Herinneren jullie je nog, vorige week, dat ik een zwangerschapstest ging halen? Wel, zaterdag ben ik naar de apotheek in Boom gestapt en vroeg met rode wangetjes een zwangerschapstest. Ik besloot het maar onmiddellijk te doen als ik thuis kwam. Ik las de bijsluiter aandachtig, ging over de pot hangen, probeerde goed te mikken en ziezo, 3 minuten wachten. Die 3 minuten leken wel een eeuwigheid. Moest ik zwanger zijn, zouden de bolletjes roze kleuren. Ik durfde echt niet te kijken. Na tien minuten “oké ik ga zien,, nee ik zal nog even wachten” besloot ik toch om te checken. Gewoon wit… wit wit wit wit. Zelfs witter dan de huid van die seut op ons school, wit. Dit was echt verontrustend aangezien ik nog zieker ben geworden. Zondag was het ongeveer 4 keer per dag alles uit mijn lijf kotsen. Maandag liep dat op tot 6 keer en dinsdag heb ik ongeveer om de 2 uur alles gegeven. Natuurlijk was de mama weer eens bezorgd en moest ik naar de dokter. Die heeft dan vervolgens bloed getrokken. Ik dacht dat ik bijna ging flauw vallen. 3 volle dagen heb ik dan moeten wachten op de uitslag. Die 3 dagen leken net zo’n eeuwigheid als die 3 minuten voor de roze bolletjes en zeker omdat ik Tim niet heb kunnen zien. Het zou nogal een verwelkoming geweest zijn, dag schat ‘kus’ ‘kots’. Nene dat wou ik hem niet aandoen. Bon terug naar de uitslag van het bloedresultaat. Normaal sturen ze die altijd eerst naar je huisarts maar de papa weet ook veel van die medische slash chinese taal aangezien hij een chirurg eerste klas is en wou hem eerst zelf lezen. De brief dus, daar lag hij dan donderdag ochtend op de mat voor de deur. Een spierwitte brief, net zoals de witte bolletjes op m’n zwangerschapstest, wat dus goed nieuws zou kunnen betekenen, of ook niet. M’n vader opende de brief, las hem aandachtig en werd vervolgens nog witter dan de brief en viel tenslotte, stokstijf als een plank tegen de grond. Oké ik kan nu zeggen dat ik niet snel bang was maar op dat moment heeft mijn hartslacht nog nooit zo snel geslagen. Toen hij weer bij z’n positieve was vertelde hij me het heugelijke nieuws. Moet je m’n reactie weten? Oh my god, och god mne lieven heer, shit, fuck, damn, klote, verdoeme, tis ni waar ! oe kan da nu?? Neeee, ik ga van ‘tdak springen, nee ! vant hoogste gebouw ier int stad ! of neee ik spring uit een vliegtuig en doe bewust mijne parachut niet open of nee ! ik ga mee naar de ruimte met de Russen, 99.9 % dat die toch crashen. En vervolgens vloeide er wel duizende tranen, ge kon er een zwembad mee vullen, ondertussen werd dit hele stadium nog wel eens onderbroken door een kotsaanval of 2. Oké ik denk wel dat ik nu klaar ben om te zeggen wat de diagnose is. Pff, m’n leven is gedaan. In de brief stond dus dat ik seropositief ben gevonden en dat ik momenteel lijdt aan een lichte buikgriep wat dus nu 10 keer zo erg is dan zonder dat sero-monster. Ik ben nu opgenomen in het ziekenhuis en ben er echt aan het onderdoor gaan. Tim weet het nog niet eens, hij denkt waarschijnlijk dat ik van de aardbol ben verdwenen. En dan nog, hoe moet ik het hem in godsnaam vertellen? Hey timmyboy, ge ze seropositief. En waarom is hij niet ziek? Waarschijnlijk heeft hij de cola truc weer toegepast zodat het meisje niet eens de kans had om hem te vertellen dat ze seropositief was ofzo. Achja daar heb ik nu genoeg tijd voor om over te piekeren. Ik ga jullie nu laten want de verpleegsters zijn hier. Hopelijk tot volgende week, of misschien ook niet…

