Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Evenementen in de LIMBURGSE WESTHOEK
21-02-2009
OPROEP.........
OPROEP.... - KWEEKPROBLEEM....
Onlangs kreeg ik een vraag van een bevriend liefhebber-kweker om een oproep te lanceren op deze "Blog". Bij deze wil ik dan ook ingaan op zijn vraag. U kan via deze Blog op dit probleem reageren, of beter nog, rechtstreeks op de mail-box van de liefhebber zelf. (zie adres hier onder).
Wat is nu het probleem waar deze liefhebber heeft mee af te rekenen ? Reeds enkele jaren doet deze kweker er alles aan om zijn Zwartkopsysen op een serieuse manier aan de kweek te krijgen, dit lukt hem slechts gedeeltelijk.
Vorig jaar heeft hij slechts enkele jongen groot gekregen. Hij hoopt dit seizoen echter een beter resultaat te bekomen. Het probleem zit hem niet zo zeer bij de opfok der jongen maar veeleer in het broedproces. Een overgroot gedeelte van de gelegde eieren kan hij zelfs van de eerste dag in de vuilnisbak kieperen door de aanwezigheid van een grote luchtbel in het ei. Hoe dit kan gebeuren is een raadsel waar hij geen afdoende uitleg kan voor vinden. Indien er meer gevorderde liefhebbers mochten zijn die het zelfde probleem reeds hebben meegemaakt, hadden wij graag hun bevindingen vernomen. Zou het kunnen dat de man de eieren beschadigd of kan het aan de pop liggen ? Wie kan ons dit vertellen?
Danny zit klaar om een 10-tal koppels Zwartkopsysen te gaan koppelen en vreest dat hij weer meer dan 80 % van de eieren zal moeten vernietigen.
Graag uw reacties op de e-mail van deze Blog, of beter nog, op de e-mail van de liefhebber zelf: danny.utens@skynet.be
De eerste Provinciale Bondenvergadering van 2009 zou naar alle verwachtingen wel wat nieuws aan het licht brengen, zo dachten wij althans. Slecht gedacht want behalve wat geleuter over hetgeen wij reeds langer wisten is er zeer weinig uit de bus gekomen. De voorzitter opende de vergadering met de vraag of er opmerkingen waren over het verslag van vorige vergadering (30-08-'08), dit kreeg de goedkeuring van de vergadering mee.
KBOF is op zoek naar kandidaten voor de opvolging van de Nationale voorzitter voor de afdeling veldornithologie, dhr Gilbert Thiery, die onlangs kwam te overlijden. Een tweede mededeling was de beslissing van de beheerraad om de oude KBOF-stand te schenken aan de Jeugdwerking van Limburg. Indien er nu nog jeugdige werkers gevonden worden dan zijn we vertrokken.
Punt 3 was wel de rode draad van heel de vergadering. De Voorzitter gaf hiervoor het woord aan Nationaal Voorzitter Jaak Aerts. Jaak gaf ons te kennen dat de beheerraad de goedkeuring heeft gegeven om een budget in de begroting te voorzien van 75.000 €uro voor "Automatisering" van KBOF. Dit zou met zich brengen dat er heel wat veranderingen op til zullen zijn in de nabije toekomst. Zo zullen alle clubs moeten rekening houden met wijzigingen in stamnummers der leden, ieder lid van KBOF zal in de toekomst een vast nummer bekomen en dit voor de rest van zijn leven. Ook de clubnummers zullen een verandering ondergaan. Ben je bv aangesloten in Peer dan zal het stamnummer der club P01 krijgen, is de club echter uit Paal, dan zal hun stamnummer P02 zijn. Dit zijn echter allemaal vooruitblikken.
Jaak had nog enkele verdere mededelingen, zo zal er in de toekomst op Provinciaal en Nationaal ook met stellen kunnen gespeeld worden. Een lid van een club uit Limburg zal voortaan enkel nog kunnen meedingen naar de titels in Limburg, ook al is hij bv woonachtig in de Provincie Brabant. Over de reglementering van de ringen is er ook wat te verwachten, stel u voor, binnen kort zal een stam kunnen bestaan uit 4 vogels met 4 verschillende soorten ringen, begrijpe wie begrijpen kan. Hierover kunnen wij de leden verwijzen naar het maandblad waar alles uit de doeken zal gedaan worden en zo krijgen zij het clubblad ook weer vol. Het bestellen der ringen zou dan ook digitaal kunnen gebeuren waardoor de wachttijd voor de helft zou kunnen terug gebracht worden.
Van het keurmeesters comité kregen we voor de zoveelste keer het zelfde verhaal te horen, te gek om los te lopen, maar ja....de duur van de vergadering moet ingevuld worden, al is het soms zinloos. Door bepaalde hervormingen zou het in de toekomst goed mogelijk zijn dat we op Nationaal, een Nederlander met de Belgische titel zouden zien gaan lopen, Waar is de waarde van dergelijke titels dan nog te zoeken ?. Er zouden 2 secties worden toegevoegd aan de bestaande reeksen, waaronder een sectie voor de roofvogels.
Al met al was dit weer een vergadering die een hele boel bedenkelijke vragen hebben aan het licht gebracht en waar de liefhebbers voldoende stof zullen aan hebben om diepgaande discussies op te starten. Van enige duidelijkheid is hier immers geen sprake en zullen er bij sommigen alleszins weer hoogoplopende ontevredenheden ontstaan. Meer en meer laten de clubs deze vergaderingen links liggen omdat het meestal een onzinnige tijdsverspilling is geworden. Hetgeen we vandaag hebben moeten aanhoren moet nog een officiële bevestiging krijgen in de beheerraad, dus hoeven we toch af te wachten naar de bevestiging ervan.
Volgens sommige oudere liefhebbers, is heel deze reconstructie een opgezet spel om de heren der beheerraad steeds maar minder werk te bezorgen, waarom ook niet, er is voorlopig nog wat geld in kassa (remember 18 miljoen). De liefhebbers moeten zich maar aanpassen, alsof het nog niet moeilijk genoeg is zeker.
Wanneer de SPEERDISTEL in volle bloei staat is hij wel heel mooi van vorm en kleur maar zeker geen plant om zonder aangepaste handschoenen aan te pakken. Hij kan wel een hoogte bereiken van 1,50 meter. Op sommige voedzame gronden kan hij zelfs een hoogte bereiken van 2 meter. Aan de bovenzijde zijn de bladeren ruw behaard en hebben ze een grijs viltige kleur, met lange, duidelijk stekelig getande bladeren die eindigen in een zeer scherpe gelige stekel. De stam of stammen zijn houtachtig en zeer sterk, deze zijn ook weer bezet met kleine en grotere stekels en met ver uit elkaar staande bladeren. De bloemen kunnen verschillen van grootte en staan meestal met 2 naast elkaar. Ze hebben een purperrood tot paarskleurig hoofdje. Hun maximale diameter is 4 cm en hun lengte is ongeveer 6 cm. Ik vind alle bloemen mooi maar deze SPEERDISTEL is toch iets heel speciaals. Iedere fotograaf zal dit weten te beamen want deze plant is een dankbaar onderwerp in de fotografie. De Speerdistel is helemaal geen beschermde plant, in tegendeel zou ik zeggen, hij wordt eerder overal vervolgd met de bedoeling om hem op termijn te proberen uit te roeien, hij krijgt ook wel eens de naam van "Lastig ONKRUID". Toch weet hij zich nog sterk te handhaven. We vinden hem dan ook meestal terug op braakliggende gronden, stortplaatsen, wegranden, en oevers, meestal veelvuldig en bij voorkeur op goede en kalkrijke gronden. Hij is verspreid over heel Europa en in onze streken komt hij zeer algemeen voor. Dit is vanzelfsprekend, vooral wanneer hij ongehinderd zijn overvloedige zaadpluis door de wind kan laten verspreiden. Het bestaat uit duizenden miniscule zaadjes die over ongelooflijke afstanden worden mee genomen door de wind. Waar ze rerecht komen zullen ze vervolgens weer tot ontwikkeling komen.
De Speerdistel is een tweejarige plant die tijdens het eerste jaar een verborgen ontwikkeling kent, pas het tweede jaar zal de plant zich ten volle ontwikkelen en uitgroeien tot een volwaardige plant. De bloeitijd gaat van juli tot oktober. Het is bekend dat de lilakleurige bloemen heel insecten aanlokt, voor vlinders, hommels, bijen e.a. is deze bloem dan ook een welgekomen bron van voedsel.
Wie als vogelliefhebber over distels hoort spreken denkt vrijwel meteen aan de putter die men ook wel de naam van "distelvink" geeft. Deze naam heeft hij in hoofdzaak gekregen omdat de putter erg verzot is op de distelzaden. De benaming "putter" zou hij wel eens kunnen gekregen hebben omdat hij op een speciale manier de zaden uit de rijpende bloemomhulsels weet te peuteren.
