21.14u op Pinksterzondag. De rust is weergekeerd ten huize van uw verslaggever, het stof gaan liggen na een warme dag en de zon doet nog even haar best om boven de bomen uit te schijnen in Vorselaar Noord. Met Bryan Ferry op de achtergrond en een glas rode wijn op de voorgrond, beginnen we eraan...aan het zoveelste verslag van onze Duiveltjes ploeg.
Hoeveel het er geweest zijn, is niet meer te tellen en dat hoeft ook niet. Het was telkens met plezier dat we op zaterdagmiddag of avond een half uurtje de wedstrijd van de dag terug in gedachten lieten voorbij flitsen. Objectief kon je ze niet noemen, de verslagen, maar dat was dan ook het voorrecht van de verslaggever om een pass of voorzet om te dopen tot een magistrale dieptepass, terwijl een flagrante verdedigende misser al eens werd afgezwakt tot een misverstand in de verdediging. Leuk was het altijd wel om nog eens terug te blikken op wat onze zonen weeral getoond hadden die dag en velen maakten er toch ook een goede gewoonte van om het nog eens na te lezen ook. Het is allemaal een beetje en stoemelings ontstaan, 3 jaar geleden toen Marc voor het eerst na een U7 oefenwedstijdje in AC Olen enkele commentaarlijnen toevoegde op de site. Een geniaal idee dat nadien 3 jaar lang wekelijks herhaald werd ! De laatste keer een verslag, de laatste keer opwarmen ook en nog eens onze kunsten laten zien op een klein veldje. Aan alles komt een einde om plaats te maken voor een nieuw begin. Ze zijn er klaar voor de mannen om over enkele weken opnieuw te beginnen trainen om vanaf dan een trapje hoger te gaan spelen, op een groter veld met meer spelers ook. Er is hard gewerkt de voorbije jaren door de jongens. Elke week opnieuw, eerst op woensdag daarna op donderdag, bijna altijd met iedereen voltallig aanwezig. Zon, regen, kou, modder... we hebben het allemaal meegemaakt en telkens weer met zn allen de oefeningen en spelletjes herhaald tot het voor de meesten een gewoonte werd die steeds vaker ook in wedstrijden herhaald werd mét succes. Dat geeft dan ook de grote voldoening om weer verder te doen de volgende keer. Het was natuurlijk ook met vallen, opstaan en weer doorgaan en de hoogtepunten werden al eens afgewisseld met ontgoochelende dieptepunten, maar ze werden schaarser die laatsten. Zeker dit jaar hadden we een groep die wat homogener was en waarbij iedereen ook echt wilde spelen om tot het uiterste te gaan en zo gaat het goed, zo gaat het beter ! t Is ook met plezier dat we deze Duiveltjes generatie uitzwaaien vandaag en achterom mogen kijken en 3.5 jaar later vaststellen dat er terug leven zit in de jongste leeftijdscategoriën van OG Vorselaar. Het is nog niet zo lang geleden dat er amper 5 of 6 U6 spelertjes over waren in Vorselaar en dat hele generaties elders speelden omdat het in Vorselaar niet altijd even vlot liep. Vandaag zie je elke zaterdagmorgen een propvolle kantine en kleedkamers als de U6-U9 spelen. 30 U6 spelers is geen uitzondering meer en nadien heb je vaak ruim 20 tot 25 spelers per leeftijd. Het floreert weer en het is fijn dat we daar met deze groep van spelers en ouders ook mee de kentering hebben kunnen maken ! Dank je wel iedereen daarvoor ! O ja, er was dus vandaag ook nog de om het met het woord van de week te zeggen -Uitzwaaiwedstrijd. Maar we gaan het verslag voor een keertje eens beknopt houden. Uitzwaaiwedstrijden zijn meestal geen toppers. De intenties zijn goed, maar wie wil er nu voor het ingaan van de vakantie en op de drempel van een volgende fase in zijn voetbalontwikkeling nu nog gekwetst of oververmoeid geraken ? Niemand dus. De eerste wedstrijd tegen SKS Herentals was best prima. Kracht, duels, verbetenheid en verzorgde passings, gekruid met fraaie doelpunten. Het zat er allemaal in. Een speciale vermelding voor Elias die op hoekschop van Thobias al weer een knappe kopbalgoal liet noteren, wat het sein bleek om helemaal los te gaan en SKS Herentals gewoon weg te drukken in de tweede helft. Er werd nog vlot en knap gescoord en het is alleen jammer dat een superhardwerkende Kobe na een hele mooie actie een goeie doelman tegen kwam die zijn verdiende doelpuntje verhinderde. Jef bracht dan weer met zijn assists Mathijs en Thobias in schietpositie. De tweede match tegen Noordstar liet te lang op zich wachten en bleek er wat te veel aan. Het vat was af, de coaches wisten ook niet meer hoe het tij te keren en ondanks dat Noordstar minder was dan Herentals kwamen we toch 0-2 achter. Een erg gebeten en verbeten Thijs in de tweede match probeerde het tij nog te keren met een fraaie aansluitingstreffer door de keeper tegenvoets te verslaan en Thobias maakte op slag van rust nog gelijk ook. Maar in de tweede helft droogden de kansen op en toen Noordstar 2-4 uitliep was het echt over. Michiel pakte nog een paar goede kansen van Noordstar en voorkwam dus erger. Op een snedige counter kon Elias nog milderen tot 3-4 maar helaas bleek dat het orgelpunt te zijn van onze laatste Duiveltjes wedstrijd ! Daarmee is dus het seizoen én de Duiveltjes carriere ten einde van onze jongens. Bedankt Cyril, Mathijs, Jef, Rune, Cedric, Xander, Minthe, Elias, Michiel, Thobias, Jeroen, Lowie, Stan, Thijs, Sem, Kobe en Maxim voor een fijne tijd dit en voor de meesten ook de vorige jaren ! Het ga jullie goed bij de preminiemen en nadien ! De zon is intussen achter de bomen en The Scene is Bryan Ferry komen aflossen en zingt toepasselijk...En ik hef het glas op jouw gezondheid ... OG Vorselaar SKS Herentals 7-3 08:09 - 0-1 09:46 - 1-1 Elias 13:00 - 2-1 Thobias 15:33 - 3-1 Elias 16:04 - 4-1 Mathijs 18:16 - 4-2 22:22 - 5-2 Elias 23:25 - 6-2 Thobias 24:35 - 6-3 25:02 - 7-3 Thobias OG Vorselaar VV Noordstar 3-4 07:17 - 0-1 09:30 - 0-2 10:53 - 1-2 Thijs 12:34 - 2-2 Thobias 18:40 - 2-3 21:13 - 2-4 24:30 - 3-4 Elias
Onze Duiveltjes afscheidstournee bracht ons vandaag naar het tornooi in Tongerlo. Wellicht door communiefeestjes en andere uitstapjes in het verlengde weekend was de beschikbare kern tot slechts 7 spelers gereduceerd. Toen Cedric dan nog eens door ziekte afhaakte, zat er last minute niet veel anders op dan Lucas tot U9 te promoveren en samen met Jef, Elias, Lowie, Jeroen, Michiel en Rune een ploeg te vormen die twee stevige tegenstanders voorgeschoteld kreeg. Eerst een totaal onbekende ploeg Keiberg uit Vlaams-Brabant en daarna Linda Olen.
Volgens hun eigen website had de A ploeg van Keiberg alleszins dit seizoen niet veel verloren, dus dat ging zeker zwaar worden. Onze ploeg ging vandaag niet kunnen terug vallen op individuele klasse flitsen, dus we gingen echt als team moeten spelen en veel inzet en werkkracht tonen. En dat deden we dan ook prima. We zaten deze keer wel meteen goed in de match en er werd hard gewerkt. Niet alleen hard, maar ook slim. Iedereen liep heel goed in zijn opgedragen positie te spelen, hield met het ene oog de bal in de gaten maar vergat ook niet te kijken waar de tegenstander naar toe ging als wij in de verdediging waren. Het was dan ook fijn kijken naar een gedreven Jeroen in de spits, die een paar keer verraste met een mooie balaanname en dribbel. Lowie en Rune speelden op de flanken en bleven ondanks het warme weer alles geven en gaten toe lopen of maken. Jef die in de kleedkamer uitvoerig zijn WK onderbroek had staan showen, veranderde van feestvierder in een op de verdediging wegende spits vanaf het eerste fluitsignaal.
Midden in de eerste helft kwamen we 0-1 achter, maar dat baarde ons nog niet veel zorgen, want wij kregen ook onze kansen. Lucas kapte zich even later vrij op links, tikte de bal naar Rune, die van kortbij rustig tussen eerste paal en keeper de gelijkmaker kon scoren. In de tweede helft bleef de match op en neer golven. Elias had de batterijen weer opgeladen na een dagje of 10 rust en zocht en vond vaak de goede combinatie met Lucas. Even voor affluiten zorgde Lucas voor de overwinning door de bal links voor doel over de doelman te liften in de verste hoek. 2-1, kwestie van rustig uit te spelen nu. Michiel had zich in de loop van de wedstrijd enkele keren onderscheiden door gevat tussen te komen in de Keibergse schoten en aanvallen, vlekkeloos ! 2-1 een aardig resultaat !
De tweede match was tegen Linda Olen, de ploeg die onlangs nog het tornooi van VC Herentals op hun naam schreven. In de opwarming zagen we inderdaad dat de meesten erg goed met een bal overweg konden. Het tempo was dan ook hoog in deze wedstrijd en er werd langs beide zijden veel energie verbruikt. Maar ook nu lukte het wonderwel met de mannen, veel inzet zeker bij een gedreven Lowie die in zijn enthousiasme al eens een been te veel meenam ! Jef werd een paar keer mooi gelanceerd richting doel maar kreeg de bal niet voorbij de keeper. Rune hield als laatste man het hoofd koel en verdedigde strak en foutloos. Michiel kwam al weer gevat tussenbeide en anders was er nog Lucas om te ontzetten. Rusten dus met een 0-0 op het bord.
Hemelvaart inspireert niet iedereen op even Christelijke wijze want tijdens onze rust escaleerde de situatie op het naburige veldje helemaal. De vrouwelijke scheids die we in de eerste match ook hadden, miste de essentiële vaardigheden om met wat gezond verstand de zaken aan te pakken en gaf zo waar een rode kaart na een duw van een speler, wat weliswaar fout was want er was geen bal in de buurt, maar toch... Er waren andere mogelijkheden om dat opgelost te krijgen. Als je dan de pech hebt dat de bijbehorende papa een erg kort lontje heeft en ook al niet veel gezond verstand, heb je alles om een relletje te krijgen. Het werd erg stil op de velden - op het geroep en gevloek van de hoofdrolspelers na dan - en iedereen stond met ongeloof het tafereel te aanschouwen, ook onze bengels...
