Internetverbinding in Cuba is duur, traag en onbetrouwbaar, dus voor één keer een reisverslag in uitgesteld relais.

Cuba is een groot eiland, zo wat tussen Mexico, Haiti, Jamaica en de USA in.

Het leeft nog steeds onder het Amerikaans embargo en er is nog steeds een dubbel muntsysteem in voege.

Er is de CUC en er is de CUP, 1 CUC= 25 CUP.

Sommige winkels werken met CUC, andere met CUP.

Dat geldt ook voor restaurants, vervoer.

De bedoeling is dat je als toerist de CUC gebruikt, de CUP is er voor de Cubanen.

Wat het allemaal nog wat complexer maakt is dat je als toerist ook veel niet mag.

Er zijn winkels , restaurants , benzinestations waar je als toerist niks mag kopen.

Bussen die je niet mag gebruiken, quota voor reizigers op de trein.

Zoals te verwachten was , werd deze reis dus ietwat speciaal.

Havana bestaat grotendeels uit 4 stadsdelen.

Oud Havana, Centro Havana, Verdado en Miramar.

Ik logeerde in Centro Havana , ontbijt op het dak met uitzicht op zee, het Capitool en het nog te restaureren deel van Havana.

De Malecon , de beroemde zeewering , en Oud Havana zijn vlakbij, en zijn het toeristisch hart van Havana.

Plaza des Armes, Plaza de San Francisco, Plaza de la Cathedral, Plaza Vieja, Obisco,Parque Central en Paseo del Prado, het Capitool.

Je kan er rustig zelf rondwandelen en genieten van mooie gebouwen, pleintjes, het ligt allemaal vlak bij elkaar;

Natuurlijk kan het ook met een fietstaxi, een coco-taxi, met paard en kar , of met een oude Amerikaanse auto.

Iedereen probeert je wat te verkopen, een gids, een taxirit, een hotel, een restaurant, zichzelf.

Als je niks naar je zin vindt op de menukaart , wil de ober je wel begeleiden naar een restaurant van een vriend, waar hij dan ook wel zijn percentje zal krijgen, bovendien wil hij dan ook nog een tip van jou voor de hulp.

In een restaurant wordt er gerookt, wordt er steeds 10% bij je rekening gevoegd, geeft men steeds te weinig terug , en men verwacht dan ook nog een tip.

De mannen klikken ,sissen, knipperen met hun ogen, roepen je luidsleels na hoe mooi je wel bent, staan aan het raam kusjes te geven, of komen gewoon aan je tafel staan en vragen je kamernummer;

Dating-kantoren hebben ze hier niet nodig.

Er zijn ook mensen die gewoon geld vragen ,op straat , of als je in de rij staat in de winkel, of als je in een restaurant zit.

In de andere wijken krijg je nog wel aanbiedingen voor taxi's , maar niemand vraagt nog geld.

In Cuba wonen de armen alleen in de paar toeristische straten van de stad.

In Verdado heb je oa het grote Plaza van de Revolution, met een groot monument voor José Martin en een reuzenportret van Ché, het Nationaal Theater en nog wat mooie woonwijken.

In Miramar heb je de diplomatieke wijk en de duurdere hotels.

Mooie groene wijken en heel wat Mercedessen op 5th avenue.

In Havana Centraal koop ik een treinkaartje naar Santiago de Cuba voor trein nr 1, DE toptrein in Cuba.

Zou de enige trein zijn die op tijd rijdt, 1 trein per 3 dagen.

Het kost wat heen en weer geloop , want ik moet als buitenlander een ticket gaan kopen in een ander gebouw.

Daar wijst men mij van hier naar daar, uiteindelijk vind ik het goede loket.

De mevrouw schreeuwt over haar schouder: hebben we nog een plaats?,ja?, begint dan verwoed stempels te zetten , papieren in te vullen, nog meer stempels, uiteindelijk heb ik mijn ticket.

Twee dagen later als ik mijn ticket ga herbevestigen op de dag van vertrek, wenst de man achter het loket mij proficiat omdat het me gelukt is een ticket te kopen??

