zweef met je gedachten mee door het prachtige South Africa...
20-10-2008
3 oktober
Thobela!
Deze morgen zijn we om 6u45 uit ons bed gekropen zodat we om 7u konden ontbijten. Ik ben begonnen met een super verse fruitsalade, daarna twee sneedjes volkoren brood (met heel veel graantjes) om dan af te sluiten met opnieuw fruitsalade Er ging een zeer aangename sfeer en de mensen zijn er heel vriendelijk. Ik heb echt genoten van het ontbijt! Voor mij mag het iedere keer van dat zijn hoor!
8u30 daar gaan we weer! Vandaag zullen we veel in de auto zitten, want ons volgende guest house ligt in Kiepershol en dat is meer dan 400 km van waar we nu zitten. We rijden langs veel verschillende landschappen. Van dorre uitgestrekte Savannes tot groene bossen. Op en neer, veel gedraai tussen de bergen die ook alle kleuren hadden. Er kwam gelijk geen einde aan!
Tussen Machadodorp en Nelspruit zijn we dan afgeslaan richting Sabie. Op die weg komen we namelijk de Sudwala Caves tegen. Na een enorm geklim komen we dan eindelijk rond 12u30 aan. Onze picknick bestaat uit brood met cheddar kaas en een blikje cola. Als dessert eet ik ook nog een appel. Nadat we wat energie hebben opgedaan, beginnen we aan onze klim richting de grotten. We zijn helemaal buiten adem door de grote hoogte en de hitte! Gelukkig zijn we net op tijd voor de rondleiding. De grotten dienden als woonplaats voor de vroegste bewoners van het gebied. Ze bestaat uit een aantal kamers met grillige druipsteenformaties. Velen ervan hebben naam gekregen naar hun vorm. t Is echt prachtig om te zien. Vroeger werden er in de grotten ook vele concerten gegeven, maar dit doen ze niet meer omdat dit vele vernielingen met zich meebracht. Mensen konden zich dan in het amfitheater installeren. Toen we weer naar buiten gingen, was er net een school gearriveerd die in het amfitheater uit volle borst aan het zingen waren. Dat was wel een kiekevel moment!
Daarna moest Sharon de afdaling met de auto trotseren. Niet de gemakkelijkste job! Via Sabie rijden we dan verder naar Hazyview. Onderweg konden we opnieuw genieten van prachtige panorama-uitzichten en vele fruitplantages. De omgeving werd ook groener en groener! Aangekomen in Hazyview stoppen we even aan een toerismebureau. Je kunt heel wat avonturen meemaken, zoals raften, een olifantenrit maken, ballonvaart doen, maar daar hebben we geen tijd én geld voor. Omdat we beiden wat moe waren van de lange autorit, besloten we al gauw terug te keren en onze guest house op te zoeken. Ant and Elephant ligt net gelijk midden in de wildernis. Verwilderde bomen, een niet al te proper zwembad, bergop, vele mieren in en vooral op het terras van ons huisje, Het heeft wel iets, maar het is niet om hier een week te blijven hoor! Tijdens onze rit naar hier verlangden we zo om in een ligzetel aan het zwembad te liggen, maar dat zal dan toch voor een volgende keer zijn we!
Een week geleden hadden we de menu van dit guest housje al eens bekeken op internet! Het zag er allemaal super lekker uit en we keken er dan ook enorm naar uit om hier lekker te dineren. We dronken een zoete witte wijn, we aten een soort vis (vraag me nie welke) met spinazie en mozzarella die geroosterd werd in folie. Super lekker!!! Als dessert at Sharon een soort banana split en ik warme appeltaart met ijs. We moesten iets melkachtigs drinken/eten omdat we onze eerste malarone-pil moesten innemen. Volgens ons telt ijs daar dus ook bij! Amaai, ik heb nogal van mijn dessert genoten. Als slaapmutsje bestelden we ons dan nog een Amarula. De typische Afrikaanse likuur. Mmmmmmmmmmmmmm Het diner was dus tiptop in orde, en dat allemaal samen voor maar 25 euro (dus voor mij én Sharon samen é).