Enfin, om de gemoederen te bedaren werden de scheidsrechters dan maar omgewisseld en zo startten we de tweede helft. Het bleef spannend en toen we op eigen helft een vrijschop kregen, hadden we het geluk aan onze zijde. Elias wou met een verre bal Lowie op rechts lanceren, maar een Olense verdediger probeerde de bal met een gestrekt been uit de lucht te halen. Dat lukte niet helemaal zoals gepland en de bal kreeg een prachtige curve mee en ging vanop ruim 10 meter met een schitterende boog hoog binnen ! Een lucky goal, maar die tellen ook. We hadden nu duidelijk veldoverwicht, maar kregen dat niet meer omgezet in doelpunten. Toen we in de verdediging een keertje over de bal trapten kon Olen van dichtbij Michiel te grazen nemen. 1-1 eindstand dus, daar konden we vrede mee nemen, hoewel we eigenlijk net iets meer verdienden. Maar de penalties waren een kolfje naar Michiels hand en dus werden we toch nog de morele overwinnaar van deze match !
We kunnen dus al weer erg tevreden zijn over een sterke collectieve prestatie van Jeroen, Rune, Michiel, Lucas, Lowie, Elias en Jef !
Het tornooi van VC Herentals stond in de late namiddag op het programma. Niet ideaal zo samen met het schoolfeest maar wel net laat genoeg op de middag zodat iedereen die dat wou nog even "acte de présence" kon geven en dus toch kon zeggen tegen juf en directrice: "ik was er !". Ook belangrijk natuurlijk !
Het tornooi zelf was ook al niet zo simpel qua formule. 3 poules van 3 ploegen. De eersten van elke groep speelden voor plaatsen 1-2-3, de tweedes voor 4-5-6 en de laatsten werden na twee wedstrijden koudweg naar huis gestuurd. Vooral dat laatste wilden we ons liever niet laten overkomen natuurlijk. Hoewel het herfstweer met rukwinden en plensbuien sommigen langs de zijlijn misschien toch deed verlangen naar dat scenario, maar dan ken je ons spelers niet natuurlijk. We waren door de tornooi organisatie niet in de watten gelegd: we zaten in ongetwijfeld de meest gebalanceerde groep met De Kempen en VC Herentals en konden dus net zo goed eerste als laatste worden. Voor ons speelde De Kempen al tegen VC en De Kempen haalde het met 3-1. Wij moesten daarna tegen Herentals. Een overwinning gaf ons dus al meteen zekerheid van de tweede plaats en zou de druk van een voortijdige uitschakeling dus al wat kunnen wegnemen.
We begonnen helaas weer iets te matig en na een minuutje kon Herentals vanop links vrij en ongehinderd aanleggen op doel. Te makkelijk allemaal en hoewel Michiel het schot nog kon keren, bleef de bal toch hangen in de 16 en werd die alsnog binnen gelegd. De tijd speelde nu in ons nadeel en Herentals bleek - zoals we van het tornooi in Linda Olen weten - een stevige ploeg. Het waren dus harde duels langs de zijlijn en we hadden moeite om ze te winnen. Het duurde dan ook erg lang tegen dat we konden tegen scoren, via een knappe schuiver van Mathijs op rechts. We konden echter amper opgelucht adem halen want Herentals zette zichzelf al weer op voorsprong. Gelukkig wist Mathijs er vrij snel weer gelijkheid in te brengen. Toen spits Jef even later weggestuurd werd en rustig bleef en met een streep de doelman het nakijken gaf, stonden we plots voor, met nog 8' op de klok. De geruststellende 4e goal konden we niet meer maken, hoewel iedereen er vol voor bleef gaan. In de allerlaatste seconden mochten we nog een kaarsje branden dat een pegel van Herentals door Michiel onder de lat werd weggebokst of de felbevochten 3 punten gingen er als nog aan. Maar goed, gewonnen is gewonnen en met 2 nederlagen mocht Herentals inpakken en konden wij tegen De Kempen gaan strijden voor groepswinst.
Even wat wiskunde: na de punten telde het doelpuntensaldo. Aangezien De Kempen van Herentals won met 3-1 en wij met 3-2, konden we enkel eerste worden door te winnen. Een gelijkspel was niet voldoende. Net zoals in de eerste match maakten we het ons zelf moeilijk door weer op achterstand te komen, spijtig. Maar toen we een corner kregen, sneed Mathijs die bal goed en hard aan en het jarenlange trainen op hoekschoppen culmineerde nu in een prachtig moment: Jef kwam stormachtig ingelopen richting eerste paal en ramde de bal perfect gemikt met het hoofd voor een kort opzittende verdediger en kansloze doelman aan de eerste paal binnen. SCHITTEREND !!! We hebben echt lang moeten wachten en nu worden we twee weken op rij - vorige week Rune en nu Jef - beloond met prachtige kopbaldoelpunten. De hele ploeg vierde mee, 1-1 !
1-1 was echter niet genoeg en dus moesten we aanvallend blijven spelen wat ertoe leidde dat we achteraan al eens een kansje weg gaven. De Kempen counterde goed en we liepen in het mes: 1-3 met slechts 5 minuten op de klok. Of het nu 1-5 werd of 1-3 maakte geen verschil dus alle middelen werden nu aanvallend ingezet. Michiel schoof op naar de middellijn en de andere 4 smeten zich in de aanval. Thijs en Elias verzetten bergen werk op de flanken om de bal snel te recuperen en voor te brengen en Maxim gooide zich met lijf en leden in de strijd vooraan. Gelukkig hebben we met Rune een breekijzer in de rangen voor de moeilijke momenten en toen de combinaties de doorbraak niet forceerden en we het einde zagen naderen, knalde Rune welgemikt en vanop afstand fraai de aansluitingstreffer binnen. We pakten moed en drukten De Kempen nu helemaal terug. Thijs zag zijn harde werk op de flank nog beloond toen hij in de rebound een zoveelste aanval links in de korte hoek kon binnen schuiven onder de doelman. Helaas was dat in de 20' en hadden we nog een 4e goal nodig om echt een verschil te maken in de stand. Dat lukte helaas niet meer en dus eindigden we met De Kempen op 4 punten, met even veel gemaakte doelpunten (6) maar met 4 tegendoelpunten en wij 5 deed De Kempen het net iets beter. Wij dus naar de 4-5-6 matchen en De Kempen strijdend voor de hoogste eer !
In deel 2 van het tornooi kregen we achtereenvolgens de andere tweedes voorgeschoteld, Herenthout en Beekhoek. Herenthout kennen we als een harde ploeg, fysiek en agressief, maar technisch vrij beperkt. Dat bleek ook nu weer. Er werd zeer hard gebikkeld en dan komt een strijder als Maxim wel van pas, want die kent dezelfde middelen. Hij kreeg zelfs een forse trap met alle topjes in zijn hand geplant, auw dat deed even pijn, maar tranen gaan we daar niet voor laten. Ook Thijs deelde in de klappen en moest langs de kant met een bloedneus. Intussen was het wel duidelijk dat we veruit de beste ploeg waren en Herenthout teerde volledig op zijn doelman. Heel erg goed als keeper, maar tegelijk ook aanvallend het enige gevaar dat Herenthout kon produceren. Elke uittrap, zeker door de wind mee, was een schot op ons doel. Gelukkig liet Michiel zich niet verschalken en pakte vlot al die verre trappen. Jammer voor Herenthout, maar ze voetbalden niet door al die verre en relatief makkelijk te verdedigen verre ballen. Maar goed, wij slaagden er intussen niet in om ze opzij te zetten. Pech en een goede keeper hielden ons van een doelpunt. Minthe deed nochtans alles wat mogelijk was om de verlossende goal te maken. Ik denk dat hij en anderen in totaal 3 tot 4 keer lat en paal troffen, om nog niet te spreken van al de andere kansen die gepakt werden of net naast gingen. Frustrerend was het en je begon stilaan te vrezen dat een onnozele counter de 0-1 zou inluiden....
Gelukkig bleef Thijs zeer kalm en zag intelligent bij een inworp op rechts dat linkerflank Elias zich vrij liep. Een perfecte inworp in de loop en Elias deed het dan meesterlijk met een zeer goed en hard schot in de verste hoek, zelfs buiten het bereik van de Herenthoutse goalie ! Oef 1-0 na eindelijk 13' zwoegen ! Daarbij hielden we het en een 5e plaats was nu al zeker.
Op naar de laatste match tegen Beekhoek. Dat bleek al van bij de aftrap de makkelijkste van de middag te worden. Al in de eerste minuut loeierde een ontketende Jef de bal op de onderkant lat, maar de bal koos de verkeerde uitgang. Het was maar uitstel want bij de daarop volgende corner werd de bal ingespeeld op diezelfde Jef die zich vlot vrij draaide en hard binnen trapte. Nauwelijks een minuut later deed Mathijs precies hetzelfde: balaanname, draaien om de tegenstander en hoog en droog binnen, netjes ! Toen diezelfde Mathijs nog binnen de 3' opnieuw scoorde was het over en out voor Beekhoek. De 3-1 was een spijtig verdedigend foutje maar nauwelijks enkele seconden later kreeg Rune de bal na een corner terug op de achterlijn en bracht die opnieuw voor doel waarop de verdediger de bal in eigen doel werkte. We maakten het ons zelf even moeilijk toen we weer in de fout gingen defensief en de 4-2 een feit werd.
Elias smoorde elke ontluikende hoop bij Beekhoek in de kiem door net over het midden uit te pakken met een afstandsschot en de geruststellende 5-2 was een feit. In minuut 13 liet een straffe Minthe zijn potentiële talent zien. Hij schakelde 2-3 tegenstanders uit op rechts, hield schitterend het overzicht en bediende Maxim aan de rand van het strafschopgebied die de bal in 1 tijd keihard onder de lat in het midden binnen joeg, hééééél fraaie actie van Minthe en dito afwerking van Maxim. In de allerlaatste minuut mocht Jef na assist op links van Rune de kers op de taart zetten met de 7e van de match.
Wauuw !!! Wat speelden we met ongelooflijke goesting (ja, dat woord is geen Open VLD eigendom...), inzet en technisch kunnen op sommige momenten. Schitterend en hartverwarmend om te zien. We wonnen 3 keer en speelden een keer gelijk en alleen de grillen van het tornooi reglement leiden dan "maar" tot een vreemde 4e plaats. Niet getreurd, we mogen echt trots zijn op wat Maxim, Minthe, Michiel, Rune, Mathijs, Jef, Thijs en Elias lieten zien vanmiddag, zeker na een zwaar schooltornooi gisterenavond !
