken elke twee minuten dezelfde vraag krijgt ("Waar ben ik"). De volgende kamer was wat te klein dus stond ze op de wachtlijst voor een groter exemplaar. Die grote kamer heeft ze een paar dagen geleden gekregen. Als ik met elfje op bezoek ga herkent ze ons altijd, maar mijn naam vergeet ze steenvast. Als ik er eens niet bij ben vraagt ze steenvast aan mijn vrouw "En schatje,... woon je nog steeds thuis?". "Nee oma, ik ben toch getrouwd met Philip." antwoord mijn betere helft dan. "Ah, ja,...t'is ook waar" spreekt Christianeke dan al knikkend. Maar aan haar ogen kan je zien dat ze het zich niet kan herinneren.
Bij haar is - zij het ongewild - uit het oog, dikwijls ook uit het hart.
Ik ben een meester als het op me vervelen aankomt.
Sterker nog, ik denk, dat moesten er olympische vervelingswedstrijden gehouden worden, ik gegarandeerd goud zou wegkapen! Zelfs ambtenaren zouden in het stof moeten bijten! Ik las regelmatig vervelingsmomenten in. Dan zit (of lig) ik gewoon voor me uit te staren terwijl ik mijn eigen gedachten observeer. Klinkt ingewikkeld? Is het niet hoor!
Op zulke momenten mogen er 101 zaken te doen zijn,... maakt niet uit. Ik heb in niets zin dus dan rest er niets anders dan de verveling eens lekker te laten toeslaan. Yep, ik kan me een gemeen potje vervelen.
Het leuke aan deze hobby is dat je ze overal kan uitoefenen. Op je werk, in de sofa, aan de keukentafel, enz... . Ik heb Menck onlangs horen zeggen (of beter zien schrijven) dat met je blote kont in het gras zitten leuk is én - al dan niet preventief - goed is tegen spoelworm. Het was een reactie op een blog van Zapnimf, die hem er trouwens wel op wees dat je dan maar beter je kont kan parkeren op een mollenvrij gazon. Doch dit terzijde. Waar het op neerkomt is dat ik me binnenkort eens ga toeleggen op het vervelen terwijl je met je blote kont in het gras zit. Je kan zelfs nog sprietjes tellen of het gras zien groeien.
Ik ga er mee stoppen voor vandaag, want momenteel verveel ik niet enkel mezelf.
Eindelijk is het zover! We hebben een huis gekocht! Op 21 december zal het huis officeel van ons zijn. Nu weten we tenminste waar we de komende 25 jaar voor zullen mogen werken.
Het is een half open bebouwing (bouwjaar 1964). De woning is in zeer goede staat, het dak is 2 jaar geleden vernieuwd en de badkamer is nog maar een paar maand oud. De eigenaars verkopen het huis omdat het te groot is geworden voor hen. Ze worden een jaartje ouder en verhuizen naar een flat. Het zijn nog mensen van de oude stempel die altijd heel veel zorg gedragen hebben voor hun gerief. Hun dochter vertelde zelfs dat moederlief kuisziek is. Ik heb niet veel problemen dat te geloven.
Qua tuin is er achteraan voldoende ruimte. Gelukkig zijn er geen hagen, borders en klimop! De tuin van het huis dat we momenteel huren is immens en er is veel onderhoud aan! Ik heb de laatste jaren meer in de tuin gezwoegd dan dat ik er genot van heb gehad. Leuk voor sommigen, maar een nachtmerrie voor iemand die geen groene vingers heeft!
Anyway,... vanaf 21 december kunnen we dus beginnen verhuizen en op 31 januari vervalt ons huurcontract. We hebben dus 41 dagen om alles ter regelen. Dat zou geen probleem mogen zijn. Tegen de verhuis zelf zie ik wel wat op. Maar een nieuw huis inrichten en met een schone lei beginnen is altijd fun.
Toen ik gisterenochtend de badkamer nog half slapend binnenstrompelde, besloot ik eens op de weegschaal te gaan staan. Het was al een tijdje geleden en het toestel staat daar nu ook niet voor niets plaats in te nemen, nietwaar? Toen ik het eindresultaat van mijn weging van het display aflas was ik in één klap klaarwakker! NEGENTIG KILO! AAAAAAAAAAAAAH! Qua start op een maandagochtend kan dat wel tellen!
Stel je bij die 90 kilo nu ook geen gigantische vetzak voor, want zo erg is het nu ook nog niet met mij gesteld. Ik meet 1m 80 dus ik schat dat ik zo ongeveer 11 kilo teveel weeg. Een dieet zal wel de enige oplossing zijn vrees ik.