Vele kwekers zijn reeds volop bezig met hun kweek, in ’t bijzonder dan de exoten- en de kanariemannen, zij willen er zo vlug mogelijk bij zijn. Elk jaar begint men er vroeger en vroeger mee, waarom is mij wel een raadsel. Volgens hun beweringen komen anders hun vogels te laat in conditie voor de TT’s. Waarschijnlijk is dit wel een foutieve beoordeling. Jaren geleden begonnen wij in hoofdzaak te kweken op 21 maart, (St-Jozefsdag) en toen waren de vogels toch wel in orde voor deTT, waarom dan nu plotsniet meer ? De hedendaagse keurmeesters houden helemaal geen rekening meer met het tijdstip van het jaar en de daaraanverbonden toestand bij de vogels, zij denken gewoonweg dat jonge vogels hun verenkleed van in den beginne optimaal in orde moet zijn. Een jonge vogel, met uitzonderlijk goede kwaliteiten maar met een ruistoppeltje op z’n kop mag het so wie so vergeten en krijgt dan een droge 88 punten op zijn keurfiche geschreven, zonder dat stoppeltje zou diezelfde vogel dan wel 92 punten behalen.Kortweg….oneerlijk.Zoals reeds zo dikwijls aan het licht is gekomen zijn er zeker andere redenen om zo vroeg van start te gaan met de kweek, natuurlijk…. Of wat dacht u ?....Men wil zo veel mogelijk kweken om er achteraf des te meer financiële voordelen uit te halen. Sommigen durven het zelfs aan om niet 2 maar 4 rondes te kweken, wat ze kweken doet er niet toe, als het maar geld in het laadje brengt. Waarom het niet houden bij 2 rondes en dan zorgen voor KWALITEIT in plaats van KWANTITEIT.
Een kweker die 500 kanaries per seizoen kweekt durft dan nog te pronken met de hoeveelheid, maar…. Hier zitten dan hooguit 25 vogels tussen die TT- waardig zijn. De rest proberen ze dan aan de kleine liefhebbertjes te verlappen met het voorwendsel dat het allemaal afstammelingen zijn van hun zo gezegdeKAMPIOENEN . Laat u niet in het zak zetten door deze frauduleuze praktijken en koop uw vogels bij betrouwbare liefhebbers die niet rondlopen met de “Dollar-symbolen” in de ogen.
Deze grootkwekers zijn de “pest” voor de pureliefhebbers en zij zullen een groot gedeelte van hun gekweekte vogels naar de “OPKOPER” moeten brengen. Doe maar verder jongens en zorg maar voor een noggrotere winst van de handelaars. 5 à 6 €uro per vogel, maak eens de rekening wat een vogel u heeft gekost tot op het moment dat ge hem naar de opkoper brengt, gewoonweg “schandalig”.De dag nadien staat uw vogel van 6 €uro er te koop voor maar liefst25 of zelfs30 €uro, waarvoor zijn uw inspanningen dan nog goed voor geweest, precies…..om de opkoper nog wat rijker te maken van uw zweet.Ik laat mij hieraan zeker niet meer vangen en heb AL mijn vogels weggedaan, het merendeel zelfs GRATIS weggegeven, dit nog liever dan naar de handelaars te brengen. Mijnvolière zal in de toekomst bevolkt worden met diverse vogeltjes (gezelschapsvolière) en enkel nog voor de gezelligheid.
Laat de PC dan nog een wonderlijke uitvinding zijn, toch blijf ik mijn twijfels hebben over de exploitatie van het hele gebeuren er om heen. Waarom moeten sommigen miljarden winst maken aan dit project ? Al eens een computer open gemaakt ? Wanneer we even realistisch redeneren dan moeten we toch toegeven dat er maar bitter weinig in dat bakske zit en moet dat allemaal zoveel kosten? Wat ben ik vandaag weer in een pessimistische bui, hoe zou dat God verdomme toch komen? Wil je het echt weten? OK, maar vertel het niet verder want dan zitten ze weer met z'n allen op mijn kap en gaan ze mij weer verslijten als de "zeurpiet" der aarde. Nu ja, zeurpiet, die naam heb ik reeds langer aanvaardt, maar ja, wanneer je de waarheid durft te verkondigen is dit tegenwoordig al een crimineel feit voor een groot deel van deze samenleving.
Voila, nu zijn we beland bij de grond van de zaak. Uit wat voor een samenleving bestaat de huidige mensheid? Precies, .... Voor 95 % uit een stelletje egoïsten die enkel maar oog hebben voor het "Slijk der aarde" en zichzelf boven de gewone sterveling plaatsen. ...
Oef.... Ik ben er van af, het moest er toch ooit eens van komen, nu mag iedereen denken wat hij wil, het kan mij toch helemaal geen reet meer schelen en zal ik blijven wat en wie ik ben, dus één van de overgebleven 5 % der wereldburgers.
Ik ben nu iets langer dan een maand geleden gestart met mijn eigen "Blog" en heb reeds heel wat reacties hierop gekregen. Het merendeel kwam wel positief over. Toch waren er ook enkele afbrekende beoordelingen te noteren, deze laatste kwamen dan van individu's die ik gewoon klasseer bij die 95 %, ge weet wel hé.... Dagen en nachten werk schuilen achter het aanmaken en in stand houden van een web-site of -blog. Als dank voor mijn werk kreeg ik afgelopen week af te rekenen met een onaangekondigde stroomonderbreking met als gevolg dat ik een deel van mijn bestanden (teksten) verloren was en opnieuw kon beginnen. Alsof dit alles nog niet voldoende was, herhaalde deze feiten zich enkele uren later opnieuw met hetzelfde resultaat. Na deze tweede panne ging het zienderogen bergaf met de activiteit van mijn PC-ke.; steeds langzamer en de ene blokkering na de andere. Uiteindelijk kwam dan de "crash". Kon de PC nog wel opstarten maar geraakte in geen enkel programma meer binnen, zelfs op een normale manier afsluiten was er niet meer bij. Kan u zich mijn frustratie en mijn pessimistische bui nu even voorstellen?
Gelukkig ben ik lid van "De Computervriend" in Koersel waar ik dan mijn heil maar ging zoeken voor mijn overkomen onheil. In een eerste onderzoek door dokter Emiel stond ook hij voor een ongekend dilemma. Na heel wat uren nachtwerk kon hij uiteindelijk de fout lokaliseren en wist ik meteen dat die stroomonderbrekingen mij duur kwamen te staan. De diagnose luidde: "Harde schijf naar de bliksem".
Mijn eerste gedachten gingen naar het enorme werk dat was opgeslagen op deze schijf en dat ik dit alles misschien wel zou verloren zijn, Miljaar,...Miljaar...nu heb ik niks meer spookte het al door mijn brein. Door dehospitalisatie van mijn PC in de computerkliniek te Koersel was ik meteen monddood gemaakt voor enkele dagen en dat vreet aan mijn systeem. Na een paar dagen van onrust terwijl mijn PC op "Intensieve" was opgenomen kwam het verlossende nieuws. PC-chirurg Emiel bracht een volledig hersteld bakske, met de ziekenwagen terug ter bestemming. Toch was ik nog niet gerust in de toestand want het spookte nog steeds door mijn hoofd dat ik een hele boel van mijn gegevens verloren zou zijn. Onterecht bleek achteraf, geen letter was er verloren en vanaf nu kan ik er weer met nieuwe moed tegenaan vliegen.
De moraal van deze soap: Blijf steeds geloven in het feit dat er toch nog mensen bestaan waar je met al je ellende terecht kan. In dit geval is dit de Computerclub "De Computervrienden" in Koersel. Zonder hoofdchirurg Emiel zou de ravage niet te overzien zijn geweest en had ik waarschijnlijk, met een mokerhamer in aanslag, ten aanval getrokken op mijn onwillig bakske ellende. Om alle risico's in de toekomst uit te schakelen zal ik mij zeker een externe harde schijf aanschaffen en mogen ze de stroom nog dikwijls onderbreken. DUS... eind goed ..al goed....
Wanneer men lang genoeg zoekt en veel proefnemingen doet op de PC komt er soms iets te voorschijn waar we al lange tijd naar op zoek zijn en niet konden vinden. Indien ik nu nog eens wist HOE ik het heb verkregen dan was ik alweer een stapje verder. Op mijn "middenblog" ben ik nu zover MAAR om hetzelfde te bekomen in de zijbloggen dat is weer wat zoeken --- Zijn er soms meer ervaren "Bloggers" die de oplossing hiervoor kennen, graag een seintje....
Als eerste zien we in het vroege voorjaar, zo rond maart-april het Kleine Hoefblad. Op de geschubde stengels staan de gele bloemhoofdjes die na een bloeitijd van 16 dagen gaan zaad zetten en danomlaag gebogen op de stengels staan. Wanneer de puntjes van de gesloten zaadhoofdjes wit zijn, dan zijn deze goed om te oogsten.