Het was vroeg opstaan om om 8.10u al te kunnen vertrekken voor het 1 mei tornooi in Linda Olen. Blijkbaar iets te vroeg voor Lowie en supporters want Lowie daagde onverwacht niet op bij het vertrek. Met z'n zessen dan maar richting Olen, wat op zich achteraf wel ok bleek want uiteindelijk waren het twee wedstrijdjes van 20' en dat lukt wel met 6.
Twee wedstrijden, dat wel, maar we worden in deze tornooi campagne niet gespaard door de organisatoren. Telkens worden de sterkste tegenstanders uit de omgeving opgetrommeld om tegen Vorselaar te spelen. Met VC Herentals en Noordstar kregen we al weer twee zeer sterke ploegen tegenover ons. VC Herentals leek wel op pad met een WK selectie want er zat meer volk, inclusief een reservedoelman, op de bank dan er spelers op het terrein stonden. Blijft toch een kwalijke gewoonte bij sommige ploegen om overdreven veel spelers mee te nemen, totaal nutteloos !
De match tegen Herentals begon...zoals we altijd beginnen. Sloom, slap, te weinig inzet en overgave. Handjes over elkaar, nog eens geeuwen en de ochtendzon groeten en pats boem...0-1 achter natuurlijk. Enfin, zenuwachtig worden we er al niet meer van, het moet even gebeuren blijkbaar voor het vuur in de pan slaagt. Dat gebeurde ook nu weer en even later maakte Elias mooi de ruimte voor zichzelf en pegelde vanop een redelijke afstand de gelijkmaker binnen. Dat was het startsein voor een zeer fraaie partij. Jeroen hervond zijn drive en ging nu wel achter elke bal aan zodat we achteraan wat lucht kregen. Thijs zette zijn uitstekende prestatie tegen Lille moeiteloos verder als laatste man en speelde met een flair en naturel die indruk maakte. Heel rustig en goed kijkend de vrije man opzoeken in het uitverdedigen. Schitterend, zo'n rots in de branding.
Jef had ook even tijd nodig gehad om op toeren te komen, maar leverde weer heel veel nuttig middenveldwerk af. De speelvogel van voor de match verdwijnt bij Jef heel snel na het eerste fluitsignaal en het verbeten trekje komt dan boven en de wil om te winnen, heel mooi ! Nog voor de rust kwam Herentals opnieuw voor na een prima hoekschop. Strak aangesneden en bij de tweede paal heel mooi ingekopt, nog niet vaak gezien, maar wel heel mooi !
Tijdens de rust hadden we Stan wel in het oor gefluisterd dat de doelmannen bij Herentals niet van de hoogste kwaliteit waren en dus geadviseerd om eens uit te pakken met een afstandsschot indien mogelijk. Nauwelijks begonnen in de tweede helft en pats, het kanon ging af en 2-2 ! De keepers bij Herentals waren misschien niet top, maar wij hadden daar geen last van. Uw verslaggever moet nu even oppassen met de volgende paragraaf, want Sporza reporter en Westerlo-fan Jos Willems ondervond afgelopen week nog pijnlijk dat iets te veel chauvinisme al eens kan leiden tot ontslag.... Maar laten we het dan zo formuleren: de supporters waren het er unaniem over eens dat doelman Michiel een bijzonder goede prestatie neerzette en uitpakte met enkele fenomenale reddingen waardoor enkele zekere doelpunten van VC toch gekeerd werden. Da's redelijk neutraal, toch ? Prima werk Michiel.
Uiteindelijk kon Michiel ook niet verhinderen dat Herentals een derde treffer maakte door een afstandsschot. We stapten niet goed uit onze verdedigende gordel en lieten de middenvelder veel te makkelijk aanleggen op doel, jammer. Toch was de gelijkmaker in de laatste minuten nog een paar keer zeer dicht bij en alleen een been, teen of stukje voet konden Stan, Elias, Jef en Jeroen telkens weer tegenhouden. Een gelijkspel verdienden we, maar kregen we niet. 2-3, maar wel een zeer straffe match !
Na een uurtje wachten, dat fijn werd opgevuld door de mannen door met een aantal andere wachtenden wat te voetballen in het grote doel en dan op naar Noordstar. Sinds de U6 bijten we daar onze tanden op stuk, het is dan ook een uitzonderlijke generatie.
Topspelers worden gesponserd door de grote sportmerken. De echte wereldtoppers door Nike uiteraard, de aankomende talenten moeten zich tevreden stellen met de interesse van Adidas. Stan behoort alsnog tot de tweede categorie en mocht vandaag een nieuw prototype uittesten. Het lijkt een beetje op een vuile voetbalschoen, maar dat is schijn en louter design, maar met een extra feature van een uitklapbare zool. Bedoeling is om de bal te kunnen klemmen tussen zool en bovenwerk van de schoen en daardoor de tegenstander in één vlotte beweging te kunnen uitkappen.
Toen we - uiteraard - 0-1 achterstonden, probeerde Stan het eens uit. Balletje klemmen, hup mannetje voorbij op rechts. Bal weer lossen uit de schoengreep en prachtig kruiselings binnen door spelen op een losgeslagen Thijs, die zeer beheerst en knap de bal in de korte hoek onder de keeper binnen werkte. Een beauty goaltje ! We speelden in de tweede match zo mogelijk nog beter dan in de eerste en deden dat vaak met heel fraai combinatie voetbal, maar jammer genoeg net niet efficient. Paal en doelman deden ons de das om. Noordstar maakte wel zijn kansen af en liep zo uit tot 1-3. In de slotfase werd het een belegering op het Noordstarse doel en Jef en Jeroen verdrongen zich - soms letterlijk - voor de doelman om de kansen af te maken. Een knappe pass van al weer Stan op een vrijstaande Jeroen werd wel feilloos afgewerkt door Jeroen ! Mooie actie en fase al weer.
In de laatste minuten hing de gelijkmaker echt in de lucht en we kregen een resem vaak open kansen. Elias probeerde het nog eens met een hard schot, net over. Stan pakte uit met verschillende dribbels, maar telkens lag een uitstekende doelman in de weg. En Jef en Thijs probeerden op hun manier nog wat te forceren, maar ook zij kwamen net een teen te kort om binnen te tikken. Michiel breide moeiteloos een vervolg aan zijn topprestatie uit de eerste match en hield ons in de match als Noordstar counterde. Jammer, maar het bleef bij 2-3.
Twee keer nipt verloren met 2-3, maar we verdienden tegen Herentals een gelijkspel en tegen Noordstar eigenlijk wel een zege. Lichte ontgoocheling bij de spelers - dat kan en mag - maar zeer grote tevredenheid bij trainers en supporters over een uitstekend tornooi, waar iedereen meer dan zijn best gedaan heeft. Knap van Jeroen, Michiel, Stan, Thijs, Jef en Elias !
Scoreverloop
OG Vorselaar - VC Herentals
03:25 - 0-1 06:43 - 1-1 Elias 11:25 - 1-2 14:18 - 2-2 Stan 20:46 - 2-3
Na ons Paastornooi van vorig weekend, dat met wisselend succes was afgelopen, was het niet meteen een cadeau om een volledige wedstrijd tegen de onbetwiste tornooi winnaar te moeten spelen op de Jeugddag van KFC Lille. Lille had op ons Paastornooi als een tornado huis gehouden en op 6 wedstrijden 34 goalen gemaakt en er enkel tegen Halle 3 binnen gekregen. In alle andere wedstrijden hielden ze vlot de nul. Niet dat Lille nu zo'n geweldige U9 kern heeft in de breedte, maar ze spelen daar al jaren konsekwent met de betere spelers samen, al vanaf de U7 Duiveltjes. De huidige U9 A ploeg speelde voor het overgrote deel vorig seizoen al U9 (als U8 spelers) en meestal nog in de A-ploeg ook. Het is dus een gerodeerd team dat al lang het tempo en niveau van de U9 kent.
Het was dus toch met respect, maar onbevreesd, dat we met Cyril, Mathijs, Stan, Elias, Lowie, Jef en Thijs naar de Balsakker trokken om er het beste van te gaan maken. We zagen de eerste minuten al snel dat we naar een meer evenwichtige partij gingen dan vorig weekend. De partij golfde op en af zonder dat er echt heel veel doelrijpe kansen kwamen aan beide zijden. De beide verdedigingen stonden daarvoor veel te secuur te spelen, met aan onze kant een zeer balvaste en koelbloedige Thijs, die heel veel ballen onderschepte, ze niet wild wegjoeg, maar goed de vrijstaande speler op de flanken op zocht om de aanval weer te lanceren. Keurig werk !
Onze flankspelers, vnl Stan, Mathijs en Jef moesten even tijd krijgen om te wennen aan het tempo. Lille speelde slim en snel diep, ook bij doeltrappen, waardoor wij nog wel eens een paar keer in snelheid genomen werden. Gelukkig leerden we snel en timmerden we die gaten vakkundig dicht na een kwartiertje. Intussen was de stand opgelopen tot 1-1, waarbij eerst Stan zijn man uitkapte op rechts en fraai in de verste hoek binnen legde. Lille was intussen terug gekomen al hadden ze voordien al een paar keer hun tanden stuk gebeten op een werkelijk voortreffelijke Cyril in doel. Zeer attent, prima en tijdig uitkomen als het nodig was en vooral erg balvast en zelfs vlot meevoetballend bij het strafschopgebied. Een schitterende eerste helft van Cyril in doel kortom !
Lowie was erg gebeten om als spits zijn steentje bij te dragen en legde nogal wat afstand af om de verdedigers op te jagen. Bij een van die "jachtpartijen" ging het mis bij Lille. De verdediger en doelman begrepen elkaar even fout en de bal ging via de Lillse verdediger, doelman en paal fraai binnen. Dat was meegenomen, zo'n own doelpuntje. Gescoord werd er verder niet meer in een zeer amusante en harde eerste helft: 1-2 bij de rust, dat was minstens fraai te noemen. Het water ging vlot van hand tot hand, want de eerste helft kostte veel krachten.
In de tweede helft ging de match op het zelfde ritme verder. Stevig spel langs beide zijden, veel middenveld spel en pittige duels langs de zijlijn, Mathijs had er zijn plezier mee ! Na een kwartiertje begon Lille toch stilaan de bovenhand te krijgen op OG. Ze drukten ons terug op eigen helft, maar Lowie die intussen onder de lat stond, wou niet onder doen voor Cyril en presteerde op een zeer hoog niveau. Hij pakte al duikend, springend en vallend alles wat langs kwam. OK, het moet gezegd: er zat een engeltje op de lat bij ons want de uitstekende doelman werd geholpen door paal, lat en ballen die binnen leken te gaan en dan toch kozen voor de andere kant van het doelkader... het moet lichtjes frustrerend geweest zijn voor Lille ! Maar goed, niet elke bal kon geweerd worden en dus boog Lille de achterstand toch om in een 3-2 voorsprong.
