Onze Duiveltjes afscheidstournee bracht ons vandaag naar het tornooi in Tongerlo. Wellicht door communiefeestjes en andere uitstapjes in het verlengde weekend was de beschikbare kern tot slechts 7 spelers gereduceerd. Toen Cedric dan nog eens door ziekte afhaakte, zat er last minute niet veel anders op dan Lucas tot U9 te promoveren en samen met Jef, Elias, Lowie, Jeroen, Michiel en Rune een ploeg te vormen die twee stevige tegenstanders voorgeschoteld kreeg. Eerst een totaal onbekende ploeg Keiberg uit Vlaams-Brabant en daarna Linda Olen.
Volgens hun eigen website had de A ploeg van Keiberg alleszins dit seizoen niet veel verloren, dus dat ging zeker zwaar worden. Onze ploeg ging vandaag niet kunnen terug vallen op individuele klasse flitsen, dus we gingen echt als team moeten spelen en veel inzet en werkkracht tonen. En dat deden we dan ook prima. We zaten deze keer wel meteen goed in de match en er werd hard gewerkt. Niet alleen hard, maar ook slim. Iedereen liep heel goed in zijn opgedragen positie te spelen, hield met het ene oog de bal in de gaten maar vergat ook niet te kijken waar de tegenstander naar toe ging als wij in de verdediging waren. Het was dan ook fijn kijken naar een gedreven Jeroen in de spits, die een paar keer verraste met een mooie balaanname en dribbel. Lowie en Rune speelden op de flanken en bleven ondanks het warme weer alles geven en gaten toe lopen of maken. Jef die in de kleedkamer uitvoerig zijn WK onderbroek had staan showen, veranderde van feestvierder in een op de verdediging wegende spits vanaf het eerste fluitsignaal.
Midden in de eerste helft kwamen we 0-1 achter, maar dat baarde ons nog niet veel zorgen, want wij kregen ook onze kansen. Lucas kapte zich even later vrij op links, tikte de bal naar Rune, die van kortbij rustig tussen eerste paal en keeper de gelijkmaker kon scoren. In de tweede helft bleef de match op en neer golven. Elias had de batterijen weer opgeladen na een dagje of 10 rust en zocht en vond vaak de goede combinatie met Lucas. Even voor affluiten zorgde Lucas voor de overwinning door de bal links voor doel over de doelman te liften in de verste hoek. 2-1, kwestie van rustig uit te spelen nu. Michiel had zich in de loop van de wedstrijd enkele keren onderscheiden door gevat tussen te komen in de Keibergse schoten en aanvallen, vlekkeloos ! 2-1 een aardig resultaat !
De tweede match was tegen Linda Olen, de ploeg die onlangs nog het tornooi van VC Herentals op hun naam schreven. In de opwarming zagen we inderdaad dat de meesten erg goed met een bal overweg konden. Het tempo was dan ook hoog in deze wedstrijd en er werd langs beide zijden veel energie verbruikt. Maar ook nu lukte het wonderwel met de mannen, veel inzet zeker bij een gedreven Lowie die in zijn enthousiasme al eens een been te veel meenam ! Jef werd een paar keer mooi gelanceerd richting doel maar kreeg de bal niet voorbij de keeper. Rune hield als laatste man het hoofd koel en verdedigde strak en foutloos. Michiel kwam al weer gevat tussenbeide en anders was er nog Lucas om te ontzetten. Rusten dus met een 0-0 op het bord.
Hemelvaart inspireert niet iedereen op even Christelijke wijze want tijdens onze rust escaleerde de situatie op het naburige veldje helemaal. De vrouwelijke scheids die we in de eerste match ook hadden, miste de essentiële vaardigheden om met wat gezond verstand de zaken aan te pakken en gaf zo waar een rode kaart na een duw van een speler, wat weliswaar fout was want er was geen bal in de buurt, maar toch... Er waren andere mogelijkheden om dat opgelost te krijgen. Als je dan de pech hebt dat de bijbehorende papa een erg kort lontje heeft en ook al niet veel gezond verstand, heb je alles om een relletje te krijgen. Het werd erg stil op de velden - op het geroep en gevloek van de hoofdrolspelers na dan - en iedereen stond met ongeloof het tafereel te aanschouwen, ook onze bengels...