Vannacht niet veel geslapen We hebben gisterenavond eerst nog naar de film Apocalips gekeken. Echt een aanrader!!! Hij duurde wel tot 1u, maar gelukkig dat we gekeken hebben want er was toch te veel lawaai om te slapen. De lodge heet niet voor niets Airport game lodge. Mensen die net van de luchthaven komen of moet, mensen die een tussenlanding hebben met overnachting komen hierheen.. De hele nacht door hoor je dus mensen toekomen en weggaan Ook hoorden we de tv van onze buur de hele tijd spelen. Hij was naar één of ander dom belspelletje aan t kijken. Eenmaal dat stopte, hoorden we hem snurken en ademen tot in onze kamer oe, dat was akelig t was net of er nog iemand in de kamer lag!
Deze morgen hadden we ons ontbijt om 8u. Ons eerste ontbijtbuffet tussen andere toeristen Dat doet wel raar hoor!
Na het ontbijt laden we al ons gerief in de auto en vertrekken we richting Pretoria. Omdat er nog een rustig baantje loopt van onze lodge tot aan de grote baan, riskeer ik het om even achter het stuur te kruipen Het was wel even wennen, maar het is me goed gelukt! Aan het benzinestation neemt Sharon het stuur weer over. Zonder problemen, enkel wat file, komen we aan in het Natanja guest house. Ons huisje was nog niet klaar, maar we mochten onze zakken daar wel al achterlaten. Jaja, je leest het goed! Een huisje. We hebben een living, een keuken, twee slaapkamers, een badkamer en twee wcs. Echte luxe! Een echt vakantiehuisje!
Omdat we hier niet zijn om te luieren alleen, vroegen we de weg naar t stad en de bezienswaardigheden. Jammer genoeg konden we niet te voet er naar toe gaan. Ze geven ons een kaart mee van Pretoria en ze leggen ons haarfijn de weg uit. Onze eerste stop zou het Voortrekkersmonument worden. We rijden jammer genoeg verkeerd af en vonden het daarom niet onmiddellijk. Gene paniek We zetten ons even aan de kant en bekijken de kaart nog eens goed. Ok, gewoon omkeren. We hebben blijkbaar te vroeg de autostrade verlaten. Maar via de gewone weg geraak je der ook Daar was het dan. Het lijkt wat op een toren gebouwd uit grote steenblokken. Niet echt speciaal vond ik. Het uitzicht daarentegen vanboven uit was wel heel mooi. We hadden een mooi zicht op het amfitheater wat verder op en op de grote stad Pretoria.
Daarna rijden we opnieuw richting autostrade en dan rijden we recht het stad binnen. Vanuit de auto zagen we de begraafplaats Heroes Acre, het Kruger house en de Kruger church terwijl we op zoek waren naar een parkeer plaatsje. Druk druk druk. Tuuuuuuuuuut hier en tuuuuuuuut daar. Ik word zot van dat geluid. Na veel zoeken en stress rijden we uiteindelijk een parking binnen. Pffff eindelijk uit die auto. Buiten slaat de hitte op ons en we gaan onmiddellijk op zoek naar een restaurantje. Niet gemakkelijk blijkbaar! Het enige wat je hier tegenkomt zijn fastfood restaurants pfff, nee daar hebben we echt geen zin meer in! Na lang zoeken vinden we dan toch iets gezelligs. Het is ook wel een keten, maar het is niet echt fastfood. Én, we kunnen buiten zitten! Heel gezellig hoor. Ik ga voor de Griekse Wraps en Sharon kiest voor iets onbekends (sorry ben de naam vergeten). t Zag er wel lekker uit!
Nadat we onze maag gevuld hebben gaan we op zoek naar de Union Buildings. Deze gebouwen zijn één van de belangrijkste gebouwen van de regering van Zuid-Afrika. Ze vormen een testament van het land: van de koloniale macht, de apartheidsjaren en de vrijheidsstrijd. De gebouwen zijn voor het publiek gesloten, maar we kunnen wel genieten van de rondom liggende tuinen. Nu, de weg er naar toe hadden we blijkbaar onderschat. Het was een lange weg, heel warm, maar we hebben ook vele mooie winkeltjes onder route tegengekomen! Veel blanken kwamen we niet tegen, maar ik heb me geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld We zijn als het ware ingeburgerde toeristen! hihi Scheel van de dorst komen we aan, maar we willen enkel maar binnen gaan in een Kentucky fried chicken omdat ze daar ook fantastisch lekkere ijsjes hebben met brownie, mmmmmmmmm!!! Dus nog even volhouden maar. Aan de Union Buildings staan er ook kraampjes met super mooie dingetjes.. ik had zo veel willen kopen, maar mn budget laat dat niet toe! Toch hebben we wel elk een vruchtbaarheidspoppetje gekocht. Dat kan altijd van pas komen é!