De wedstrijd leek daarmee in een beslissende plooi te vallen, maar toen Stan vanop links een zich vrijlopende Elias zag wegspurten, ging de bal zeer fraai in de loop mee en een goaltjesdief als Elias heeft maar een halve kans nodig om een heel doelpunt te maken. Een vlotte tik tegen de bal en onder een grabbelende doelman ging het leer binnen. 3-3, daar wilden we graag voor tekenen.
Niet dus dacht Jef, die op sommige dagen onvermoeibaar lijkt. Hij werkte zich uit de naad voor de ploeg, rende alle gaten dicht op de flanken en in de spits. Topspitsen hebben al eens hun grillen zeker als ze super gefocust zijn op een topprestatie. Jef was dus 's morgens behoorlijk uit zijn hum geraakt aan het ontbijt toen hij door het lawaai van broers, zussen, mama/papa (?), zijn Kellog's niet had horen knisperen in de melk. Het lijkt een detail, maar topsporters weten wat het is om uit je routine en vaste pre-wedstrijd gewoontes gehaald te worden. Gelukkig had het ontbijttafel incident blijkbaar extra stimulans gegeven, want toen Thijs - inmiddels opgeschoven naar de linkerflank - ons nog eens kon loswrikken uit de defensie en de bal voor doel bracht, was Jef er als de kippen bij om met een gestrekt been de bal binnen te tikken. Misschien niet super moeilijk, maar het is weinigen gegeven om zo attent en gedreven te blijven gaan tot je er nog net tussen geraakt ! 3-4 dus op 3' van het einde, wat een omwenteling !
Tijd voor wat strategie toen en met een secure Cyril in de defensie, die weet dat je dan niet meer moet dribbelen en rustig de ballen kan buitenkeilen (elke keer een 30" tijdswinst...) en met een ongelooflijk hardwerkende Mathijs op rechts, die tegen zijn naamgenoot van Lille echt wel een zware wedstrijd had moeten uitvechten, hielden we al bij al nog vlot stand !
Een fijne overwinning was het, al kreeg Lille minder dan het verdiende en was een gelijkspel eigenlijk op zijn plaats geweest. We bewezen vandaag opnieuw hoe sterk we kunnen zijn als iedereen boven zijn gewone kunnen uitstijgt en dat was vandaag zeker het geval. Een grote pluim aan onze beide doelmannen Cyril en Lowie die ons telkens overeind hielden...en met oprechte dank aan de Engel op de lat !
Gefeliciteerd Elias, Mathijs, Stan, Lowie, Cyril, Thijs en Elias !
Scoreverloop:
04:54 - 0-1 Stan 05:22 - 1-1 06:17 - 1-2 Own doelpunt
Het was weeral een prachtige lentedag met veel zon, terwijl onze jongens aan het genieten waren van het zonnetje stonden we na enkele minuten al 2-0 achter. Het werd al snel duidelijke dat we hier met een goed spelende ploeg te maken hadden. Ze waren zeer sterk in de duels en combineerde zeer vlot. Na enkele minuten kwamen we beter in de match, Thobias trok zich op gang op de flank en leverde een goede voorzet af, Stan werkte af 2-1. Minthe stond zeer goed te keepen vandaag, kwam goed uit en had heel wat werk op te knappen, hij kon niet verhinderen dat Olen uitliep 3-1. Nochtans werkten we allemaal zeer hard, Thijs als laatste man, hij won heel wat duels achteraan, Jef en Thobias op de flank, ze liepen gretig op en af. Jeroen werkte zoals gewoonlijk zeer hard in de spits. Stan trok zich in de laatste minuut nog eens op gang en werkte zijn solo knap af 3-2 rust. We hadden al heel wat krachten verspeeld en de kopjes stonden bij iedereen al knalrood.
In de 2de helft kregen we nog heel wat kansen bij mekaar gespeeld, maar de bal wou er niet in. Ofwel stootte we op een goede thuisdoelman die overal tussen zat, ofwel stond de paal in de weg, of de bal ging juist naast de paal buiten. Zo liep Olen verder uit tot 7-2. Jef kon op het einde nog een mooie combinatie Jeroen-Thobias afwerken, 7-3 eindstand. Prima gewerkt van iedereen en tot de volgende. De spelers vandaag waren: Minthe, Jeroen, Jef, Thijs, Thobias, en Stan.
"De M....., die leest uw verslagen nooit." Wij herinneren ons nog als gisteren de mentale dreun die moeder K. ons bezorgde op een iets te beschonken avond in café "5 voor 12". Onze motivatie tot het schrijven van verslagen ging zienderogen achteruit en de inspiratie was al even ver te zoeken als de Maleisische Boeing. Zelfs een glansprestatie tegen FC De Kempen volstond niet meer om ons nog achter ons computerscherm te krijgen. Zoals wij vermoedden bracht dit niet de minste commotie teweeg... tot een bezorgde moeder ons wist mee te delen dat zij geen verslag van de wedstrijd van 22 maart wist te bespeuren. Met een enthousiasme dat ons nog maar zelden te beurt viel, vatten wij alsnog onze journalistieke taak aan. Ons geheugen werd inmiddels bezoedeld met de wedstrijd van afgelopen weekend, de acute titelstress die momenteel alle Vorselaarse veteranen te beurt valt en vooral twee nieuwe bezoeken aan café "5 voor 12". Maar wat we zeker onthouden hebben, is de grote schare fans die Stan Geenen had opgetrommeld. De jongeman wilde zich graag bewijzen voor zijn supporters en slaagde daarin met glans. Zijn beste wedstrijd van het seizoen! Scoren, dribbelen, passen: het zat er allemaal in. Ook onze andere jongens lieten zich van hun beste kant zien. Thijs en Jeroen vonden eveneens de weg naar de netten. En Lowie en Sem verschalkten maar liefst twee keer de bezoekende doelman. Achteraan hielden Cyril en Minthe het slot op de deur en uiteindelijk gingen we richting kleedkamer met een mooie 11-2. Verdere details over deze mooie lentedag gingen helaas onherroepelijk verloren voor het nageslacht. Mea culpa,...
We begonnen vol vertrouwen aan de match ondanks dat de tegenstander een kopje groter was. Jef opende knap de score na een voorzet van Thobias op de flank. De u11 maakten snel terug gelijk, maar daarna waren we niet meer te stoppen. Stan ging even op wandel in de defensie van onze tegenstander en het stond 2-1 voor ons. Iedereen hield goed zijn positie aan , Minthe stond alert te keepen, Rune, Michiel en Thijs hielden het goed gesloten achteraan. OOk aanvallend waren we de betere ploeg, Stan die de 1e helft centraal stond lanceerde lowie en die knalde de bal hard voorbij de keeper in doel, 3-1. Cedric werkte ook keihard in de spits en zette de u11 verdedigers goed onder druk. Jef trok zich op het einde van de 1e helft nog eens op gang en leverde een goede voorzet af op Thobias die mooi afwerkte 4-1. Verdiende ruststand, maar het had ons al heel veel krachten gekost, de meesten van ons liepen al met een knalrood kopje rond, en de 2 flessen water waren op enkele seconde leeggedronken.
Na de pauze werd het duidelijk dat we nog een moeilijke 2de helft gingen krijgen. En na een 10 tal minuten had onze tegenstander de achterstand al weggewerkt, iedereen bleef hard werken, maar we kwamen kracht tekort en ze konden uiteindelijk uitlopen tot 5-9. Een prima resultaat als je weet dat de meesten u11 2 jaar ouder zijn, met slechts 1 wisselspeler en Michiel die al een wedstrijd in de benen had. en zeker in de 1e helft speelden we zeer goed samen met enkele knappe doelpunten. De spelers vandaag waren, keeper Minthe, Rune, Thijs, Cedric, Michiel, Jef, Stan, Thobias, Lowie.
Netezonen is een ploegje dat ons niet zoveel vreugde brengt. In de heenronde een walkover wedstrijd en nadien een nipte nederlaag na een slappe wedstrijd van ons. En in de terugronde gaven ze last minute met de ene ploeg forfait en werden we met zijn allen van het veld gespoeld nog voor de andere match kon beginnen. Nieuwe poging vandaag dus...en donderdag kregen we opnieuw te horen dat ze forfait gingen geven met 1 ploeg. Weinig professioneel allemaal, maar gelukkig vonden we nog een heel goed alternatief door een U11 match te fixen tegen de gewestelijke jongens van Vorselaar. Iedereen kon dus toch weer gewoon voetballen vandaag, onder een stralende lentezon en daar gaat het toch vooral om !
Netezonen gaf dan wel forfait maar daagde met zowaar 9 spelers op voor de ene match wat toch een beetje idioot is. Een half uur rijden heen en nog eens terug om dan maximaal 25' op het veld te staan... Blij dat het bij ons anders kan. Maar dat betekende wel dat we toch wat in het nadeel stonden, want Netezonen kon steeds frisse spelers in het veld sturen. Bij ons leek het een beetje op een ziekenboeg: Elias had de nacht voordien moeten overgeven, Mathijs kloeg al snel over buikkrampen die dan toch ook weer tijdelijk overgingen toen vervanger Thobias uit de kleedkamer geplukt werd en Michiel kreeg een paar studs op zijn hand geplant. Het was een komen en gaan in de ziekenboeg langs de lijn, maar Michel weet welke druppeltjes in het water te doen om iedereen weer op te lappen...
De wedstrijd begon niet zo verkeerd voor ons. Uiteraard weer eerst op achterstand, maar nadien liepen we via Mathijs, Elias en opnieuw Mathijs vrij snel tot 3-1 uit. Helaas was dat niet het signaal voor een vlotte zege want Netezonen bleek over een vrij brede kern te beschikken van goede tot zeer goede spelers en zette ons in het volgende kwartier vlot op een 3-5 achterstand. Onze spitsen leken opnieuw wat confused dat de doelman weer goed meevoetbalde en op de flanken werden we een paar keer in de rug voorbij gelopen en uit positie getrokken. Rusten met een 5-6 stand was op zich nog niet zo verkeerd.
