Kitesurfen,duiken, snorkelen, jetski , zonnen, zwemmen.

Er zijn naast White Beach ook nog Bulabag Beach, Puka Shell Beach en nog veel meer beaches, voor de liefhebbers zijn er zelfs waar je moet voor betalen.

500 pesos voor exact hetzelfde als al de andere stranden.

Maar er is blijkbaar een markt voor.

Ver weg van het strand ben je hier nooit, maar het kan.

Het binnenland is tropisch groen,met de hoogste berg 100 meter.

De huizen hier zijn in hout,  met heel mooi gevlochten muren en ramen uit bamboe.

Ik heb er in zo eentje gelogeerd.

Kon natuurlijk geen volledig huis betalen , enkel een kamertje zonder airco.

Uit eerste hand kan ik jullie vertellen dat de kamers zeer gehorig zijn, zoals men dat noemt.

Je deint mee met het gebouw als je buren thuis komen, als zij warm water gebruiken daveren alle wanden, gaat er iemand naar 't WC , dan gaat het in alle andere kamertjes van blup-blup-blup.

Hier ook een storm meegemaakt waarbij de electriciteit uitviel, goed, dan zie je de wanden niet bewegen..

En mijn kleine groene gekko-vriendje is ook terug.

Je kan hier goed gaan eten , buffetten en happy hour zijn overal;

Er is hier zelfs een hobbit-bar , met enkel dwergen als bedienend personeel.

Toerist gebied , met hogere prijzen dan in Manilla.

Voordeel is dat iedereen goed Engels spreekt en er geen bedelaars zijn.

Natuurlijk zijn er op het strand aanbiedingen voor massage, horloges, hoeden, boottochten, maar het gaat er allemaal relaxt aan toe;

De verkoper van de handgesneden houten schildjes belt ondertussen met zijn I-pad--modern times!!

Niks free , behalve de boekjes van de Jehova's Getuigen.

Na een paar dagen terug de bus op naar de jetty.

De tocht over de Straat van Tablas was dit keer in een bangka boot --google dat maar eens;

Gelukkig was de zee zeer rustig.

Daarna het vliegtuig op-- deze luchthaven was in verbouwing.

Dan nog een rit met een jeepney, die pas vertrok toen hij echt-echt vol was.

Toen nog een fikse voettocht.

Ik ben nu in Angeles.

Normaal had ik doorgevlogen naar  Palawan , het Borneo van de Filipijnen.

Helaas schrapte Air Asia ook deze vluchten , niet winstgevend meer.

Bovendien hebben ze in Palawan dit jaar ook al  heel wat tyfonen over zich heen gekregen.

Dus blijf ik een paar dagen hier;

Angeles was een grote Amerikaanse luchtmachtbasis.

En de Amerikanen maken , zoals het hoort, not only War , maar ook Love.

Er waren hier toen ongeveer 10.000 dames met een zeer oud beroep.

Tot, volgens de Filipijnen bestaat er een God, de vulkaan Mount Pinataubu uitbarste , en heel deze poel der verderf bedolf onder as.

De Amerikanen hebben hun basis gesloten;

Toch is Angeles ook nu nog de plaats voor plezier en vertier, de gogo-jungle van de Filipijnen.

Ik logeer op Fields Avenue, vlakbij Walking Street, de lokale Reeperbahn.

Er zijn hier nog steeds veel dames, in sommige café's hebben ze een nummer opgespeld.

Zeer vrouwvriendelijk stadje, vrouwen moeten geen entree betalen om een bar binnen te gaan.

Werkaanbiedingen genoeg , je moet alleen +18 zijn.

Overdag is het een gewoon , druk stadje.

Met een mall met een heerlijke foodcourt en gratis optredens.

Honderden winkeltjes en schappelijke prijzen.

Goed weer , aangename sfeer.