Kusje,

Noa Bosmans

11-02-2009 om 17:39 geschreven door Noa Bosmans  

Eindelijk! Na een week bij mijn oh zo leuke tante Irène en nonkel Jos te hebben overleefd ben ik eindelijk weg uit dat zottekot. Ik mocht weer naar mijn lieftallige ouders. Of zij ook zo blij waren met mijn thuiskomst was iets anders maar bon daar ga ik mij niet druk in maken. Ik had al problemen genoeg gehad. Die nacht dat ik daar thuiskwam van het Jokot was mij ook niet goed bevallen. Nonkel Jos zei simpelweg: “ Ga maar slapen.” Ik dacht dat het daarbij zou blijven maar daar had ik mij ook serieus in mispakt. De volgende dag kon ik de hele voormiddag –ik werd al om 7uur wakker gemaakt!- klusjes doen gaande van de auto wassen en het huis kuisen, tot het onkruid in hun tuin –dat meer leek op een oerwoud- te gaan uittrekken. Dus ik denk dat jullie wel begrijpen waarom ik zo enthousiast was om naar huis te gaan. Eenmaal thuisgekomen zat mijn moeder mij op te wachten in de keuken. Veel zei ze niet… Ze vroeg me enkel hoe het geweest was en of ik genoten had van mijn verblijf. Verblijf? Ze deed alsof ik een weekje op vakantie was geweest. Maar goed ik deed alsof ik dé week van mijn leven had gehad en dat mijn tante en nonkel toch zo’n fantastische mensen waren! Na dit zéér diepgaande gesprek met mijn moeder ging ik naar mijn kamer, ik ben onmiddellijk op mijn bed geploft en dat deed mij weer denken aan Tim. Ik snapt niet waarom hij zijn gsm niet opneemt als ik hem opbel. Ik mistte hem zo hard. Enjaa datgene waar hij zo goed in was natuurlijk ook… Ik zat al bijna 2 weken zonder, stel je eens voor wat dat met een mens doet! Ik was zeer diep verzonken in mijn zoete gedachten maar deze werden ineens onderbroken door braakneigingen. Ik haastte mij naar de badkamer en ging boven de wc hangen. Lang duurde het niet voordat ik moest overgeven. Heel even en de misselijkheid was over, gelukkig. Maar dit geluk was maar van korte duur, de hele week heb ik hier last van gehad. En dan vooral ’s morgens, ik kreeg geen hap door mijn keel, een hapje en het was weer zover. Ik kon weer met mijn hoofd boven de wc gaan hangen. Dat Tinne en Donna zich bij mijn misselijkheid vragen zouden stellen had ik wel verwacht. Ze gedroegen zich erg bezorgd en donderdag vroegen ze me wat er nu eigenlijk aan de hand was. Ik vertelde hen van mijn ochtendmisselijkheid en van dat opgeblazen gevoel waar ik al een tijdje mee zit. Hun eerste reactie was “Noa, ben je veilig geweest?” “Hoezo veilig?”zei ik. “Je hebt toch voorbehoedsmiddelen gebruikt?” Riep Tinne. “Ja dat zal wel” Zei ik snel zonder verder na te denken, Donna en Tinne bleven maar doorratelen en raadde me onmiddellijk aan om een zwangerschapstest te gaan halen. Verder kreeg ik nog wat verwijten naar mijn hoofd geslingerd in de vorm van “ Maar kind toch hoe dom kan je zijn.” En “ Tsss ieder klein kind weet toch dat je dat veilig moet doen!” Baf, daar stond ik met mijn mond vol tanden, ik was gechoqueert. Hoe konden ze nu zo reageren?! Ik ben onmiddellijk opgestaan en naar huis gegaan, want hier had ik echt geen zin in! Op mijn weg naar huis dacht ik na over het weekend dat ik doorgebracht had met Tim. Het erge is dat ik nog steeds hellemaal geen idee heb of we het veilig gedaan hebben of niet, het lijkt alsof ik dat hele weekend in een roes beleefd heb. Eenmaal thuisgekomen zag ik dat ik een berichtje ontvangen had. “Yes, van Tim” dacht ik. Maar helaas het was Donna om te zeggen dat het hen speet maar dat ik de volgende morgen echt wel een zwangerschapstest moest gaan halen. Ik vond het eigenlijk wel schattig, al die bezorgdheid terwijl er vroeger zelfs niemand naar mij om keek. Daarnet heb ik Donna nog even gebeld om te zeggen dat het Ok was. Morgen zal ik wel even die zwangerschapstest gaan halen. Daarna probeerde ik Tim zijn nummer nog even, maar tevergeefs, hij nam weer niet op. Maar goed ik ga proberen slapen en morgen bel ik Tim nog een keer. Én ga ik die test halen… De gedachte aan het ratelen van Donna en Tinne daarnet maakt me nu eigenlijk wel aan het lachen… Tjah ik hoop dat ik morgen na die test ook nog kan lachen. Maar goed dat zijn zorgen voor morgen. Slaapwel x

