Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
03-08-2008
Terug in Zwartberg
De terugvlucht naar Zwartberg verliep zonder noemenswaardige incidenten. Behalve bij het opstijgen in Sanicole was het wat opletten. Terug in de thuisbasis zag ik de "Pilatus" enkele acrobatie stunten uitvoeren. Wel mooi zo'n kleurig vliegtuig op zijn kop op 100m boven de startbaan zien scheren. De Pilatus is een privé vliegtuig. Als ik mij niet vergis zijn er binnen de club 2 zulke toestellen waar mee gevlogen wordt. De "Mooney" kwam ook net terug en daar heb ik ook enkele foto's van kunnen maken.
Van balen naar Sanicole is letterlijk "hoppen". Op 3 minuten ben je in vrije vlucht van het ene vliegveld naar het andere gevlogen. In Leopoldsburg zijn we na het inschrijven meteen terug opgestegen want de regen achtervolgde ons. Net voor het opstijgen zag ik allemaal donkere wolken voor me hangen. Richting Zwartberg was het daarentegen heldere hemel. De keuze was dus gemaakt. Vandaag niet naar Hasselt en Goetsenhoven. Er zat niets anders op dan terugkeren naar Zwartberg. En dit was niets te vroeg. Want als je opstijgt vanaf de "26" staat er een toren vlak na het opstijgen in het verlengde van de baan. De landingsbaan is slechts 600 meter lang, het was warm en we hadden behoorlijk wat gewicht (menselijke massa) dus het opstijgen moest wel met de nodige concentratie gebeuren. Ik had natuurlijk een "weight en balance" berekening gemaakt en daarom niet te veel brandstof meegenomen maar die toren in de regen stond me toch maar niets aan. Het liep gelukkig allemaal prima en we bleven de wolken uiteindelijk netjes voor. Voor ons mooie heldere lucht; achter ons lage regenwolken.
Nadat we iets gedronken hebben in Balen vertrokken we richting Sanicole. Hier op de foto zie je het logboek dat je moet invullen als je naar een andere vlieghaven vliegt. Je moet aangeven van waar je komt en waar je naar toe gaat vliegen. Vlak na het opstijgen zag ik dat Chris wat problemen had. Niettegenstaande ikzelf voor de start via de checks de deuren gecontroleerd had en Chris zelf dat ook nog eens gedaan had; ging Chris zijn deur open. "No panic on the Titanic" dus ik heb mijn opstijgmaneuvre rustig afgewerkt en gevraagd aan Chris om zijn deur dicht te slaan. Bijkomend probleem was dat het ook nog eens lichtjes ging regenen en het wolkendek erg laag hing. Ik had al een zwaar vermoeden dat we vandaag niet de 5 vliegvelden zouden kunnen bereiken. Balen in Balen dus.
De vlucht naar Balen verliep niet zo soepel als ik verwacht had. Er stond toch heel wat wind en de eerste 10 minuten werden we behoorlijk heen en weer geschud. De navigatie daarentegen verliep zonder problemen en we vonden onze merkpunten zonder fout. De landing was wel spectaculair te noemen. Ik moest behoorlijk bijsturen tegen de wind en net op het laatste ogenblik kwam een zwever vanaf links voor me in gevlogen (hij had een kortere base leg genomen). De toren vroeg meteen of ik de zwever had gezien. Ik twijfelde één seconde of ik alsnog zou landen of dat ik een doorstart zou nemen; maar toen zag ik de zwever vrij snel naar rechts op de grasbaan uitwijken en ging ik links vliegen. Daar stond echter ook een zwever klaar om via de lier opgetrokken te worden. Vlak na de landing ben ik dus weer meteen naar rechts uitgeweken om niet door de lier verrast te worden. De mannen in de vrachtwagen die de lier bedienen zag ik teken doen om snel naar rechts te gaan en ja hoor, net toen ik geparkeerd stond kwam de lier alweer terug naar beneden met een parachute. Het was dus allemaal zeer snel gegaan maar wel zonder problemen.
vandaag stond een vlucht gepland in 5 etappes. Ik wou eigenlijk de 5 vliegvelden in onze buurt in één dag bezoeken. De bedoeling was om van Zwartberg naar Balen (Keiheuvel) te vliegen en daarna naar Leopoldsburg (Sanicole). Daarna doorvliegen naar Hasselt (Kiewit). Om afsluitend naar Goetsenhoven te vliegen via de baken Flora. Daarna zou ik terugkeren naar Zwartberg. Ik had Chris gisteravond op de barbecue gevraagd of hij wilde meevliegen. Hier een foto van bij de start in Zwartberg. We gingen met de OO ANM een cessna 152. Op de andere foto zie je een andere cessna waar ik ook regelmatig mee vlieg: de OOTRD.