Enfin, om de gemoederen te bedaren werden de scheidsrechters dan maar omgewisseld en zo startten we de tweede helft. Het bleef spannend en toen we op eigen helft een vrijschop kregen, hadden we het geluk aan onze zijde. Elias wou met een verre bal Lowie op rechts lanceren, maar een Olense verdediger probeerde de bal met een gestrekt been uit de lucht te halen. Dat lukte niet helemaal zoals gepland en de bal kreeg een prachtige curve mee en ging vanop ruim 10 meter met een schitterende boog hoog binnen ! Een lucky goal, maar die tellen ook. We hadden nu duidelijk veldoverwicht, maar kregen dat niet meer omgezet in doelpunten. Toen we in de verdediging een keertje over de bal trapten kon Olen van dichtbij Michiel te grazen nemen. 1-1 eindstand dus, daar konden we vrede mee nemen, hoewel we eigenlijk net iets meer verdienden. Maar de penalties waren een kolfje naar Michiels hand en dus werden we toch nog de morele overwinnaar van deze match !
We kunnen dus al weer erg tevreden zijn over een sterke collectieve prestatie van Jeroen, Rune, Michiel, Lucas, Lowie, Elias en Jef !
Ons allerlaatste Duiveltjes tornooi en dan zit niet alleen het seizoen er helemaal op, maar ook een hele periode van Duiveltjes voetbal. We gaan er nog een laatste keer tegen aan:
Zondag 8/6/14 Tornooi VV Noordstar
Spelers: Jef, Michiel, Elias, Kobe, Mathijs, Thobias, Thijs (7) Verzamelen aan de kantine: 09.10u Adres: Tarwestraat 11, Noorderwijk
Programma (telkens 2x12.5'):
10.10u SKS Herentals - OG Vorselaar 11.30u OG Vorselaar - Noordstar B
Het tornooi van VC Herentals stond in de late namiddag op het programma. Niet ideaal zo samen met het schoolfeest maar wel net laat genoeg op de middag zodat iedereen die dat wou nog even "acte de présence" kon geven en dus toch kon zeggen tegen juf en directrice: "ik was er !". Ook belangrijk natuurlijk !
Het tornooi zelf was ook al niet zo simpel qua formule. 3 poules van 3 ploegen. De eersten van elke groep speelden voor plaatsen 1-2-3, de tweedes voor 4-5-6 en de laatsten werden na twee wedstrijden koudweg naar huis gestuurd. Vooral dat laatste wilden we ons liever niet laten overkomen natuurlijk. Hoewel het herfstweer met rukwinden en plensbuien sommigen langs de zijlijn misschien toch deed verlangen naar dat scenario, maar dan ken je ons spelers niet natuurlijk. We waren door de tornooi organisatie niet in de watten gelegd: we zaten in ongetwijfeld de meest gebalanceerde groep met De Kempen en VC Herentals en konden dus net zo goed eerste als laatste worden. Voor ons speelde De Kempen al tegen VC en De Kempen haalde het met 3-1. Wij moesten daarna tegen Herentals. Een overwinning gaf ons dus al meteen zekerheid van de tweede plaats en zou de druk van een voortijdige uitschakeling dus al wat kunnen wegnemen.