Dag pakje chips waar ik mezelf mee troost na een rotdag op het werk. Salut mozarellabroodjes bij tv op donderdagnamiddag. Toedeloe mini videetjes, gefrituurde calamares, scampi's in de looksaus, frietjes, Hoegaarden grand cru, schuimwijn, Leffe blond, Batida de coco en Tripel Karmeliet. Verschrikkelijk,... want ik eet zooooo graag!
Vroeger was het anders. Ik was zo iemand die alles mocht eten wat hij wou. Om even een voorbeeld te geven. Aan mijn 16 jaar at ik alle weekdagen na het school een zak borrelnootjes en 's avonds bij tv een grote zak chips. Een liter cola per dag was ook een minimum. Op zaterdag logeerde ik dikwijls bij mijn grootvader in Gent. Na mijn avondmaal (een volledig stokbrood met spiegelei) at ik in de loop van de avond 2 a 3 zakken chips en dronk ik 6 blikken cola.
Sinds een jaar of 2 moet ik opletten met wat ik eet. Meestal hou ik dat niet lang vol. Ik dieet een paar weken en dan laat ik de teugels weer een par weken vieren, waardoor ik terug bij af ben. Je kan me dus een wandelend jojo-effect noemen. Ik heb dan nog het geluk relatief makkelijk af te vallen. Met het dieet dat hieronder staat verlies ik ongeveer 1 à 2 kilo per week.
Weekdagen + zaterdag: 08.00u Cornflakes met melk 10.00u Tas groene thee 12.00u 4 sneden brood met mager beleg of soep 15.00u 2 soorten groenten of 2 soorten fruit 17.00u Vitalinea koekje of sesam bar 19.00u Warm eten (25% patatjes, 50% groenten, 25% vlees) 22.30u Warme melk met honing + enkele vitalinea koekjes
Zondag = zondige dag. Alles mag. Meestal eet ik dan enkele snacks en drink ik schuimwijn of enkele bieren. Als avondmaal gaan we om frietjes.
Als je een dag mag zondigen gaat dieeten beter. Te spartaans dieeten hou je op lange termijn toch niet vol!
Ik ben een slokkop. Ik ben er niet trots op maar ik moet het toegeven. En dan heb ik het niet enkel over eten.
Ongeveer een jaar geleden ben ik om die reden gestopt met comics verzamelen. Op den duur kocht ik er elke maand een stuk of 50 (ja, je leest het goed,....50!). Telkens ik de nieuwe lichting ging halen, was ik nog maar net klaar met de vorige hoop te lezen. Mooi op schema zou je dus denken. Daar zat het probleem niet echt. Het probleem was dat ik het zodanig druk had met de nieuwe reeksen te lezen, dat ik mijn oude nummers nooit kon herlezen. Na een paar jaar sta je daar met duizendtal comics in je huis, maar je hebt niet eens de tijd om ze te herlezen!
Daar ben ik dus mee gestopt.
De laatste tijd begin ik dus het zelfde probleem te krijgen met dvd's. Ik koop sneller films en series op dvd, dan ik tijd heb om naar te kijken. Alleen al deze maand kocht ik E.R. season 6, Third watch season 1, Greys anatomy season 1, Footloose en de blade trilogy. Om je een idee te geven zal ik hieronder even alle series op dvd opsommen die ik al in huis heb maar nog steeds moet bekijken (En dan hebben we het nog niet over de films hé!):
- Angel season 3, 4 en 5 - Buffy season 6, 7 en 8 - Sopranos season 1, 2, 3 en 4 - E.R. season 5 en 6 - Friends alle 10 seizoenen - Ally McBeal alle 5 seizoenen - Third watch season 1 - Greys anatomy season 1 - 24 season 2 en 3 - North and South season 2
Alles samengerekend zal dat ongeveer op zo een 500 a 600 uren serie komen denk ik.
Dit is echt een vreemd filmpje uit Japan. Schijnbaar gaat het om een tv programma waarin kandidaten in een bibliotheek het tegen elkaar opnemen. Ze trekken eerst een kaart en de verliezer moet een walgelijke of pijnlijk proef ondergaan. Tijdens de proef moeten ze zo weinig mogelijk lawaai maken. Vreemde snijbonen,... die Jappen! Enjoy!
