Geografie Oeganda of Uganda, officieel de Republiek Oeganda of de Republiek Ugandaligt in Oost-Afrika, midden op de evenaar engrenst aan Soedan, Kenia, Tanzania, Rwanda en Congo. De grens met Kenia en Tanzania loopt gedeeltelijk door het Victoriameer. Dit is één van de grootste zoetwatermeren ter wereld (ca. 68.000 m²). De oppervlakte van Oeganda is 236.040 km².. Al is het land over het algemeen vlak, de gemiddelde hoogte ligt rond de 1000 meter. Het hoogste punt punt is de Mount Stanley met 5110 meter. Taal De officiële taal van Uganda is het Engels. Daarnaast wordt er Luganda, Swahili en vele lokale talen gesproken.
Bevolking Het land telt elf verschillende inheemse bevolkingsgroepen. Hiervan vormen de Baganda de grootste groep, gevolgd door de Karamojong en Basogo. Daarnaast zijn er nog gemengde groepen en niet-Afrikaanse inwoners. De Pygmeeën wonen vooral in de bossen in het westen van het land. Religie
84% van de bevolking van Oeganda zijn christenen. De katholieke Kerk telt het grootste aantal aanhangers (41,9%), gevolgd door de Anglicaanse kerk van Oeganda (35,9%). Een minderheid van de bevolking is islamitisch.
Geschiedenis Over de oorspronkelijke bewoners van Uganda is weinig bekend. Aan het einde van de 19e eeuw kwam Uganda onder indirect Brits bestuur te staan en gedurende de eerste helft van de 20e eeuw werd een klassieke koloniale economie ontwikkeld, met voornamelijk cash crops (vooral koffie en katoen), aangevuld met gewassen voor lokale consumptie. Doordat de Britten vanaf eind 19e eeuw veel Indiërs naar Oost-Afrika haalden voor de aanleg van het Keniaanse en Ugandese spoorwegennet, groeide de Aziatische bevolkingsgroep flink.
In 1962 werd Uganda onafhankelijk van Groot-Brittannië. Uganda zou in de jaren na de onafhankelijkheid 8 regeringswisselingen kennen in 36 jaar, waarvan enkele gepaard gingen met zeer veel geweld. De instabiliteit van het land is door sommigen toegeschreven aan de enorme etnische verscheidenheid die Uganda kent.
De eerste regering van het onafhankelijke Uganda werd formeel geleid door president Mutesa, maar de uitvoerende macht lag in werkelijkheid bij premier Milton Obote. In 1966 nam Obote met behulp van het leger de macht over en benoemde zichzelf tot president. Protesten en geweld in Buganda werden door het leger, onder leiding van generaal Idi Amin, met harde hand onderdrukt.
In 1971 volgde een nieuwe militaire coup, nu door Amin. Zijn bewind genoot aanvankelijk de steun van de bevolking en de massale deportatie van Aziaten uit het land werd door vele Afrikanen toegejuicht. De populariteit van Amin nam echter snel af, net als zijn greep op het volk, dat hij probeerde te verdelen door de etnische tegenstellingen te benadrukken. Tijdens het gewelddadige bewind van Amin vielen naar schatting enkele honderdduizenden doden. Door interventie van Tanzania, dat het regime van Amin nooit erkend had, moest Amin het veld ruimen. Hierna volgden twee korte regeerperiodes die geen stabiliteit in het land brachten. Bij verkiezingen in 1980 kwam Obote opnieuw aan de macht als leider van het Uganda National Liberation Front (UNLF). Er brak weer een periode aan van zeer veel geweldaardigheden en binnenlandse onrusten. Volgens de meeste bronnen werden er door politie en leger zelfs meer slachtoffers gemaakt dan ten tijde van het Amin-bewind, ca. 500.000. Conflicten tussen de verscheidene etnische groepen in het leger leidden uiteindelijk tot het afzetten van Obote in 1985. Onderhandelingen tussen de verschillende partijen onder leiding van de Keniaanse president Moi, leidden tot niets. In januari 1986 greep de National Resistance Army (NRA), voorheen de Uganda Patriotic Movement, onder leiding van Yoweri Museveni de macht. Deze had tot dan toe als guerrillabeweging geopereerd tegen het bewind van Obote. Museveni werd de nieuwe president en vervult nog immer die positie.
Het noorden van Uganda wordt al 20 jaar geteisterd door conflict. De Lord Resistance Army (LRA) is een kleine rebellenbeweging met een cult-achtig karakter en zonder duidelijke politieke agenda. Het begaat voornamelijk misdaden tegen burgers, en ontloopt confrontaties met het Ugandees leger. Dit maakt het een moeilijk te bestrijden tegenstander.
In februari 2011 zijn terug verkiezingen in Uganda.
Ik denk eraan om toch één weekend voor mezelf te gunnen en zou dolgraag naar het Nationaal park Murchison Falls gaan.