We gaan enkele dagen naar Zee. De paarden hebben we bij vrienden kunnen stallen. Zij hebben een grote manege bij hun huis en daar kunnen altijd wel een aantal paardjes onderdak krijgen. Het is vlakbij (slechts 1,5 km) dus dat is ook nog eens gemakkelijk voor het vervoer. Zij houden Andalousiers en fokken ook hiermee. Gerido, het paard van Christine, hebben we bij hen gekocht een acht- tal jaren geleden.
vandaag had ik afgesproken met een collega vlieger om naar Goetsenhoven te vliegen. We zouden om 10.30u opstijgen. Jammer genoeg was het veel te mistig en de wolken bleven heel erg laag hangen. Na de middag is het weer beginnen opklaren. Maar toen stond er een ritje te paard in het bos gepland. Dus vandaag geen vliegen. We hebben met enkele piloten nog gesproken over een vlucht naar Texel en dan verder de andere waddeneilanden bezoeken. Lijkt me wel mooi. Een ander optie was om naar Laon te vliegen binnenkort. Dat ligt vlakbij Reims. Eerst moeten we samen nog even oefenen in de buurt en dan zullen we nog eens naar het buitenland vliegen. Vorig jaar zijn we nog naar Koblenz en Eelde gevlogen. Dat waren ook mooie ervaringen!
Nu reeds voor de derde keer op rij op precies dezelfde plaats is de buizerd voor mij uit beginnen vliegen. Op net dezelfde plaats als de dagen ervoor kwam ik in galop aangereden en ging hij wederom een hondertal meter voor mij uit vliegen op ongeveer 3 meter hoogte aan dezelfde snelheid als dat ik galoppeerde. Na een tijdje ging hij opzij en zette hij zich aan de rand van het bospad in een boom een tiental meter boven de grond. Ik had mijn fototoestel niet bij; hier moet ik toch eens volgende keer een foto van gaan maken. De tocht die ik gemaakt heb was ongeveer 15 km. lang en het was zeer warm. Overal zaten de dazen maar ik heb door de snelheid die we gemaakt hebben er niet teveel last van gehad.
na het eten zijn we vanvond nog een anderhalf uurtje in de paddock gaan rijden. Christine is drukdoende met de piaf. Haar paard begint het al een beetje te begrijpen. Nu nog de benen hoger weten te heffen en alweer een stapje vooruit.We hebben de paarden nadien langdurig afgespoeld met water. Daarna mochten ze in het zand gaan rollen en hebben we ze nog eens afgespoeld. Christine kan Gerido op commando laten liggen en dan blijft hij netjes op de grond liggen. Favory is nog niet zover alhoewel hij wel veel sneller dingen leert dan Gerido.
Vandaag is de smid op bezoek geweest. We hebben al jaren dezelfde smid en hij doet dit werkelijk uit de kunst. De paarden worden thuis gewoon buiten aan de trailer vastgemaakt en binnen een 45 tal minuten is de klus geklaard. Onze smid kent zijn vak perfect. Nooit hebben de paarden de kans om vervelende dingen te doen. En het gaat vliegensvlug. De paarden worden altijd warm beslaan. De ijzers worden dus netjes op maat geslaan en en met een sissend geluid worden de ijzers gepast (zie foto). Soms zoals deze keer zet hij nog een lipje opzij aan de ijzers om de hoeven nog beter op hun plaats te houden. Als je veel buiten gaat rijden kan dit nooit geen kwaad en het verstevigt de hoeven. Hier zie je de ijzers in het vuur liggen en zie je hoe de ijzers gepast worden.