Gsm. Een zegen of een vloek? Mij zegt het eerlijk gezegd niet zoveel. Ik heb er wel eentje, maar tijdens de weekends heb ik die meestal niet op zak. Tijdens de week gebruik ik hem enkel om eens een berichtje te sturen naar mijn vrouwke terwijl we beiden op het werk zitten,... maar dat is het zo wel ongeveer. Als je vroeger niet thuis was, dan was dat dikke pech voor de beller in kwestie. Maar nu kunnen ze je overal lastig vallen. "Zet je gsm dan af", zullen de meesten onder jullie nu zeggen. Wat is het nut van een gsm als je hem 3/4 van de tijd afzet? Trouwens, als je hem dan weer aanzet, heb je 25 berichtjes die je allemaal moet bekijken en 10 gemiste oproepen die je moet terugbellen (bijna niemand spreekt iets in op het antwoordapparaat).
Nog zo een vervelend iets. Je zit op restaurant op je gemak te eten en ineens gaat aan de tafel achter je een gsm af. De eigenaar van de telefoon begint (vanzelfsprekend pas nadat de gsm 10 keer gerinkeld met de meest luide én idioot klinkende beltoon) luidop een conversatie te voeren met de persoon aan de andere kant van de lijn. Het is ook al niet meer de eerste keer dat er in de bioscoop gsm's afgaan in het midden van de film. Meestal zet de persoon in kwestie verlegen zijn gsm snel af, maar ik heb dus ook al meegemaakt dat ze gewoon opnemen en een praatje maken. In de videotheek waar ik werk moet ik soms ook klanten bedienen terwijl die met iemand aan het telefoneren zijn. Ik vind dat ronduit onbeschoft. Of dan van die idioten die in mijn winkel rondlopen terwijl ze handsfree aan het bellen zijn. De rest van de winkel moet meeluisteren naar hun telefoongesprek. Soms zet ik opzettelijk de muziek in de winkel wat harder. Dat zetten ze hun conversatie buiten verder of stoppen ze met bellen. Op de rijweg kom je ook mensen tegen die met moeite op de weg letten én maar met 1 hand rijden opdat ze niet handsfree bellen. En dan maar van links naar rechts zwalpen op de snelweg aan 120km/u of meer. Pinken kunnen ze od dat moment ook niet.
Ik hoop ten zeerste dat alle hevige gsm gebruikers binnen pakweg 15 jaar gefrituurde hersenen hebben van al de straling.
Binnenkort is het weer tijd om mijn tuin op te kuisen en klaar te zetten voor de winter. Een voor mij zeer vervelend karwei, want als er een ding is dat ik niet heb, zijn het groene vingers. Oneindige hopen onkruid staan op mij te wachten. Mijn eigen schuld natuurlijk want ik heb het deze zomer zo ver laten komen. In Juli was het te warm om in de tuin te werken, in Augustus was het te regenachtig en in September had ik weinig vrije tijd. Gelukkig zal het naar alle waarschijnlijkheid de laatste keer zijn dat ik mijn grote tuin moet opkuisen. We zijn volop op zoek naar een huisje om te kopen en daar zal mijn keuze vallen op een woning met een kleine én makkelijk te onderhouden tuin. Bye bye vuile vingers, salut schrammen van rozenstruiken, adios pijnlijke knieen! Het leven kan toch mooi zijn!
Gisteren heeft de politie een drugsverslaafd koppel aangehouden omdat ze hun kinderen hadden achtergelaten bij een zwerver aan het station van Antwerpen centraal. De kinderen waren één en vijf jaar oud.
Over zo zaken kan ik me ongelooflijk opwinden! Je hoort in je eigen buurt en kenissenkring regelmatig verhalen over koppels die tevergeefs kinderen proberen krijgen en waarbij het niet lukt. Of verhalen over ouders die hun oogappels verloren zijn door ziekte of een ongeluk. En dan krijg je deze shit te horen! Je moet er eens op letten hoeveel ongeschikte/onverantwoordelijke ouders er rondlopen op deze aardkloot. Ouders die hun kinderen (laten) misbruiken of er niet naar omkijken enz...
Hier in de buurt loopt er ook zo een marginaal randgeval rond. Baby vier is al op komst. Ze hebben geen nagel om aan hun gat te krabben en tijdens haar vier zwangerschappen bleef mevrouw alcohol drinken en roken als een Turk. Tot nu toe zijn al haar kinderen gezond ter wereld gekomen (des te beter voor de kindjes natuurlijk hé). Zo iets is gewoon wraakroepend als je weet dat zoveel vrouwen miskramen krijgen of gehandicapte kindjes op de wereld zetten terwijl ze heel hun zwangerschap supervoorzichtig geweest zijn!
