Mooie muziek waarvan ik vooral het woord Uzbekistan onthoud en mooie kostuums.

s'Avonds geen vuurwerk , dat hebben ze blijkbaar een paar dagen geleden al gedaan?

Rare kerels daar in Fergana!

Ik neem de bus naar Kokand.

Kokand was vroeger een belangrijke stad met veel moskeeen en medressas.

Na Buxara de mooiste stad.

Helaas , omdat ze hier zo traditioneel moslim wilden zijn, met zelfs een moslimstaat binnen de sovjetunie, werden door de communisten zowat alle moskeeen en medressas vernield.

Ook van de vorige  Grote Leider hier, moesten de meeste gebedsplaatsen dicht.

Nu zijn ze wel weer open , sommige mogen zelfs 1 keer per dag muziek maken.

Het geluid is in tegenstelling  met andere moslimlanden niet het geluid van een mislukte doe-het-zelver, aiaiaiaaaaaaaaaaaaaaai!

Het is ai-ai-ai en dan volgt er een hele tekst..in het Uzbeeks, misschien --het is tijd om te stoppen met werken en te gaan eten??

De alcoshops zijn hier in ieder geval ook, en dit is een universiteitsstad, de jeugd draagt bijna geen hoofddoek.

In Kokand is er binnen een paar dagen een groot kunstfestival, men verwacht ongeveer 10.000 toeristen.

Daardoor is men overal bezig met het restaureren van gebouwen , het aanplanten van hoeveel? eenjarige bloementjes langs iedere meter weg van de stad. 

Bovenop de 'gewone' housingboom die de Staat hier organiseert.

De Staat wil dat iedere Uzbeek zijn eigen groot huis heeft, gedaan met huren.

En dus bouwt de Staat mooie huizen die de Uzbeek met een 'modaal' inkomen makkelijk in 20 jaar aan de Staat kan betalen.

Geen krediet via de bank dus.

Toen ik hier in 2009 voor het eerst was , was er 1 fabriek van Daewoo en had iedereen een Daewoo.

Nu is er ook een fabriek van Chevrolet, en rijdt iedereen met een Chevrolet.

Toen op propaan , nu ook veel op metaan.

De sukkels die nog een moskvisch op benzine hebben betalen toch al bijna een 1/2 euro per liter.

De mensen hier in Kokand zijn extreem vriendelijk.

Iedereen zegt me gedag en vraagt van waar ik ben.

De enige keer wanneer je hier enigszins meewarig bekeken wordt is wanneer je zegt dat je geen brood bij je maaltijd wil.

Ik heb me dus geintegreerd en eet dus braaf hun trouwens zeer lekker brood.

Het is hier iets minder warm dan in Fergana, dus ik ga wandelen door de stad.

Moeilijk, want mijn plannetje is verouderd, op grote wegen staan geen straatnaambordjes en de kleine hebben wel bordjes maar staan niet op  mijn kaartje.

Behalve het paleis van de Khan , dat makkelijk te vinden is,ga ik dus op zoek naar medressas en moskeeen, en ik ben er overal welkom.

Ik krijg een gratis uitleg in het russisch , word uitgenodigd om iets te komen eten, krijg al een preview van het kunstfestival.

En aan 1 moskee komt er een jongetje naar me toe.

Hij heeft een egeltje.

Hij probeert het egeltje te aaien.

Ik leg hem uit dat je een egeltje wel kan tam maken , maar anders en met wat geduld.

Ik mag zijn egeltje zelfs even vastnemen...

Kokand, een van die stadjes waar je niet graag vertrekt!