Van Phuket ben ik met de bus naar Trang gereden.
Eigenlijk makkelijk zo'n bus, je kan overal in- en uitstappen.
Een vereiste is natuurlijk dat je weet waar je bent en een basiskennis Thais hebt.
Ik heb geen van beide, een centrum in Thailand heeft geen kerk als bij ons , geen Plosjad Lenina zoals bij de russen.
In Trang , een terminus van de bus, dus een makkie om te vinden , is eigenlijk niets te zien.
Je kan er natuurlijk ook naar een paar stranden , maar ik wil gewoon even zomaar in een stadje in Thailand zijn.
Dit is dus een stadje met weinig toeristen.
Waar de economie wel goed gaat , dat is duidelijk.
Iedereen heeft blijkbaar of een SUV of een mercedes of BMW gekregen van de Koning.
Leve de Koning!
Er zijn een paar grote shoppingcenters waar ik lekker ga eten, en waar zoals steeds , bijna een hele verdieping ingenomen wordt door bankfilialen.
Ik struin dus wat rond door de stad, ga naar wat parken en geniet van de vriendelijke bevolking.
Dat zal me vooral bijblijven van Trang, hoe gemeend vriendelijk mij overal gedag zegt.
Van de weinige tuk-tuks die hier nog zijn is de eigenaar even oud als zijn voertuig.
Brommertaxitjes zijn er ook bijna niet meer, iedereen heeft nu zijn eigen auto.
Bijkomend probleem is dat er hier geen stadsplan te vinden is.
Ik krijg 2 verschillende schetsen, die helaas niet op schaal getekend zijn.
Na een paar dagen Trang terug de bus op naar Krabi.
Op de bus nog eens karaoke.
De drama's , emoties zijn hetzelfde gebleven.
Nu komt in ieder filmpje wel een i-phone, i-pad of smart-phone voor.
Het maakt niet uit, de schone en de knapperd hebben het nog steeds even moeilijk met elkaar.
En als je 1 liedje gezien hebt--de rest is meer van hetzelfde.
Na een dikke 2 uur Thais levenslied stap ik uit in Krabi.
Onmiddellijk valt de toeristendeken weer over mij.
Ik ben weer een Farang.
Ik wandel naar het centrum en zie ondertussen al wat moois.
Krabi ligt aan de rivier, en heeft een aantal decoratieve Karst rotsen.
Mooi om zien.
Ik wandel al eens door de stad , beland blijkbaar in een no-go zone hoor ik achteraf in mijn hotel.
De moskee die ik in Trang niet gevonden heb, zal ik hier bij daglicht moeten gaan bezoeken.
|