Een echt besluit is er hier niet,... life's not fair,... maar dat wisten we al langer dan vandaag hé.
Een tip aan alle mensen die kinderen willen: "Denk er eerst goed over na en zorg er goed voor eens ze er zijn.".
In het dagelijkse leven kan ik best wel tegen een stootje. Op dierenleed en begrafenissen na zal ik nog niet te snel een traan laten,... of het zou al een heel dramatisch gebeuren moeten zijn. Traantjes ga je me dus in "the real world" niet zo veel zien laten. Als ik echter voor een bioscoopscherm of televisiescherm zit verander ik in Mr emotional! Als het op bleiten aankomt is film en muziek dus mijn Kryptonite! Een schoon melodietje in combinatie met triestige beelden is genoeg om van mij een zakdoekverslindend wrak te maken. Ik besef ook wel dat het allemaal film is,... maar ik leef echt mee! "Het zal je zelf maar eens overkomen." Denk ik ook vaak in zulke gevallen. Zelfs als ik weken later gewoon naar de filmmuziek van zo een triestige scene luister, krijg ik het al lastig. Hieronder misschien enkele voorbeelden van triestige scenes. Ik zal wel enkele favorieten vergeten zijn, maar bon, so be it. Opgepast spoilers voor zij die de films nog niet gezien hebben!
King Kong (2005): - Het moment dat ze King Kong verdoven om hem naar de bewoonde wereld te ontvoeren. - De scene waarop Kong vlak na zijn ontsnapping Anne terug ziet plus de scene in central park vlak daarna. - Zonsopgang op the Empire state building. - Het einde van het finale gevecht op the Empire state building.
Seven: - De dialoog tussen Morgan Freeman en Gwyneth Paltrow waarin ze hem verteld dat ze zwanger is. - Het moment dat Brad Pitt er achter komt wat er in de doos zit op het einde van de film.
Message in a bottle: - Kevin Costner die sterft, kort nadat hij eindelijk terug zin in het leven en de liefde had gekregen.
A walk to remember: - Verschillende scenes in het 2de deel van de film
The Notebook: - Het einde van de film. Onvoorstelbaar! Het moet ongelooflijk veel pijn doen de liefde van je leven te zien dementeren tot ze je uiteindelijk niet meer herkent!
Legends of the fall: - Teveel scenes om op te noemen,... maar 1 van de ergste is toch Tristan die zijn jonge broer voor zijn ogen ziet doodgeschoten worden door de Nazi's.
Lord of the rings part 1: - De dood van Gandalf - De dood van Borimir
House of Sand and fog: - De laatste 10 minuten uit de film als alles uit de hand loopt en er doden vallen.
Brokeback mountain: - Heath Ledger gaat op bezoek bij de ouders van zijn overleden liefde en vind een kledingstuk van hem terug in de kleerkast van diens slaapkamer.
Million Dollar Baby: - De scene waar Eastwood zijn pupil helpt sterven, en haar verteld wat de woorden op haar bokstenue betekenen. Zeer ingetogen gespeeld en toch een ongelooflijk effect. Ik moest echt bekomen bij deze film!
Voila,...
Dit zijn ze niet allemaal, maar toch al een hoopje. Het toppunt is dat mijn vrouw net het omgekeerde is! In het gewone leven zal ze al eens sneller een traan laten. Maar op Million dollar baby na, heeft ze bij een film nog nooit een traan gelaten. Wel een komisch zicht hoor, zo op het einde van een triestige film. Mijn vrouw rekt haar tijdens de aftiteling uit en zegt "Hmm, dat was toch een triestige film hoor!". Ik kijk met een kletsnat gezicht naar haar en kan meestal door de krop in mijn keel niet meer uitbrengen dan "euhuh.".
Zo nu en dan koop ik via proxis wel eens muziek die niet zo bekend is in België. Er zit regelmatig goeie "marchandise" tussen maar de grootste aanraders zijn toch wel de cd's van Mazzy star. In de zaak waar ik werk krijg ik regelmatig de vraag welke cd er speelt als ik een Mazzy star cd aan het afspelen ben.
De leadsinger is een vrouw (Hope Sandoval) met een ongelooflijk aparte en melancholische stem. Een ideale cd voor op een kalme dag of op je terras tijdens een warme zomeravond. De groep heeft 3 cd's uitgebracht en ze zijn alle 3 goed. Mijn persoonlijke favoriet is So tonight that I might see. Vooral het nummer fade into you is ongelooflijk!