Murchison Falls National Park is gelegen in het noordwestelijke deel van Oeganda en heeft een oppervlakte van 3860 km² . Het ligt op circa 6 uur rijden van Kampala en dankt haar naam aan de overweldigende watervallen die in het park te vinden zijn. Deze watervallen zijn uitermate spectaculair, de Nijl perst zich hier door een zes meter brede kloof in de rotsen en stort met donderend geraas veertig meter naar beneden. Per seconde stroomt er 360.000 liter water doorheen. Niet voor niets staat dit fenomeen bekend als de meest krachtige, natuurlijke stroming ter wereld.
De Nijl deelt het park in tweeën. Het meeste wild komt voor op het schiereiland, gecreëerd door de Victoria Nijl en Albert Nijl, in het noordelijke gedeelte van het park. Om deze reden worden game drives voornamelijk in dit gebied gemaakt. Olifanten, buffels, leeuwen, luipaarden, wrattenzwijnen en patas monkeys komen hier veelvuldig voor en tevens een grote diversiteit aan hertachtigen. Bovendien is Murchison Falls het enige park waar giraffen voorkomen, de Rothschild giraf. Langs het water zijn vooral nijlpaarden en krokodillen te vinden. Een ideale gelegenheid om deze van dichtbij te bekijken is door een boottocht naar de Murchison Falls te maken. De drie uur durende tocht gaat over een afstand van 17 km en eindigt bij de fameuze waterval. Voor een nóg beter zicht op de waterval is een wandeling naar de Top of the Falls aan te bevelen.
De Kaniyo Pabidi is een rustig deel van het park in het Budongo Forest Reserve. Hier kan men een wandeling maken door het regenwoud, op zoek naar chimpansees.
Via Be-More kan ik een heel weekend mee voor een heel schappelijke prijs ( 280,00) waarin 2 gamedrives zijn inbegrepen, een hike naar de top van de watervallen en een boottocht op de Nijl.
Ik hoop stiekem massa's wilde dieren te zien.Het liefst apen en leeuwen, maar ook nijlpaarden, giraffen, en???
Donaties ook geen succes, is niet moeilijk er wordt alom naar donaties gevraagd. Collectebussen zijn klaar en begin januari deel ik ze rond.
Uit Uganda heb ik ook niet veel nieuws.
Kinderen hebben daar nu vakantie tot half februari, wel leuk voor mij dat de school dan opnieuw start vanaf dat ik er ben. Ik zal onder ander ook les geven (basic - Engels) en ook voorlichting omtrent HIV - AIDS - malaria.......
Ik hoop veel te kunnen helpen op allerlei vlakken. Ik kijk er nu echt wel naar uit, het kan niet snel genoeg gaan.
Voorbereidingen hier zijn quasi in orde. Opvang is geregeld voor mijn dochter, de hond, de kat, het huis...... Ik heb nu wel nog een hele drukke periode op het werk maar dat is oké want de tijd vliegt. Hopelijk vliegt de tijd niet zo snel in Uganda :)
Prikken zijn in orde, pasport, verzekeringen, vlucht, backpackers..... nog enkele kleine zaken zoals een goeie zaklamp, muggenmelk en malariapillen. Ik ben zeker niet van plan om veel bagage mee te nemen, gewoon een rugzak met het hoognodige. Als ik iets tekort kom, koop ik het daar wel, zo steun ik ook een beetje de economie :).
Hierbij wil ik nog eens aansporen om het project te steunen, dit kan door een gift te doen via overschrijving op rekening 12.17.74.228, t.n.v. BIC/SWIFT-code: RABONL2U IBAN-nummer: NL17 RABO 0121 7742 28 met vermelding Katja Bataillie
Voor een meisje in een Afrikaans ontwikkelingsland is het niet makkelijk om een schoolopleiding te volgen en daadwerkelijk af te maken. Door onvoldoende hulpmiddelen en uitleg blijven schoolmeisjes tijdens de menstrutatieperiode vaak thuis, dit betekend dat zij 4-5 schooldagen per maand wegblijven. AFRIpads is een klein bedrijf in Uganda dat poogt hulp te bieden aan deze meisjes. Onderstaande link bevat op 1 pagina uitleg over niet alleen de manier waarop wij helpen, en al de positieve gevolgen uit onze bedrijfsvoering, maar omhelst ook een mogelijkheid om ons te steunen. De link naar deze pagina is:
Ons verzoek aan u allen is om deze link te bekijken en via uw eigen mail door te sturen naar diegene die: ons kunnen helpen, steunen of gewoon geïnteresseerd zijn.
Bij voorbaat dank en met vriendelijke groeten, namens AFRIpads:
ps: neem ook eens een kijkje op onze vernieuwde site: www.afripads.com
Ik heb deze pads gezien op mijn traningdag. Het zijn gekleurde uitwasbare katoenen bandjes die in in de slipjes wordt gelegd, zoals wij maandverbanden gebruiken. Ze kunnen een aantal keer gewassen worden en gaan dus een tijdje mee. Het idee is weeral zeer simpel maar brengt een wereld van verschil voor de meisjes in Uganda. Meisjes worden vaak afgezonderd tijdens hun menstruatie, ze hebben ook niet de mogelijkheid om hygiënisch rond te lopen tijdens hun menstruatie, de meeste behelpen zich met bananebladen. Je kunt je inbeelden dat deze niet echt absorberen en ze zullen ook wel niet lekker zacht zitten. De meisjes blijven dus vaak thuis tijdens de menstruatie en missen dan een aantal dagen school, wat erg is gezien het feit dat het voor deze meisjes niet zo evident is om een opleiding te mogen of kunnen genieten. De Afripads zijn echter nog een beetje te duur voor de Ugandese meisjes, daarom is het interessant om te donneren, zodat de pads voor een gunstigere prijs kunnen verdeeld worden.
