Het water van Jalal-Abad kan 33 ziekten genezen waaronder lepra....en geloof kan bergen verzetten.

Het sanatorium is nog steeds open en het water wordt nog steeds verkocht.

Verder is Jalal-Abad een rustig stadje waar verder niets te zien is.

In Uzbekistan heb ik gelogeerd in een kamer waar een bordje hing om de richting aan te geven van de Kaaba-steen in Saoudi-Arabie.

Ik dacht eerst dat het de nooduitgang aangaf, maar nee, er was zelfs een bidmatje voorzien in de kamer.

Zo hadden ooit in mijn kamertje --in Taiwan denk ik-- de steunbalken een aparte kleur.

Kwestie van veilig te kunnen schuilen in geval van een zware aardbeving.

Hier in Kirgistan heb ik het genoegen nog eens in een echt Sovjet hotel te logeren.

Hotel gelegen op de Leninstraat, kamer uitzicht op het belangrijkste plein.

Hotel vermeld op ieder busje dat hier rondrijdt

Hotel helemaal in sovjetblauw.

Beneden een madam administrator die mij sympathiek vindt ,EN, recht tegenover mijn kamertje waakt een dezoernaja !

Ieder zijn geloof , maar mij kan hier dus niets gebeuren!

Ik maak een daguitstap naar Kotsjor-Ata.

Waarom?Er reden veel bussen naartoe.

Buiten een Lenin standbeeld en een monument van de 2de wereldoorlog is er niets te zien.

Het is een zeer klein dorpje, waar blijkbaar wel iedereen in het bad van de gratis Mercedes gevallen is.

Behalve die ene--op is op--die moest tevreden zijn met een Bentley.

De volgende dag rij ik eerst naar Bazar Korgon en stap daar over naar Arslanbop.

Het wordt een zeer mooie rit en ik stap uit op 1600 meter hoogte .

Arslanbop was 1 van die bestemmingen in het grote boek waaruit men in de sovjetunie een bestemming kon kiezen voor de jaarlijkse vakantie.

De turbaza en de kermis staan er nog  met nog altijd het fantastische uitzicht.

De vinger leggen op 'het mooiste-plekje' is natuurlijk hopeloos..

Maar helemaal alleen met Moeder Natuur--het heeft iets!!