|
Comrat eindigt zoals het begonnen was...met toestanden.
Ik ga naar het busstation en zeg dat ik een ticket wil voor morgen naar Tiraspol.
De dame achter het loket vraagt, hoe laat wil je de bus nemen?
Ik heb op het grote bord zitten kijken, er zijn maar 4 bussen per dag, dus ik zeg : de bus van 11 uur aub.
'Er is maar 1 bus en die gaat om 8u40' brult de dame.
Dus zeg ik , dan wil ik de bus van 8u40.
De volgende morgen kom ik om 8 uur beneden in mijn hotel en de buitendeur is vast , geen mens te zien.
Ik geraak via de achterdeur en de tuin van de buren op straat.
De winkel naast het hotel gaat net open en de dame daar vertelt me dat het hotel vandaag maar om 9 uur opent omdat er gisteren een trouwfeest was.
Ik ga dus weer door de tuin van de buren naar binnen, leg de sleutel in mijn kamer en schrijf een verklarend briefje.
De weg naar Tiraspol is geen hoofdweg.
De staat van de weg is dus de belangrijkste snelheidsremmer, als je snapt wat ik bedoel.
We hebben een vriendelijke chauffeur, de muziek is eentalig russisch en voor het eerst wordt er gelachen in de bus en zeggen mensen goedemorgen en tot ziens.
Na twee uur zijn we aan de grens van de Pridnestrovian Moldavian Republic.
De Pridnestrovian Moldavian Republic ,is een deel van Moldavia dat zich in 1990 onafhankelijk heeft verklaard.
Als ik het goed begrepen heb wou Moldavia bij het uiteenvallen van de sovjetunie het Moldavisch als enige taal invoeren.
Daar waren ze hier niet mee akkoord en dus hebben ze twee jaar oorlog gevoerd.
Uiteindelijk kwam er een staakt het vuren ,en dat geldt nog steeds.
Er is ondertussen al veel gepraat maar nog niets opgelost.
Internationaal wordt de Pridnestrovian Moldavian Republic door geen enkel land erkend, zelfs door Rusland niet..
Een rare toestand dus..
Voor Moldavia blijft het gebied gewoon Moldavia.
De Pridnestrovian Moldavian Republic heeft een eigen president, een eigen parlement, een eigen munt ,postzegels , en een eigen leger, politie en douane.
Als je naar de Pridnestrovian Moldavian Republic rijdt ,krijg je dus geen uitgangsstempel van Moldavia , maar moet je wel voorbij de douane van de Pridnestrovian Moldavian Republic.
Aan de grens laat ik mijn hotelreservatie zien en krijg een verblijfsvergunning voor vijf dagen.
Tiraspol is de hoofdstad .
Een mooie , rustige stad .
Dankzij Moedertje Rusland zegt iedereen hier.
Die steunen de Pridnestrovian Moldavian Republic , terwijl dat in Moldavia de USA is...niets nieuws onder de zon dus.
Tiraspol heeft een Ulitsa Lenina, een Ulitsa Karl Marx , een Dom Knigi, een Detski Mir, theaters, een botanische tuin,veel monumenten, goed en goedkoop openbaar vervoer...
Tiraspol heeft ook een heerlijke wandelboulevard naast de rivier, een strand op linker- en op rechteroever, een bateau-mouche ,een groot nieuw sportcomplex, verschillende nieuwe supermarkten , een casino , een groot chique hotel Russia en ook zijn deel van zeer dure auto's.
Op 2 september is het hier nationale feestdag.
Om 8 uur s'morgens begint men met het neerleggen van de bloemen aan het monument van de onbekende soldaat.
Elders op de centrale weg is van iedere stad in de Pridnestrovian Moldavian Republic een stand met live muziek , dans en eten.
En de shaslik wordt al op de barbeque gelegd.
Maar eerst nog de parade.
Dit is natuurlijk Moskou niet, maar dankzij de ontspannen sfeer sta ik hier wel op de eerste rij.
Bij het hijsen van de vlag gaat de Russische vlag gelijk omhoog met de Pridnestrovian Moldavian Republic vlag als dank voor de steun.
Daarna alle vlaggen van de steden van de Pridnestrovian Moldavian Republic.
Daarna schouwt een multi-medailles generaal vanuit zijn jeep met chauffeur het voetvolk...
Oeraaaa!!!Oeraaaa!!!Oeraaaa!!!
En dat veel keer!
Uniek om eens mee te maken!
Daarna ga ik overal wat kijken, en krijg dan de mogelijkheid om gratis een begeleide uitstap te maken naar het Fort van Bender.
Met een wit busje en een gids dus eerst een rondrit langs de bezienswaardigheden van Tiraspol en dan naar Bender.
Het fort van Bender is gesticht in 1538 en naar goede traditie is het al in zowat iedereen zijn handen geweest.
Nu mooi gerestaureerd en open voor het publiek.
Terug in Tiraspol haast ik mij voor mijn portie sashlik.
Als ik aan een tafeltje ga zitten brengt men mij spontaan een bodempje Kvint, de plaatselijke cognac.
Te sterk voor mij..
s'Avonds zijn er nog optredens, daarna een zeer mooi vuurwerk , en daarna gaan de optredens gewoon verder..
De volgende dag wil ik naar een klooster in de buurt, maar ik heb geen rok en geen sjaal..
Dus ga ik naar het strand, naar de botanische tuin en maak een rondvaart met de lokale bateau-mouche.
Morgen komt een eind aan dit verhaal.
Dan ga ik een land uit dat niet bestaat , terug een land binnen dat ik niet uit ben geweest.
Krijg daar dan een uitgangsstempel.
Hoop dan dat mijn machineleesbaar paspoort deze keer wel werkt om Fort Europa weer binnen te komen.
Overmorgen weer aan het werk..
Over grensoverschrijdend gedrag gesproken...
Groetjes
Veerle
|