Enkele weken geleden stuurde ik mijn persbericht, tot nu toe heb ik daar nog geen reslutaat van gezien, dus nog maar eens doorgestuurd, kwestie dat ze mij niet over het hoofd zien.
Geen groot nieuws in het project. Momenteel zijn er 4 vrijwilligers bij Pelido. Het bevalt hen blijkbaar goed want ze vinden geen tijd om nieuws te vertellen wat alleen maar kan betekenen dat ze geneten en zich niet teveel zorgen maken over het thuisfront.
Een vrijwilliger meldt dat ze nog steeds stoves aan het bakken zijn en dat dit project een groot succes kent. Er worden "housevisits" gedaan. Hierbij gaan vrijwilligers op huisbezoek bij de bewoners in de community. De community of de gemeenschap telt een 1200 gezinnen, verspreid over KIKENENE-KINONI. Door huisbezoeken te doen, hebben vrijwilligers zich op de noden van de zwakkere in de gemeenschap. Het betreft vaak zeer arme gezinnen waar grootouders instaan voor de opvoeding van hun kleinkinderen omdat de ouders overleden zijn aan aids. De kinderen kunnen niet naar school want ze moeten helpen op het land. Ze wonen in kleine huisjes waar ze samen met 4 of 5 op een matras op de grond moeten slapen. Ze hebben weinig hygiênisch voorzieningen. Qua gezondheid worden ze niet gecontroleerd, medische kosten zijn te duur. Vrijwilligers proberen hier de noden van de mensen aan te horen en zelf een handje mee te helpen.
Verder zouden de craftwomen een afzetmarkt gevonden hebben langs een drukkere weg richting Masaka. Dit kan alleen maar goed zijn en meer opbrengsten voor hen betekenen.
Er is ook een nieuwe watertank van 10.000 liter geplaatst. Super!
Momenteel niet zoveel te melden, buiten dat het koud is en dat ik eigenlijk wel blij ben dat ik in februari in Uganda zit, maar dat terzijde.
Blijkbaar is er bijna geen electriciteit in Kikenene waardoor we weinig nieuws van de vrijwilligers nu ter plaatste ontvangen. Dit is iets waar ik zeker rekening ga mee moeten houden.
Wij kunnen ons niet echt inbeelden hoe het is om geen electriciteit te hebben, maar je moet je maar inbeelden wat voor ons GEEN electriciteit is: geen licht, niet kunnen koken, geen verwarming, geen TV, geen PC, geen internet, niet kunnen wassen of drogen, geen koelkast (wat dezer dagen niet erg is ), telefoon niet kunnen opladen, en zoveel meer dingen waarvan ik nu echt de luxe van voorstel. Electriciteit is eigenlijk een luxe en niet echt levensnoodzakelijk als je weet dat de gemeenschap in Kikenene het 99% van de tijd zonder electriciteit moet stellen.
Electriciteit brengt natuurlijk wel vooruitgang en wij zijn ermee opgegroeid en weten van niet beter maar als je het bekijkt echt LEVENSnoodzakelijk neen, dat is het niet. Zo zie je maar dat wij ergens ook afhankelijk zijn om te kunnen leven, zonder electriciteit zouden we niet zo ver staan als dat we nu staan. Onze ganse economie is afhankelijk van electriciteit en zonder dit valt alles in elkaar.
Tot daar, mijn voorbereiding ligt een beetje stil tot januari. dan begin ik met mijn Lariam kuur en moet ik echt uitkijken voor opvang voor mijn dochter, hond, kat, huis..........
Gisteren "zussen van mijn dochter" gezien. In De zussen van mijn dochter keert Annemie Struyf terug naar Kenia, waar haar hartsvriedin Achieng weeskinderen een warme thuis geeft. . Prachtig programma, zeer aangrijpend ook.
De problemen die in dit programma aan bod komen, zijn ook de problemen die in Uganda voorkomen.
Wat mij steeds verwonderd is dat zowel in Kenia als Uganda er blijkbaar wel goede schoelen zijn, vaak privé kostscholen met kinderen in uniform(vind ik zo mooi). Jammer dat niet alle kinderen de kans krijgen om naar school te kunnen gaan.
Er zijn zoveel aidswezen, kinderen die op zeer jonge leeftijd geconfronteerd worden met de dood. Kinderen die op zeer jonge leeftijd aan hun lot worden overgelaten en zelfstandig moeten zijn. Kleine helden voor mij want ze houden de hoop op, ze willen naar school en vooruit geraken in het leven, heb ik respect voor.