Als je sommige mensen bezig hoort over het aantal vrienden die ze wel hebben.
Als je je echte vrienden op 1 hand (of misschien 2 handen) kunt tellen, mag je al gelukkig zijn. Het concept vrienden is denk ik velen onbekend. Vrienden zijn er door dik en dun. Bij echte vrienden kan je jezelf zijn, en hoef je je nooit in te houden als je discussieerd over vanalles en nog wat. Zit je ooit in de shit,... dan kan je op hen rekenen om je er uit te helpen. Dat, mijn beste bloggers, zijn echte vrienden. Die kent men - zoals het gezegde zegt - pas in nood. Kennissen ja, Daar kan je straat mee leggen. Mensen waarmee je je tijdens het weekend op café zit e.d..
Mijn vrouw en ik hebben ongeveer 8 vrienden (4 koppels eigenlijk). Tot zover we weten zijn zij echte vrienden. De ultieme test hebben we nog nooit kunnen uitvoeren want we hebben nog nooit in de shit gezeten en dus bijgevolg nog nooit iemand nodig gehad om ons er uit te trekken. Zwaar uitgaan doen we meestal niet. Over het algemeen spreken we bij elkaar thuis af, al dan niet vooraf gegaan door een etentje. Soms koken we ook zelf. De ene keer speel je dus thuis en de andere keer op verplaatsing. Meestal spelen we een spel (Singstar, Buzz, Trivial persuit, Uno, Scrabble, Boggle, Pictionary en soms als we zat zijn,.....Twister) of kijken we naar een film. Later op de avond praten we of debatteren we over vanalles (anekdotes, problemen, politiek, films, muziek, anime, racisme, criminaliteit, sex,....), tot we tenslotte moe maar voldaan afscheid nemen. Dat kan soms pas rond 3 uur in de ochtend zijn.
Bij deze dus,... Margot & Steven, Bart & Kim, Karoline & Kenny en Laurent & Sarah,...bedankt voor jullie vriendschap. Deze blog is bij deze aan jullie opgedragen! Mogen we nog veel mooie tijden beleven. Dikke kussen vanwege Elfje & poepie.
Na alles eens grondig te hebben gewikt en gewogen. Ben ik tot het fijn besluit gekomen dat de wet van Murphy niet bestaat. It's all in the mind!
Even een voorbeeldje.
Je hebt je overslapen. Je springt snel in je kleren, smijt wat water in je gezicht en vertrekt snel met de auto richting werk. Onderweg moet je aan bijna elk verkeerslicht stoppen en tot overmaat van ramp zit je in een file. De meeste mensen zeggen dan al snel "Het zal er weer om doen, net nu ik gehaast ben!" of "Dat is weer typisch de wet van Murphy!". Niets is echter minder waar. Er zullen nog wel al keren geweest zijn dat je gehaast was, maar omdat toen alles gesmeerd liep en je toch nog op tijd kwam heb je de goeie keren niet onthouden. Enkel de slechte keren blijven in het geheugen steken. Er zijn nog regelmatig dagen dat je voor veel verkeerslichten staat, maar als je niet gehaast bent let je daar niet op. Dan zit je weg te dromen met muziek op de achtergrond, peuter je in je neus alsof je leven er van af hangt (En dan maar snot onder je zetel smeren viespeuken!) of kijk je naar een blonde stoot in de auto naast je. En zo is het dus met alle zaken die je op Murphy wil afschuiven.
Verander je eigen ingesteldheid en je zal zoveel gelukkiger door je dag gaan.
Ik weet het, spreekwoorden zoals "Life is what happens, while you're making plans" klinken wel cool, maar of ze je gelukkiger maken.... .
Ik heb een top 10 van beste acteurs en een top 10 van beste actrices samen kunnen stellen. Qua slechte acteurs/actrices heb ik een gemengde top 5 genomen. Ik zal proberen verklaren waarom elke persoon in mijn Top 10 of Top 5 zit.
Top 10 acteurs:
1. Morgan Freeman. Of het nu als oude chauffeur is of detective, in een hoofdrol of een bijrol, deze man speelt naar mijn mening iedereen naar huis! Hij zou zelfs nog van op een oude luchtmatras de gebruiksaanwijzing van een kaasrasp mogen voorlezen, dan nog zou ik geboeid zitten kijken!
2. Clint Eastwood. Een keigoede acteur én regisseur die met de jaren steeds beter en beter is geworden. In zijn jongere jaren was hij de supercoole cowboy en dirty Harry en later regisseerde en speelde hij pareltjes zoals Unforgiven en Million dollar baby. Zowel in het regisseren als acteren blijft het altijd ingetogen.