Zij vormen een uitmuntend voesel voor onze vogels en kunnen in ruime mate gevoerd worden. Het Klein Hoefblad is rijk aan vitamine E en bevordert de vruchtbaarheid en de voortplantingsdrift van onze vogels. Eén enkel zaadhoofdje kan wel 130 zaadjes bevatten. Het is ook een uitstekend middel tegen ademhalingsaandoeningen. De plant wordt ongeveer 25 cm hoog en verschijnt met vele tientallen op een kleine plaats waar de wortels zich dan verspreiden zoals bij de uitlopers van de aardbeiën.
VINDPLAATS: Het Kleine Hoefblad groeit massaal op leemachtige grond, op ruderale plaatsen, langs wegen,tussen gras, op aangebrachte bermen en bij leemgroeven.
In dit artikel gaan we het nu eens niet hebben over de soorten of de verschillende kleurmutaties bij de grasparkieten. Iedereen kent zowat het kleine parkietje dat je destijds op de kermissen kon winnen bij sommige spelletjes of tombola's. De grasparkiet nog eens uitvoerig omschrijven is volgens mij dan ook zinloos. Bij een volgende gelegenheid zullen we het nog wel eens hebben in de evolutie die de grasparkiet heeft ondergaan de laatste jaren. Indien we het nu zouden gaan hebben over de verschillende kleurmutaties en/of speciale kenmerken van deze vogel, dan zou mijn blog veel te weinig ruimte hebben en zouden we enkele dagen zoet zijn vrees ik.
Nee, we gaan het deze keer enkel houden bij een ander belangrijk thema bij de grasparkieten, n.l.: "Het BROEDPROCES" bij deze kromsnaveltjes.
Dit proces omvat in feite 3 verschillende stadia n.l.:
- 1 - Regeneratieperiode (Rustperiode)
- 2 - Acceleratieperiode (Voorbereidingsperiode op de kweek)
- 3 - Culminatieperiode (De parings- en broedperiode)
1 - De REGENERATIEPERIODE: (Rust)
In de regeneratieperiode veranderende testikels van de man qua structuur en er worden dan geen hormonen geproduceed. Ook de geslachtsdelen van de pop veranderen en worden kleiner. Externe stimulatoren, zoals het licht, de voeding e.d. hebben dan geen enkele invloed meer op de geslachtsdrift der grasparkieten. De vogels zijn op dat moment volledig buiten conditie en hebben volstrekte rust nodig. Komen de vogels in deze periode te kort aan aan de noodzakelijke rust, dan zal dit ongetwijfeld zijn weerslag kennen en laten blijken in het komende kweekseizoen. Een grasparkietenkweker moet daarom dan ook de volle aandacht besteden aan deze maatregelen in deze periode.
2 - De ACCELERATIEPERIODE: ( Voorbereidingsperiode)
Gedurende deze periode groeien de geslachtsorganen geleidelijk terug naar hun normale proporties. Dit zal geschieden onder invloed van het licht, de voeding e.d. Bij het verlengen van het daglicht verwekken wij kunstmatig de voorbereidingsperiode op de kweek. De daglichtlengte is van grote invloed op de groei van de geslachtsklieren, zowel bij de man als bij de pop. Zij nemen van ca. 50 tot 1500 maal toe in gewicht. De geslachtsklieren zijn tijdens de rustperiode zeer klein en hebben een gewicht van ongeveer 1 miligram. Wanneer de geslachtsklieren hun maximale grootte hebben bereikt en zij op volle kracht geslachtshormonen produceren zullen zij hun conditie peil ook bereiken. Houdt men de mannen en de poppen gescheiden dan zal de voorbereidingsperiode zeer snel verlopen. Tijdens de voorbereidingsperiode wordt de grasparkiet in gereedheid gebracht om te paren en om eieren te leggen.
3 - De CULMINATIEPERIODE: (Bevruchtingsperiode)
In de bevruchtingsperiode dient de paring plaats te vinden. De grasparkiet maakt een dergelijke conditiepiek twee maal mee, n.l. omstreeks februari en een tweede keer in de maand april-mei. Dit is echter afhankelijk van het milieu waarin hij verblijft. Tijdens deze periode zijnzowel de man als de pop klaar voor de paring en zal er meestal een goede bevruchting van de pop door de man mogelijk zijn. Tot zover een korte samenvatting van de drie periodes die elk jaar plaats vinden. Dan kom ik nu terug op de vraag: "Hoe kunnen we zien dat de grasparkieten in broedconditie zijn" ? Wel nu, mannetjes in broedconditie hebben blinkende neusdoppen, heldere ogen en vertonen tegenover elkaar een imponerend gedrag. Opvallend aan de ogen is het snel groter en kleiner worden van de pupillen, veelal een teken van opgewondenheid.
Poppen in broedconditie worden knaaglustig en knagen aan alle hout wat ze te pakken kunnen krijgen. Ze zijn levendiger dan anders en vertonen een bepaalde onrust. Zij hangen en knagen aan het houtwerk, maar het meeste kunnen we het aan hun houding en hun ogen zien. Vooral wanneer u met bijvoorbeeld uw nagel op het houtwerk krabt of tikt, dan is alles één en al aandacht. Net als bij de mannen worden ook de pupillen bij de poppen snel groter en kleiner. De ogen van de vogels staan fel in de kop en stralen. Sommige poppen krijgen diepbruine neusdoppen, hetgeen trouwens lang niet altijd een zeker bewijs van broedrijpheid is, zo is toch gebleken uit bepaalde studies.
Enkele WETENSWAARDIGHEDEN bij de KWEEK...
Allereerst wil ik er uw aandacht speciaal op vestigen dat de gebruikte kweekvogels op zijn minst 9 maanden oud hoeven te zijn om ingezet te worden als kweekvogel (liefst nog iets ouder). Pas wanneer de mannen en de poppen in de optimale broedconditie verkeren kunnen we ze samen zetten voor de kweek. Soms is dit wel moeilijk want we willen zo snel mogelijk aan de kweek beginnen. Wanneer de vogels echter nog niet volledig klaar zijn wanneer we ze koppelen zal je dit merkelijk ondervinden tijdens de komende kweek. In dit geval zullen er merkelijk minder jongen groot gebracht worden dan in normale omstandigheden. Zo zul je de beoogde tijdwinst duur moeten betalen en zal je meer verlies hebben dan de vooropgestelde tijdswinst in de kweekperiode.
Bij een eerste vluchtige controle van mijn toekomstige kampioenen voor het nakende TT-seizoen kwam ik tot een onthutsende vaststelling. De meeste van mijn pre-geselecteerde vaste waarden zaten goed in de bevedering en voldeden optimaal aan de gestelde normen maar....
Die "maar" is er wel onheilspellend aan. Verschillendeonder hen zaten erbij als fysisch gehandicapten. Het was niet mooi om te zien op welke manier ze zich moesten voort bewegen. Bij de eerste had ik er geen oog voor gehad en had enkel de positie, de houding de kleur en hun gedrag bekeken. Bij oudere vogels kan men dit nog wel eens tegenkomen maar dit waren allemaal piepjonge vogels. De poten vertoonden zware schubben, bij sommigen zelfs zo erg dat de voetring reeds gespannen rond de poot zat. Deze toestand had ik zeker niet verwacht bij mijn jongen. Er moest dringend wat aan gedaan worden. Zonder nadenken werden de die wat strak zaten er af gesneden. Dit bracht echter geen soelaas en gaf bovendien geen oplossing voor het probleem. Ten einde raad heb ik er dan enkelen uit gevangen en ben naar de dierenarts gestapt in de hoop van de juiste diagnose te vernemen en vooral om een afdoende remedie te bekomen om dit euvel op te lossen. Het ging hier uiteindelijk toch om mijn beste TT-vogels. Zonder hen zat mijn toekomstig TT-seizoen er reeds op vooraleer het goed en wel begonnen was.
Van de dierenarts kreeg ik volgend relaas te horen en dit wil ik ook wel doorgeven aan collega's die in eenzelfde straatje zijn terecht gekomen en ook geen raad meer weten met dit ongemak.
De diagnose van de dierenarts was er wel snel en bovendien erg duidelijk; het ging om "KALKPOTEN". De symptonen die de arts aanhaalde kon ik alleen maar beamen want dit klopte met mijn bevindingen der laatste weken.
De vogels liggen veel op hun stok en zitten voortdurend te pikken aan hun poten. Dit pikken is een gevolg van de last die zij ondervinden door de jeuk. Deze jeukgevoelens kent zijn oorzaak in het feit dat tussen de schubjes op de poten, zich een grijsachtige, etterende substantie bevindt die de besmetting veroorzaakt.
De basis van deze situatie is een mijt (Conmidocoptes muttans). Deze mijt is microscopisch zeer klein en graaft gangen in de poot van de vogel. In deze gangen leeft de mijt in hoofdzaak van het bloed van de vogel en legt ze haar eieren. Op deze manier groeit dit al snel uit tot kalkpoten. Door deze ontsteking en het ongewenste leven onder de schubben hebben de vogels natuurlijk veel last van jeuk en zitten ze voortdurend eraan te pikken. Dodelijk is deze besmetting wel niet voor de vogel maar hij kan snel van zijn conditie inboeten en zal ook vatbaarder zijn voor allerhande andere ziektes. Bovendien zullen we zulke vogels niet meer hoeven in te schakelen bij de kweek.