Water halen aan de poel was ook een item, zoals ik eerder meldde moeten kinderen in Uganda ook vaak uren lopen naar een vervuilde poel om water te halen. Dit vervuilde water gebruiken ze om te koken, te wassen...... Pelido werkt aan deze problematiek. Er wordt volop gewerkt aan het bouwen van watertanken, om zo het regenwater op te vangen. Regenwater, water die zuiverder dan water uit een poel. Water die dichtbij beschikbaar is waarbij kinderen dan niet moeten zeulen met zware jerrycans en niet het risico lopen om aangerand te worden. Want het gebeurt vaak dat meisjes tijdens hun tocht naar water aangerand en verkracht worden, waardoor ze ook het risico lopen om zwanger te geraken of HIV op te lopen. Schrijnend is dit.
Algemeen wordt aangenomen dat mensen in Afrika zelf de oorzaak van hun situatie is. Ik geloof dit niet. Kinderen die aangerand worden en zo zwanger worden of HIV oplopen, neen, ik denk niet dat ze hierom vragen. Waarom worden ze aangerand? Ik denk deels door gebrek aan informatie over hun rechten. Verkrachtingen worden vaak in de doofpot gestoken, het is bijna iets normaals, het gebeurt, meisjes weten niet hoe ze moeten omgaan met mannen die avances maken, laten we niet vergeten dat vrouwen nog steeds zwaar onderdrukt worden en weinig recht tot spreken hebben.
Het oplopen van HIV is ook niet iets waar ze om vragen, er is polygamie waardoor het risico groter wordt om besmet te worden. Polygamie is nog altijd iets heel normaal in Afrika. Condooms zijn er niet zo ingeburgerd, dit vooral omwille van het geloof.
Pelido biedt daarom ook voorlichting aan volwassenen en kinderen. In de gemeenschap wordt over allerlei onderwerpen voorlichting gegeven; van schoon drinkwater en hygiëne tot hiv/aids-preventie en vrouwenrechten.
Voor ons lijkt de levenswijze in Afrika zeer achterhaald, maar het is hun levenswijze, al zo lang en verandering in mentaliteit zal niet van de één op de andere dag gebeuren. Daarom is het belangrijk dat wij helpen door te informeren en de mensen bewust te maken dat het ook anders kan.
Een verward bericht maar echt uit het hart, ik probeer te begrijpen, ik vrees dat mij dit niet altijd zal lukken. Als ik kijk naar zussen van mijn dochter dan vraag ik me af, of ik alles kunnen plaatsen. Ik heb schrik omdat ik niet weet of ik de problemen zal aankunnen. Het programma maakt mij er wel bewust van dat ik situaties zal meemaken die mij omwille van mijn karakter ontzetten boos zullen maken maar ik zal moeten relativeren.
Er zijn kerstkaarten beschikbaar van Be-More, de opbrengst gaat integraal naar Be-More, dus op termijn ook naar Pelido. Deze kunnen rechtstreeks besteld worden bij Be-More zie www.be-more.nl/kerst.
Momenteel vind ik dat mensen in reclame overrompeld worden met de vraag om geld te doneren.
11.11.11 is bezig geld in te zamelen voor Kongo. Als je Spa Riene koopt doneer je automatisch geld, dit geld nu ook al voor wasproducten. Er is Pakistan en Haiiti geweest.
Studio Brussel start terug een Music for Life.
Reclame rond en om ontwikkelingshulp is alom, maar het geld gaat naar grotere organisaties, die het geld voor een deel gebruiken om deze reclame te kunnen betalen, ironisch neen?
En overdaad schaadt natuurlijk. Daarbij komt nog eens dat ik reeds gemeld had dat vrijwilligers een beetje in een slecht daglicht gebracht werden in een TV programma (zie eerder bericht).
Ik zo iets van, ik ga of kan mijn omgeving niet teveel overrompelen met de vraag om geld te doneren voor een klein project waar ik in feite nog niet ben geweest en persoonlijk nog niet veel over kan vertellen. Mensen reageren nu al soms wat argwanend als ik over mijn vertrek begin. Het onderwerp wordt een beetje vermeden :)
Ik had eerder al negatief nieuws met betrekking tot mijn aanvraag om aan de supermarkten in mijn buurt te staan. Serviceclubs reageren ook al niet.
Mijn persbericht werd gisteren alvast naar verschillende kranten en weekbladen gestuurd, hopelijk wordt ik ergens gepubliceerd, dit zou de beste reclame ooit zijn.
Ik zal het dus beperkt houden en enkele collectebussen plaatsen en flyeren in de buurt. Ik zal echter wel zoveel mogelijk mensen informeren over Pelido en ze aansporen om mijn blog te volgen. Zo krijgen ze al een idee van wat er juist gerealiseerd wordt.
Ik zal dus waarschijnlijk met weinig donatiegeld vertrekken, maar ik maak mij daarover niet teveel zorgen want ik ben er zeker van dat wanneer ik terugkom ik mensen veel beter zal kunnen informeren en overtuigen om te helpen, en dat is wat telt. Niet enkel dat ik meewerk als vrijwilliger maar dat ik bij terugkomst het project kan blijven promoten en zo verder kan helpen.