Liefs, Noa x

06-02-2009 om 18:05 geschreven door Noa Bosmans  

Niet te geloven! Ik wist dat mijn straf niet mild zou zijn maar dit slaat alles! Toen ik zondagavond naar mijn kamer werd gestuurd hebben mijn ouders nog een hele tijd ruzie gemaakt over wat er gebeurd was. Ik wou dit allemaal niet meer aanhoren en probeerde Tim te bellen. Hij nam zijn gsm niet op en na 5 keer proberen heb ik het opgeven en ben ik gaan slapen. De volgende ochtend liep mijn wekker af om 7 uur, maar ik durfde niet goed naar beneden gaan, dus bleef ik in mijn bed liggen tot half 8. Nu moest ik er wel uitkomen want anders kwam ik te laat op school. Dan zou ik ook nog eens moeten nablijven, aangezien ik al 2 maal te laat ben geweest dit jaar doordat ik nog met Tim stond te kussen. Ik bedacht mijzelf dat een uurtij langer op school blijven misschien nog niet het einde van de wereld zou betekenen, aangezien de sfeer thuis toch niet goed zat. Ik kwam de keuken binnen. Lap, beeld zonder klank. De eerste 10 min werd er niets gezegd. Ik stond op om naar school te vertrekken, en dan ineens, wie had het gedacht, beeld MET klank! Mijn moeder begon aan haar speech. Ze zie dat ze dit nooit maar dan ook nooit van mij verwacht had. Dat ik het laatste half jaar zoveel veranderd was, met mijn nieuwe look, mijn nieuwe vriendinnen en natuurlijk ook mijn nieuwe vriend. Ik keek naar mijn schoenen en hoopte dat de speech snel voorbij zou zijn. Maar ze ging verder. Soms is het beter om de mooie rode en gezonde appels een tijdje weg te halen van de rotte appels, ik zou een weekje bij nonkel Jos en tante Irène gaan logeren om wat af te koelen. Niet te geloven dat ze mij dit aandoen! Nonkel Jos en tante Irène zijn de 2 raarste figuren van de hele rupelstreek. Ze kleden zich alsof ze uit een TV show van de jaren 60 komen. Beter nog ze denken dat ze nog in de jaren 60 leven. Maar ok 1 weekje hou ik nog wel vol. Ik moet naar school en ik zal de avonden wel in mij kamer doorbrengen. Geen probleem! Allezja wel een probleem eigenlijk, want nu kan ik Tim niet zien. Waarom doen ze mij dit toch aan! De week verliep net zoals ik had verwacht. Ik ging naar school en ’s avonds zat ik op mijn kamer. Woensdag namiddag had ik een groepswerk bij Donna thuis. Nonkel Jos heeft mij bij haar thuis afgezet en terug komen halen, mijn plan om Tim nog even te zien is dus helemaal mislukt. En toen was het weekend. Om de klas sfeer te bevorderen had damain voorgesteld om zaterdagavond met heel de klas iets te gaan drinken in het Jokot. Ik kon dus niet anders dan meegaan, ik werd net aanvaard door iedereen, en ik wou niet terug het buitenbeentje worden. Zaterdagavond ben ik dus extra vroeg naar mijn kamer gegaan. Ik heb mij klaar gemaakt en rond een uur of 10 ben ik uit mijn raam geklommen. Nonkel Jos en tante Irène sliepen op dat moment als 2 roosjes, aangezien ze altijd om 9uur in hun bed kruipen. De sfeer zat er goed in en het was een geslaagde avond. Dat dacht ik toch. Ik klom door mijn raam terug mijn kamer binnen en ja ,je kan het al raden daar stond onze Jos. Dat is ongeveer een half uur gelede en het enige wat hij zei was ga slapen. Niets meer en niets minder. Ik hoop alleen dat deze rode appel niet nog een weekje bij de Jos en ons Irène moet blijven. Door de stress wordt ik elke ochtend misselijk wakker en moet ik zelfs overgeven. Allezja ik denk toch dat het van de stress is. En mijn ‘rotte appel’ , om het met de woorden van ons moeder te zeggen, mis ik ondertussen gelijk zot.  