Het ingroeien van de ring in de poot kan leiden tot kalkpoten. De bloedtoevoer zal gedeeltelijk afgestopt worden van de poot der vogel. In het ergste geval kan dit leiden tot het afsterven van de poot. Tijdig ingrijpen in zulk geval is hier zeker wenselijk en de ring dan ook zo snel mogelijk verwijderen.
Kalkpoten bij onze vogels zijn, in tegenstelling met andere ziektes, zeer goed te bestrijden en er bestaan diverse middeltjes voor.
Vanaf nu heb ik steeds in mijn kweekruimte "ZUURVRIJE VASELINE" binnen handbereik. Volgens de arts is dit de meest doeltreffende remedie om kalkpoten aan te pakken. Andere middeltjes zijn o.m. verdunde Dettol, Hallamid of verdunde Javel. De voorkeur gaat echter wel uit naar de "Vaseline" en is gewoon bij de apotheker te verkrijgen.
BEHANDELING:
Vang de besmette vogel uit en smeer het geïnfecteerde pootje goed in met de zalf, er wel op letten dat ge de dijbevedering niet te veel bevuilt. Dit kan wel niet veel kwaad maar het geeft geen mooi zicht door dat plakkerige zooitje. Herhaal deze behandeling om de 2 dagen. Na minder dan een week zijn de mijten dood en zullen de schubjes volledig herstellen op het loopbeen. Zit echter nooit zelf te prutsen aan de schubjes want dan krijg je pas narigheden zoals bloedingen en andere ontstekingen. (Deze kan je dan best behandelen met Terramycine).
VOORZORGEN:
Geef uw vogels regelmatig een gezond bad met een portie badzout erin en uw vogels zullen zelden of nooit nog te maken hebben met kalkpoten en krijgen de mijten geen schijn van kans. Dus steeds preventief denken en handelen.
Wie kent er het kwieke, levenslustige zangertje niet ? Eigenlijk is het geen vaste bewoner van onze regio's. We kunnen ze wel massaal waarnemen tijdens de jaarlijkse trekperiodes in het voor- en najaar. Het sysje (Carduelis spinus) heeft zijn thuishave in de Noord Europese landen zoals Scandinavië, Schotland, Ierland, Rusland en Siberië. Als broedvogel zal het sysje in Vlaanderen eerder een uitzondering op de regel zijn. Ze zijn echt verzot op de elsenstruiken waar ze op een acrobatische wijze de zaadjes uit de knoppen weten te plukken. Vandaar dat ze ook wel eens de Elsensys worden genoemd. In de winter treffen we ze in grote getallen aan in de omgeving van waterlopen waar doorgaans ook wel elsenstruiken in de buurt staan. Ook durven ze wel eens afzakken naar de meer bewoonde dorpskernen en maken ze duchtig gebruik van de voederhuisjes in onze tuinen. Zoals reeds gezegd is het sysje verzot op elsenzaadjes, omdat ze daarin wel het voornaamste voedselbestanddeel terug vinden om de winter door te komen. Heb je in uw tuin nu b.v. een voedertafel staan en wil je de sysjes van dienst zijn, voorzie dan ook Nigerzaad, Trosgierst, gepelde pindanootjes en mezenbollen.Zij zullen er gretig gebruik van maken tijdens hun bezoekjes. Na een tijdje worden ze eigen aan de omgevingen kan je ze zelfs op de vensterbank van uw woning waarnemen. Op de grond zal je ze slechts sporadisch kunnen aantreffen, tenzij om wat te drinken.
Stiekem worden er links en rechts ook wel wat gevangen door liefhebbers met goede bedoelingen om de volière te bevolken of om er kruisingen mee te kweken met een kanarie of andere soortgenoten. Als volièrevogel is het echter geen van de gemakkelijkste vogels om te houden. Mits wat geduld en aanpassing is het toch wel een dankbaar vogeltje en lukt het wel om er een kweek mee op te zetten. Het is wel nodig om er op te letten dat je ze een zaadmengeling voorzet die ze lusten, rekening houdende dat ze niet te vet gaan worden want daar is het sysje erg gevoelig voor. Wil men succes hebben in de sysenkweek, hou ze dan in kleine vluchtjes (1m breed X 2m lang X 2meter hoog) en per koppel. Ook kunnen we de kweek aanvatten in de gekende kweekbakken. Hou het dan toch enigszins ruim en ga zeker niet kleiner dan bakken van 1m X 0,40 X 0,40 meter per koppel.
Om de vetzucht te voorkomen moet men er wel zorg voor dragen dat ze voldoende bewegingsruimte hebben en zet de zitstokken voldoende ver uit mekaar. Het sysje is bovendien erg gevoelig voor ziektekiemen, daarom er steeds voor zorgen dat de bodem kurkdroog is en blijft. Natte bodems bevatten immers steeds meer ziektekiemen en die kunnen we best missen. Als nestmateriaal kan je gevlochten nestjes van kokosvezel ophangen in de vluchtjes, omgeef deze wel met enkele conifeertakjes want de pop is nogal gesteld op haar privacy tijdens het broeden.Net als de distelvink is ook het sysje gesteld op een goed verlichtte nestplaats, dus, hang de nestjes zeker niet in een donker hoekje, de kweek mag je anders wel vergeten. Als nestmateriaal houdenze van katoendraadjes, pluisjes wat, de plusjes van de paardebloem en fijne grassprietjes, de binnenkant vullen ze graag met gedroogd mos. Eenmaal de pop aan het leggen toe is, is het de man enkel nog te doen om de pop te voeren op het nest, voor de rest trekt hij er zich niets meer van aan.
Wanneer de jongen zijn gekipt zal de man de pop blijven voeren op het nest en deze zal dan op haar beurt de jongen voorzien van het nodige voedsel. Na enkele weken, wanneer de jongen bijna vliegvlug zijn zal de pop aan een nieuw nest beginnen en zal haar aandacht voor haar kroost sterk afnemen. Geen nood want dan komt de man in actie, hij zal de jongen verder voeren tot ze zelfstandig zijn.
Sommige liefhebbers - kwekers houden er van dat hun vogels een fors "voorkomen" hebben en dan blijft het in vele gevallen nog niet beperkt tot een goed postuur. Zeker in de winterperiode treft men bij sommigen heel wat vogels aan die in de categorie "Maatje te veel" thuis horen. Dit merkt men reeds op het eerste zicht. De vogels liggen meestal op hun zitstok in plaats van een fiere houding aan te nemen. Dit "liggen" is veelal het resultaat dat de vogels hun eigen gewicht met moeite kunnen torsen. Ze vertonen bovendien een volle, afhangende buik en doorhangende borst. Wanneer we deze vogels ter hand nemen zien we een dik gezwollen gele buik. Akkoord, in de rustperiode mag een vogel wel wat vetreserves opslaan, maar denk erom: "Overdaad schaad". Vogels, dewelke er zo bij zitten in de winterperiode geven een lusteloze indruk en zullen bovendien een minder lang leven beschoren zijn. In het kwekersjargon noemen wij dit dan "Vetzucht". Denk nu niet direct aan een ziekte, nee, of misschien toch wel, maar dan een hebbelijke ziekte van hun baasjes. De oorzaak is meestal te zoeken in het voedsel en de bewegingsvrijheid waarover de vogels beschikken, en daar is het baasje de verantwoordelijke voor. Vooral de voeding doet hier zijn duit in het zakje. Te veel van het ene en te weinig van het andere. Sommigen nemen het gezegde: "In de rustperiode legt men de basis voor een goed kweekseizoen" dan ook letterlijk ter harte maar denken wel totaal foutief over het principe "basis". Ze proppen hun vogels tot barstens toe vol met allerlei preparaten en verwaarlozen hierdoor hun vogels datgene te geven wat ze in feite daadwerkelijk nodig hebben n.l. VOEDINGSMIDDELEN. Hier moeten we eerst en vooral een onderscheid maken tussen voedingsmiddelen en voedingsstoffen.
VOEDINGSMIDDELEN bestaan in hoofdzaak uit diverse zaden, groenvoer, wildzaden, kiemzaden enz... De VOEDINGSSTOFFEN daarentegen zijn elementen waaruit de voedingsmiddelen zijn opgebouwd. Hier noteren we 3 verschillende onderdelen 1- Bouwstoffen 2- Brandstoffen en 3- Beschermende stoffen.
De Bouwstoffen, bestaande uit eiwitten,water en zouten geven weinig problemen omdat deze door het lichaam afgebroken worden, het overtollige zal normaal uitgescheiden worden. Een groter probleem scheppen de Brandstoffen, bestaande uit koolhydraten, zetmeel, suikers en vetten. De geconsumeerde suikers en vetten dewelke niet tot verbranding komen worden in het lichaam opgeslagen als "reservevoedsel" en dit uit zich in de vorm van vet. Deze aangelegde reserve kan wel eens teveel worden en dan spreken we over "Vetzucht" met alle nare gevolgen hieraan verbonden.