Mocht je je toch geroepen voelen om iets te doneren, zie dan onder rubriek "Hoe doneren" op deze weblog, hoe je je bijdrage kan storten.
Groeten Katja
PS. Ik draag natuurlijk mijn steentje bij en verkoop een mijn wintersportgerief op Ebay. De opbrengst zou ik dan persoonlijk aan het project doneren.
Ik heb net het programma VOLT gezien op EEN (Belgische TV). Wat een teleurstelling!
In het programma wordt undercover gepolst naar vrijwilligers voor OXFAM, bekende dierenorganistatie, en ander bekende namen. Blijken dat deze vrijwilligers niet echt vrijwilligers zijn maar betaalde krachten, die een quota krijgen van het aantal te ronselen klanten. Schande, ik wist wel dat grote organisaties niet al het doneerde geld voor hun projecten gebruikten en dat donaties ook moeten dienen voor hoge lonen aan topmanagers, reclame, uit tekeren aan dividenten. Maar toch had ik nog vertrouwen in de jonge enthousiaste vrijwilligers, jammer om te moeten vernemen dat vrijwilligerswerk wordt aanzien als bijverdienste.
In het programma worden vrijwiligers dus in een slecht daglicht geplaatst en dit wil ik even rechtzetten.
IK heb mij voor Pelido in samenwerking met de vzw BE More als vrijwilliger aangemeld, om te helpen en geenzins om een cent bij te verdienen. Integendeel (dit zonder stenen te willen gooien).
Ik bekostig deze ervaring volledig zelf. Vliegticket 550. Vaccinaties 250 Verzekeringen en administratie circa 200
Om als vrijwilliger aan de slag te gaan bij Pelido betaal je 624,- voor de eerste vier weken, en 374,- voor elke vier weken extra.
Dit bedrag is als volgt opgebouwd: Huisvesting & verblijf (incl eten) 124 Transport 140, Voorbereiding & begeleiding 177, Ondersteuning project 98, Donatie project 20, Overige kosten 65, Deze kosten dekken ook: Pick-up van het vliegveld door iemand van Be More en je project Welkomstpakket met lokale simkaart om te bellen Introductie tijdens eerste dagen Vrijwilligerscoordinator bij je project, die altijd voor je klaarstaat Be More Regio Coordinator (Nederlands sprekend), die je ondersteunt waar nodig Goede accommodatie, gedeeld met andere vrijwilligers Vervoer van en naar je project, vliegveld, en voor noodgevallen Actief veiligheidsbeleid en goede procedures voor noodgeval
BE MORE is een VZW op hun website www.be-more.nl kan iedereen hun jaarrekeningen zien, voor ieder project staat duidelijk omschreven wat de kosten zijn en wat ze omvatten. Zij hanteren volgende regeling met betrekking tot donaties 10% voor de werking van BE MORE 40% gaat naar lange termijn projecten (bv bouw watertanks, bouw school enze) 50% mag door de vrijwilligers ter plaatste geschonken worden aan een nieuw geloofwaardig inititatief maar dit steeds in samenspraak met de community.
Je kan je afvragen maar Katja waarom betaal je dit bedrag, je gaat toch werken en leven in primitieve omstandigheden en dit gedurend e een maand. Wel, ik doe dit omdat dit juist "vrijwilliger zijn" is. Je inzetten voor een doel, een project waar je in gelooft, om te helpen en enkel om te helpen, niet om er iets aan te verdienen.
Wat ik krijg na deelname is een mooie en unieke ervaring in mijn leven, hopelijk het geluk dat ik de inwoners van KIKENE een beetje hoop gebracht te hebben, een persoonlijke verrijking en welbehagen en een certicificaat van deelname
BE MORE heeft mij nooit opgedragen om verplicht geld in te zamelen. Ik doe dit volledig vrijwillig, haal ik niets binnen van donaties dan ben ik even welkom bij Pelido, haal ik wel wat binnen dan kan ik jullie garanderen dat de donaties daadwerkelijk terechtkomen waar ze moeten terechtkomen en dit zijn de 1200 gezinnen in KIKENE.
Hopelijk kan ik jullie hiermee overtuigen om mijn blog verder te volgen en daadwerkelijk de vooruitgang te zien in het project.
Blijkbaar zijn ze bij Pelido ook begonnen met het maken van stoves. veel info heb ik hierover niet maar wederom prachtig vind ik het eigenlijk.
Een stove is een soort fornuisje, die de inwoners zelf maken. Het wordt gemaakt van klei, gras en water en wordt gebakken (zoals onze bakstenen). De stove heeft 2 gaten onderaan waar brandhout komt en dan 2 gaten bovenaan waar de potten opkomen. Dus een primitief fornuisje maar veel veiliger en makkelijker koken voor de mensen in de community. Voor ons Westerlingen lijkt deze vooruitgang zo onozel maar voor de leden van de community is het weer een stapje vooruit.