Kusjes en groetjes Noa

27-01-2009 om 20:16 geschreven door Noa Bosmans  

Fantastisch !! Dit is in één woord omgeschreven hoe het weekend verlopen is. Bij mijn aankomst, stond Tim mij al op te wachten aan de voordeur van zijn enorme villa. Hij verwelkomde me met een schattig kusje op mijn voorhoofd dat gevolgd werd door een zwoelige tongzoen. Vanaf dat moment besefte ik dat dit weekend niet meer stuk kon. We brachten mijn gerief naar de slaapkamer en hij nodigde me subtiel uit om het bed eens te testen. We lagen daar op zijn waterbed en kuste enkele minuten. Terwijl hij me blinddoekte vertelde hij me dat hij een verrassing had. Nadat hij me door het huis geloodst had, stopte we voor een deur. Hij deed de blinddoek af en op de deur hing een blad waarop stond: Wegens hygiënische redenen, is badkledij verboden. Ik keek hem vragend aan, hij opende de deur en daar zag ik een grote jacuzzi staan en op dat moment begreep ik zijn boodschap. We lachten naar elkaar, deden onze kleren uit en kropen in de warme jacuzzi. We bleven een dik halfuur zitten, we babbelde wat en af en toe kwam er ook een kus aan te pas. ‘s Avonds keken we nog een romantische film in zijn bed, dit leidde ertoe dat we allebei wel wat zin kregen en van het één kwam het ander. Het waterbed zorgde ervoor dat ik niet erg veel moeite moest doen, we gingen vanzelf op en neer. De volgende morgen bracht Tim me ontbijt op bed en namen we samen een douche. Zowel zaterdag als zondag hebben we ons met zen tweeën enorm goed geamuseerd, we bakte cake, speelde gezelschapspelen, keken nog wat films en de nachten waren onvergetelijk. Wanneer ik zondag namiddag naar huis wou vertrekken werd het gevoel van geluk verstoord toen ik mijn fietssleutel niet meer vond. We zochten tevergeefs een uur naar de sleutel. Ik besloot dan maar om de bus te nemen. Thuis vertelde ik dat mijn fiets platte band had en dat ik hem maandag na school ging oppikken bij Caroline, ik had namelijk thuis nog een reservesleutel. Zondagavond ging de telefoon, mijn moeder nam op en ik zag dat haar gezicht verstijfde, ze stotterde wat, verder kon ik niet veel verstaan daarvoor stond de televisie te luid. Ze gooide de telefoon neer en kwam naar me toegestormd. Ze vroeg me schreeuwend hoe het mogelijk was dat mijn fietssleutel gevonden was tussen de handdoeken in het huis van een zekere Tim Lernout. Tim’s moeder had de sleutel gevonden nadat ze een douche had gepakt. Zij wou ook weten van wie die sleutel was en hoe hij daar terechtgekomen was. Tim had ook heel het verhaal moeten opbiechten en zo heeft zijn moeder de mijne opgebeld. Ik probeerde mijn ouders vanalles wijs te maken, maar dit lukte niet. Uiteindelijk heb ik alles moeten opbiechten en werd ik naar bed gestuurd. Mijn moeder zei dat het laatste hier nog niet over gezegd was en dat ik me mocht verwachten aan een straf die niet al te mild zou zijn. Wat deze straf zal zijn en hoe mijn komende week er zal uitzien vertel ik jullie volgende keer.

