Weinig gelovigen natuurlijk, maar wel veel shoppers.

Het zijn de drukste koopweken van het jaar.

Dus alle shoppingcenters zijn open van 10 tot 22u , dzjingle bell's muziek, en liedjes over de Red Nosed Rendeer.

Veel kerstbomen , een massa mensen die veel kopen , foto's nemen en eten.

Na Kerst het vliegtuig op naar Manilla.

Om 1 uur s' nachts toegekomen.

Er staat een shuttlebus klaar om ons naar het centrum te brengen, 2 uur rijden.

Op de radio: The Greatest and the Newest Hits!

Twee uur genieten van easy listening muziek uit de jaren 50 en 60.

Engelstalige bard dus genre I will never love this way again----Cry-y-y-ing over you..

Allemaal uit volle borst meegezongen door onze chauffeur.

Om 3u30 waren we in Manilla.

Wat een groot busstation zou moeten zijn , waar ik hoopte wat koffie te kunnen drinken tot de ochtend, bleek enkel een afgesloten binnenplaats te zijn, met een paar banken onder een afdak.

Met een wachtzaal , die gesloten was , zonder cafetaria.

Bovendien regende het , en ging de poort direct achter ons toe.

Om op dat uur een taxi te nemen leek me geen goed idee, dus ging ik maar bij de andere dropouts zitten.

Het was niet koud , we zaten droog en we hadden een gewapende bewaker.

Toen het licht werd de MRT genomen naar het centrum.

Heel druk en ik kreeg al direct de raad om mijn rugzak op mijn buik te dragen.

Manilla is een zeer grote , drukke stad, 15-20 miljoen inwoners.

Ik logeer aan Roxas Boulevard, naast het Hyatt en andere dure hotels.

Dit is dus de betere buurt.

Toch kan iets gaan drinken op een bankje met uitzicht op de baai niet.

Zodra je het hotel uitkomt wordt je aangeklampt door kinderen.

Give me money mam.

Aangeklamd door andere bedelaars.

aangeklamd door verkopers van horloges , handtassen.

Overal is politie en bewaking.

Als je het shoppingcenter binnen wil moet je door een metaaldetector.

Je wordt gefouilleerd, je handtas wordt nog eens extra gecontroleerd.

Als je dan binnen het shoppingcenter de Starbucks binnen wil, nog eens gefouilleerd,, en binnen in de Starbucks staan er dan nog 2 gewapende agenten;

Buiten wordt van iedere taxi die iemand meeneemt de nummerplaat genoteerd.

Ieder auto die in de garage binnen wil , wordt op bommen gecontroleerd met zo'n spiegeltje.

Op straat ook heel veel gewapende politie en kinderen met speelgoed pompgeweren.

 ,

Hier in Manilla heeft men geen tuk-tuk's maar een soort bakfiets, waar de bak rechts van de fiets hangt.

Hier rijden ook jeepney's ,dat zijn achteraan open cammionetten met zitbanken rechts en links.

Ze rijden via een vast traject en zijn allemaal even lelijk.

s'Morgens stinkt Manilla naar de urine, de rest van de dag naar uitlaatgassen.

Mooi is er hier weinig.

Ik ben al naar Rixal Park geweest, een groot park ter ere van de nationale held.

Naar Intra Muros, de oude stad , nog gebouwd door de Spanjaarden.

Naar het Nationaal Museum, oud gebouw , maar mooie collectie.

Ik ben ook naar Hotel Manilla geweest , een Landmark, duur hotel, 100 jaar oud.

De nood was hoog en het begon te regenen, dus..

Ik heb dus al gezeten tussen de 'have' en 'the have not', allemaal in datzelfde T-shirt.

Voor zij er tussenin is er Mc Spaghetti, 50 pesos.