Na een dagje rust was er weer een buitenrit gepland. Samen met Favory ben ik een 15-tal km in het bos gaan rijden. Het was warm en mooi weer en de dazen waren natuurlijk op post. Ik heb Favory met een product ingesmeerd. Dat hielp wel. Alleen ruiken mijn vingers nu nog steeds naar het product. We hebben wederom de buizerd op dezelfde plaats als enkele dagen geleden gezien. Weer vloog hij voor ons op gedurende een 100-tal meter vooraleer hij het bos indook. Favory was erg rustig en zijn wondje onder de singel is ondertussen genezen. Bij het vertrek wilde hij niet meteen het bos in. Hij stijgerde zelfs even. Een paar tikjes in de hals en het probleem was opgelost. Na al die jaren proberen ze toch nog wel eens!!! In het bos was het prachtig. Het was laat op de namiddag en er waren geen mensen in het bos. Ik ben alleen bij het vertrek enkele jeugdgroepen die op kamp kwamen tegengekomen en aan de Wouterbron bij terugkomst moesten de gasten Favory persé aaien. Ik ben maar even afgestapt en de kinderen hem laten aaien. Iedereen weer blij...Op de foto zie je een kampplaats ; ik zal binnenkort een betere foto op de blog zetten.
Hier een leuke foto van Christine met haar Andalousier in de heide. Ieder jaar eind augustus begin september bloeit de heide op zijn mooist. De dazen zijn dan ook weer verdwenen en het weer wil ook nog wel altijd meezitten. Het is meestal een mooie tijd om buitenritten te maken. Christine heeft haar paardje nu al een 6-tal jaar. Ze heeft hem reeds vanaf hij nog maar net onder het zadel was. Nu kent hij ondertussen de kneepjes van het vak. Verder nog een foto van de paarden tijdens één van de optochten waar we aan meegedaan hebben. Christine moest er toen "Spaans" uitzien vandaar de outfit.
Hier zie je enkele industriële torens in de buurt van ons vliegveld. Ze hebben wel iets. Voor mij hebben ze althans een bijzondere betekenis. Als herkenningspunt zijn ze voor ons piloten van groot belang. Soms zie je ze vanuit Spa (als het helder weer is) al liggen. Mede door de rookpluim er bovenop vallen ze kilometersver op. Verder zijn ze bij de landing ook handig in Zwartberg. In de "downwind" voor de "03" kan je je vliegtuig netjes oplijnen in het verlengde van de torens. Ik vind ze ook wel stoer met de rode lijnen op de witte achterrond. Als ik ze zie weet ik dat de thuisbasis niet veraf meer is en is voor mij het navigeren (praktisch) achter de rug.
Vandaag ben ik met Christine naar Spa gevlogen. Het was goed weer en niet teveel turbulentie. Op de foto sta ik voor de OO ANM een Cessna 152 waar ik vaak mee vlieg. Ik heb toch een 2-tal uurtjes aan de voorbereiding van de vlucht gewerkt. Want we gingen van Zwartberg naar Spa en na de landing aldaar zijn we terug opgestegen en hebben we koers gezet naar Namen. Na een landing in Namen zijn we terug naar Zwartberg gevlogen. Op de foto zie je ook de Terril die vlak langs ons vliegveld ligt. Een overblijfsel van de steenkoolmijnen. De bergen (want er liggen er overal in Limburg) zijn ongeveer honderd meter hoog. Dus tijdens het landen moet je er wel degelijk rekening mee houden om er niet tegenaan te vliegen. Het schijnt dat er in de jaren 50-60 een vliegtuigje eens onzacht kennis mee gemaakt heeft. (of is dit een stadsverhaal!). In Spa is er wel iets speciaals wat je als piloot moet weten. De parkeerplaats voor de vliegtuigen staat namelijk op een hellend vlak. Hiervoor dien je dus wielblokken te gebruiken die je achter de wielen legt als je geland bent. Terwijl ik op de remmen moest blijven drukken ging Christine de blokjes halen en kon het vliegtuig niet meer achteruit rollen (stel je voor; helemaal de berg af!!!).
Hier zie je enkele foto's vanuit de lucht en wat je dan ook zoal allemaal kan tegenkomen. Het ziet er helemaal anders uit dan in een grote boeing. Alles blijft natuurlijk klein maar je kan wel duidelijk huizen, velden en straten onderscheiden. Mooie kasteeltjes liggen er in ons landje blijkbaar genoeg want je komt ze overal tegen. De dorpen daarentegen lijken allemaal wel wat op elkaar. En onze eigen Christal arena van KRC genk mocht ik niet laten ontbreken. Ze ligt naast ons vliegveld.
