Onder mijn voeten en handen.

Bij de aankomst van de sacoche madammen gisteren werd er onmiddellijk een proces verbaal opgesteld, want het rechter licht vooraan was defect. Er werd een rapport opgesteld en door de echtgenoten aangemaand dit euvel in orde te brengen vooraleer de terugrit zou worden aangevat. Voor de rest verliep de reünie heel bevredigend, waren er geen verdere opmerkingen en wisten we de poesjes met heel ons hart en driftvermogend lijf en leden in te palmen en zonder bruut geweld te imponeren. Ze zijn ongehavend uit deze vlucht op weduwschap tevoorschijn gekomen. Maar de straffe verhalen van reanimatie en mond op mond beademing willen we besparen. De selectieve grepen om een slachtoffer onbeschadigd op de kant te krijgen werden boven gehaald en alle ramen werden inkijkdicht afgesloten om ramptoeristen hun ongebreidelde en niet gezonde nieuwsgierigheid wat te tanen. Gelukkig beschikt de camping hier over een prachtige omheining want anders was met dit plaatselijk feest, bijna gans het kleine stadje hier bij onze fuif betrokken geweest. Niets dat wees op een huidige Ramadan, integendeel, zolang de zon scheen werd er gisteren gefeest, gedronken, gedanst en gegeten als bij de beesten. Neen hoor, we zijn allemaal ongedeerd en geen enkele indigestie die zou kunnen wijzen op overmatig alcoholverbruik of eender welk ander exces. We reden dus vandaag naar een aangrenzende grote stad, Châtellerault, waar we een vervanglampje voor de madammen hun vervoermiddel konden vinden. Ook de lokale stofzuiger van ons mobiel huis was gisteren wat over zijn toeren van onze witte orkaan maneuvers. Vanuit volle activiteit zakte hij plots door zijn knieën. Na een hevige geurverspreiding van verbrande sigaren en stervend geronk als van een neergeschoten gevechtsvliegtuig besloot ik tot actieve euthanasie over te gaan. We hebben de stekker uit het stopcontact getrokken en de draad die overbleef afgeknipt om als een orgaandonatie door te geven aan een nieuwe dominostekker. In Châtellerault kochten we dus ook een nieuw zuigertje. Bij aankomst onmiddellijk uitgeprobeerd en moeder en kind stellen het wel bij deze geboorte. De delegatie die deze nieuweling welkom heette heeft zijn eerste activiteit gekeurd, goed bevonden en een zeer effectief actieplan opgelegd. Gelukkig beschikken we niet elke dag over de voldoende energie (220 volt) om de stofjeszuiger zijn werk te laten doen. Het weer is tot heden toe zeer bevredigend en laat ons niet toe om paraplus of afvoerpijpen te gebruiken. Enkel vanavond werd ons gedurende een 45 minuten een plaatselijk onweertje gegund. Want de warmte en de zwoelheid werd haast niet meer getolereerd omdat koele drank en andere middelen niet meer functioneel bleken te zijn. Op de middag besluiten we de dames toch niet te hard meer te laten werken tijdens hun luxe-bedrijfsbezoek en hun controlerende activiteit. Walter en ik trekken de koksmuts aan en koken via de buitenkeuken (WIJ MAKEN UW KEUKEN) in openlucht de groene boontjes. De overschot van het vlees gisteren en ook de champignons met andere groenten, en de mise en plats worden met veel geste en gespeelde fierheid aangeboden aan de fel verschoten jonge dames. We amuseren ons echter wel tot op het bot en weten dit bezoekje zeer zeker te waarderen. Ook de bijhorende foerage van vooral liquide producten maar ook andere voedingsstoffen, weten we zeer goed te plaatsen en symbolisch dik in te schatten. Gisteren deden we een gourmet, vandaag eten we Vlaamse stoofcarbonade met Geuze, wortelstomp en een goed biertje. Als dessert eten we meloen direct uit de frigo. Morgen zien we wel wat er gebeurt maar vroeg vertrekken zit er echt niet in. Ik wil zo graag enkele mensen danken om hun reactie via e-mail mij langs de blog. Heel mooie reacties kreeg ik van Marcel en Roosje. Gelukkig dat de blog toch gelezen wordt. Stel je voor, anders is al die inspanning zo maar verloren. Ik groet ook speciaal vandaag Liliane en Christiaan uit Herent die er alles aan doen om toch maar die reisverhalen te kunnen lezen. Karine De Becker en Marc Beullens wil ik danken om hun zeer toffe respons en uitgebreid verhaal rond het herkennen van bepaalde praktijktoestanden in de verhalen Achter mijn handen. Tof te horen dat de verhalen zo herkenbaar zijn voor jullie. Ook de mening over de fotos die heel bescheiden zijn gemaakt maar u toch een impressie willen geven van de vele dingen die op mij hier indruk maken, zijn echt een hart onder de riem.