3. Jack Nicholson. Een veelzijdig acteur. Persoonlijk hou ik het meest van zijn sloeber rollen zoals ik ze zelf noem. Rollen in films zoals As good as it gets! Alleen al zijn grijns is voldoende om een bioscoopticket te kopen!
4. Al Pacino. Voor mij het beroemdste om zijn woedeuitbarstingen en monologen. Zijn monoloog over God in The Devils advocate is intussen een classic! Hij is geen superknapperd maar toch heeft zijn afgeleefde look iets sexy.
5. Robert Redford. Een klassebak die al bezig was met de sterren van de hemel spelen van in de tijd dat ik nog in papers kakte. Blijft een knappe man, zelfs nu nog in het recente Unfinished life.
6. Denzel Washington. Ik geloof dat hij de eerste Afro-Amerikaan was die ooit een oscar gewonnen heeft maar ik kan mis zijn. De eerste film waarin hij slecht acteert moet ik nog tegenkomen.
7. Brad Pitt. Alleen al voor zijn rol in Seven verdiend hij een plaatsje in mijn top 10. En dan spreken we nog niet over zijn veelzijdigheid qua rollen. Interview with a vampire, Meet Joe Black, Legends of the fall, Snatch, ..nuff said!
8. Samuel L. Jackson. Mister natural cool. Niet al zijn filmkeuzes waren even geslaagd maar zijn rol in pakweg Pulp Fiction was recht in de roos! One Mean motherfucker!
9. Johnny Depp. Zijn filmkeuze is soms wat vreemd (o.a Ed Wood & Cry baby), maar acteren kan hij als de beste. De metamorfose is compleet als hij aan een rol begint. Ik ben zijn films eigenlijk pas beginnen bekijken sinds zijn Jack Sparrow rol in POTC, een van de leukste filmpersonages aller tijden als je het mij vraagt.
10. Michael Madsen. Geen voor de hand liggende keuze in een top 10 als deze. Zeker niet ls je weet dat meer dan 50% van de films waaraan hij meewerkte b-films waren waarvan de meerderheid echte stinkerds waren! Maar de reden waarom ik hem toch in deze top 10 toelaat is omdat hij indien geregisseerd door een kerel als Tarantino super, super, super cool is!!! Zijn rol van Mr. Blonde in Reservoir dogs en die van Bud in Kill Bill zijn ongelooflijk! Die blik van hem, en die lichaamstaal. Ik wil direct ruilen met hem. De leeftijd neem ik er wel bij.
Top 10 actrices:
1. Gwyneth Paltrow. De combinatie van een ongelooflijk acteertalent in combinatie met een leuk snoetje doet het voor mij. Ze is knap maar de wel the-girl-next-door knap.
2. Nicole Kidman. Alhoewel haar filmkeuzes mij niet altijd kunnen boeien (denk Moulin Rouge, Bewitched en Dogville) is het toch een zeer veelzijdige actrice. Ik vind het ook wel een knap vrouwke eigenlijk! Privé breekt ze denk ik ook records qua ongeluk in de liefde.
3. Angela Bassett. Hoewel ik nog niet zoveel film van haar gezien heb vond ik films zoal Whats love got to do with it en Strange days eigenlijk al voldoende om haar een plaatske in mijn top 10 te bezorgen.
4. Naomi Watts. In de Amerikaanse versie van The Ring en 21 grams vond ik haar al heel goed, maar sinds King Kong ben ik helemaal verliefd op Naomi. Al die emotie in haar rol, terwijl ze verdorie als tegenspeler 70% van de tijd een Bluescreen had!
5. Charlize Theron. Een superactrice die er ondanks haar ongelooflijke looks - niet bang van is om hele lelijke mensen te spelen. In monster zag ze er verschrikkelijk lelijk uit. Je zou een zeebaars nog eerder gekust hebben dan haar op dat moment. Maar acteren kan ze als de beste!
6. Jodie Foster. Veel meer moet ik niet zeggen waarschijnlijk. Nog steeds met stip 1 van de beste actrices aller tijden. Goeie films heeft ze genoeg gemaakt (Nell, Silence of the Lambs, Panic room, ).
7. Susan Sarandon. White palace, Stepmom en Thelma & Louise zijn voor mij redenen genoeg om haar in mijn top 10 te plaatsen. Ze is niet meer van de jongste en is ook niet superknap maar toch heeft ze iets onweerstaanbaars.