In de tweede helft waren we constant op achtervolgen aangewezen en toen we ook nog eens twee keer op rij een doelpunt tegen kregen omdat we niet attent waren op hoekschoppen en onze man niet of langs de verkeerde kant stonden te dekken was het eigenlijk afgelopen. Het was een hele tijd geleden, maar vandaag was het ondanks een evenwichtige 8-10 score, toch maar een erg matige ploegprestatie. We kwamen nooit tot voetballen en teerden op het individuele talent van onze sterkhouders. Tegen een sterkere U9 ploeg is dat niet meer voldoende en moet je er met z'n allen staan. We bewezen in de afgelopen weken dat we daar zeker toe in staat zijn, maar vandaag helaas niet.
We zetten het een volgende keer weer recht, nietwaar Michiel, Sem, Maxim, Mathijs/Thobias, Elias, Cyril en Jeroen ?
Er resten nog 4 speeldagen in de gewone competitie, allemaal inhaalwedstrijden, te beginnen met De Kempen. Altijd een moeilijk in te schatten team, want ze spelen met 2 ploegen in een bijzondere competitie en met twee ploegen volgens niveau op gewestelijke niveau. We speelden onlangs tegen hen en probeerden onze beide ploegen wat af te stemmen op die verdeling zodat we zoveel mogelijk gelijke matchen zouden krijgen.
We zagen al snel dat de eerste ploeg van de dag een stevige kluif zou worden. Zeker de doelman maakte snel indruk met een paar fraaie reddingen. Het is niet dat we deze keer slecht of slap aan de match begonnen, maar het resultaat was wel hetzelfde als gewoonlijk: in een paar minuten tijd stonden we 0-2 in het krijt. De Kempen speelde stevig en maakte de kansen die het kreeg goed af, al vielen de tegendoelpunten ook wel net iets te makkelijk. Aan onze kant zat het in de beginfase niet echt mee. We kregen een paar goede kansen, maar in de afwerking misten we net de finesse om het in doelpunten om te zetten.
Maar dan kwam er snel beterschap toen Thobias vanop rechts mooi afrondde. Even later maakten we zelfs de 2-2 met een zeer fraaie actie. Michiel werkte zich los op rechts, stuurde Jef door het midden in het straatje die nog net voor een aanstormende doelman de bal tegen de paal wist te tikken. Thobias, in bloedvorm vandaag, was scherp gevolgd en tikte de rebound makkelijk binnen. Als we terugkomen uit een geslagen positie, zijn we de laatste weken onhoudbaar en bijten we ons vast in elk duel.
Kobe die vorige week nog liet zien welke grote waarde hij voor het team heeft, had het niet onder de markt. Stevig spel van De Kempen en krachtige duels, dat kennen we intussen, maar als ook nog eens de doelman wordt gebruikt als extra afspeelpunt dan is er een heel groot gebied te controleren door onze spits. Maar hij deed het al weer prima. Gelukkig konden we regelmatig eens wisselen met Jef om de motor al niet in de eerste helft op te blazen. Mathijs en Thobias vonden elkaar blindelings vandaag en zorgden voor diepgang in het spel door met precieze passes het spel van links naar rechts te verleggen. De terugkeer naar 2-2 was al fraai, maar kort daarna liepen we zelfs uit tot 4-2. Thobias bezegelde een top eerste helft met een hattrick en toen Rune, zeer betrouwbaar vandaag oa als laatste man, een afvallende bal met een gekraakt schot naar het Kempense doel trapte, ging die onverhoopt binnen na een zeldzaam flatertje van de doelman. 4-2, dat was op dat moment wat overdreven, maar De Kempen sloeg terug met goed spel en harde schoten. Cedric had wat pech dat een hard schot binnen ging en nog meer toen hij onhoudbaar gevloerd werd door Michiel. Michiel trachtte een hard en hoog schot centraal voor doel te keren met een kopbal maar ipv naast het doel ging de bal prachtig binnen in de winkelhaak. We hebben drie jaar gewacht op de eerste kopbalgoal en het was een beauty, maar helaas aan de verkeerde kant...4-4 bij de rust daar konden we mee leven !
Er was werk aan de winkel tijdens de rust. Cedric en Mathijs liepen wat te vechten met zichzelf en hun ego en Michiel kon de schoonheid van zijn doelpunt niet echt waarderen. Alleen Jef bleef kalm onder de emoties en knabbelde rustig een versterkend chocolade koekje op, zijn tijd kwam nog wel...
20", zoveel tijd had Mathijs nodig in de tweede helft om zijn eigen ongelijk te bewijzen dat hij "slecht bezig was". Met een knappe actie en dito schot stonden we dus weer voor. Heel even maar, want doelman Kobe werd meteen onder vuur genomen met een hoog vallend schot. Hij had hem toch nog te pakken de bal, maar tuimelde met bal en al mee in doel, 't was goed geprobeerd, maar eigenlijk niet te pakken. Niet getreurd, want Thobias zette zijn fantastische eerste helft gewoon verder, onderschepte een inworp en als een volleerde spits trapte hij vanop de zijlijn in 1 tijd. Of het een mislukte voorzet, dan wel geniale ingeving a la Ihbrahimovic was zullen we nooit weten, maar de bal ging overhoeks net naast de paal binnen ! Meteen nadien opnieuw een onderschepte bal en op de counter scoorde al weer Thobias hard en hoog de 7-5.
Doelgericht trappen, dat kunnen Mathijs en Rune als de besten en dus mochten ze kort na elkaar dat om beurten eens proberen. Feilloos en zo stond het plots 9-5 en leek De Kempen stilaan te kraken. Cedric die met Kobe gewisseld was in de spits, werkte minstens even hard en kon zich een paar keer vanuit het midden doorzetten en op doel gaan. De doelman was sterk en dus werd het net te ver doortikken van de bal telkens afgestraft en zat er geen goaltje in, al deed Cedric erg zijn best om in 1 actie tot drie keer toe af te drukken.
Intussen speelde Kobe een perfecte match in doel en dook in elke Kempense actie zonder vrees ! Super en ook het uitverdedigen, dat zagen we al eerder, doet Kobe vlekkeloos. Slechts 1 keer moest hij zich nog eens omdraaien na een wel zeer fraaie actie van De Kempen.
Fraai, dat is een understatement voor doelpunten 10 en 11 van ons. Rune tikte eerst mooi door tot bij Jef die beheerst maar overtuigend afwerkte en de volgende was nog mooier toen Thobias Mathijs bediende en die in het ploegbelang niet zelf probeerde te scoren maar de vrijstaande Jef zocht en vond, die uiteraard als een echte goaltjes dief het zaakje afmaakte. Echt een prachtige goal !
Michiel kwam als libero en rechterflank niet tot scoren (aan de goede kant dan), maar speelde een bere-sterke wedstrijd. Bijna foutloos en ontzettend nuttig in de recuperatie van de bal en het afbreken van elke Kempense aanval. Onopvallend vaak, maar onmisbaar zo'n verdediger. Rune zette in de laatste minuut nog de kers op de taart als spits toen hij een balletje kreeg in het strafschopgebied. Rustig draaien en op finesse in de rechterhoek beneden afwerken !
12-6, al weer een fel bevochten overwinning na een achterstand, het wordt ons handelsmerk. De score doet vermoeden dat het verschil tamelijk uitgesproken was, maar in het spelbeeld was het een zeer evenwichtige match tussen twee sterke ploegen. Gelukkig hield scheids Dirk de zaken strak onder controle en bezorgde en passent een paar zeurpieten van bezoekende supporters een stadionverbod. Natuurlijk gezag noemen ze zoiets, goed gedaan !
Met dank aan Cedric, Kobe, Michiel, Mathijs, Thobias, Jef en Rune voor een prachtige voetbalochtend !
Een moeilijk begin voor Ons Genoegen Vorselaar: na tien minuten stonden we maar liefst 0-5 achter. Elke bal viel goed voor Kasterlee en zelf konden we geen vuist maken. Na deze desastreuze openingsfase kwamen we langzaam in de wedstrijd en konden we een paar keer tegenprikken, al was dat niet evident gezien de grote klasse van de bezoekende doelman. Mathys, Rune en Jef konden hem toch verschalken en brachten ons terug in de wedstrijd. Maar een gelijkspel of winst heeft er nooit echt ingezeten. Daarvoor was de achterstand te groot. We zagen wel nog een behoorlijk goede match van onze jongens. Doelmannen Cyril en Cedric hebben zich zeker verweerd. Jef werkte zoals gewoonlijk heel hard en ook Thys stond zijn mannetje. Lowie begint meer en meer zijn plaats in de ploeg te vinden en speelde goed mee. Jammer van de openingsfase, voor de rest zeker een degelijke wedstrijd.
In de heenronde had Kasterlee ons wat ontgoocheld qua tegenstand. We speelden toen wel in 1 match een stevig duel, maar de andere was een walk-over. Enigszins verbazend wel, want hun parcours tot dan toe liet toch vermoeden dat het in de breedte een stevige groep moest zijn. We gingen er vandaag dus zeker niet van uit dat het opnieuw makkelijk zou worden en dus werd er pittig opgewarmd. Een blik op de geel-zwarte Kastelse troepen bevestigde meteen ons vermoeden: Kasterlee ging vandaag veel sterker voor de dag komen dan de vorige keer, want er zaten geen zwakke schakels in deze ploeg. Er werd op goal gepegeld dat het een lieve lust was daar.
Zoals wel eens vaker was onze start van de dramatische soort. Volledig in de verdrukking gespeeld en kansloos 0-2 achter, terwijl we nog niet goed en wel met de ogen geknipperd hadden. Gelukkig hield de stormloop daarna wat op en evolueerde het spel naar een evenwicht. We slaagden erin de druk weg te nemen van doelman Minthe zodat die ook een fijnere ochtend had. Toen Kasterlee op een hoekschop niet wist te besluiten en de bal in de voeten van Stan kwam, pakte die uit met een straffe counter en lag de aansluitingstreffer tegen de netten: 1-2 dat bood weer perspectief. Maar Kasterlee was sterk en speelde snel en gezond agressief en zette ons opnieuw op een 1-4 achterstand. Je hebt als ploeg dan twee opties: het lijdzaam verder ondergaan en uiteindelijk er ruim 10 om de oren krijgen of er met grote bezieling tegen aan gaan.
We kozen voor de beste optie en toen Stan keihard uithaalde en de bal al weer gekeerd werd door een sterk keepend meisje, was Kobe er als de kippen bij om de rebound hard, hoog en onhoudbaar binnen te trappen. 2-4 bij de rust dus. Even een klein groepsgesprek en iedereen zag dat er nog meer in zat. Het kwam er nu op aan om Kasterlee feller onder druk te zetten en snel de aansluitingstreffer te maken zodat ze wat zenuwachtig gingen worden. Sem en Kobe die een verdienstelijke eerste helft speelden, speelden een uitstekende tweede helft. Er werd nu snel, agressief en volgehouden gejaagd, gebikkeld en gevochten voor elke bal in de spits. Het taktisch plan werkte en Elias op rechts veroverde de bal, schudde zijn tegenstander los en knalde hard binnen. Toen Stan ook nog eens het advies van onder de rust in acht nam om - als de mogelijkheid er was - eens een solo op te zetten, in de praktijk bracht was het 4-4 !