Op onze terugweg komen we dan toch een KFC tegen. Ik moet dringend naar de wc, maar vind gene. Ik vraag het aan iemand die in de KFC werkt. Hij heeft me een betaalbewijsje en stuurt me naar één van de securitymannen die in de mall staat. Die gaf me dan een sleutel van de wcs Toch maar raar systeem hoor En dan kunnen we eindelijk drinken en van ons ijsje genieten! EINDELIJK!
Dan is het toch wel tijd om terug te keren naar onze auto We willen namelijk voor het donker thuis zijn! Op de terugweg wilden we nog elk een typische armband kopen. Ze leken ons toch iets te duur en het afdingen pakte bij hen niet De armband zal dan maar voor een andere keer zijn. We zijn ook maar studentjes é!
De parking vonden we niet onmiddellijk terug. We stonden in het winkelcentrum waar we binnen gekomen waren toen we uit de parking kwamen, maar we vonden de deur naar de parking niet onmiddellijk terug efkes paniek, maar we zaten blijkbaar toch nog een verdiep te laag! Uitgeput stappen we de auto in. We rijden weg, weg van de drukte, weg van de hoge gebouwen, weg van het getuuuuuuuut, weg van de stad.
Iets voor onze guest house is er een spar waar we nog een Papaya kopen en wat groentjes voor bij onze boterham deze avond. En ja hoor, het is ons gelukt om voor het donker thuis te zijn!
Ik plof me in de zetel en krijg mijn klop Amaai, hebben wij wat kilometers afgewandeld zeg! t Is niet echt mijn favoriete stad. Ik had meer verwacht van Pretoria, maar ik heb wel van mijn dag genoten!
Ohja, na het eten wil ik mij in de zetel zetten om tv te kijken, toen ik plots een flits buiten zag en wat gerommel Ik ging naar buiten, en ja hoor het was aan het donderen en bliksemen in de verte. Plots voelde ik zelfs enkele spetters We zullen zien wat het geeft vannacht é
Morgen dan vroeg op want we hebben een rit voor de boeg van meer dan 400km
Deze morgen hebben we onze transit zone, florida, verlaten. Broeder Mothobi heeft ons naar Airport game lodge gebracht. Het wasnog een hele trip door Johannesburg eer we er aankwamen. We kwamen plots op een zandwegje, een doodlopend steegje, en helemaal op het einde bevond onze lodge. Amaai, zo mooi en gezellig. Hele vriendelijke mensen achter de receptie en we mochten onmiddellijk al in onze kamer. Eenmaal we dat wisten, was de jonge broeder Mothobi gerustgesteld en liet hij ons achter. Daar verdwijnt de laatste broeder uit ons zicht. Dat doet wel raar hoor! Jaja, we staan nu volledig op onze eigen benen.
Joehoe een nieuw avontuur begint NU! Sharon en ik maakten een vreugde sprongetje
Onze bagage dumpen we in onze kamers en we zetten ons al onmiddellijk buiten. Het zijn allemaal kamers die uitgeven op een grote tuin, elk met en tuintafel en stoelen. Wat verder zie je het zwembad met daarnaast een hutje waar je eventueel kunt braaien. Tussen de kamers door is er een grotere ruimte met een keuken en een living. Daar kun je zelf je potje koken en gezellig samen zitten met de andere logees. Ook liggen er informatieboeken en leesboeken, en er staan ook een hele boel videos. s Middags en s avonds kun je hier niet echt eten. Er is wel een lijst om eten te laten komen, zoals pizza, frietjes met hamburger, chinees, indisch, Ook kun je iets uit de diepvries halen om op te warmen. s Middags kiezen we er voor om pizza te eten hihi Er is zon speciaal tarief als je vier kleine pizzas besteld. Dit nemen we dan ook, zo kunnen we vier smaken kiezen
Na het eten kan ik me voor de eerste keer echt in het gras leggen op een matrasje om te zonnen. Daarna ga ik wat op verkenning. Ik leg me wat in de hangmat die in de tuin hangt, daarna bengel ik wat met mijn benen in het zwembad en tegen dat ik terug aan de kamer ben, heeft Sharon ook haar siësta erop zitten. We zetten ons nog wat buiten in afwachting dat de man van de auto en de man voor de meet en Greet komen.
