Even uitleggen waarom.

Hier in Azerbeidzjan is er hoera!! wel een dienstregeling voor de bussen.

Helaas rijden er per dag maar een paar bussen heen en terug naar andere steden.

De eerste bussen rijden rond 8 uur , terug neem je best de bus van 3 uur.

Vanuit Mingacevir heb ik dus andere bereikbare steden.

Eerste dag rij ik naar Ganca.

De 2de grootste stad.

Als we de stad binnenrijden lijkt het wel of ze de chinese muur nagebouwd hebben.

De stad zelf is niet veel

Men bouwt een groot park aan de rivier en een nieuw paleis waarvan de beelden nog in de plastiek staan.

Er is natuurlijk het Plein

En ook nog een bottle house

Omdat er zo weinig te vinden is over Azerbeidzjan is dit zo'n beetje blind reizen.

Ik kijk dus in het busstation naar  waar ik op 1 dag heen en terug kan.

Volgende keuze is Tar-Tar, een stad dichtbij Nagorno Karabach.

Ik kijk op mijn kaart, ik zoek op internet.

Deze stad ligt nog in Azerbeidzjan.

Daarheen dus.

Om 8u20 stap ik op de bus, geen probleem

Iets voor 10 zijn we in Tar-Tar.

Onze chauffeur zet ons af aan Heydar Aliyev park.

Tsjonge, het is hier mooi!

Ik neem wat foto's

Na een paar minuten vraagt iemand mij wat ik hier doe en of ik foto's neem?

Ik antwoord ''pa ruski?' en wandel verder.

Ik steek de straat over en kom in een verkeersvrije straat ,Heydar Aliyev straat

Weer een zeer mooie straat met mooie gebouwen.

2 foto's later staan er 2 agenten naast mij.

Ik moet mijn foto's wissen en waarom ben ik hier?

Ik wis mijn 2 foto's , maar dat is blijkbaar niet genoeg.

Er komt  een man bij die zijn legerdienst nog in Oekraine gedaan heeft, en die vertaalt naar Azeri.

Mijn verhaal is natuurlijk simpel, ik ben hier als toerist en wil graag wat mooie foto's nemen om thuis aan mijn vrienden te laten zien.

Per minuut komen er echter politieagenten en hoogwaardigheidsbekleders bij.

Er komen steeds sterren en strepen bij , er wordt wat afgebeld.

Uiteindelijk moet ik mee naar binnen in een zeer mooi gebouw.

Ik word een bureau binnengeleid en voel me zowat op het Schoon Verdiep.

Dezelfde vragen

Wat kom ik hier doen , ben ik Armeens, waarom nam ik foto's , waar ben ik vroeger geweest, waar ga ik hierna naartoe, reis ik alleen?

De Belangrijke vrouw vertrekt en de Belangrijke man gaat door met vragen.

Begrijp ik waarom ik gestoord werd?

Wat weet in van Nagorno Karabagh?

Wil ik naar Nagorno Karabagh?

Wil ik naar Armenie?

Ik blijf bij mijn verhaal , toerist en foto's nemen voor vrienden thuis.

Uiteindelijk neemt de man foto's van mijn paspoort en van enkele pagina's met stempels.

Hij complimenteert mij nog met mijn goed russisch en vertelt mij dat ik nu  meegenomen  ga worden door de politie naar hun bureau .

Ze gaan me daar registreren en af is de kous voor hem.

Ik kan mezelf wel slaan dat ik hier naartoe gekomen ben zonder mijn registratie van Baku.

Ik  heb altijd al iets met uniformen gehad, dus eigenlijk heb ik ervan genoten om samen met 4 breedgeschouderde agenten afgevoerd te worden naar het politiekantoor.

Het was krap op de achterbank.

In het politiekantoor weer veel kamertjes, veel agenten en steeds dezelfde vragen en antwoorden.

Uiteindelijk moet ik mijn paspoort en gsm afgeven en word binnengeleid bij de hoofdcommissaris.

Die man heeft een zeer mooi bureau en zeer veel sterren en strepen

Ik mag niet in de zetels voor hem gaan zitten , maar moet op een stoel opzij.

Weer dezelfde vragen en of ik begrijp waarom..

Uiteindelijk is hij tevreden , geeft me nog een complimentje over hoe goed mijn russisch is,en zegt tegen de politieagent die me begeleid, 

Laat ze eerst nog wat thee drinken en breng ze dan terug.

Ik word dus door mijn russisch sprekende politieagent over de binnenkoer naar de kantine begeleid

De thee staat klaar en ik heb een gezellige babbel met mijn begeleider.

Ik zie er jonger uit dan ik ben zegt hij, jammer dat hij moet werken , anders zou hij mij alle mooie plekjes laten zien.

De pensioenleeftijd is hier ook 65 , en hoeveel verdien ik?

Ik doe er 1000 euro af , maar dat is hier nog steeds veel.

Ik vraag niet hoeveel hij verdient, ik weet dat er wereldwijd over niets anders meer gelogen wordt.

Na 3 thee-tjes  ben ik klaar om te vertrekken.

Nee dus , ik word nog maar eens naar een bureau gebracht voor ondervraging.

Twee mannen in burger dit keer , en deze menen het..

In welke voormalige sovjetrepublieken ben  ik nog geweest, ben ik in Armenie geweest, in Georgie?

In Rusland?

Er staat een kaart van Nagorno Karabagh in mijn reisboek, uitleg graag

Uiteindelijk zijn zij ook klaar en heb ik ondertussen alle kamers van het politiebureau bezocht behalve die met tralies.

Helaas is er geen politievoertuig beschikbaar en dus mag ik van mijn politieagent te voet terug naar het centrum.

Ik moet wel beloven om geen foto's te nemen, en of hij mijn gsm nummer krijgt?

Terug in het centrum is er niets meer te zien dan wat ik al gezien had..

Ik ben dus net op tijd voor de bus terug naar Mingacevir.

Op de bus oa een meisje dat kuikentjes gekregen heeft.Ze mag vooraan zitten bij de chauffeur.

Onderweg stopt de chauffeur  aan een winkel om een grotere doos voor de kuikentjes te vinden.

In ruil mag hij van het meisje eens luisteren via haar bleu thooth mobiele telefoon.

En s' avonds ga ik nog een pint drinken aan de wandelboulevard aan de rivier in Mingacevir.

Het leven is goed in Azerbeidzjan!

Groetjes,

Veerle