Water is nog steeds een probleem, meestal moeten de kinderen water halen in een vieze poel, ze moeten daarvoor een heel eind lopen met zware jerrycans. daarbij komt nog eens dat kinderen (maar ook volwassenen en vooral meisjes) vaak slachtoffer zijn van aanvallen, verkrachtingen enz. Het water van de poel is ook erg vervuild. Maar er wordt volop gewerkt om meer watertanken te kunnen bouwen. De bouw ervan is zeer intensief en dan is er nog de prioriteit van waar de tank moet komen, niet iedereen kan tegelijk een tank krijgen, dit wordt in samenspraak met de community besproken. Nu zal een tank voorzien worden aan de koffieplantage, want deze plantage heeft veel water nodig zodat de koffiebonen goed kunnen groeien waarna ze verkocht kunnen worden.
Verder heb ik vernomen dat de craftwomen hun sieraden beetje bij beetje kunnen verkopen. Er zou zelf een winkeltje (meer toeristisch gelegen) hun sieraden willen doorverkopen. Momenteel hebben ze met de opbrengst van de verkoop een koe kunnen kopen. Voor ons een stomme koe maar voor de vrouwen betekent dit eventueel melk of vlees om te eten.
Voor de handicapten in de community is een PWD garden waar ze zelf moeten instaan voor het planten van kool en eierplantjes. Handicapte mensen werden vroegen zeer aan hun lot overgelaten en werden soms gewoon aan een boom vastgebonden. Nu kunnen ze met de garden kool en eggplants kweken waarvan ze een deel kunnen verkopen en het andere deel kunnen gebruiken voor eigen gebruik. De handicapten raken nu betrokken bij community wat een mooie vooruitgang is neen?
Ik probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden, dit gebeurt via info die ik krijg van de vrijwilligers die thans ter plaatste zijn. Maar het project loop tgoed, er zijn veel goede ideeën en de communityleden werken goed mee.
Gisteren trainingsdag gehad. Na een lange trip richting Nijmegen moet ik zeggen dat ik blij ben dat ik geweest ben.
Wat hebben we zoal gedaan: Ons voorgesteld aan de mede vrijwilligers, zo heb ik Tamara, Antoon en Ruben mogen ontmoeten, we zijn met z'n vier nu compleet voor het project Peldio. Leuke mensen, met goede ideeën dus dat komt goed.
Verder hebben we ons verdiept in het land Uganda, de gebruiken, de cultuur.....
We werden gevraagd naar ons verwachtingen, deze verwachtingen werden ook wat getemperd.
Verder uitleg over wat gebeurt met de donaties, hoe alles ter plaatste in zijn werk gaat, een beetje over ziektepreventie, kledij, uitstappen in het weekend. Veel info op een dag :)
Ik vertrek in ieder geval zonder verwachtingen, ik laat het allemaal op mij afkomen en zal wel zien. Ik hoop alleen mijn ietsiepietse stempeltje te mogen drukken en daar toch van dienst te kunnen zijn, als was het maar dat ik enkele mensen hooop kan geven en hen kan doen lachen.
Voor mezelf hoop ik iets te leven over Uganda, het leven ......
Oei, verkiezingen Uganda kunnen onrust brengen - maar we zullen voorbereid zijn
Katja
Binnenkort vertrek je als vrijwilliger voor ons naar Uganda. In deze mail willen we je graag wat meer vertellen over de aanstaande verkiezingen in Uganda, die plaatsvinden in en/of rond de periode dat je daar bent.
Begin 2011 stemt Uganda voor een nieuwe president en een nieuw parlement. Hoewel nog steeds niet duidelijk is wanneer de verkiezingen precies zullen zijn, weten we inmiddels wel vrijwel zeker dat dit ergens half februari zal zijn. Kortom, in of rond de tijd dat jij in Uganda zit. Er wordt door verschillende instanties de nodige onrust verwacht in Uganda, omdat de verhoudingen tussen verschillende bevolkingsgroepen in dit soort periodes altijd gespannen is. Niemand weet echter precies wat er verwacht kan worden.
De afgelopen tijd hebben wij daarom druk gewerkt aan de eventuele gevolgen van de verkiezingen voor ons en onze vrijwilligers. We hebben intensief contact gehad met de Nederlandse ambassade in Kampala. Zij adviseert ons niet om over te gaan tot het sluiten van onze projecten of het weren van Nederlanders, omdat zij geen concreet gevaar verwacht. Dit advies nemen wij over en je kan dus gewoon als vrijwilliger aan de slag.
Natuurlijk zijn we ons wel goed aan het voorbereiden voor als er toch iets gebeurt. Zo hebben we veel contact met onze projecten over de verkiezingen en houden we ons steeds via hen en de ambassade op de hoogte van ontwikkelingen. We hebben een uitgebreid evacuatieplan waarin staat beschreven hoe we te werk gaan als er onverhoopt toch iets mis mocht gaan. Dit betekent dat tegen de tijd dat jij aankomt, alle voorbereidingen voor vervelende scenario's al zijn getroffen. We hopen uiteraard dat dat we de bovenstaand plan niet werkelijk hoeven in te zetten, maar we willen je vast op de hoogte stellen van de voorbereidingen die we treffen.
