Die loopt onder de Straat  van Tsugaro.

Is 53 km lang en gaat 240 m diep, 100 m onder de zeebodem.

De trein doet er 26 min over.

Nog geen shinkansen op Hokkaido , maar ze zijn er mee bezig.

Volgend jaar al het stuk van Aomori naar Hakodate,dat is het stuk onder de zee.

Vanaf 2027 helemaal tot Sapporo.

In Hokkaido kies ik Asahikawa als uitvalsbasis.

Asahikawa heeft het record van de meeste sneeuwval in Japan, en de laagst temperatuur in de winter--tot -40 gr.

In Sapporo hebben ze in de winter een ijsfestival , in Asahikawa een sneeuwfestival.

Gebouwen en kunstwerken in sneeuw in openlucht.

Nu is het lente , en ze hebben een hittegolf.

Tot 36 gr, atsjee zeggen de Japanners.

In Asahikawa ga ik naar het Tokia park ,toevallig is het feest in Hokkaido.

En wat doet een Japanner dan?

Eten en drinken natuurlijk, maar ik zie ook veel dames in traditionele kledij.

Ik neem de trein naar Abashira, het Alkatrez van Japan, tegenwoordig moet je betalen om in de gevangenis te geraken.

Ik sta hier aan de andere kant van de Zee van Ochotsk.

Vlakbij de Kurillen eilanden en Rusland.

De volgende dag naar Biei, in augustus het Mekka vaan de lavenderbloei.

Dan zijn alle heuvels hier in de buurt een kleurenpallet van bloemen.

Nu zijn er alleen de mooie vulkanen op de achtergrond.

Op naar Furano, een skiresort inde winter, maar nu, inderdaad, atsjee, te heet om veel te wandelen.

Ik rij nog naar Otaru, waar de Japanners wild worden van de 18de eeuwse gebouwen rond de kanaalzone.

Volgende dag nog even een fotostop in Sapporo voor het oud gouverneurshuis en de TV toren.

De vorige keer zag ik nog de kersenbloesem , nu is het alleen maar warm.

Terug naar Honsu eiland.

Ik logeer in Hachinohe.

Daar is weinig te zien, ze hebben een lokaal manneken pis.

Ik maak nog een daguitstap naar Hirosaki,aan de voet van een vukaan , met een mooi kasteel.

Morgen nog eens genieten van een rit met de shinkansen.

Alles went, maar eigenlijk is het toch wel zeer bijzonder.

Tijd dus om afscheid te nemen van Japan.

Vorige reis heb jullie al verteld over de treinbegeleider, maar eigenlijk gaat het hier altijd en overal over respect.

De nieuwslezer buigt voor zijn kijkers,de winkelbedienden doen hun gemeenschappelijk dansje ter voorbereiding van de opening van de winkel , en staan dan samen op rij klaar , in een prachtig uniform, om te buigen voor hun klanten.

De seingever van het station buigt voor de trein die aankomt, die vertrekt.

In de supermarkt buigt men voor iedere klant.

Maar ook in een trein zal een Japanner zoveel mogelijk ruimte maken voor de ander.

In deze 3 weken heb ik 1 keer iemand horen bellen met zijn gsm, iedereen op de trein was geschokt!

Buitenlanders staan helemaal op een voetstuk.

In een winkel maakt men plaats voor jou, kan jij eerst je keuze maken, wordt je niet gestoord.

Als ze het kunnen laten ze je de lift alleen nemen.

Maar alleen om je niet te storen.

Want als je ergens op de kaart staat te kijken , komen ze je altijd helpen.

En hun Engels is niet perfect, maar aan mijn Japans is ook nog wat werk.

Zoals verwacht was het weer een fantastische reis!

Met het weer heb ik geluk gehad , maar Japan is toch wel 1 van de eenvoudigste landen om in te reizen.

Morgen dus naar Narita, overmorgen naar huis.

Als de Russische douane mij niet oppakt, en de Belgische douane me op tijd naar huis laat gaan, ben ik woensdag terug aan t' werk.