De match lag nu helemaal open en de beleving op het veld nam nog meer toe. De zaterdagochtend gesprekjes tussen de ouders langs de lijn stokten en iedereen ging nu helemaal op in de match. Maxim stond op het veld weer scherp te verdedigen en deed het ook meer dan uitstekend op de rechterflank. Een moeilijke opdracht daar want er stond een technisch hoogstaande tegenstander. Toen Stan aan een volgende solo wou beginnen gingen de lichten op rood bij Kasterlee en werd er aan de noodrem getrokken, iets over de middellijn. Een attent fluitende Lucas (stilaan Kris' beste vriend en redder in nood aan het worden) gaf een terechte vrije schop maar hield de gele kaart op zak en loste het op met een waarschuwing.
Aangezien we intussen van op de bank gezien hadden dat de nieuwe doelman bij Kasterlee wat kleiner en minder goed was dan het meisje uit de eerste helft, leek het een goede optie om eens met een afstandschot uit te pakken. Michiel legde slim af en zwaar geschut Stan werkte het fraai af: midden in doel, proper onder de lat. 5-4 dus, daar schrokken ze behoorlijk van op de bank naast ons ! De polonaise aan Vorselaarse kant werd nog even bewaard voor na de match maar dit gingen we niet meer lossen nu.
Daarna bleef het tien minuten scoreloos, maar daarom absoluut niet vervelend. We kregen een resem corners tegen en dan waren we toch echt blij dat Marc een oefening op verdedigen op corners in de voorbije training had gestoken. We verdedigden dus foutloos en bikkelhard op deze fases en Minthe wierp zich verschillende keren in de strijd als de bal toch even bleef hangen in de gevarenzone. Perfect gedaan ! Minthe had het ook zwaar bij het uitverdedigen want Kasterlee besloot ons geen meter ruimte meer te geven en dus moest er heel attent uitverdedigd worden, wat Minthe quasi feilloos deed.
Ook Michiel wist als laatste man en flankspeler niet waar eerst tussen te komen. Maar hij deed het uitstekend en heel rustig ook in de passing. Toen een bal vrijwel zeker tegen de touwen ging, wierp hij zich nog met lijf en leden in de baan van de bal en voorkwam een zekere goal. Prima match ! De druk bleef aanhouden en vaak konden we het gevaar afwenden, maar je weet dat de bal af en toe toch eens goed gaat vallen en dus was de 5-5 geen echte verrassing.
Kobe en Sem zagen het gevaar en probeerden ons terug in de match te krijgen. Kobe pakte uit met enkele raids op links waar ze toch even verbaasd van op keken bij Kasterlee en Sem kreeg een paar mogelijkheden om af te werken op doel, maar de tweede doelman zat er net een paar keer te snel tussen. Jammer ! Een volgende geniaal ploegmomentje dan: Maxim ontfutselde de bal, speelde door op Elias die de bal buiten getackeld zag. Een snelle instructie vlak voor de bank, Elias pakte de bal op en wierp die meteen door naar Stan die vanop links wat naar binnen kwam. Die draaide in één vlotte beweging door richting doel en de weg lag plots helemaal open. Rustig kijken naar de keeper en proper in het hoekje binnenleggen, dat is Stan wel toevertrouwd !
Toen diezelfde Stan ook nog eens mocht dollen met de hele defensie, ging de 7-5 tegen de netten en was de match gespeeld. Een ongelooflijke remonte van een 1-4 achterstand naar een 7-5 winst. Man van de match was zonder enige twijfel Stan (hopelijk waren de scouts van Lierse, Genk en Antwerp er vandaag niet) maar alleen was het nooit gelukt en we kunnen zonder meer zeggen dat iedereen vandaag boven zijn gewone spelniveau uitsteeg en daardoor deze zege kon binnen slepen. Een schitterende prestatie van Sem, Kobe, Michiel, Elias, Stan, Maxim en Minthe.
Het was lang wachten op de tegenstand in Beerse. Een kleine tien minuutjes voor de wedstrijd daagden de eerste tegenstrevers op en werden enkele doelen bijeengezocht voor de match. De wedstrijd verliep langs beide kanten wat stroef. Iedereen werkte hard maar de bal wilde niet rollen. Lentezon vond iets vlotter de weg naar de netten en wist de wedstrijd uiteindelijk met 8-4 te winnen. Op zich niet onverdiend al vonden we de uitslag een beetje overdreven. Voor Vorselaar wist Rune Van Beveren twee keer te scoren. Maxim maakte er ook nog eens eentje en Lowie schopte ei zo na de doelman mee de netten in. Jeroen en Cyril speelden zoals steeds hun wedstrijd en doelman Minthe keepte een zeer verdienstelijke match. Af en toe nog wat sneller uitkomen en het komt helemaal goed. Niet de beste match van het seizoen maar inzet en spelplezier waren er zeker en dat is nog altijd het belangrijkste. Op naar volgende week.
Wat een prachtige eerste lentedag vandaag. Winterjas in de kast en tussen de laatste flarden mist rustig cruisen naar Kessel voor een leuke affiche: de return van onze wedstrijd tegen de Bijzondere U8 van KSK Lierse ! Het was nog vroeg maar al behoorlijk druk op de jeugdvelden van Lierse. Veel Kortrijkzanen al aan het opwarmen in diverse talen, die dus wel echt heel vroeg de bus hadden moeten nemen.
Wij mochten uiteindelijk op het kunstgrasveld spelen tegen de sterke U8. Dat was niet meteen in ons voordeel want kunstgras is erg moeilijk te bespelen. Een foute pass rolt altijd buiten en het spel gaat veel sneller dan in normale omstandigheden. Tegen een technische superieure ploeg is dat dus geen cadeau ! Maar goed, we zeurden niet en begonnen eraan met frisse moed. We hadden duidelijk even inlooptijd nodig want we werden in snelheid, duelkracht en techniek koud gepakt de eerste paar minuten. 2-0 dus voor we het goed en wel realiseerden. OK, een tandje bijsteken dus en dat deden we vanaf toen met z'n allen. We kwamen een paar keer in de buurt van het doel, maar Vedran stond in doel en dus gaan gewone trappen op doel vandaag niet binnen terwijl dat anders zeker wel goal is. Stan haalde dus maar een extra cartouche boven en met een zeer wel gemikt schot vanop rechts maakte hij de aansluitingstreffer.
Het heilig vuur kwam er nu helemaal in en even later tikte Thobias in een actie voor doel de 2-2 binnen nog net voor het einde van het eerste quarter. Goed herpakt dus ! Het tweede quarter begon zoals het eerste en dus was onze gelijke stand weer snel verdwenen en stonden we weer 2 doelpunten achter! Zelfs doelman Vedran bleek als opkomende man bij hoekschoppen razend gevaarlijk en pegelde er zo eentje onhoudbaar binnen. Doelman Michiel deed zijn uiterste best en pakte nog behoorlijk veel ballen en kwam ook zeer attent in de voeten gedoken van de opkomende man. Een puike wedstrijd. Helaas gebeurde het wel eens dat een eerste geredde bal in de voeten eindigde van een attent gevolgde Lierse man waardoor het soms toch in een doelpunt eindigde.
Geen probleem, want we combineerden bij momenten echt fraai en lieten zien dat wij ook de driehoekjes konden vinden met snel een tijdsvoetbal. Op een van die snelle tegenprikken was het Thijs die slim wist af te ronden, zelfs met rechts. Jef en Elias waren onze spitsen vandaag en hadden handenvol werk. Vrij lopen in de aanval en bliksemsnel reageren om de bal te veroveren en af te schermen, maar ook terug plooien in de verdediging indien nodig. Veel energie werd er verbruikt daar ! Bij de rust stonden we 5-3 achter, deels door wat pech. Thobias miste een hele goede kans, maar als Benteke over een leeg doel mag trappen, mag een U9 speler van Vorselaar ook de bal net aan de verkeerde kant van de paal leggen. Ook Elias werd nog eens voor doel afgezonderd en loeierde de bal op de lat en in de rebound over. Met wat geluk stond het dus gelijk.
in het derde kwart was het aan ons om wervelend te starten. Mathijs was echt een rots in de branding achteraan en op rechts en lanceerde eerst Elias op rechts die deze keer voor een precies hard en laag schot koos, dat zelfs Vedran kansloos liet, een beauty ! Daarna zette Mathijs met Thobias en Stan een eentijdsactie op en de mooiste aanval van de ochtend werd schitterend afgerond door Stan: 5-5, we vochten terug !
Net toen we met Elias de 5-6 aan de voet hadden gebeurde er een zeer ongelukkig incident. Elias werkte zich los van 2 verdedigers en snelde weg op rechts. Hij werd achtervolgd, en maakte zelf een foute beweging en trapte boven op de bal. Elias verloor zijn evenwicht en smakte op volle snelheid tegen het harde kunstgras. Een zeer lelijke val met de slaap vol tegen de grond. Even helemaal het noorden kwijt en dringend naar de kant om te bekomen. Geen 5-6 dus en een mannetje minder met een kwartier te spelen. Dat deed pijn en het technisch meesterschap van Lierse kwam nu naar boven. We waren stilaan moe gestreden en lieten al eens onze man lopen. Een hardwerkende Thijs in de defensie deed wat hij kon om de ploeg recht te houden en Michiel hield ons nog even in de running met een paar fraaie saves, maar in de tweede lijn stond er steeds meer en beter een Lierse speler klaar om de eerste trap rustig binnen te leggen.
Jef kreeg nog een paar mooie kansen om op snelheid door te gaan, maar een uitstekende Vedran lag keer op keer in de weg. Toch prima gewerkt al weer van Jef. Uiteindelijk gingen we dus een beetje kopje onder en eindigde de match met 9-5. Een topprestatie toch weer van deze ploeg, maar Lierse speelde erg snel, technisch vaak meesterlijk en ook zeer sterk en gezond agressief voor een U8 ploeg. We moesten erkennen dat we soms een stap tekort kwamen in de acties en dat we niet gewoon zijn om zo snel op de bal en huid gezeten te worden. Geen erg, de Lierse trainer was lovend voor onze ploeg en het weerwerk dat we boden en polste meteen naar een volgende wedstrijd, dat is een pluim die kan tellen !