Nog even en je avontuur begint! Om je zo goed mogelijk voorbereid op weg te laten gaan, nodigen we je uit voor een Be More trainingsdag op 30 oktober 2010.
Waarom deze dag? We vinden het belangrijk dat je zo goed mogelijk voorbereid bent als je weg gaat, zodat jij het beste van je ervaring kunt maken en niet voor onaangename verrassingen komt te staan. Dit geldt voor zowel praktische dingen (hoe zit het met vervoer in Uganda, welke stekkers worden er gebruikt, hoe ben je bereikbaar) als emotionele zaken (hoe bereid je je voor op de problematiek bij jouw project, wat kun je verwachten, hoe ga je om met wat je tegenkomt) en zakelijke onderwerpen (wat is de filosofie van Be More, hoe kun je geld inzamelen, waar begint en eindigt vrijwilligerswerk). Zelf heb je vast ook allemaal vragen waarop je het antwoord wilt weten. De trainingsdag is de gelegenheid om deze informatie uit te wisselen.
Daarnaast ben je niet de enige vrijwilliger. We proberen daarom alle vrijwilligers die in dezelfde periode als jij bij jouw project zijn uit te nodigen. Zo kun je elkaar vast leren kennen, weet je wie straks je reisgenoten zijn en kun je misschien zelfs afspreken om samen uitstapjes te maken of te reizen.
De trainingsdag is een belangrijk onderdeel van je voorbereiding, voor jou en voor ons. Daarom is het verplicht om aanwezig te zijn op deze dag.
Dit is een update van een vrijwilliger die nu aanwezig is :
Watertankproject: Wij hebben gezien,hoever men moet lopen om met een jerrycan water uit een plas te halen, een half uur verwijdert vanje huis, bergopwaarts. Vaak zijn het kinderen die na schooltijd in het donker op pad worden gestuurd. Kidnappin, beroving en aanrandaing zijn dan geen denkbeeldige gevaren. Door in heel de community per 6 tot 8 gezinnen een watertank van 5 of 10000 liter te plaatsen is dit probleem op te lossen. In ons geval hebben we zo'n hondertal tanks nodig. Wij doneerden tank nummer 7, dus er is nog een lange weg te gaan. Maar tank 8 en 9 zijn onderweg, dus het gaat gestaag. Het water dat nu uit de plassen gehaaldwordt is van slechte kwaliteit. Het water in de tanks is regenwater, zuiverder, dus dat komt de gezondheid ten goede. En echt, van al het geld dat jullie doneerden, hebben wij persoonlijk 90% besteed. Direct. Ik vind het belangrijk dit te benadrukken. Het argument van de strijkstok, gaat hier dus niet op.
Kippenproject: Ook hier gelt dat principe. Wij hebben de duizend kuikens gekocht, en gezien hoe ze zijn afgeleverd. Een deskundige leert de mensen ermee om te gaan. De kuikens blijven 2 maanden in een , met stoven , verwarmd hok. Verlicht. Daarna kunnen zij in hun nieuwgebouwde onderkomen. De eieren, nieuwe kuikens en kippevlees vormen een goede bron van inkomsten voor de community. En echt....het werkt, wijzien het zelf gebeuren, met jullie geld. Dat is toch hardstikke mooi....?
Gehandicaptenproject: Geestelijk of lichamelijk gehandicapten, waar men voorheen niet mee om wis te gaan, en ze daarom maar aan een boom bonden, hebben nu een eigen moestuin, waarze kool en egplants verbouwen. Door dit initiatief van een vroegere be-more medewerker hebben deze mensen nu ook een plaatsje in het sociale community leven. Goed, het is geen sociale werkplaats als bij ons. Bij lange na niet. Maar er is vooruitgang. Sommige volonteers doneerden een rolstoel. Als je ziet hoe dit het leven van deze kinderen, die in Nederland met busjes vol naar een Mythylschool gebracht zouden worden, verandert, is het doel eigenlijk al bereikt. Het gaat niet om veel. Het gaat om aandacht, interesse voor de ander. Het gaat om liefde voor je medemens.
Happy Hour schoolproject: Kinderen uit arme gezinnen kunnen geen uniform kopen voor school. En dan ben je echt arm, want geen ouder wil dat zijn kind onderwijs ontbeert. Op veel government scholen zijn deze kinderen niet welkom, of ze worden gepest, waardoor ze niet meer naar school willen. Happy Hours is een schoolproject, waar dit probleem niet speelt. Iedereen is welkom. Er zitten 188 kinderen op deze school, waarvan 20 wezen, en 60 kinderen waarvan de ouders niet kunnen betalen. Maar iedereen heeft een uniform. Al of niet gekregen. Je ziet geen onderscheid. Ze hebben nu een kleine ruimte, waar de kinderen les krijgen in propvolle klassen. Maar met behulp vamn Pelido en Be-More is een groot stuk grond aangekocht. Mr.Livingstone, de hoofdleraar laat ons trots zien waar de grond ligt. Het begin, een gat in de grind van 150x50 cm en 160 meter!!!! diep is er al. Met de hand gegraven. Hier komen later de latrines. En 40% van jullie donaties gaat naar deze school. Elke keer als er geld is, wordt een lokaal gebouwd.