We kunnen dit probleem grotendeels verhelpen, of beter nog, voorkomen door onze vogels in een ruimere vlucht los te laten en dan geslacht per geslacht. Door de grotere bewegingsvrijheid zal men na enkele weken reeds een duidelijke afslanking kunnen waarnemen bij de "te vette" vogels, de anderen zullen er niet toe komen om een grotere vetreserve aan te leggen. De ideale manier is echter om onze vogels er toe aan te zetten om minder te gaan eten. Nu kan je zeggen dat deze praktijk niet ongestraft kan verlopen, het alternatief is echter heel eenvoudig en risicoloos. We gaan het proteïnegehalte in de voeding verhogen zonder evenwel het vetgehalte te verminderen. Hier is misschien wel een woordje uitleg bij nodig. U hebt het al begrepen hoop ik, dat de vogels meer zullen gaan eten wanneer de proteïne laag gehouden worden. Drijven we deze nu de hoogte in dan zullen ze veel minder behoefte hebben aan eten met het logische gevolg dat ze minder vet en koolhydraten tot zich zullen nemen en bijgevolg minder vet in hun lichaam zullen opslaan. Dan hebben wij ons doel toch bereikt nietwaar.
Andere hulpmiddeltjes kunnen als aanvullende remedies beschouwd worden: Zoals reeds gezegd; Geef ze een ruime vlucht en geef ze zeker geen grote voorraad voedsel, laat ze desnoods maar wat zoeken naar eten. Een regelmatige gewoonte zou moeten zijn om wekelijks wat wildzaad en trosgierst ter beschikking te stellen. Oliehoudende zaden zoveel mogelijk bannen. Een kanarie eet per dag ongeveer 4 à 5 gram, probeer hier rekening mee te houden. Eivoer zeker niet van het menu schrappen in de winter, echter wel beperken tot 2 X per week. Een stukje fruit, ui of look op regelmatige tijdstippen mag je zeker niet vergeten.
Sommige fanatiekelingen houden er zelfs een sadistische methode op na. Ze zetten hun vogels een tijdje zonder of op zeer miniem water om ze te laten vermageren (denken ze).
Gebruik deze visie zeker niet als voorbeeld, een waarschuwende vinger is hier op zijn plaats. Een levend wezen MOET drinken om zijn normale lichaamsfuncties te laten functioneren.
Verzaken wij aan deze boodschap dan zullen er vast en zeker andere en nog ergere problemen geschapen worden. Om zelf een gevoel te krijgen hoe een vogel zich voelt zonder water raad ik iedereen aan om volgende test eens op uzelf toe te passen. Neem 10 gewone beschuiten, probeer deze maar eens achter mekaar op te eten zonder één slok vocht tot u te nemen. Wedden dat ge niet verder geraakt dan 7, hooguit 8 beschuiten.
Deze mooie cultuurvogel is stilaan aan 't bekomen van een spectaculaire terugval in de jaren '80 - '90. In deze periode heeft de natuur een gedaanteverwisseling ondergaan. Heel wat veranderingen kwamen tot stand, grotendeels door toedoen van menselijke inbreng. Zo verdwenen heel wat "Holle wegen" en de kleinschalige akkerbouw moest plaats ruimen voor de meer renderende massa produktie der gewassen. zoals maïsvelden, enz... Weer typisch aan de menselijke ingrepen in de natuur: Alles moet wijken voor het grootschalig geldgewin van de egoïst die de hedendaagse mens toch is. Door deze ondoordachte ingrepen heeft men wel een groot gedeelte van de bestaande biotopen der Geelgors verwoest. Het uitverkoren biotoop van de Geelgors is n.l. open terreinen met bosranden, aflopende bermen,struiken en heggen. Dat de Geelgors onze streken een tijdheeft vermeden is dan ook logisch en meer dan normaal. Door bepaalde ingrepen in de sector van het landbouwbeleid en de Natuurbescherming is er enig herstel waar te nemen. De Geelgors heeft dit ook gemerkt en met mondjesmaat komt hij terug afgezakt naar onze contreiën.
De Geelgors is praktisch in gans Europa terug te vinden maar is gedeeltelijk toch een trekvogel. Geelgorzen die wij hier in de winter tegenkomen zullen hun broedgebied vast en zeker in Noord Europa hebben. In de natuur bouwt de Geelgors zijn nest liefst vlak bij de grond. Dit kan in een lage struik zijn maar ook wel in een gedraaid kuiltje in het zand en wat beschut door een overhangende tal of hoog gras. 2 à 3 legsels worden er per jaar geproduceerd. Een legsel bestaat uit 3 à 6 vuilwitte eitjes met donkere vlekjes. De broedtijd zal 12 à 14 dagen vergen. De ouders voeren beiden hun kroost groot. Hun menu bestaat uit allerlei insecten zoals rupsen, sprinkhanen, vliegen, muggen, kevertjes, bladluizen, vlinders enz...
De Geelgors is goed te onderscheiden van zijn andere soortgenoten door zijn opvallende geel-bruine kleur, vooral de man dan. Bij de man zijn de schedel, wangen, kin en keel echt diep geel. Op de kruinbevindt zich een donker tot zwart-bruine V-tekening die doorloopt tot in de nek. Op de wangen bevindt zich een bruin, hoefijzervormige tekening en in de hals zie je twee bruinachtige baardstrepen. Het rugdek en de mantel zijn bruin met een groenachtige waas met een zwart-bruine pigmentbestreping. De stuit is kastanje bruin met een rossige gloed. Zoals bij de meeste vogelsoorten is het verenkleed van de pop veel minder gekleurd. Indien we het voornemen hebben en de uitdaging willen aangaan om met deze schitterende vogel te gaan kweken, bedenk dan dat we een vluchtje voorzien voor elk koppel. Wel rekening houden dat deze ruimtes volledig droog zijn en blijven. Wanneer we nu in een box-systeem kweken moeten we er zorg voor dragen dat de tussenwanden ondoorzichtig zijn. De Geelgors is in de rustperiode wel een zeer verdraagzame vogel maar kan in de broedperiode des te agressiever voor de dag komen. De man wil geen andere vogels in de buurt van het nest. Vooral vogels met een geel uiterlijke zijn niet veilig voor zijn aanvallen. Het kan zelfs zo erg worden dat zijn eigen pop er van langs krijgt. Dit furieus gedrag kennen we soms ook wel bij de mussen en andere vinkachtigen. Zorg daarom steeds voor een veilig plekje in de volière, waar de pop, indien nodig, kan gaan schuilen. Dit kan je best doen door een plankje hardboard onderkant in de vlucht op de bodem schuin tegen de zijkant te plaatsen. Een zorgvuldige selectie is van groot belang indien we de kweek tot een goed einde willen brengen. Kies daarom vooral rustige vogels. Met schuwe vogels zul je moeilijk tot nestbouw komen, laat staan dat de kweek zou lukken. Ook bij eventuele nestcontrole, indien je zover al geraakt kunnen problemen optreden bij onrustige ouders. We zegden het reeds dat de Geelgors zijn nest liefst dicht bij de grond maakt in de natuur. In de volière hoeven we daar wel geen rekening te houden, ze bouwen graag hun nest op een hoogte van 1 meter en zelfs hoger. Wel hoeven we rekening te houden dat de nestmandjes erg ruim hoeven te zijn omdat de Geelgorzen nogal een omvangrijke en soms wat slordige nest bouwen. Misschien nogal logisch omdat de pop alleen het nest moet afwerken, had je misschien wat anders verwacht van het zwakke geslacht.
VOEDING:
De kweek met de Geelgors vereist een uitgebreid voedselpatroon om aan de jongen te verstrekken. Een passende zaadmengeling met overwegend witzaad en/of andere graszaden, (haver, rogge, tarwe enz..) en een eivoeder mag zeker niet ontbreken op het menu.
SHOWVOGEL:
Spijtig genoeg vinden we de Geelgors tegenwoordig slechts sporadisch terug op onze tentoonstellingen. Indien je zou willen deelnemen aan een wedstrijd is het wel raadzaam om de standaard even te raadplegen. Voor wat de kleurmutaties betreft mag wel gezegd worden dat deze maar zelden voorkomen. De bruinmutatie is een van de geregistreerde bij de Geelgors. Er doen wel geruchten de ronde dat er reeds meerdere afwijkingen zouden gekweekt zijn. Als dit het geval zou zijn is het wel spijtig dat betreffende kwekers hier geen melding van maken. Geelgorzen komen pas het tweede jaar op volle kleur. Pas dan zal bij de man de kastanje bruine rug en stuit een rossige gloed vertonen. Zo zal in het voorjaar (dus buiten het TT-seizoen) de intensiviteit van de kop bij de man het felst zijn en zou de keurmeester hier rekening dien mee te houden tijdens de keuring. Wanneer we de puntjes op de i zetten moeten we toch concluderen dat de Geelgors geen gemakkelijke vogel is om hoge cijfers te scoren, of zou het soms aan de keurmeester liggen die deze vogel misschien onvoldoende kent ?