Felicitaties dus aan Stan, Mathijs, Jef, Elias, Thijs, Thobias en doelman Michiel.
PS: intussen vernamen we het geruststellende nieuws dat Elias in de namiddag even een uurtje is gaan rusten en nadien nog wat last had van licht en geluid maar tegen de avond ging alles weer veel beter, gelukkig maar. Toch allicht een lichte hersenschudding opgelopen van de klap.
Onze wedstrijd van afgelopen zaterdag werd vakkundig begeleid door debuterend scheidsrechter Lucas De Bleeckere. Die kwam al snel in het oog van de storm terecht toen een terugspeelbal werd gepakt door doelman Jeroen. De bezoekende toeschouwers gingen zwaar uit de bol maar de scheids bleef kalm en leidde verder een foutloze wedstrijd. Onze ploeg had het in de beginfase moeilijk en kwam al snel op achterstand. Na een minuutje of tien spelen stonden we 1-4 in het krijt. Toen kwam er wat meer vuur in de ploeg en langzaam aan kantelde de wedstrijd. Rune knalde er nog gauw eentje binnen voor hij ziek de wedstrijd moest verlaten. (Veel beterschap!) Mathys, Thobias en Jef loodsten ons naar de overwinning met enkele knappe doelpunten. Cedric was alom aanwezig en deed zowel aanvallend als verdedigend zijn werk. Doelman Jeroen trad de tweede helft aan als veldspeler en pikte ook nog een doelpuntje mee. Hij werd in doel vervangen door Kobe die een puike tweede helft keepte. Echt knap!
Het leek zo'n ochtendje van de praktische problemen te worden. Door de aanhoudende regen vrijdagmiddag lagen de duiveltjesvelden er eigenlijk niet bespeelbaar bij. Op kousenvoeten dus naar de almachtige terreinverzorger en proberen om een beter veldje los te krijgen. Dat lukte wonderwel en we kregen een biljartvlakke hoek van een perfect onderhouden A-veld ter beschikking... op voorwaarde dat de trainer langs de zijlijn ging staan en niet aan de overzijde en dus midden op het A-veld. Het moet zijn dat er gevreesd werd dat er een heel loopspoor getrokken ging worden van de strak gespannen zenuwen. Uiteraard luisteren we altijd naar de richtlijnen, goed opgevoed en gedisciplineerd als we zijn !
Probleem 2 dan: Retie bleek nergens te bespeuren en kwam uiteindelijk tegen 20 na 9 aansloefen. Maar dat was nog altijd ruim vroeger dan onze 7e man, Cyril. Die zat in alle rust en kalmte thuis te wachten tot 9.45u om dan te vertrekken naar de kantine. Een klein uurtje te laat maar en het ultieme bewijs dat als Michel op Batibouw vertoeft het hele evenwicht in het huishouden aan het wankelen gaat, want mét Michel gebeurt zoiets nooit !
En tot slot: hebben we een scheids ? Jawel, Lucas (broer van) was voetballoos wegens een ongelukkig misverstand en dolblij met de taak van scheidsrechter. Hij deed het overigens prima, heel geconcentreerd en met duidelijke gebaren en fluitsignalen. Prima !
Enfin, uiteindelijk konden we toch beginnen sjotten. En we gaven er meteen een lap op. De supporters waren zich nog goed en wel aan het installeren in de business seats, toen Elias een hoekschop rechtstreeks in doel had gewerkt en Sem bewees dat hij tegenwoordig scherp bezig is en de 2-0 op het bord knalde. Stan met een hoog en droog afstandsschot en al weer Sem verdubbelden vlotjes de score. We leken op een monsterscore af te stevenen, maar gelukkig begon Retie eindelijk wat beter weerwerk te bieden. Of wij lieten het gaspedaal wat los, dat kan het ook wel geweest zijn. Maxim moest zich dus een paar keertjes omdraaien in doel door wat matig verdedigend werk van ons team.
Geen erg, want op geregelde tijden diepten we de score verder uit. Cyril was ons intussen komen versterken en knokte op de rechterflank voor elke bal. Sem vormde een sterke bedreiging diep in de spits en Thijs wisselde links en achteraan af met zoals gebruikelijk rustig en gecontroleerd spel. Michiel begon wat aarzelend, maar eens onder stoom was hij weer een sterke laatste man en nadien ook heel verdienstelijk op de flanken. Elias scoorde twee keer in de eerste helft en is dit seizoen ongelooflijk sterk bezig. Vandaag was het net wat minder dan we de laatste tijd als normaal zijn gaan beschouwen van hem. Fysiek wat sneller moe, net een tikkeltje trager in het duel en de afwerking...het zou ons niet verbazen als er een virusje aan het wroeten is ! Toen Stan zijn 3e van de dag tegen de touwen joeg, mocht Retie blij zijn met een 7-3 ruststand. Als we een beetje hadden doorgeduwd was 10-1 correcter geweest.
In de tweede helft ging Cyril in doel en mocht Maxim vol energie opdraven. Dat deed hij zoals gewoonlijk prima en feilloos in de verdediging. Nog een beetje meer overzicht houden bij het uitverdedigen en iets meer het samenspel opzoeken en hij maakt grote stappen vooruit ! Met twee vroege treffers, waaronder eentje met links, besliste een al weer magistrale Stan de wedstrijd. Een van de fraaiste doelpunten begon op rechts, waar Michiel zich ontdeed van de tegenstander, goed keek en kruiselings paste tot bij Thijs die de bal in de loop meenam en laag in de beneden hoek binnen poeierde, mooi goaltje !
Daarna kreeg Retie weer wat te veel ruimte van ons en ze kropen geleidelijk aan dichter. Cyril raakte licht gefrustreerd van een paar defensieve missers voor hem, maar redde gelukkig voor ons de meubelen met een paar fraaie reddingen. Hij fleurde weer op en speelde een perfecte match in doel ! Sem zette tot slot de kroon op het werk en werd door Thijs in het straatje gestuurd, mocht alleen op doel af gaan en bleef kalm kijken en trapte de bal prima in de rechter beneden hoek. Scheids Lucas floot uiteindelijk af bij een 12-7 stand, een oververdiende zege, die eigenlijk nog wat ruimer had kunnen zijn ! Winnen wordt een gewoonte tegenwoordig, vandaag met dank aan Cyril, Michiel, Stan, Thijs, Elias, Maxim en Sem.
Scoreverloop:
01:53 - 1-0 Elias 02:27 - 2-0 Sem 05:53 - 3-0 Stan 06:19 - 4-0 Sem 06:55 - 4-1 12:11 - 5-1 Stan 12:59 - 6-1 Elias 16:25 - 6-2 19:24 - 6-3 26:16 - 7-3 Stan
rust
28:55 - 8-3 Stan 33:38 - 9-3 Stan 38:10 - 10-3 Thijs 39:22 - 10-4 40:36 - 10-5 47:42 - 11-5 Stan 48:32 - 11-6 49:36 - 12-6 Sem 52:03 - 12-7
Wij kregen zaterdag de kempen B voorgeschoteld. Na 5 minuten stonden we al 0-3 voor, 3 knappe doelpunten na mooi samenspel via de flanken, Thijs en Thobias zorgden voor de aanvoer en Elias was de perfekte afwerker. We bleven goed samenspelen en ook goed verdedigen, Lowie en cyril hielden het goed gesloten en ook onze doelman Minthe stond zeer alert te keepen. Maxim zette zich op kracht door en maakte er 0-4 van. Lowie zorgde met een hard schot voor 0-5. De kempen kon in de 1e helft 1x tegenscoren, maar wij deden er nog 3 bovenop, 1x Thobias en 2x Thijs. 1-8 bij de rust.
In de 2de helft wisselden we Thijs met Jeroen (die in de andere match in doel had gestaan), Jeroen startte zeer vinnig aan de 2de helft en kon ook zijn goaltje meepikken. In de 2de helft was het samenspel een beetje zoek, maar op inzet en karakter konden we onze tegenstander toch gemakkelijk wegzetten, 2x Maxim, 2x Thobias en nog 1 keer Elias zorgden voor de 4-14 eindstand.
voortreffelijke inzet van iedereen, knap gedaan, tot donderdag.
Eindelijk...de zondvloed van de afgelopen weken was deze week gestopt en de velden hadden de tijd gekregen om het overtollige water op te drinken. Dus na een onderbreking van 2 trainingen en 3 wedstijden konden we eindelijk nog eens aan de slag. De training donderdag liet het beste vermoeden: je zag dat de jongens eens even rust gekregen hadden en aan andere dingen hadden kunnen denken en de gretigheid om te voetballen was er donderdag helemaal terug.
FC De Kempen ontmoetten we voor het eerst want in de heenronde was dit de eerste uitgestelde match rond Wapenstilstand. Dus de laatste onbekende tegenstander voor ons. De collega-trainers gaven voor de match al aan dat het een A en B-ploeg was en wij gingen de strijd aan met de A-ploeg. We hadden onze ploegen evenwichtig verdeeld en gingen wel kijken in de eerste helft hoe het liep op beide velden.
De match begon wat moeilijk voor ons. Je zag meteen dat De Kempen wel een stevige ploeg was en wij deden heel erg goed mee in de aanvangsfase. We kregen een paar kleinere kansjes maar voorlopig ging de bal er niet in. De Kempen daarentegen maakte wel goed zijn kansen af, ook al omdat we nog net iets te afwachtend stonden te verdedigen en op de flanken niet altijd scherp de tegenstander dekten, waardoor de bal steeds voor doel kwam en uiteindelijk wel eens binnen ging. 2-0 na amper 5 minuten. Vervelend vooral voor doelman Jeroen, die het prima deed, maar natuurlijk ook niet alle schoten op doel kon keren.
Gelukkig kon Mathijs net op tijd na een fraaie actie de aansluitingstreffer maken. Hij vertrok vanop links, uitwijkend naar rechts en vandaar fors uithalen op doel. Onhoudbaar binnen. Dat deed ons deugd, zeker om het geloof in een goede afloop hoog te houden. Spijtig dat het nadien weer even fout ging en we twee snelle tegentreffers moesten incasseren. Opnieuw vermijdbaar als we collectief wat steviger verdedigend weerwerk gingen bieden. Gelukkig drukte De Kempen toen niet door, zodat de kloof overbrugbaar bleef. Al weer Mathijs zette de 4-2 op de borden. Cedric was in prima form vandaag en leverde zwaar werk in de spits. Hij bracht keer op keer doelman en verdedigers in moeilijkheden bij het uitverdedigen. Nog iemand die duidelijk energie getankt had in de voetballoze weekends was Jef. Hij was echt attent, had een groot loopvermogen en de drive en overtuiging om zich niet opzij te laten drukken. Oververdiend als beloning voor een straffe eerste helft was dus zijn 5-3 doelpunt !