De nachttrein heeft alleen zitplaatsen, het is een afdankertje van de Franse spoorwegen.

Veel gepraat en gezang op de trein.

volgens mijn reisboek van 2011 is de lamp in het enige toilet kapot...dat is ze nog..

Ik kom aan op oudejaarsavond.

Het Parque de Céspedes is afgesloten voor alle verkeer en staat vol met eet- en drinkkraampjes , er wordt muziek gespeeld.

Men viert hier niet alleen nieuwjaar maar ook de 55ste verjaardag van de Revolutie...HOERA!!!!!!

Geen vuurwerk , maar concerten, speenvarkens,taart en bier.

Santiago de Cuba is de muziekhoofdstad en 2de grootste stad van Cuba, vlakbij Haiti.

Een heel ontspannen sfeer hier, het is zalig om te genieten in de vele mooie parkjes en overal speelt muziek.

Ik wandel naar het Parque de Céspedes, de kathedraal,het museum Del Ron, het museum Emelio Bacardi, het Casa de la Trova, de Mondacakazerne, waar Fidel op 26 juli 1953 zijn eerste poging tot revolutie deed, de Loma de San Juan, waar Roosevelt won van de Spanjaarden;

Santiago, omgeven door heuvels, het wordt 39 gr warm.

Ook op 1-2-3 januari is het nog feest, de kraampjes blijven maar speenvarkens braden.

Het lokale vervoer in Havana gebeurde voornamelijk met gelede bussen ,made in China.

Hier ook wel , maar je ziet hier ook de omgebouwde Kamaz vrachtwagen met aangepast trapladdertje en allemaal staanplaatsen.

Er staat dan een Cubaan te schreeuwen waar de truck naartoe rijdt , en pas als hij letterlijk stampvol staat, vertrekt men.

Ik zie hier zelfs nog een kameel-bus.

Je ziet ook mensen langs de weg staan zwaaien met waaiers geld, de manier hoe men hier lift.

De meer begoede Cubanen rijden interstedelijk met Astro.

Dat zijn gewone toerbussen , met zitplaatsen , er zijn er heel wat  en je ziet ze overal rijden.

Helaas betaalbaar in CUP en dus verboden terrein voor toeristen.

Toeristen zijn aangewezen op de Viazul bussen , betaalbaar in CUC.

Het kantoortje is piepklein , er is 1 medewerker.

Vanuit Santiago rijden er 3 bussen per dag naar Havana, om 8u, 15u en 18u;

Ik kies voor de bus van 8 u op 4 jan naar Camaguey.

De bediende heeft 3 mapjes voor zich liggen , inderdaad , voor ieder bus 1.

Mijn naam wordt genoteerd en ik krijg een ticket naar Camaguey.

Camaguey is één van de oudste steden van Cuba.

Het centrum is aangelegd als een wirwar van straatjes, zogezegd om piraten buiten te houden.

De oude binnenstad is herkend door Unesco als werelderfgoed.

Veel kerkjes, veel pleintjes en ook hebben ze hier het grootste stadspark van Cuba.

Ik vind het er vooral stoffig en de stank van de uitlaatgassen bezorgt me keelpijn..

Bovendien is er hier een overaanbod aan mannelijke en  vrouwelijke jintero's.

rustig door de hoofdstraat wandelen of op een bankje zitten is er niet bij.

Ik heb hier honderden amigo's die allemaal hetzelfde willen.

Je ziet ze hier ook  in grote getale.

De oude mannen in Aloha hemd, sigaret in de mond, fles rum, met een jonge vrouw of man.

Oude vrouwen met grote tatoo's, sigaret in de mond, coctail, jonge man.

Veel stroompanne's ook, dus regelmatig geen licht, geen airco, en als er al water is, is de temperatuur 'naturel'.

Het water van je douche hangt dus af van hoe warm het die dag geweest is.

Na een paar dagen wil ik hier dus weg.

Helaas Camaguey heeft geen rechtstreekse bus of trein naar Havana.

Bovendien kan ik geen plaats reserveren, niet naar Havana, niet naar Santa Clara, niet naar Varadero.

Alles zit overvol omdat er veel mensen na de feesten terug naar huis willen.