Xxx  Noa

20-01-2009 om 18:57 geschreven door Noa Bosmans  

De volgende morgen spookte de voorbije nacht met Tim door mijn hoofd. Aan de ene kant was ik wel fier op mezelf omdat ik nu niet meer bij de seutige maagdjes behoor en nu volop kon meespreken over het thema dat wel vaker aan bod komt in onze klas, namelijk seks. Aan de andere kant was ik wel teleurgesteld omdat mijn eerste keer niet was verlopen zoals ik het in mijn dromen had voorgesteld. Ik stelde me nog wat vragen rond de vreemde smaak van mijn cola die er voor zorgde dat ik de volgende morgen naast Tim wakker werd. Op weg naar school was ik enorm opgewonden om mijn verhaal rond te vertellen. Tinne en Donna zullen vast stikjaloers zijn! Na het eerste lesuur kreeg ik een sms van Tim. Hij stuurde me dat hij dit weekend alleen thuis was en vroeg of ik langskwam en wou blijven slapen. In de klas las ik de sms van Tim voor aan Donna en Tinne en vertelde wat er die avond met Tim gebeurd was, dit deed ik met een zo luid mogelijke stem met de bedoeling dat de rest van de klas het ook zou horen. Al gauw kwamen de andere meiden bij ons zitten. Jammer genoeg kwam Mr. Mampaey binnen voor de volgende les. Maar tijdens de speeltijd was er tijd genoeg om mijn verhaal uitgebreid te vertellen en iedereen stond met open mond te luisteren. Donna en Tinne hielden zich op de achtergrond, dit vond ik maar flauw van hen, ik had dan toch gelijk dat ze me het niet zouden gunnen en jaloers zouden zijn. Het feit dat Tim iets in mijn cola had gedaan heb ik bewust verzwegen. Dan zouden ze mijn voorbije nacht met hem volledig afkeuren. Tijdens de middag ging ik zoals gewoonlijk met Donna en Tinne een broodje eten int karo’ke. Al zou ik liever meegaan met de coolere meiden van de klas, maar ik wou Donna en Tinne niet van de ene op andere dag laten vallen. Dit wil ik iets subtieler laten verlopen. In het karo’ke kwam het tot een serieus gesprek, waarbij Donna en Tinne erg bezorgd over me deden. Ik vond dat ze serieus overdreven, ik was namelijk oud genoeg om te weten wat ik wil en niet wil. Omdat ik toegaf dat we die nacht geen gebruik gemaakt hadden van voorbehoedsmiddelen, konden Tinne en Donna me toch overhalen om naar de apotheker te gaan en daar de morning-afterpil te gaan halen. Met een dikke buik rondlopen zie ik zelf nog niet echt zitten. Na ‘t school fietste ik naar huis en in mijn hoofd was ik al volop aan het fantaseren over het weekend dat voor de deur staat. Natuurlijk kon ik niet doodleuk tegen mijn ouders zeggen dat ik het weekend ging doorbrengen bij een jongen die ik nauwelijks ken. Toen ik hoorde dat mijn moeder thuiskwam van haar werk, waagde ik mijn kans, ik vroeg haar of ik dit weekend bij Caroline mocht gaan logeren, haar ouders gingen een weekend naar de Ardennen en enkele meiden van de klas mochten bij haar komen logeren, verzon ik. Je moet weten, normaal gezien lieg ik nooit, maar dit was voor het goede doel. Mijn moeder twijfelde eerst even en besprak het met mijn vader, uiteindelijk lieten ze me toch gaan. Vol spanning maakte ik mijn rugzak klaar, frommelde er enkele sexy lingerie setjes in die waarschijnlijk wel van pas zullen komen. Nadat mijn rugzak gemaakt was, nam ik nog even de tijd om deze blog neer te schrijven. Hierbij ga ik afsluiten want ik zie dat het tijd is om te vertrekken naar een weekendje dat ik waarschijnlijk nooit zal vergeten. Hoe dit weekend verlopen is vertel ik jullie volgende keer.

Xxx Noa

18-01-2009 om 18:22 geschreven door Noa Bosmans  

Deze week was een zeer bizarre week , zo raar.Maar ze was wel fantastisch. Mijn wraak is eindelijk gestild en kheb een vriendje en … ooh ik heb jullie zoveel te zeggen .  ik zal beginnen met mijn eerste afspraakje van mijn hele leven .Vrijdagavond ben ik nog snel naar het kruidvat gelopen voor dat nieuwe middeltje tegen puisten van claeresil te kopen . De volgende dag stonden  Donna en Tinne  voor mijn deur om me te komen helpen met mijn make-up want dat heb ik nog niet helemaal onder de knie , alle kgeef toe het is nog een regelrechte ramp . Ondertussen heb ik al via sms’jes afgesproken om 20.00 vanavond in de lunch garden op de Boomsesteenweg .