Toch even de meest voorkomende fouten aanhalen tijdens een keuring:
- Te slank van model - Bonte nagels
- Te smalle kop - Niet egal kleurdiepte
- Onderbroken V-tekening op de kop (alleen bij de man)
- Flankbestreping onderbroken - Borstband niet strak
De CATHARINAPARKIET (Bolborthynehlus lineola lineola) is wel het meest vriendelijke kromsnaveltje dat wij op heden kennen. Dit parkietje is voor het eerst in de literatuur omschreven in het jaar 1853. In de Londense zoo was hij voor het eerst te bewonderen in 1886, dus 33 jaar later.Bij deze krombekken kennen we 2 ondersoorten n.l. de meest voorkomende Catharinaparkiet, afkomstig uit Zuid Mexico en West Panama. Dan hebben we de 2de soort: De Perucatharinaparkiet, met als standplaats: Centraal Peru, Columbia, Equador en Noord-West Venezuela.Het verschil tussen deze 2 soorten laat zich merken in hun kleur en tekening. De Peru-Catharina is over 't algemeendonkerder (groen), de zwarte omzoming van de veren zijn breder en de zwarttekening in de vleugelbocht is vaak breder.Voor een goed begrip bij onze kwekers willen wij er toch op wijzen dat de Catharina's die momenteel bij ons gekweekt worden, alles behalve "zuiver" zijn en er geen weg terug meer is. Destijds is men massaal de 2 soorten gaan mengen zodat we in feite allemaal bastaards aan 't kweken zijn. Het zuivere ras opnieuw binnen halen is uitgesloten aangezien er in de landen van herkomst een uitvoerverbod geldig is voor deze soorten van vogels. indien we er dieper op ingaan kunnen we zelfs vaststellen dat de keurmeesters lelijk bij de neus worden genomen want zij keuren niet de vogels die zij denken voor zich te hebben. De kruisingen van deze 2 soorten uit zich bovendien in het feit dat we heel wat schakeringen tegenkomen van de wildkleur, de ene al wat donkerder dan de andere. Catharinaparkieten zwerven veelal rond in groepjes van zowat 25 exemplaren, zeker tegen de avond aan wanneer ze hun "slaapboom" gaan opzoeken om de nacht door te brengen.
Catharinaparkieten zijn vogels die zich voornamelijk in hoge bomen schuil houden. Van nature uit zijn het nogal schuwe vogels en produceren weinig geluid, hierdoor zijn ze dan ook moeilijk waar te nemen. In het wild broedt de Catharina rond de jaarwisseling (december- januari). De Perucatharina daarentegen begint er ps aan in de maanden mei-juni. Ze leggen dan 5à6 eieren in de holtes van dode bomen.
De geslachtskenmerken zijn bij Catharina's erg moeilijk te onderscheiden al kunnen we met quasi zekheid stellen dat de uiteinden van de bovenstaartveren bij de man diep zwart is over een lengte van minstens 1 cm, bij de pop beperkt de zwartzone zich echter tot het uiterste puntje.
Anders is het gesteld met de lutino en de albino, om hier geslachtszekerheid te bekomen kan men best een dierenarts raadplegen. Zoals reeds gezegd is de Catharinaparkiet een zeer vreedzame en sociale vogel. Ze kunnen zonder problemen samen gehouden worden in een gezelschapsvolière met andere exoten, kanaries of Europese. De gewone grasparkiet raden we echter niet aan als gezelschap omdat deze vogel nogal vernielzuchtig is van aard en de verstandhouding tussen de andere bewoners wel eens zou kunnen verstoren.
De Catharinaparkiet is van origine groen van kleur, hetgeen kan variëren van de plaats van herkomst, zo is de Perucatharina iets donkerder dan de overigen. Met zijn gestalte van 16 à 17 cm is het een ware acrobaat in de volière. Door zijn kunstjes. Door zijn kunstjes en klimwerk is het overigens een graag gehouden gezelschap in de huiskamer. Een andere rede om hem als kamergenoot te waarderen is zijn aanleg om snel iets aan te leren en zelfs te spreken, bovendien is hij helemaal niet luidruchtig. Bij een goede verzorging kunnen deze parkietjes gemakkelijk een ouderdom bereiken van 10 jaar of zelfs meer.
We zegden reeds dat de wildkleur van de Catharina's groen is, wat zien we echter? Ook hier, net als bij zovele anderen, heeft de mens zijn eigen willetje doorgevoerd en is beginnen te experimenteren (toch eigenaardig dat de mens het altijd beter denkt te weten, egoïsten dat we zijn. Het gevolg van deze onnatuurlijke menselijke hersenkronkels is het verschijnen van diverse kleurmutaties. Zo kunnen we momenteel beschikken over de groenreeks en de blauwreeks, deze zijn dan op hun beurt nog eens opgesplitst in verschillende onderverdelingen. Zo vinden we in de blauwreeks de Kobalt en de Mauve terug. Over deze kleurmutaties gaan we het wel eens hebben in een afzonderlijk artikel over de vererving ervan en andere problemen.Zoals in de ornithologische familie het vaker voorkomt is ook hier heel wat heisa ontstaan rond bepaalde mutaties en van een "duidelijk" omschreven standaard is nog lang geen sprake. Eén van de vele "ongeloofwaardigheden" is de Cinnamon, deze mutatie heeft reeds 4 verschillende benamingen op zijn palmares. Volgen wie volgen kan. Waar staat de liefhebber-tentoonsteller in dit geval wanneer hij zijninschrijvingsformulier moet gaan invullen? Erger nog, hoe gaan de keurmeesters deze vogel beoordelen ? Een open vraag waar we momenteel het antwoord schuldig moeten blijven. Of toch niet ? Zijn er misschien bepaalde personen die zich geroepen voelenom de standaard naar hun eigen denken aan te passen en de kleine liefhebbers voor schut willen zetten. Ook hier zal, zoals meestal, het financiële aspect weer wel de hoofdrol gaan vertolken zeker. Zijn we nu echt bezig met onze hobby volledig om zeep te helpen ? Ik zou het bij God niet weten, de toekomst zal wel raad brengen. (dan is het waarschijnlijk reeds te laat).
Wat de kweek in gevangenschap betreft moeten we toch even duidelijkheid scheppen over het kweekgedrag van de Catharina's in de streek van herkomst. Hun leefgebied situeert zich om en bij het evenaarsgebied en dat heeft zo zijngevolgen op hun kweekgedrag. In deze contreien is er practisch geen verschil tussen dag en nacht en dus steeds bijna even licht, bovendien is er voedsel in overvloed. Dit heeft dan weer tot gevolg dat de Catharina's zowat het ganse jaar door aan hun voortplanting werken en dat zit er biologisch sterk ingebakken.
Onze kwekers denken daarom ook foutief door te stellen dat ook Catharina's slecht 2 à 3 rondes mogen kweken en dusdanig een rustperiode moeten inlassen. Van een zeer ervaren Catharinakweker kregen we op het hart gedrukt om deze vogels het ganse jaar door te laten kweken, laat ze steeds hun gangetje gaan, de resultaten zullen des te bevredigender zijn. Door een rustperiode in te lassen verstoren we het basis instinkt van de vogel en raakt hij volledig van slag.
Bewuste kweker vertelde ons ook dat hij de twee methodes heeft uitgetest en er een veel hoger rendement was door de vogels gewoon het ganse jaar door hun gang te laten gaan.
Toch nog even wat informatie over onze Catharinaparkiet in verband met de kweek. De Catharinaparkiet is een "vlugrijpe" vogel, reeds na een 6-tal maanden is hij broedrijp. Aan te raden is echter om de jonge vogels zeker niet in het kweekproces te gooien vooraleer ze de ouderdom van 1 jaar hebben bereikt. Te jonge vogels zijnnog niet tot volle ontwikkeling gekomen en de eventuele nakomelingen zoudenin dit geval wel eens negatief kunnen voor de dag komen. Catharinaparkieten zijn zeer broedlustige vogels. Als broedaccommodatie geven we ze een broedblok voor grasparkieten waarvan de boden bedekt is met houtkrullen, al of niet vermengd met turfvezels. Door het feit dat de pop slechts om de 2 dagen een ei legt kan er een groot verschil optreden bij het kippen der eieren. Wanneer het eerste jong bijna in de veren zit moet de laatste nog kippen. Dit euvel moeten we dan zelf oplossen door de eieren te rapen en ze na het 5de ei terug te leggen, zodat de bebroeding gelijkmatig kan geschieden en het kippen der jongen op korte termijn zal gebeuren. Na zowat 24 dagen broeden zullen de jongen kippen. Denk nu niet dat de man al die tijd op zijn nagels zit te sabbelen, nee hoor. Tijdens de broedperiode zorgt hij voor de bevoorrading van de pop op het nest en zeer sporadisch neemt hij voor korte tijd de broedfunctie van de pop over.Een zestal weken na het kippen zullen de jongen stilaan het nest beginnen te verlaten en zullen de ouders de jongen nog enkele weken blijven voeren en in bescherming nemen.Hierna kunnen de jongen een zelfstandig leven gaan leiden en kunnen ze gescheiden worden van de ouders.
