Vandaag zijn er hier presidentsverkiezingen.

Het is de tweede ronde ,en de mensen kunnen kiezen tussen: Ivan Duque, rechts  , Gustavo Pedro, links , en 'geen van beide'.

Het stembiljet bestaat uit 2 foto's en een blanco vak.

Je moet een kruis zetten over de kandidaat die je kiest.

Terwijl ik wacht op mijn bus zie ik president Santos zijn stem uitbrengen op het grote Simon Bolivar plein in Bogota.

Daarna spoort hij zijn landgenoten aan om allemaal te gaan stemmen , voor Duque of voor Pedro , beide kandidaten hebben hun goede en slechte kanten zegt hij....een wijs man , die Santos!

Zijn opvolger wacht een moeilijke taak.

Het vredesverdrag met de Farc , de onderhandelingen met het ELN.

Wat te doen tegen de coca-teelt, terug besproeien vanuit de lucht , met alle gevolgen voor de mensen en de rest van de natuur?

En dan het vluchtelingen probleem.

Niemand weet hoeveel Venezuelanen er ondertussen in Colombia zijn.

De 6 miljoen Colombianen die naar Venezuela uitgeweken waren tijdens de 50 jaar burgeroorlog hier willen allemaal terug.

En volgens een enquete zou 89 %!!!!! van de Venezuelanen overwegen om naar Colombia uit te wijken..

Op de trieste lijst van landen die het meest asiel aanvragen staat Venezuela ondertussen al op nummer 4.

Als ik in Ibague aankom zijn de stembureaus nog open.

Er is dus nog heel wat extra groen op straat.

In mijn hotel word ik onthaald op een tasje lekkere Colombiaanse koffie,--welkom in Ibague!

Ik vraag wat ze het belangrijkste vinden , de verkiezingen of de worldcup?

Tsja, de verkiezingen zijn natuurlijk ook belangrijk..

Op het centrale plein gaat alles zijn gewone gangetje.

Mensen eten een ijsje, kinderen rijden met een autotje, het is , na de hitte in Neiva , een aangename 30 gr.

De volgende dag neem ik de bus naar de Canyon de Combeima tot de laatste stop in Juntas.

Vanuit Juntas kan je naar een mirador -uitkijkpunt , het gaat natuurlijk wel wat bergop..

Dit is ook het beginpunt van een zesdaagse trip over 80 km door het Sierra Nevado Nationaal Park.

Ik ben eens naar de eerste 500 meter gaan kijken....het ging "wel wat bergop"...

Het was er mooi, rustig, frisse , zuivere lucht..

Vandaag wil ik naar Rovira.

Er is geen mens op straat.

Iedereen , bij de bakker , in het cafe , in het restaurant , bij de kapper , in het benzinestation ,in de apotheek,bij de taxi's,in het bustation ,zit , in een geel Colombiaans truitje ,voor de TV.

Colombia speelt zijn eerste wedstrijd in de World Cup.

Ik koop een ticket en onze bus vertrekt.

Zo'n 15 minuten later staan we stil en wordt de film die we aan het zien waren stopgezet en vervangen door de laatste 2 minuten van de wedstrijd Japan-Colombia.

Het staat 2-1 voor de Japanners.

Dan worden er nog 5 minuten extra gespeeld,  helaas , geen gooooaaaaaaalllll meer voor Colombia.

Het blijft dus zeer stil op de bus , en nog eens 5 minuten later rijdt onze bus verder.

Rovira is een klein dorpje zoals er zoveel zijn , en je komt er via een hobbelige weg met veel bochten.

Het heeft een kerk , een paar mooie pleintjes en 1 hoofdstraat waar ongeveer 20 restaurants zijn.

Even buiten het dorp , zo heb ik ergens gelezen , moet er de Valle de los Munecos zijn.

Ik vraag dus overal , wandel en wandel , kom uiteindelijk aan het ene bord , nog 500 meter.

Natuurlijk is er iets verder een splitsing en staat er geen bord meer.

Die 500 meter zijn dus  een paar kilometer en veel zweten geworden.

Uiteindelijk kruip ik onder een prikkeldraad en SI !!! 

De Valle is een minigebied van ge-erodeerde zandstenen te midden van het tropisch groen van de omgeving.

Een speciaal plekje waar ik helemaal alleen ben , wat het nog een stuk specialer maakt!!