Hij stond me er al op te wachten , speciaal aangekleed was hij niet  hij is zo al knap genoeg, ook al zei tinne tegen me da hij geen moeite wou doen voor mij, maar daar trek  ik menu eens  niks van aan . Ik koos voor de 2 hamburgers met frietjes en een cola, hij voor de dagsoep  met brood , mijn knapperd zal misschien vanmiddag al warm hebben gegeten .  Ik kwam van ’t WC terug en zette me terug op de stoel voor hem , enkel mijn cola  moest nog opgedronken geworden en dan konden we vertrekken . Hij smaakte niet zo goed, dat zal wel aan die frietjes hebben gelegen . we zijn met de auto naar zijn thuis gereden. Ik zal in slaap zijn gevallen in zijn auto want ik werd wakker in zijn bed . Mijn hoofd draaide en ik zag allemaal vreemde mannetjes verder hoorde ik allemaal grappige stemmetje en voor ik het wist lag ik op hem . Je kan het wel raden die avond was ik geen maagd meer, ik behoor niet meer tot al die kindertjes nu ben ik knap en hot .

Maandag op school hebben Donna , Tinne en ik eindelijk besloten wat we als wraakactie gaan doen . Tijdens de LO les morgen, vergeet ik met opzet mijn waterflesje waardoor ik een excuus heb om de plaats delict terug te mogen binnentreden   , terwijl ik mijn drinken pak,  spuit ik de tandpastatube,  die ik speciaal voor Caroline zal meenemen , leeg in haar zwarte, nieuwe Pradaschoenen van €559 die ze vorig weekend heeft gekocht. Die dag was ik zo opgewonden , zo bezeten door mijn  wraaklust dat ik haast niet kon wachten . en de dag was me goed gezind . Het tweede lesuur hadden we studie en lag  die bitch van een Caroline op haar bank te slapen . Tijdens de speeltijd was ze in de klas gebleven voor hun groepswerk klaar te zetten . Allee haar klikske heeft dat alleen gedaan, zijn sliep gewoon verder en daar was mijn kans , de deur was niet slot en de speeltijd duurde nog twee minuten en Caroline sliep nog steeds op haar bankje . Tijdens de speeltijd had ik een kauwgom gekregen van Wout , ik glipte de klas muisstil binnen en was binnen de 15 seconden terug buiten . Kort daarna ging de bel , de juf opende de deur en tkliekske begon te gillen . Het haar van ons lieftallige Caroline zat onder de kauwgom en er ontbraken een paar stukken haar. Anke begon zo hard te wenen dat de make up helemaal van haar gezicht druipte en heel de klas zag wat voor een lelijkerd er onder die make up laag zat . Ze rende weg, wanneer ze  de klas terug binnenkwam met een sjaal over haar hoofd gewikkeld, stond niemand van haar vriendinnen recht om haar te troosten en Wout die anders maar wat suft in de klas riep naar haar dat ze dat eindelijk eens verdiende. Sinds die dag heb ik enorm veel vriendinnen en eigenlijk zo gemeen is da kliekske van Caroline nog niet , ze zijn nu ook mijn vriendinneniedereen noemt het nu ook  tkliekske van Noa, tklinkt anders wel heel chique, wat een nieuwe look niet allemaal kan doen .

Mijn week was fantastisch ,maar tlijkt wel of  mijn lichaam iets ontbreekt , of het stilletjes aan afbreekt  , het iets tekort komt , maar wat ???

Tis nu 2 .22 snachts ,morge nog een dagje school en dan zie ik mijn knapperd terug , lekker .

Kzie je volgende keer 

kiss ***

31-12-2008 om 18:16 geschreven door Noa Bosmans  

 Toen ik maandag ochtend naar school vertrok had ik wel wat zenuwen . Wat zou iedereen van mijn nieuwe look zeggen ?  Zoude ze mij nog herkennen want Anke de showtrut had me toch ook niet herkend in het zwembad. Toen in de klas binnenliep waren alle ogen op mij gericht en viel van enkele mensen hun mond wagenwijd open…  Als ik op mijn stoel ging zitten begon Damain tegen mij te praten en dit keer niet om mijn schrift te vragen om over te schrijven . Maar hij zei dat mijn nieuwe look echt een hele verbetering was en dat hij me haast niet meer herkende. De hele dag voelde ik me bekeken en kreeg ik veel complimentjes dat ik er echt helemaal anders maar wel heel veel beter uit zag. Behalve dan van Caroline en haar kliekje zij konden het niet verdragen dat iedereen me complimentjes gaf. Volgens mij waren ze gewoon stikjaloers…..