Toen we bij aankomst in Zwartberg nog als afsluiting iets gedronken hebben kwamen er een aantal heli's even goedendag zeggen. In de zomer is het op het terras van onze vliegclub een hele bedoening. Er is altijd wel iets te zien. Para's, heli's, acrobatie, zwevers en natuurlijk onze eigen kleine sportvliegtuigjes!!!
Toen we terug in Zwartberg aankwamen was er hier wederom een ander spektakel te zien. Eén van onze piloten heeft een acrobatie vliegtuigje de "Flying circus". In Namen had ik er dezelfde dag eenzelfde type ook al lucht acrobatie zien uitvoeren. Bij ons in Zwartberg hield het spektakel vandaag op bij een aantal landingen en circuitjes maken. In Namen kwamen er een reeks loopings aan te pas. Mooi om te zien.
In Namen was het ook alweer uitkijken. Dit keer geen para's maar zweefvliegers; en deze hebben ook voorrang op motorvliegtuigen. Gelukkig wordt er via de radio steeds melding van gemaakt (glider activity). Het vliegveld van Namen is een grasveld dus daar heb je alle plaats om te landen. Eventueel zelfs gelijktijdig met een zwever alhoewel dat nu ook weer niet aan te raden is. Het is een gezellig vliegveldje wat goed bereikbaar is. Je kan het trouwens gemakkelijk vinden aangezien het vlak naast de snelweg ligt. Hier heb ik mijn eerste solo navigatie vlucht naar gevlogen en tijdens mijn examenvlucht heb ik er een "low approach" moeten uitvoeren. We hebben er een hapje gegeten in één van de vliegtuigstoelen in het cafetaria.
Op het vliegveld in Spa was er behoorlijk wat "Para activity". Je moet er goed mee uitkijken als piloot want de parachutisten hebben voorrang. In Zwartberg hebben we ook een para club maar die droppen hun para's een stuk verderop op de hei. Voor hen en voor ons een stuk veiliger. Alhoewel het bewolkt was sprongen ze dwars door de wolken heen en verschenen ze plotseling aan de hemel. Op één van de foto's zie je het vliegtuig waar ze uitspringen. Dit was net geland (ongeveer op hetzelfde tijdsstip als dat de para's geland zijn).
Vandaag had Favory voor aanvang van zijn tocht een polsslag van 38. Wederom heel goed dus. Na de rit was zijn polsslag na enkele minuten toch nog 60. Een 20-tal minuten later was hij wel al teruggevallen tot 48. Prima dus. De winnnaars van onze wedstrijden hebben meestal na een rit waarbij ze precies binnen de tijd zijn binnengekomen een polsslag onder de 44 slagen na 20 minuten. Zelf train ik onvoldoende om echt mee te doen met de besten. Eén keer ben ik op een derde plaats geëindigd en op een Belgisch kampioenschap ben ik eens vijfde geworden. Maar daar waren niet zoveel deelnemers. Het blijft alles bij elkaar louter recreatief en in de wedstrijden loop ik nooit meer dan 30 kilometer. De hele goede endurance ruiters blijven niet lang in deze categoriën hangen. Zij verhuizen snel naar 40km - 60km - 80km -120km tot 160km. De meesten rijden bovendien Arabische paardjes. Met mijn Lippizaner zou ik waarschijnlijk mits intense oefening wellicht uiteindelijk de 80 km halen maar verder....!?? Eigenlijk maak ik me toch wat zorgen om het wondje onder Favory zijn buik. Door het schuren van de singel is het een beetje "open". Niet heel erg maar best vervelend voor hem op die plaats waar de singel aanligt. Ik heb vandaag een nieuwe singel gekocht maar het wondje moet wel de tijd hebben om dicht te kunnen gaan. Wat zalf zal wel beterschap brengen en morgen heeft hij een rustdag want we gaan met het vliegtuig naar Spa en daarna naar Dinant. We landen daarna nog eens in Namen en keren dan terug. Ik hou jullie op de hoogte.