Dus 10% van jullie geld gaat op aan kosten. 40% gaat naar deze school, en 50% is door ons rechtstreeks besteed aan onze 2 projecten.Hoeveel meer garanties dat je geld goed besteed wordt, wil je hebben?
Nog 4 maanden en dan kan ik jullie persoonlijk updaten
Vandaag was het prikdag (vaccinaties). In prinipe ben ik tegen alles wat maar met medicijnen te maken heeft maar in huidig geval geef ik toe aan de wetenschap. Ik ben tenslotte moeder van een hele lieve dochter en het zou immens stom zijn om risico's te nemen en terug te komen met één of andere ziekte. Ik heb haar beloofd dat ik flink het programma zal volgen en heb dit dus ook gedaan.
Vaccinaties gebeurden in het AZ St Jan in de Travel Clinic. Zeer aangename dokter die de tijd nam om advies te geven over de risico's en in te lichten met betrekking tot voorzorgen ivm met malaria.
In totaal 5 prikken in één keer gekregen, de prikken zelf deden geen pijn maar nu auwww , beide armen zijn stijf.
Welke vaccinaties: Gele koorts, is verplicht voor Uganda - kan ik volgende week een beetje grieperig van zijn maar niets om mij zorgen om te maken. Tetanus prik Polio Hepatitis A & B eerste prik er volgen er nog 2 (1 binnen een maand de laatste binnen 6 maand) Cholera, geen prik, vacinatie blijkt niet effectief te werken, toch wordt dit in mijn gele vacinatieboekje vermeld want in Afrika zijn ze er toch gevoelig voor indien er geen vacinatie is. Dokter meldde dat het op zich niets was waar ik me zorgen over moest maken.
Ik ben dan levenslang bescherm met uitzondering van tetanus die om de 10jaar herhaald wordt en dit voor een prijs van circa 250,00 (auch).
Verder raadgevingen gekregen ivm met Malaria, hoe vermijden dat je geprikt wordt door de eufalus (of zoiets) mug. Deze mug prikt dus enkel van zonsondergang tot zonsopgang, echte vampieren dus . Wat ik vooral moet op letten is dus om 's avonds beschermd rond te lopen, lange mouwen, broek, kousen, wat niet bedekt is moet ingewreven worden met een product waarin minsten 20% DEET in zit. En onder een muskietennet slapen. Dus op boodschappenlijstje, liters muggenmelk kopen
Verder moet ik malariapillen nemen. Ik opteer voor Lariam(69), een pil die 1/week ingenomen moet worden, minstens 6 weken voor vertrek, tijdens verblijf van 4 weken en dan nog eens 4 weken na terugkomst. Ik moet deze pillen eerst uit proberen want sommige mensen krijgen blijkbaar nare bijwerkingen (angstaanvallen, nachtmerries, hallucinaties tot zelf epilepsie) maar in principe zou het allemaal niet zo erg moeten zijn. Mocht het blijken dat ik toch ernstige nevenwerkingen heb omwille van de lariam pillen dan kan ik nog steeds overschakelen naar Maralone (die toch wel opmerkelijk duurder (160)is en iedere dag moet ingenomen worden).
Daarnaast nog advies gekregen met betrekking tot de mogelijkheid van diarree ik heb er in het verlden nooit last van gehad en in de meeste gevallen gaat zoiets snel voorbij, toch heb ik antibiotica voorgeschreven gekregen voor het geval dat ik toch een ernstig vorm van buikloop zou oplopen.
Met nog algemene tips over voeding en drankgebruik in de tropen, vertrek ik met mijn gele vacinatieboekje terug naar huis.
GEEN statiegeldcollecte :(, ik krijg geen toelating om in januari 4 zaterdagen aan de plaatselijke supermarkten te staan. Geen uitleg, gewoon geweigerd, very sad :(
Van serviceclubs ook geen nieuwes meer gekregen, terug zeer spijtig.
Ik zal nu nog proberen collectebussen rond te delen en andere optie is rechtstreeks bedelen in mijn buurt :( :(.
), telefoon niet kunnen opladen, en zoveel meer dingen waarvan ik nu echt de luxe van voorstel. Electriciteit is eigenlijk een luxe en niet echt levensnoodzakelijk als je weet dat de gemeenschap in Kikenene het 99% van de tijd zonder electriciteit moet stellen.
, beide armen zijn stijf.
. Wat ik vooral moet op letten is dus om 's avonds beschermd rond te lopen, lange mouwen, broek, kousen, wat niet bedekt is moet ingewreven worden met een product waarin minsten 20% DEET in zit. En onder een muskietennet slapen. Dus op boodschappenlijstje, liters muggenmelk kopen 
ik heb er in het verlden nooit last van gehad en in de meeste gevallen gaat zoiets snel voorbij, toch heb ik antibiotica voorgeschreven gekregen voor het geval dat ik toch een ernstig vorm van buikloop zou oplopen.