Woensdag na het school ging ik met Donna en Tinne een broodje eten in’t Karoke. We zaten daar lekker van ons broodje te smullen toen ik plots een lekkere bink in mijn ooghoek opving. Maar ik had hem blijkbaar niet alleen opgemerkt want Tinne en Donna zaten hem ook al te begapen. Als hij zijn broodje had ging hij 2 tafeltjes naast ons zitten. We konden onze ogen niet van hem af houden en we waren steeds tegen elkaar bezig hoe knap hij wel niet was. Maar plots draaide hij zich in onze richting en lachte naar ons. We werden alle 3 knalrood en begonnen super hard te lachen. Hij had het blijkbaar door dat we over hem bezig waren dus begonnen we maar snel over iets anders.

Voor we vertrokken ging ik snel nog even naar het toilet. Maar als ik buiten de WC kwam stond die knapperd daar plots. Hij zei dat ik er een leuk meisje uit zag en vroeg men gsm nummer. Daar stond ik dan met men mond vol tanden, en ik voelde me weer knalrood worden. Maar ik nam al de moed bij elkaar en gaf toch men nummer. Als ik buiten kwam stonden Tinne en Donna al buiten aan de fietsen te wachten. Ik vertelde ze over wat er in het toilet was gebeurd en ze waren super blij voor mij maar zeiden me ook dat ik toch maar moest oppassen want ik kende die jongen van haar of pluim. Heel de namiddag en avond zat ik aan die 2 minuten in de wc ,die wel een eeuwigheid leken te duren, te denken. Ik hoopte echt dat ik nog iets van hem ging horen want hij was echt de allerknapste jongen die ik al ooit had gezien. En dan plots om 20.56u trilde mijn gsm. Ik keek vol spanning van wie het berichtje was en.. ojeee het was een onbekende nummer. Ik opende het berichje en er stond in :

Hej, het is die jongen van in’t karoke van vamiddag . Ik was me daarstarks vergeten voorstellen . Mijn naam is dus Tim. En hoe heet jij? Heb je al plannen voor zaterdagavond?xxx.

Ik was zo overdonderd dat ik niet direct kon terugsturen, pas een half uurtje later antwoorde ik. “ Hej, ik heet Noa. Nee heb voor zaterdagavond nog geen plannen. Nog geen minuut later kreeg ik al een sms’je trug waar in stond: Ok dat komt goed uit. Wil je dan misschien iets gaan drinken met mij? Ik antwoorde nu iets sneller dan de vorige keer : “Oké dat ik goed. Ik stuur je zaterdag nog wel waar en hoelaat ik kan afspreken.

Ik kreeg nog 1 laatste sms’je terug waar in stond : oké dat is perfect. Ik kijk echt al uit naar zaterdag!! ;-)

Ik heb die nacht bijna gaan oog dicht gedaan ik was zo opgewonden en fantaseerde over de zaterdag. Ik was echt dol gelukkig en liep voor de rest van de week op wolkjes.

Ooooh bijna vergeten ja over mijn gemene plannetje. Ik zit nog steeds met Donna en Tinne op ons plannetje te broeden. Maar Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik Caroline zal terugpakken want het moet echt iets zijn wat ze nooit van haar leven nog zal vergeten . Maar geloof me mijn wraak zal zoet zijn.