Wat de nestcontrole betreft tijdens de leg- en broedperiode is er geen enkel probleem. De ouders hebben hiertegen geen enkel bezwaar en laten dit gewillig toe.Als consumenten zijn de Catharina's eveneens gemakkelijke gasten. Een goede mengeling voor grote parkieten volstaat, af en toe aangevuld met kleine stukjes appel. Ze zijn wel erg verlekkerd op gepelde haver, dit mag je echter niet te veel geven, zeker niet in de rustperiode dit vanwege het nogal hoge vetgehalte in de haver. De vogels zouden een te grote vetreserve aanleggen en dit is nu geen aanrader voor hun conditie. Kweken we echter volgens hun natuurlijke instinkt (het ganse jaar door) dan moeten we dit zeker niet gaan beperken. De vogels verbruiken dan veel meer energie en kunnen ze het vetgehalte zeker goed verwerken.
Een tip voor de beginnende Catharinakweker: Probeer niet te kweken zonder gepelde haver te voeren, het zal je amper lukken om jongen groot te krijgen.
Voorlopig houden wij het bij deze eerste beschouwingen over de Catharinaparkieten, bij een volgende gelegenheid gaan we zeker de vererving onder de loupe nemen evenals de kleurmutaties en de problemen daar omheen.
Wat horen we de laatste tijd toch veelvuldig klagen over slechte kweken, veel sterfgevallen in het nest bij de jongen en zelfs bij de oudere kweekvogels. Plots leggen ze hun kopje er bij neer zonder ook maar enig voorafgaand teken van ziektekenmerken. Dan maar naar de apotheker om de zogezegde "wondermiddeltjes" aan te schaffen. Zelfs zonder de juiste diagnose te hebben vastgesteld worden velerlei nepmiddeltjes aan onze vogels toegediend. In vele gevallen zullen deze preparaten niet de gewenste resultaten opleveren en gaat het met de vogel steeds van kwaad naar erger.
Onlangs waren wij op visite bij een liefhebber dewelke ons voor dommerikken afschilderde wanneer we het hadden over leverinfecties en de gevolgen daarvan. Nog nooit gehoord van Mariadistel zeker? Wel van gehoord, maarnog niet in de practijk toegepast repliceerden wij. Wel, zegde de man, ik zal u eens uitleggen waarom ik "leveraandoeningen" niet ken en wat de rede daarvan is: De meeste liefhebbers proppen hun vogels vol met diverse preparaten die helemaal niet goedkoop zijn en bovendien in de meeste gevallen zelfs geen enkel positief effect hebben op onze vogels, in tegendeel. Ik zou zelfs durven te beweren dat daar de hoofdschuldige moet gezocht worden voor de veel besproken leveraandoeningen. Bovendien dienen wij onze vogels, mede hierdoor, heel wat antibiothica toe, hetgeen zich zeker zal wreken tijdens de kweek en op het nageslacht.
Sedert jaar en dag krijgen mijn vogels niets anders dan zuivere natuurlijke producten in de vorm van allerlei kruiden en zaden. Vooraanstaande biologen hebben vele planten onder de loupe genomen en hebben de bewijzen geleverd van hungeneeskundige krachten. Eén van deze alomgekende planten is de Silybum Mariamum of beter gekend als de Mariadistel, ook wel de Bonte Distel, melkdistel of de O.L. Vrouwdistel genoemd en behoort tot de Compositenfamilie. Aan dit plantje is een Bijbelse geschiedenis verbonden, maar dat heb ik reeds eerder op u los gelaten dacht ik. Voor de vogelkwekers is de Mariadistel van groot belang door zijn grote hoeveelheid Silymarine. Deze stof werkt rechtstreeks op de levercellen in en verdrijft alle schadelijke stoffen met bekwame spoed uit de lever. Silymarine is bovendien het element in deze plant die de werking op de aanmaak van nieuwe levercellen bevorderd.
De Mariadistel kan in diverse vormen aan onze vogels worden toegediend. Een eerste manier is gewoon om de plant in zijn geheel aan de vogels te geven, zij zullen er wek van nemen wat ze nodig hebben. Zelfs de bladeren zijn voor sommige vogels (Europese) een echte lekkernij.
Men kan de zaadjes ook oogsten en deze mengen onder de overige standaardzaden. In de kweekperiode is het zelfs geraadzaam om de zaadjes fijn te malen en dit poeder onder het eivoer te mengen, uw jongbroed zal er u dankbaar om zijn. Indien men deze raad wil opvolgen zullen al uw leverproblemen tot het verleden behoren.
Liefhebbers die met vogels kweken dewelke regelmatig kleurstofpreparaten toegediend krijgen, zeker de rode vetstof kleurkanaries, kunnen hieruit zeker hun besluiten trekken. Het is n.l. zo dat alle kleurstoffen die wij onze vogels toedienen heel wat schadelijke elementen bevatten die de lever op langere termijn totaal vergiftigen met een fatale afloop voor de vogels.
Door het voeren van Mariadistel, volgens één van voornoemde methodes zal deze vergiftiging geen schijn van kans krijgen en gaan de schadelijke stoffen onmiddellijk afgebroken worden en zullen geen enkele beinvloeding op de lever kunnen bewerken.
Mariadistel is in feite afkomstig uit Zuid Europa en Iran. Door de jaren heen heeft deze plant zich verder verspreid over onbewoonde gebieden en open vlaktes tot zelfs in Denemarken.orspronkelijk was deze plant een voedselgewas. De bladeren at men als sla, de bloemhoofdjes en zelfs de wortels kookte men en serveerde ze als groente met een pittige artisjoksmaak.
Men kan de Mariadistel bij ons vinden langs verlaten wegen en open vlaktes. Om zeker te zijn kan men echter beter deze plant zelf kweken in de moestuin, zo heb je de zekerheid dat er geen schadelijke sproeistoffen of andere boosaardige bestanddelen zijn op terecht gekomen.
Over deze plant kan een gans boek geschreven worden, dit zou ons echter te ver leiden. Het bijzonderste dat we hieruit moeten onthouden is het feit dat, indien we leverkwalen bij onze vogels willen voorkomen, we onze vogels regelmatig Mariadistel zullen moeten voeren. Men kan dit zaadje ook wel verkrijgen in de speciaalzaken maar is dan wel erg prijzig in aankoop. Dus is het een aanrader om deze plant zelf te kweken in uw moestuintje.
Bij deze hoop ik heel wat liefhebbers op het vlak van leverziektes iets te hebben bijgebracht, vooral bij de kanariehouders is dit geraadzaam om op te volgen.
Toch wil ik nog een goede raad meegeven; Blijf zoveel mogelijk buiten bij de apotheker, hou alles op een natuurlijke wijze en laat u niet verleiden door uitspraken van sommige liefhebbers die DENKEN van het allemaal beter te weten.
Heb je toch al eens af te rekenen met ziektesymtonen bij de vogels, wees dan zo slim om de deur van de apotheker te negeren en binnen te stappen bij een erkende dierenarts die bekend is om zijn specialiteit "Vogels en Kleindierbehandeling".
Een dierenarts kan u met zekerheid de juiste diagnose bepalen van de kwaal van uw vogel en meteen de JUISTE behandeling voorschrijven.
KNOFLOOK (allium sativum) Was reeds duizenden jaren voor Christus een zeer populair plantje. Ten tijde van de bouw der pirades in het oude Egypte kregen de slaven in hoofdzaak knoflook te eten om hen te vrijwaren van allerhande ziektes en om hun werkkracht te bevorderen. Door de eeuwen heen heeft knoflook overigens zijn geneeskundige krachten bewezen. Zo kan men knoflook veelvuldig terug vinden in de medische literatuur bij de Chinezen, de Oude Grieken, de Vikingers en de Oude Romeinen. In Rusland kennen ze knoflook beter onder de benaming van "Russische Penicilline" Bewijzen dat knoflook niet zo maar een plantje is, kan wetenschappelijk worden bewezen. Bij heel wat Oosterse bevolkingsgroepen, waar dagelijks knoflook verwerkt wordt in hun voeding, zal men zelden horen spreken over te hoge bloeddruk, hartkwalen, kanker of aderverkalking. Trouwens, in 1858 stelde prof Pasteur de anti bacteriële werking van knoflook, wetenschappelijk vast.
Al met al, redenen genoeg om hier alles (wat knoflook betreft) eens even op een rijtje te zetten:
De BELANGRIJKSTE inhoudstoffen van KNOFLOOK zijn:
0,1 tot 0,35 % etherische olie, deze kan men veelvuldig terugvinden in de literatuur over "Aromatherapie"
Verschillende (33) Zwavelverbindingen, waaronder "Alicine", de stof die de doordringende geur veroorzaakt.