We begonnen helaas weer iets te matig en na een minuutje kon Herentals vanop links vrij en ongehinderd aanleggen op doel. Te makkelijk allemaal en hoewel Michiel het schot nog kon keren, bleef de bal toch hangen in de 16 en werd die alsnog binnen gelegd. De tijd speelde nu in ons nadeel en Herentals bleek - zoals we van het tornooi in Linda Olen weten - een stevige ploeg. Het waren dus harde duels langs de zijlijn en we hadden moeite om ze te winnen. Het duurde dan ook erg lang tegen dat we konden tegen scoren, via een knappe schuiver van Mathijs op rechts. We konden echter amper opgelucht adem halen want Herentals zette zichzelf al weer op voorsprong. Gelukkig wist Mathijs er vrij snel weer gelijkheid in te brengen. Toen spits Jef even later weggestuurd werd en rustig bleef en met een streep de doelman het nakijken gaf, stonden we plots voor, met nog 8' op de klok. De geruststellende 4e goal konden we niet meer maken, hoewel iedereen er vol voor bleef gaan. In de allerlaatste seconden mochten we nog een kaarsje branden dat een pegel van Herentals door Michiel onder de lat werd weggebokst of de felbevochten 3 punten gingen er als nog aan. Maar goed, gewonnen is gewonnen en met 2 nederlagen mocht Herentals inpakken en konden wij tegen De Kempen gaan strijden voor groepswinst.
Even wat wiskunde: na de punten telde het doelpuntensaldo. Aangezien De Kempen van Herentals won met 3-1 en wij met 3-2, konden we enkel eerste worden door te winnen. Een gelijkspel was niet voldoende. Net zoals in de eerste match maakten we het ons zelf moeilijk door weer op achterstand te komen, spijtig. Maar toen we een corner kregen, sneed Mathijs die bal goed en hard aan en het jarenlange trainen op hoekschoppen culmineerde nu in een prachtig moment: Jef kwam stormachtig ingelopen richting eerste paal en ramde de bal perfect gemikt met het hoofd voor een kort opzittende verdediger en kansloze doelman aan de eerste paal binnen. SCHITTEREND !!! We hebben echt lang moeten wachten en nu worden we twee weken op rij - vorige week Rune en nu Jef - beloond met prachtige kopbaldoelpunten. De hele ploeg vierde mee, 1-1 !
1-1 was echter niet genoeg en dus moesten we aanvallend blijven spelen wat ertoe leidde dat we achteraan al eens een kansje weg gaven. De Kempen counterde goed en we liepen in het mes: 1-3 met slechts 5 minuten op de klok. Of het nu 1-5 werd of 1-3 maakte geen verschil dus alle middelen werden nu aanvallend ingezet. Michiel schoof op naar de middellijn en de andere 4 smeten zich in de aanval. Thijs en Elias verzetten bergen werk op de flanken om de bal snel te recuperen en voor te brengen en Maxim gooide zich met lijf en leden in de strijd vooraan. Gelukkig hebben we met Rune een breekijzer in de rangen voor de moeilijke momenten en toen de combinaties de doorbraak niet forceerden en we het einde zagen naderen, knalde Rune welgemikt en vanop afstand fraai de aansluitingstreffer binnen. We pakten moed en drukten De Kempen nu helemaal terug. Thijs zag zijn harde werk op de flank nog beloond toen hij in de rebound een zoveelste aanval links in de korte hoek kon binnen schuiven onder de doelman. Helaas was dat in de 20' en hadden we nog een 4e goal nodig om echt een verschil te maken in de stand. Dat lukte helaas niet meer en dus eindigden we met De Kempen op 4 punten, met even veel gemaakte doelpunten (6) maar met 4 tegendoelpunten en wij 5 deed De Kempen het net iets beter. Wij dus naar de 4-5-6 matchen en De Kempen strijdend voor de hoogste eer !