Ondanks het feit dat De Kempen toch het overwicht had in de eerste helft, kropen we vlak voor rust toch nog terug tot een gevleide 5-4 toen Mathijs een hoekschop strak voor doel gaf en de eerste verdediger die in eigen doel werkte. Met deze ruststand mochten we echt niet klagen. Omdat op het veldje naast ons de score fors aan het oplopen was (1-8 bij de rust), deden we een kleine herschikking in de ploegen. Jeroen die zoals gezegd op een prima eerste helft in doel mocht terugblikken, kon nu gaan proberen de score verder uit te diepen in de andere match, terwijl wij met Thijs een strategische transfer deden om snelheid en power op onze linkerflank bij te brengen.
Het tactische plannetje rendeerde meteen. We kregen veel beter vat op De Kempen, drongen hen terug op de eigen helft en Jef verzilverde zijn bloedvorm al weer met een knappe goal: de bal ging overhoeks binnen net naast de paal: 5-5. Sterkhouder Mathijs zorgde er kort nadien voor dat we voor het eerst in de match op voorsprong kwamen. Vanaf dan werd de intensiteit van de match nog hoger want beide ploegen voelden dat het nog naar beide kanten kon kantelen.
Michiel schakelde achteraan een versnelling hoger en kon - na enkele mindere weken - de verdediging met presence leiden. Er werd hard gebikkeld en getackeld en verstandig met overzicht uitverdedigd. Een prima prestatie ! Met een 6-6 op het scorebord, werd aalvlugge Jef in de rug gelopen en kregen we in het midden van het veld een vrije schop. Op zich kan je daar niet heel veel mee doen, behalve als je Rune in de rangen hebt. Tikje opzij en de raket werd vanuit het midden feilloos afgevuurd richting doel. De doelman verbrandde zijn vingers aan de knal en bal ging over de doellijn binnen om er met een bocht weer uit te kaprioleren. Alleszins zo had de bank en de supporters het toch gezien. De scheids - die niet van het niveau is waar wij doorgaans mee uitpakken op onze thuiswedstrijden- stond slecht geplaatst, aarzelde behoorlijk lang, zocht bevestiging in de eigen rangen, maar werd uiteindelijk toch overtuigd door het volgehouden protest langs Vorselaarse zijde: 6-7 dus.
We kregen De Kempen er niet afgereden, 7-7. Thijs was sterk op links, werd zelfs fors aangepakt in de tackles maar nam fijntjes wraak met een mooie kapbeweging en dito schot vanop de zijlijn. De bal zoefde in de kortste hoek binnen vanop ruim 10m. Toen Mathijs nog eens alles uit de kast haalde en een paar tegenstanders op een hoopje speelde stond het 7-9 en leek de match met nog 10' te spelen in ons voordeel te kantelen.
Helaas, De Kempen bleek een grote veerkracht te hebben en ondanks hard verdedigend werk van Michiel, kwam de bal door een man meer situatie in de verkeerde voeten. Toen we ook nog eens een own doelpunt slikten op corner was alles weer te herdoen: 9-9. Jef was intussen aangetrapt op de kuit of had zich mogelijk ook gewoon zelf gekwetst en moest in die periode even van het veld. Na een zware match was dat even een dipje waar het moeilijk ging. Maar toen Jef weer hersteld was en we weer konden wisselen, duwden we nog eens door. Rune, intussen in de spits, zorgde voor het verlossende 10e doelpunt op 2 minuten van het eind door een afstandsschot van Mathijs in de rebound binnen te werken.
Als we het slim speelden, moest de zege binnen zijn, maar opnieuw bleef De Kempen aandringen. Cedric die al een vlekkeloze wedstrijd had gekeept en attent was tussen gekomen bij verschillende fases, werd uiteindelijk de match winnaar. Op een prima tegenaanval, zette De Kempen hun spits alleen voor doel. Cedric zag het gevaar, liep enkele meters uit doel en pareerde met een wereldsave een hard en goed geplaatst schot uit de linker beneden hoek. Schitterend ! Daarmee was De Kempen dan toch KO geslagen en leverde een prima wedstrijd een deugddoende 9-10 overwinning op.
Het feestje werd al op het veld ingezet met de yell en in de kleedkamer knalde het alom bekende "pinten pakken pinten pakken" en "ole ole" uit de 13 kelen, want intussen had de andere ploeg zich na een 4-14 overwinning ook in het feestgedruis gestort. Toen Jef nog een ter plekke zelfverzonnen song aanhief met licht leedvermaak tov De Kempen, stopten we ze maar rap onder de douche om even af te koelen ! De winterpauze deed deugd, maar we zijn toch ook weer blij met de hernieuwde start ! Topprestatie van Michiel, Mathijs, Jeroen (1e helft), Thijs (2e helft), Rune, Jef en Cedric.
Cyril, Cedric, Rune, Minthe, Jeroen, Sem en Kobe: dat waren de mannen die het afgelopen zaterdag opnamen tegen Herenthout. Minthe nam plaats in doel en deed dat erg goed. Zijn collega's namen een twijfelende start maar zetten snel orde op zaken. Het werd een evenwichtige wedstrijd waarin iedereen zijn steentje kon bijdragen. Er werd goed samengespeeld en hard gewerkt. De gebroeders Van Beveren lieten zich opmerken door elk twee doelpunten te maken. Ook Sem Stevens was trefzeker en vond twee maal de weg naar de netten. Kobe maakte enkele goede acties en werd tijdens één van zijn rushes spectaculair getorpedeerd door een bezoekende verdediger. Gelukkig geen schade... Cyril verdedigde erg sterk en Jeroen liet zich bij de strafschoppen alweer van zijn beste kant zien, al moest hij dit keer wel een doelpuntje incasseren. Een goede wedstrijd van de mannen!
Eigenlijk was het een vrij voetbalweekend, maar dat vinden we niet fijn, dus was er een alternatief programma samengesteld met twee op papier interessante duels tegen de Elite U8 van Lierse en een stevige U8 ploeg van Herenthout. De match tegen Lierse was nog eens extra speciaal omdat we onze goeie vriend en ex-ploegmaat Samuel nog eens tegen kwamen. Een hartelijk en fijn weerzien, waarbij de geweldige herinneringen aan 3 toffe jaren weer in de gedachten komen !
Maar goed, eens tussen de lijnen is er geen plaats meer voor emotie en sympathie en wordt alles toch wat ernstiger. Onze mannen waren wel gebrand om nog eens te laten zien dat zij het ook konden. Onze start was dan ook verschroeiend te noemen en zo snel als we vorige week achterstonden tegen SKS Herentals, zo snel stonden we nu voor. 18" amper waren er nodig voor Thobias om de 1-0 te scoren. Tegen een sneltreinvaart volgden goaltjes 2, 3 en 4 waarbij Elias liet zien dat het weer een van die dagen ging worden: scherp in de spits, overal bij en tussen en van een halve kans een heel doelpunt maken ! 4-0, dat hadden we niet gedacht. Maar het was ook wel duidelijk dat wij veel meer energie verstookten dan Lierse. Onze kracht, inzet en het leeftijdsverschil moesten het technisch overwicht van Lierse compenseren. Na de aanvangsstorm kwam Lierse er forser uit en kwamen ze geleidelijk terug tot 4-3.
Niet getreurd, want we hadden allemaal stevige spelers tussen de lijnen en omdat we goed konden wisselen bleven we het aardig volhouden. Lierse speelde het wel slim en hield het veld op de flanken breed terwijl wij ons nog wel eens lieten verleiden om naar binnen te kruipen en daardoor de flanken te laten openliggen. Gelukkig hadden we afwisselend met Thijs en Maxim op de libero twee heel sterke pionnen die nog veel onheil konden voorkomen.
Thobias scoorde vlot in de eerste helft en was hard in de duels. Mathijs leeft van de grote momenten en was onvermoeibaar op links en rechts. Ontzag steeg op uit de goed bezette tribunes bij elke raid die hij lanceerde en waarvan grote dreiging uit ging. Scoren lukte vandaag "maar" 2 keer, maar dat zei dus niets over de topprestatie die we van hem zagen. Een kleine nukkige beweging toen de bal dan toch tegen de netten ging, verborg waarschijnlijk een beetje frustratie dat er niet meer goals in zaten ! Super gedaan.
Hetzelfde gold een beetje voor Stan en Jef. Het was vandaag een Stan van de grote dagen, 200% inzet, technisch heel fraai tot wanhoop van de Lierse spelers en altijd in de aanval en nog op tijd terug ook om een tegenaanval af te blokken. Jef wisselde met Elias vooraan in de spits af. Het was zijn taak om Lierse moeilijker te laten opbouwen van achteren uit, wat niet eenvoudig is want hun keeper(s) spelen perfect mee en dat creëert al snel een man meer situatie. Fijn dat Jef toch op de valreep beloond werd met een doelpuntje zoals Jef ze wel vaker maakt. Scherp voor doel, goed volgen en de laatste tik geven om de bal over de lijn te krijgen !
Je mag nog zo goed zijn in de verdediging en aanval, maar als de doelman open deur houdt lukt het ook niet. Michiel deed het opnieuw prima, zeer attent en keerde alle ballen die te pakken waren. Soms werden we uitgetikt of was het schot te precies en krachtig dat er niks tegen te beginnen viel. Een puike en vlekkeloze prestatie. Intussen vergrootte onze voorsprong stelselmatig en leek de overwinning de onze te worden. Thijs had intussen de linkerflank overgenomen van Thobias en blokte die kant heel goed af. Thobias en Elias waren de goaltjes dieven vandaag met samen 13 stuks. Thobias deed het met de gekende elegantie en Elias op inzet en doorzettingsvermogen. We zagen van Elias verschillende heel fraaie afstandsknallers die net onder de lat binnen gingen.
Maxim tot slot was zijn eigen zelve. Complexloos in de verdediging, beenhard maar wel fair, je kwam er al weer moelijk langs vandaag. We speelden in totaal zeker 70' en het was een heel leuke match geweest. Lierse uiteraard de betere technische ploeg maar wij zetten er heel fraaie combinaties tegenover en de inzet en power van iedereen deed de rest.
Genieten dus vanmorgen en blij dat de KBVB de velden toch niet had afgekeurd ! Super goed gedaan van Mathijs, Stan, Thijs, Jef, Michiel, Thobias, Maxim en Elias. Fijn ook om te zien dat vriend Samuel het goed stelt bij Lierse en zich verder ontwikkelt tot een uitzonderlijk getalenteerde speler !
