Ik besluit om eens naar het zuiden te rijden.

Vanuit Oguz rijden er alleen kleine busjes naar Baku.

Deze busjes nemen de weg over de bergpassen, waar de grote bussen niet kunnen komen.

Het is een mooie oefening van hoeveel mensen krijg je in een klein busje, gecombineerd met schitterende uitzichten ,ik zit  5 uur in het midden , probeer mij zo smal mogelijk te maken.

Maar het uitzicht is prachtig!!

Vanuit Baku wil ik met de nachttrein naar Lankaran.

In het treinstation heb ik nummer 477 , men is al aan nummer 423.

Ik ga dus op een stoel zitten en wacht.

Ik vind een kapster die russisch spreekt , heb met haar een plezante babbel en nu ook een ''coupe Baku''.

Ik betaal alleen voor het knippen, de shampoo, verzorgingsprodukt en styling zijn gratis, cadeau van Azerbeidzjan.

Ik doe nog een Baku-by-night en ga dan naar het station.

Als de trein om 23u35 vertrekt , hebben mijn 'buren' , 2 dames met hun 2 kinderen , na 2 minuten hun eten klaar.

En direct krijg ik een stuk brood met vlees en een cola toegestopt.

Ik zal dus weer niet beroofd worden op deze  trein!

Na een zeer rustige nacht , ik heb heerlijk geslapen, komen we stipt om 7u27 aan in Lankaran.

Lankaran ligt zo'n 30 km voor de Iraanse grens

Het is een stadje met heel veel winkels,eethuisjes en cafe's.

Ik ga naar het provinciaal museum en krijg daar een prive rondleiding.

Ze hebben hier ook een Heydar Alyev herdenkings museum, groot en mooi en natuurlijk gelegen in het Heydar Alyev park.

Ook hier krijg ik een prive rondleiding , ik mag een foto nemen en daarna in het gulden boek mijn commentaar schrijven.

Verder is hier nog een toren waar Stalin ooit nog gevangen heeft gezeten.

Al de bussen vertrekken hier vanaf de bazaar.

Geen uurregeling hier.

Dus stap ik op de eerste  bus die gaat vertrekken, naar Kholmili.

Een mooie naam, en er zal nog wel een bus terugrijden?

De bus zit bijna helemaal vol met vrouwen, terugkerend van de markt.

We rijden en rijden door kleine dorpjes,soms worden er gewoon wat boodschappen meegegeven , soms stopt onze chauffeur zodat iemand nog gauw onderweg iets kan gaan kopen.

Uiteindelijk stopt de bus op een hoek,eindhalte.

Geen centum te zien.

Ik vraag de chauffeur wanneer er een bus terug is?

Geen probleem zegt hij , bussen genoeg, rechts is naar de zee , links naar het dorp.

Ik mag niet betalen voor de rit, ik ben immers te gast in Azerbeidzjan.

Ik neem richting zee.

Mooie huisjes en bloemen en fruit dat ik nog nooit gezien heb.

Ik word uitgenodigd om in de tuin te komen kijken , en te proeven van de japonski azgil , .. een soort mispel.

En natuurlijk moet ik nog wat fruit meenemen...

Groetjes