De auto hebben we op voorhand grondig gecontroleerd op schrammen en deuken, want wij arme studentjes hebben geen zin om op te draaien voor kosten van anderen. Jaja, een Volkswagen polo (een grote polo).
Na de grondige controle, de laatste betalingen e.d. krijgen we dan nog een hele uitleg van de man van de reisorganisatie. We krijgen een gedetailleerde routeomschrijving in een boekje waarin ook alle mooie plaatsjes worden omschreven die op onze weg liggen. Amaai, t ziet er machtig uit. We krijgen er ook een blad bij met wat tips rond veiligheid e.d. maar het meeste wisten we al. We zijn hier tenslotte ook al 7 weken é!
Jaja, alles is nu geregeld. We hebben al onze papieren, de routebeschrijving én de sleutels van onze auto. We maken er dan ook al snel gebruik van om naar de dichtstbijzijnde supermarkt te rijden. Het is een zeer plaatselijk supermarktje, waar we wat brood, kaas, water, appels en tomaten kopen. Ja, we kunnen moeilijk nog eens fastfood eten é, anders komen we misschien wel als échte afrikaantjes terug naar huis.. hihi.. (dikke poep, dikke billen, dikke borsten, ).
Toen we nog wat op ons terrasje zaten te genieten van de avondzon, kwam een vrouw langs met twee potjes chinese soep. Ze hadden er maar twee besteld, maar ze hebben er vier gekregen. Ze vroeg ons of we geen twee potjes soep wilden. Natuurlijk gaan we zoiets niet weigeren! Alles wat we krijgen, is welkom hihi
Rond 18u30 begeven we ons dan naar de keuken. We genieten van wat brood met cheddar en een tomaatje. De soepjes vielen wel mee, maar geef mij toch maar mamas soep hoor. Er bleef dus toch nog heel wat soep over. Plots kwamen er nog twee mensen binnen. Ze wonen in Londen en gaan op vakantie naar Botswana. Blijkbaar hadden ze een tussenlanding in Joburg met overnachting. Ze kwamen blijkbaar ook iets zoeken om te eten. Maar een hotel is het hier niet. We vertelden hen dat ze iets konden bestellen, en we boden ook de overschot van onze soep aan. t Zou zonde zijn om het weg te gooien é. En zo geraakten we aan de praat. Blijkbaar heeft de man tot zijn 13 jaar in Kaapstad gewoond, maar zijn Afrikaans is hij toch al wat verleerd. Het zijn hele aangename mensen, en ze geven ons wat tips over leuke plekjes die we zeker moeten bezoeken! Zij hebben de kustlijn van Zuid-Afrika al eens eerder gedaan. We vertelden hen over onze stage en ze waren heel geïnteresseerd. Hun pizza kwam toe en ze hadden ook cola besteld. Deze dronken ze niet meer op en wij kregen dus elk een blikje cola jaja, we weten wat ons te doen staat de komende weken Socialize!!! Hihi jaja, we moeten het slim spelen é.
Oh ja, nog iets. Eigenlijk zijn we vanaf vandaag echte toeristen maar ik voel me niet zo, wil me niet zo voelen ik denk dat ik me zelfs nog dikwijls zal ergeren aan de toeristen. Wat ook raar is, is dat we na vandaag plots een slag van de zon hebben gekregen. We hebben nu al zo dikwijls in Pax in de zon gezeten en er kwam dan gelijk geen kleur bij. We zijn nu nog maar één dag broeder-vrij, en we zijn al wat verbrand! t Is de eerste keer dat je merkt dat we in de zon hebben gezeten. We zullen dus goed moeten smeren de komende dagen
Na enkele weken geraak ik eindelijk weer op het internet. Mijn avontuur zit er bijna op, maar ik wil jullie terug meenemen naar waar het allemaal begon...