Vitaminen A - B1 - B2 en C
Mineralen en sporenelementen, waaronder Kalium Zwavel, Jodium, Selenium, Gemanium, Cilicium, ijzer ,Koper, Zink, Pothassium, Magnesium en een 17-tal Aminozuren waaronder de meest essentiële.
Koolhydraten, (vooral fructosanen) saponinen en een weinig pro-vitaminen A
Stoffen met vrouwelijke en mannelijke hormonale eigenschappen.
Talrijke enzymen o.a. Alinase, Myrosinase, Peroscidase, deze laatste groep enzymen zorgt voor de bevordering van de zuurstofoverdracht.
Stoffen met antibiotische eigenschappen zoals Allicine.
In de jaren '70 heeft prof. J. Cornelisse, wetenschappelijk aangetoond dat de rauwe knoflook een bacteriële werking heeft op salmonella's in het spijsverteringskanaal (waar hebben wij dat nog gehoord )
Wat de toepassing van al deze uitleg betreft voor de gezondheid van onze vogels kunnen we samenvatten als volgt:
Een vogel, dewelke regelmatig knoflook op zijn menu zal terugvinden, zal veel beter bestand zijn tegen allerhande ziektes. Op welke manier we deze knoflook bij de vogels brengen moet ieder voor zich maar uitmaken. Ondervinding zal ook hier een positieve inbreng betekenen. Sedert jaren krijgen mijn vogels knoflook toegediend via het eivoer en/of in het drinkwater. De basisregel is steeds; maak er een gewoonte van om bij de aanmaak van vers opfokvoer er enkele teentjes gemalen knoflook aan toe te voegen en goed te vermengen met het geheel. Van een éénmalige toediening zullen de vogels natuurlijk wel geen resultaat ondervinden, dus maak er een gewoonte van om uw vogels enkele malen per week te voorzien van knoflook.
Knoflookvoorziening via het drinkwater is wel wat omslachtiger maar zeker even efficiënt als in het eivoer. Neem enkele teentjes knoflook en snij deze doormidden, deponeer deze in een tas (kom) en overgiet ze met heet water, laat een nachtje trekken en geef dit knoflooksapje aan de vogels. Door de uitgeloogde teentjes te pletten kan je ze gerust in het water laten. Zie je echter dat er sommige vogels hun snavel optrekken kan je de bekomen thee wat aanlengen met zuiver water.
Indien je de mogelijkheid hebt om knoflook zelf te telen kan je deze best planten op een onbemeste plaats waar de zon haar volle werking kan uitoefenen. Ga nu niet op zoek naar knoflookzaad want dit is nergens te vinden (bestaat zelfs niet). Om knoflook te kweken neem je een volledige ui en scheur de teentjes van mekaar. Deze afzonderlijke teentjes plant je dan op zo'n 15 cm van mekaar en zowat 5 cm diep. De beste plantperiode is het voorjaar (maart-april). In augustus-september kan je dan oogsten. Wanneer het bovengrondse kruid begint bruin te worden is het tijd om aan de oogst te beginnen. We hangen de uien dan (met kruid) samengebonden op een droge plaats om te drogen (onder een afdakje). Wanneer de uien volledig wit zijn geworden zijn ze klaar om op te slaan in een luchtige maar vooral droge ruimte.
Een andere manier van oogsten dewelke minder van toepassing is kan ook wel zijn nut hebben. We oogsten de uien nog vooraleer ze rijp zijn. De teentjes zijn dan nog papperig en bruin van kleur. Deze onvolgroeide teentjes wassen we goed proper en kunnen we gewoon met een vork pletten en zo aan de vogels geven of mengen in het eivoer. Het nadeel van deze methode is de beperkte houdbaarheid. In de koelkast kan je deze brij maximum 1 week bewaren vooraleer er schimmels komen op te zitten en het goedje meer kwaad dan goed zou betekenen voor ons vogelbestand. Bij een goed doordacht werkschema is deze methode wel aan te raden omdat er nog geen bestanddelen zijn verloren gegaan en bijgevolg alle ingrediënten er nog in aanwezig zijn. Nadeel is dan weer dat je dit maar zeer beperkt kan toepassen (in de periode van de teelt). Tot besluit zou ik de liefhebbers (zeker de kanariekwekers) toch op het hart willen drukken dat de toepassing van knoflook toch een onmisbaar voedingselement is om gezonde vogels te kweken en ze bovendien ook gezond te houden.
Bijzondere eigenschappen van KNOFLOOKSAP zijn o.m. dat het wateroplosbaar is en een grote hoeveelheid vitaminen B en C bevat en eveneens rijk is aan Kalium, Fosfor, Calcium en eiwitten. Het bevordert de conditie en verkort de recuperatieperiode na zware inspanningen (kweek en ruiperiode). Bovendien heeft het een zeer goede invloed op de nierwerking en de spijsvertering. In tegenstelling knoflookolie zal de vogel geen vuile bek overhouden bij deze oplossing.
Wie kent niet het sprookje van “Duizend en één nacht” waar Ali-Baba het woord Sesam gebruikte om de magische deur te openen? Het is maar een sprookje maar toch is er een link te leggen naar de uitzonderlijke waarde van het sesamplantje.
In de Hindoestaansemythologie staat zelfs het sesamplantje als symbool voor geluk en onsterfelijkheid. De Sesam is een nutsplant die al in de pre-historie verbouwd werd. Ten jaren 2300 voor Christus aten de vrouwen in Babylon reeds snoep van honing en sesamzaadjes om hun gezondheid te bevorderen en hun vruchtbaarheid te verhogen. In de graftombe van de Egyptische Farao Toetanchamon vond men zelfs een bekertje met sesamzaadjes. Dit duidt erop dat sesamzaad niet zo maar een ordinair plantje is en dat het wel degelijk uitzonderlijke kwaliteiten bezit. Over de herkomst is er echter nog maar bitter weinig duidelijkheid. Men neemt aan dat de sesamplant oorspronkelijk vanuit Afrika naar China en India werd gebracht en rond de jaren 1800 ook in het subtropische Amerika is terecht gekomen. Momenteel zijn India, Korea,Mexico en Noord Afrika de producerende streken. In India groeien er 2 soorten in het wild. Wereldwijd zijn er 12 variëteiten van het sesamgeslacht bekend. Het sesamplantje is één van de belangrijkste oliehoudende planten op aarde, vandaar misschien ook zijn gekende waardering. Trouwens, szsam stamt af van het Griekse woord Sesamon, hetgeen olie en vet betekent.
Sesam is een éénjarige plant. In de oksels van de bladeren vormen zich langwerpige zaaddozen die enorm veel kleine, ovale zaadjes bevatten. Deze zaadjes kunnen zwart, wit of roodbruin van kleur zijn en hebben een nootachtige smaak. Door het roosteren van de zaadjes versterkt de nootsmaak in sterke mate. Deze zaadjes bevatten een rijkdom aan onverzadigdevetten en olie, lectine, oliezuur, linolzuur, eiwitten vitaminen en mineralen. Deze stoffen dragen er sterk toe bij ter bevorderingvan de verbranding en stofwisseling.
In de producerende landen oogst men eerst de zaaddozen om deze te verwerken en te sorteren. Nadien volgt een tweede oogst, deze van de wortels, na het drogen worden deze gemalen en komt in de vorm van poeder en/of pasta op de markt voor consumptie, (net als bij ons de peper). Het is de rijkste bron van Calcium en men gebruikt het dan ook veelvuldig in de keuken ter bereiding van sausen, dressings, soepen en paté’s. De vegetariërs gebruiken het zelfs ter vervanging van boter en/of kaas. Wij kennen het sesamzaadje meestal als garnering van broodjes, koekjes en andere gerechten. De voedingswaarde van sesamolie kunnen wij vergelijken met de ons meer bekende olijfolie. Op te merken is wel dat sesamzaad erg gevoelig is voor schimmelvorming.
Sommige vogelliefhebbers probeerden de sesamzaad uit op de vogels. Ze vliegen er op als gek en ze kunnen er blijven van eten, toch opletten hiermee.
Het hoge vet- en oliegehalte zal er wel voor zorgen dat uw vogels in de kortste keren veel te vet gaan worden en dan zit je weer met een ander probleem opgescheept. Dus, indien je het aan uw vogels geeft, doe dit dan zeker met mate. Eens per week en een kleine hoeveelheid kan zeker geen kwaad, kan zelfs positief werken. Laat u echter niet verleiden omdat de vogels het graag lusten.
Ter kennismaking met de voedingswaarde geven wij hier een tabel van de samenstelling per 100 gram.
Ik ben Theunis Julien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam TJip.
Ik ben een man en woon in Mijngebied - Beringen (Belgisch Limburg) en mijn beroep is Typograaf - Drukker .
Ik ben geboren op 24/08/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ornithologie - Fotografie - Fauna en Flora - Verslaggeving - Interviews - Fotosessies.
Ben vooral bekend om mijn "Scherpe pen" - Sommige artikels laten een wrange nasmaak achter bij nogal wat indi