Ik moet naar het station komen 1 uur voor de trein of bus arriveert, dan pas kan ik een ticket kopen.

Als er nog plaatsen vrij zijn natuurlijk.

Anders is het wachten op de volgende bus, of de volgende trein, binnen 3 dagen.

De trein passeert om 2 u s' nachts, bussen tussen 1 en 4 uur, 1 bus om 12u, 1 bus om 16u.

Ik gok dus op de bus;

Om 10 u neem ik mijn plaats in in de rij.

Als het kantoortje om 11 u opent, kan ik nog geen ticket kopen.

Ik moet wachten tot de bus er is;

Om 12 u terug in de rij gaan staan in de hoop dat de bus redelijk op tijd is.

Een paar Duitsers gaan door het lint , beginnen te roepen en gaan letterlijk op de vuist.

Ze beweren dat ze er al 2 dagen zitten en dat ze de rij beu zijn.

Dat belooft!

12u15 arriveert de bus.

Iedereen stroomt samen rond de dame.

Er kan er maar 1 mee naar Havana, 3 naar Santa Klara.

Ik roep OK!!,Santa Klara, OK!!

Betaal mijn 15 CUC, 5 min later vertrekt de bus..

Oef!!

Santa Clara is de derde stad van Cuba, cultuurstad, studentenstad.

Bij toeristen vooral in trek voor het groot herdenkingsmonument voor Ché en het monument van de Trèn Blindado, nog een relict van de Revolutie.

Het monument van de 4 ontspoorde wagons stelt niet veel voor, het grote monument voor Ché op het , natuurlijk,gigantisch grote Plaza de Revolution, heeft wel iets.

Topper in Santa Clara is echter hun Parque Vidal, het grote centrale plein, dat terecht door de Cubanen is uitgeroepen als Nationaal Monument.

Het is echt héél mooi en héél gezellig.

Ik heb er uren gezeten en mensjes gekeken, niemand viel me lastig, integendeel,'welkom in Cuba!!'.

Eindelijk het echte Cuba gevonden?

Je hebt hier ook nog de 'boulevar', de winkelstraat , en je kan even buiten de stad een heuvel op, de Lomo del Capiro, waar je een mooi uitzicht hebt over de stad.

Natuurlijk staat ook hier een monument voor Ché.

Maar dé place -to-be in deze stad is dus Parque Vidal, waar heel de dag mensen zitten en wandelen, waar altijd muziek speelt en waar iedereen s' avonds samenstroom om te praten en te drinken.

Ieder weekend houden ze bovendien feest van de muziek, dan is het zelfs drummen op het plein en maximum aan decibels.

Na mijn ervaring in Camaguey toch maar al eens naar het station geweest.

Ook hier geen ticket vooraf te reserveren.

In het busstation schrijf ik mij op de wachtlijst voor een bus op de 14de.

Er staan al een paar namen boven die van mij.

In het treinstation zie ik dat er een trein zou moeten rijden op de 12de.

Trein nummer 14, volgens de dame achter het loketje een goede trein.

Ik kies voor het avontuur met de trein.

Ik moet er om 7u30 zijn, dan een ticket kopen, om 8u35 de trein ,om 13u30 aankomst in Havana.

Ziet er goed uit!

Op de dag zelf kan ik natuurlijk om 7u30 nog geen ticket kopen, om 9 u zegt men dat de trein in panne staat , maar hij komt zodra hij hersteld is.

Om 13u15 zijn we eindelijk weg, aankomst in Havana 18u30.

Mijn laatste dagen logeer ik in hotel Bellevue Deauville, met zwembad en gelegen op de Malecon.

Een hotel met 15 verdiepingen, helaas is de lift al jaren stuk.

De oude motor is niet meer te herstellen , en een nieuwe zou nog van slechtere kwaliteit zijn.

Ik ga nog eens naar Miramar,naar het Bosque de Havana, geniet nog wat van de Malecon, Prado en Havana Vieja.

Ik neem ook nog een toeristenbus naar Playas del Este, hét strand van Havana.

Weinig aan te zien , maar ik heb dus mijn strandfoto!

Hasta luego!!