De stad ligt in het hogere deel van de koffie-zone ,de plantengroei is groen ,divers , de omgeving  overweldigend mooi.

Manizales is een grote stad en de verschillende stadswijken liggen verspreid over de bergen eromheen.

Je neemt hier van de busterminal een kabelbaan naar het centrum van de stad.

Een paar minuten genieten van een mooi uitzicht en geen files.

Als ik aankom in Manizales  is het nog een half uurtje te gaan voor de voetbalwedstrijd Colombia-- Polen begint.

Er is al heel wat sfeer , getoeter en zeer veel gele truitjes op het plein waar ik logeer.

Ik ga 10 minuten de sfeer opsnuiven in een klein shoppingcentrum en besluit dan toch maar wat van de stad te gaan zien.

Ik ben nog niet ver of ik hoor vanuit alle richtingen gejuig...blijkbaar hebben ze hun eerste WK-goal binnen.

Ik zie de paar mensen die nog op straat zijn hollen naar de dichtsbijzijnde TV, wat natuurlijk nooit ver is.

ik zie ook mensen met tranen in de ogen de mindervaliden op straat een high-five geven..

Die mindervaliden zitten trouwens ook allemaal in een fonkelnieuw Colombiaans t-shirtje op straat.

En ze zijn even gelukkig en enthousiast als al de anderen.

Ik ook blij voor Colombia, je kan om de sfeer niet heen.

Ik ga , om niemand te storen ,tijdens de rust mijn dagschotel eten en wandel dan verder.

Manizales is een mooie stad met heel wat mooie gebouwen.

Even later sta ik op het Bolivar Plein en neem een foto van Bolivar , half vogel, half mens, met de kathedraal op de achtergrond.

Op dat moment galmt het door de stad "un otro, un otro, un otro!!!"

Nog een goal!!

Uiteindelijk wint Colombia met 3-0.

En gelukkig dat ze zijn!!

De rest van de dag rijden de auto's rondjes en is er een getoeter en lawaai...

Euforie!!

Toch nog iets over de mindervaliden in Colombia.

Door de algemene rijstijl in Colombia , de 50 jaar burgeroorlog, en misschien ook wel door de besproeingen met giftige stoffen van de streken waar men coca teelt , zijn er heel veel mindervaliden.

Of misschien lijkt het alleen maar of ze met veel zijn.

Punt is dat ze overal kunnen komen en dus zeker niet thuis , uitgesloten van alles ,moeten doorbrengen.

Ze komen buiten , je ziet ze overal , ze vragen nooit geld , maar genieten van bvb in de winkelstraat te zitten en onder de mensen te zijn.

Colombia maakt er ook een punt van om een ''inclusief'' maatschappij te zijn.

Iedereen telt mee!

Dat is hun hoop om de strijd tegen drugs , ongelijkheid, rassenverschillen , te winnen.

Heel anders dan de daklozen die te veel drank ,medicinale marihuana , cocaine ,of wat dan ook gebruikt hebben.

Dat zijn zowat de enigen die niet aan de TV gekluisterd  zijn als Colombia , of bij uitbreiding ieder zuid amerikaans land ,voetbal speelt.

De volgende dag neem ik de kabellift naar het busstation en daar een gedeelde taxi naar Salamina.

Weer zit ik een paar uur door het raampje te kijken en te genieten van de hoge bergen en de mooie uitzichten .

In Salamina zijn de straatjes wel heel steil , dus is het puffen om dit toch ook kleurrijk dorpje  te bekijken.

Ik rij terug met de bus , wat meer mijn ding is.

De volgende dag ga ik Manizales zelf verkennen .

Ik ga oa eens kijken naar de enige toren van de oude kabelbaan die vroeger 71 km lang was en diende om vooral goederen te vervoeren.

Vandaag speelt Argentinie  en terwijl ik in een foodcourt zit, maak ik het live mee dat ze hun kwalificatie goal maken.

Bijna evenveel sfeer als bij de match van Colombia zelf, en ik leef evengoed mee..

Hoera!!! voor Argentinie!!

Hun land is voor de zoveelste keer bijna failliet..

Dus gun ze deze overwinning!

Laatste dag in Manizales maak ik een dagtrip naar Chinchina.

Chinchina is een klein dorpje met een grote koffiefabriek.

Als ik uit de bus stap , voel ik het meteen.

Dit is een dorpje waar het zalig wonen is.

Groot genoeg  , dus meer dan genoeg winkels en restaurants.

Maar klein genoeg om geen echte stad te zijn.

De kinderen krijgen juist les in verkeersveiligheid op het Bolivar plein.

De politie staat er glimlachend bij.

Ik wandel dus wat rond in het stadje op zoek naar een plekje voor een mooie foto zonder electriciteitskabels.

Bewonder de mooie huisjes en tuintjes.

En toch..

Opeens komen er een paar helikopters over die wat rondtoeren en dan toch iets verder aan grond gaan.

Ik zie ook nationale politie uit Pasto en een hele bus soldaten uit Medellin, twee steden hier allebei toch een heel eind vandaan!

Doet mij onmiddellijk denken aan Pijao , waar ik op weg was naar de mirador voor een mooi uitzicht.

En waar het leger eerst was , en alle plantjes aan 't controleren was (op bladluis)??

Colombia , het blijft een moeilijk evenwicht.

Maar politie en leger zijn dus nog broodnodig!