8. Patricia Clarkson. Ongelooflijke actrice. In Pieces of April en The station agent was ze gewoon subliem op dreef. Net als Susan Sarandon is ze niet echt knap maar toch heeft ze iets sexy. I, zou er gerust wel eens Twister mee willen spelen.
9. Katherine Keener. Ze speelt bijna altijd bijrollen maar doet dat zo goed dat ze telkens weer in je geheugen gegerift staat. Misschien wel het bekendste om haar rollen in Being John Malcovich, 40 year old virgin en Capote.
10. Kim Basinger. Last but not least! De eerste actrice die ik in een erotische film zag spelen (Nine and a half weeks). Als kind was ik dolverliefd op haar en mijn slaapkamer hing vol met fotos van haar. Doet me soms ook wel denken aan een diva uit lang vervlogen tijden. Ik sta een nier af om met haar een date te krijgen!
Stinkerds top 5
1. Steven Seagal. Toegeven, ik vond in mijn jeugdjaren zijn films best wel entertainend, maar je kan nu niet zeggen dat zijn jarenlange ervaring hem iets bijgeleerd hebben. Het is de man met 1 gezichtsuitdrukking en dan nog geen goeie. De laatste jaren is zijn kop dan nog wat meer uitgezakt waardoor hij stilaan de smoel van een gepensioneerde Sint-Bernard begint te krijgen.
2. Jean Claude Van Damme. Net zoals nummer 1 in deze top vond ik als kind zijn films cool maar met de jaren zijn films er niet beter op geworden. De Scenarios van zijn laatste films lijken ontsproten te zijn uit het brein van een goudvis en desondanks het feit dat Van Damme naar mijn mening best nog een charismatische kop heeft gebruikt hij hem voor niets anders dan vuisten mee op te vangen. En dan dat accent, .tss tss tss.
3. Chuck Norris. A legend in his own mind. Het beste dat hij ooit bereikt heeft is wat meppen op zijn gezicht krijgen van Bruce Lee. Ook op tv kan je van dit genie genieten als je naar de fantastische Walker, texas Ranger kijkt! Niet doen want je krijgt daar naar het schijnt het speen van!
4. Brigitte Nielsen (maar ook Jenny McCarthy en Carmen Electra). Haar brein heeft de grootte van een kikkererwt en haar tetten die van een watermeloen. Acteren kan ze langs geen kanten.
5. Madonna. Veel uitleg moet ik hier niet bij geven zeker? Elke film waar ze in meespeelde is geflopt. Het vreemde is dat ze in haar privé leven en haar videoclips wél kan acteren. Hou het alstublieft bij zingen.
Ben Affleck is al een hele tijd een soort zwart schaap in de filmbranche en ik begrijp eigenlijk niet goed waarom. De hele heisa was het ergste tijdens zijn relatie met la Lopez. Hij speelde dan ook in een draak van een film (Gigli). Maar verder zie ik niet echt waarom het publiek hem uitgespuwd heeft. Naar mijn mening speelt hij de meeste filmrollen met overtuiging (Good Will Hunting, Armageddon, Pearl Harbor,...) en hij heeft ook geen vervelende kop, wat niet van iedereen kan gezegd worden (nietwaar Mr. Seagal?). Velen beweren dat hij geen goed acteur is. Akkoord, het is geen Al Pacino of Morgan Freeman, maar hij is op zijn minst zo goed als een Keanu Reeves. Keanu Reeves is trouwens ook niet perfect naar mijn mening. In rollen a la Neo in the Matrix is hij goed, maar in sentimentele films valt hij meer dan eens door de mand.
Dus, aangezien ik dus niet mee ga in de mening van de meerderheid (kruisigen jullie me dan maar) zou ik graag eens van jullie horen wat er nu zo verschrikkelijk is aan den Ben. Ik heb het vermoeden dat meer dan 50% van de Affleck-haters gewoon meelopers zijn die niet eens weten waarom ze contra zijn.
En just so you know,... ik schrijf dit niet omdat hij mijn idool is, want in mijn top 10 komt hij niet voor.
Voor mijn top 10 acteurs, top 10 actrices en stinker top 5 moeten jullie tot morgen wachten.