In Herent is er een sociale woonwijk en die heet s Herenwegveld. Het is er heel sociaal wonen en zoals in elke wijk staan de huizen er mooi tegen elkaar geordend. Allen dezelfde formatie. Allen dezelfde materialen en allen dezelfde architectuur. Alleen de bewoners maken er het verschil. Sommige locaties hebben een zij ingang, anderen staan tegen elkaar. Er zijn er die achter hun huis ook een soort onverharde weg hebben die de landbouwer toegang moet verlenen tot een verderop gelegen veld. De postbode en nutsvoorzieningen maken daar echter af en toe ook gebruik van. Zo woont er in de achterkant van die wijk een mevrouw die zich mateloos stoort aan het regelmatig en steeds weerkerend ritueel van de postbode die tussen 6 en 7 uur in de ochtend de krant bedeelt. De situatie van ergernis is te begrijpen. Met de wagen rijdt de bode door het versmalde onverharde pad. Terwijl de motor draaiende blijft, voorziet hij een viertal huizen van de ochtendkrant. De mevrouw slaapt met open raam net ter hoogte waar de motor van die dienstwagen staat te ronken. Na een aantal frustrerende en veel te vroege ontwakingen en nog meer onplezierige ochtendhumeuren aan de ontbijttafel besluit ze hiervan toch iets te melden aan de postbode bij een volgend voorval. De beruchte ochtend tussen 6 en 7 uur doet speelt zich het ritueel opnieuw af. Oprijden van de wagen, gepiep van de rem, slaan van het portier en een uit haar slaap gerukte sukkel die zich met de krulspelden in het haar onwaarschijnlijk stoort aan het schouwspel voor haar raam. Met alle zorg en energie die ze nog over heeft, roept ze op dit ochtendlijk uur deftig en beleefd de bode bij zich aan het wijd geopende slaapkamervenster. Er wordt gemeld dat ze heel deze gang van zaken niet prettig vindt. Ze argumenteert met de opsomming van de auditieve signalen die chronologisch haar oor zintuig passeren en zodoende verantwoordelijk zijn voor een slecht gestarte dag en spreekt van een linkerbeen uit een bed. Om de tekst duidelijk en naar behoren kracht bij te zetten, wordt er gegesticuleerd zoals de ondertiteling bij een film. De bode bekijkt het zich beklagende subject, maar zegt geen woord. Er wordt een tweede maal geargumenteerd en zelfs nog meer gebarentaal gebruikt om de kracht en de ernst van de accusatie wat in de verf te zetten. Maar wederom volgt er geen verbale reactie van de facteur. Ze besluit dan maar zich wijselijk terug te trekken maar betreurt de roerloze respons van de lawaaimaker in kwestie. Wanneer men s morgens aan de ontbijtdis zit, wordt dit verhaal openbaar gemaakt aan de echtgenoot. Die kent meteen de verklaring van de roerloze bode: Ge beseft toch wel waarom die man niet geantwoord heeft? Gij slaapt bij mijn weten toch altijd helemaal poedelnaakt. Kunt gij u voorstellen hoe die man zijn dag begonnen is met zo een live pin-up-show van in het venster? De mevrouw had er niet aan gedacht iets aan te trekken. De live show had wel effect. Het is stil in de ochtend tussen 6 en 7 uur in de wijk aan nummer XXX.