In deel 2 van het tornooi kregen we achtereenvolgens de andere tweedes voorgeschoteld, Herenthout en Beekhoek. Herenthout kennen we als een harde ploeg, fysiek en agressief, maar technisch vrij beperkt. Dat bleek ook nu weer. Er werd zeer hard gebikkeld en dan komt een strijder als Maxim wel van pas, want die kent dezelfde middelen. Hij kreeg zelfs een forse trap met alle topjes in zijn hand geplant, auw dat deed even pijn, maar tranen gaan we daar niet voor laten. Ook Thijs deelde in de klappen en moest langs de kant met een bloedneus. Intussen was het wel duidelijk dat we veruit de beste ploeg waren en Herenthout teerde volledig op zijn doelman. Heel erg goed als keeper, maar tegelijk ook aanvallend het enige gevaar dat Herenthout kon produceren. Elke uittrap, zeker door de wind mee, was een schot op ons doel. Gelukkig liet Michiel zich niet verschalken en pakte vlot al die verre trappen. Jammer voor Herenthout, maar ze voetbalden niet door al die verre en relatief makkelijk te verdedigen verre ballen. Maar goed, wij slaagden er intussen niet in om ze opzij te zetten. Pech en een goede keeper hielden ons van een doelpunt. Minthe deed nochtans alles wat mogelijk was om de verlossende goal te maken. Ik denk dat hij en anderen in totaal 3 tot 4 keer lat en paal troffen, om nog niet te spreken van al de andere kansen die gepakt werden of net naast gingen. Frustrerend was het en je begon stilaan te vrezen dat een onnozele counter de 0-1 zou inluiden....
Gelukkig bleef Thijs zeer kalm en zag intelligent bij een inworp op rechts dat linkerflank Elias zich vrij liep. Een perfecte inworp in de loop en Elias deed het dan meesterlijk met een zeer goed en hard schot in de verste hoek, zelfs buiten het bereik van de Herenthoutse goalie ! Oef 1-0 na eindelijk 13' zwoegen ! Daarbij hielden we het en een 5e plaats was nu al zeker.
Op naar de laatste match tegen Beekhoek. Dat bleek al van bij de aftrap de makkelijkste van de middag te worden. Al in de eerste minuut loeierde een ontketende Jef de bal op de onderkant lat, maar de bal koos de verkeerde uitgang. Het was maar uitstel want bij de daarop volgende corner werd de bal ingespeeld op diezelfde Jef die zich vlot vrij draaide en hard binnen trapte. Nauwelijks een minuut later deed Mathijs precies hetzelfde: balaanname, draaien om de tegenstander en hoog en droog binnen, netjes ! Toen diezelfde Mathijs nog binnen de 3' opnieuw scoorde was het over en out voor Beekhoek. De 3-1 was een spijtig verdedigend foutje maar nauwelijks enkele seconden later kreeg Rune de bal na een corner terug op de achterlijn en bracht die opnieuw voor doel waarop de verdediger de bal in eigen doel werkte. We maakten het ons zelf even moeilijk toen we weer in de fout gingen defensief en de 4-2 een feit werd.
Elias smoorde elke ontluikende hoop bij Beekhoek in de kiem door net over het midden uit te pakken met een afstandsschot en de geruststellende 5-2 was een feit. In minuut 13 liet een straffe Minthe zijn potentiële talent zien. Hij schakelde 2-3 tegenstanders uit op rechts, hield schitterend het overzicht en bediende Maxim aan de rand van het strafschopgebied die de bal in 1 tijd keihard onder de lat in het midden binnen joeg, hééééél fraaie actie van Minthe en dito afwerking van Maxim. In de allerlaatste minuut mocht Jef na assist op links van Rune de kers op de taart zetten met de 7e van de match.
Wauuw !!! Wat speelden we met ongelooflijke goesting (ja, dat woord is geen Open VLD eigendom...), inzet en technisch kunnen op sommige momenten. Schitterend en hartverwarmend om te zien. We wonnen 3 keer en speelden een keer gelijk en alleen de grillen van het tornooi reglement leiden dan "maar" tot een vreemde 4e plaats. Niet getreurd, we mogen echt trots zijn op wat Maxim, Minthe, Michiel, Rune, Mathijs, Jef, Thijs en Elias lieten zien vanmiddag, zeker na een zwaar schooltornooi gisterenavond !