De oma van elfje (mijn vrouw voor de beginnende lezers onder jullie) zit al een paar maanden in een rusthuis. De reden daarvoor is omdat ze mentaal achteruit aan het boeren is. Een half jaar geleden woonde Christiane(ke) nog in haar eigen huisje, vlak bij de markt in Deinze. Toen was ze qua gezondheid (zowel fysiek als mentaal), er een stuk beter aan toe dan mijn eigen grootmoeder (wiens zicht maar voor 30% meer werkt). We gingen regelmatig de zaterdagnamiddag bij Christianeke op bezoek. Steenvast maakte ze het dan gezellig. Ze dekte de tafel met haar mooiste tafellaken en een mooi servies. Op een zilveren schaaltje serveerde ze steenvast wat koekjes en chocolaatjes. De koffie bleef lekker warm in de kan die op de stoof stond. En dan maar praten over hoe het vroeger was. Zo nu en dan vertelde ze wel eens anekdotes die we al een paar keer gehoord hadden, maar een muggezifter die daar over valt. Dat valt bij iedere bejaarde wel eens voor.
Eindelijk is het zover! We hebben een huis gekocht! Op 21 december zal het huis officeel van ons zijn. Nu weten we tenminste waar we de komende 25 jaar voor zullen mogen werken. 
Ik ben een slokkop. 
Gsm. Een zegen of een vloek? Mij zegt het eerlijk gezegd niet zoveel. Ik heb er wel eentje, maar tijdens de weekends heb ik die meestal niet op zak. Tijdens de week gebruik ik hem enkel om eens een berichtje te sturen naar mijn vrouwke terwijl we beiden op het werk zitten,... maar dat is het zo wel ongeveer. Als je vroeger niet thuis was, dan was dat dikke pech voor de beller in kwestie. Maar nu kunnen ze je overal lastig vallen. "Zet je gsm dan af", zullen de meesten onder jullie nu zeggen. Wat is het nut van een gsm als je hem 3/4 van de tijd afzet? Trouwens, als je hem dan weer aanzet, heb je 25 berichtjes die je allemaal moet bekijken en 10 gemiste oproepen die je moet terugbellen (bijna niemand spreekt iets in op het antwoordapparaat).
Binnenkort is het weer tijd om mijn tuin op te kuisen en klaar te zetten voor de winter. Een voor mij zeer vervelend karwei, want als er een ding is dat ik niet heb, zijn het groene vingers. Oneindige hopen onkruid staan op mij te wachten. Mijn eigen schuld natuurlijk want ik heb het deze zomer zo ver laten komen. In Juli was het te warm om in de tuin te werken, in Augustus was het te regenachtig en in September had ik weinig vrije tijd. Gelukkig zal het naar alle waarschijnlijkheid de laatste keer zijn dat ik mijn grote tuin moet opkuisen. We zijn volop op zoek naar een huisje om te kopen en daar zal mijn keuze vallen op een woning met een kleine én makkelijk te onderhouden tuin. Bye bye vuile vingers, salut schrammen van rozenstruiken, adios pijnlijke knieen! Het leven kan toch mooi zijn! 
Gisteren heeft de politie een drugsverslaafd koppel aangehouden omdat ze hun kinderen hadden achtergelaten bij een zwerver aan het station van Antwerpen centraal. De kinderen waren één en vijf jaar oud.
Zo nu en dan koop ik via proxis wel eens muziek die niet zo bekend is in België. Er zit regelmatig goeie "marchandise" tussen maar de grootste aanraders zijn toch wel de cd's van Mazzy star. In de zaak waar ik werk krijg ik regelmatig de vraag welke cd er speelt als ik een Mazzy star cd aan het afspelen ben.
Als je sommige mensen bezig hoort over het aantal vrienden die ze wel hebben. 
Na alles eens grondig te hebben gewikt en gewogen. Ben ik tot het fijn besluit gekomen dat de wet van Murphy niet bestaat. It's all in the mind! 
Ben Affleck is al een hele tijd een soort zwart schaap in de filmbranche en ik begrijp eigenlijk niet goed waarom. De hele heisa was het ergste tijdens zijn relatie met la Lopez. Hij speelde dan ook in een draak van een film (Gigli). Maar verder zie ik niet echt waarom het publiek hem uitgespuwd heeft. Naar mijn mening speelt hij de meeste filmrollen met overtuiging (Good Will Hunting, Armageddon, Pearl Harbor,...) en hij heeft ook geen vervelende kop, wat niet van iedereen kan gezegd worden (nietwaar Mr. Seagal?). Velen beweren dat hij geen goed acteur is. Akkoord, het is geen Al Pacino of Morgan Freeman, maar hij is op zijn minst zo goed als een Keanu Reeves. Keanu Reeves is trouwens ook niet perfect naar mijn mening. In rollen a la Neo in the Matrix is hij goed, maar in sentimentele films valt hij meer dan eens door de mand. 