xxxx Noa Bosmans

26-11-2008 om 16:43 geschreven door Noa Bosmans  

Jaja, de laatste tijd,er gebeuren zoveel dingen met mij dat ik er wel een boek over zou kunnen schrijven! Deze week waren er weeral wat tegenslagen maar al bij al heb ik ook goede ervaringen meegemaakt. Omdat Damian en Caroline me zo hard in ’t zak hebben gezet, was het idee om caroline te kloten met een afspraakje véél te soft en daarom heb ik iets bedacht dat op termijn zijn vruchten wel zal afwerpen. Maar voor ik jullie dat vertel is er toch nog wel iets niet onbelangrijks dat jullie moeten weten,ik was het kotsbeu dat mensen mij uitmaakten voor vuurtoren of rosse voenk, wat trouwens verkeerd is want ik heb geen ros haar,venetiaans blond noemen ze dat! Anyway, ik was mijn imago beu dus ben ik zaterdag bij donna gaan aankloppen en heb haar stijladvies gevraagd. Ze nam me mee naar zeg maar overal en ja hoor die bankkaart van mijn moeder kwam zeker van pas. De eerste plaats die we bezochten was het kapsalon, daar werden mijn haren bruin gekleurd en ik kreeg extensions , na 3 uur zitten weg te rotten bij kapper sjonnie, die volgens mij homo was , zijn we naar een schoonheidsspecialiste gegaan. Eerst werden mijn nagels onder handen genomen,wel als je dat nog nagels zou kunnen noemen, ze zijn tot op het vlees afgebeten door al die stress die ik in mijn leven al heb meegemaakt. Dan moest ik naar de epileerster, zij heeft zowat alles geëpileerd dat valt te epileren zoals mijn snor, mijn unibrau, mijn te lange neusharen en zelfs mijn bikinilijn!! Naast de haren die weg waren had ik gelukkig ook geen last meer van schaamluizen. Next stop was het zonnebankcentrum, daar was het de bedoeling om een halfuurtje onder de zonnebank te liggen voor het verkrijgen van een mooie egale bruine teint, maar ons biebieke was in slaap gevallen waardoor ik zowat een zonneslag heb gekregen, een zonnebankslag dan, mijn poep was helemaal verbrandt en het doet nu zelfs nog pijn als ik ga zitten. Met de benen ver uit elkaar, want gewoon lopen deed te veel pijn, ging ik wandelend verder naar de volgende en laatste halte, dat was het saunacentrum en ik dacht, jaaa!! eindelijk eens relaxen, alles er eens goed afzweten in de sauna om dan vervolgens in het zwembad lekker af te koelen.  Eens in het zwembad, wie komen we daar tegen ? Anke, weet ge nog? De showtrut van ons klas, de stress begint spontaan in mijn lijf op te komen ,wat  blijkbaar ook effect had op mijn darmen. Het zwembad werd eventjes een bubbelbad. Gek genoeg heeft Anke mij gewoon niet herkend en daar ben ik maar al te blij om! Na een lange maar toffe dag keerden we terug naar het huis van donna waar pizza ons zat op te wachten. Van deze dag heb ik echt genoten!

Oh ja, helemaal vergeten, ik ging jullie nog vertellen over mijn gemene plannetje. Tja dat vertel ik jullie de volgende keer wel, ik ben moe, morgen is het ten slotte weer school.

Dikke kus, Noa Bosmans

23-11-2008 om 16:23 geschreven door Noa Bosmans  

Vandaag is het weer één van die dagen dat ik van de aardbol zou willen verdwijnen. Een mooie toekomst met Wout zit er dus al zeker niet meer in. Ik zal even duidelijk maken wat er gebeurd is. Na school liep ik enthousiast naar Wout toe maar op het moment dat ik hem een kusje op zijn wang wilde geven, kwam Anke, de beste vriendin van Caroline tussen ons gekropen, duwde mij op de grond en begon passioneel met hem te zoenen! Ik had het moeten weten. Het briefje, de afspraakjes. Het was te mooi om waar te zijn. Dat had ik toch moeten weten. Natuurlijk dat Wout geen gevoelens heeft voor mij. En zijn email adres: ikbenverliefd@hotmail.com, hoe kon ik zo dom zijn om dit te geloven. Het was dus allemaal een gemene grap van Caroline. Ze had gezien hoe ik elke speeltijd naar hem zat te staren. Ze had gemerkt dat ik rood werd elke keer dat hij mijn richting uit kwam. Ze wist wat ik voor hem voelde en ze vond het natuurlijk hilarisch om me hiermee extra hard te kwetsen. Dat is haar zeker gelukt. Het ergste is dan nog dat Caroline hem betaalde voor elke dag dat hij met mij doorbracht. En zelfs dat volstond niet, hij wilde absoluut geen dag langer doen alsof hij verliefd op me was. Ik ben wel blij dat ik geen moeite heb gedaan om een sexy foto van mezelf te maken. Als ik dat gedaan had zou die nu, tien keer uitvergroot, overal op school hangen. Daar ben ik zeker van. Ik voel me echt verschrikkelijk,  maar ik heb besloten om niet van school weg te blijven. Ik ga mijn problemen niet ontvluchten. Caroline mag niet denken dat ze gewonnen heeft! Deze rotstreek motiveert me nog een tikkeltje meer om door te gaan met mijn snode plan. Ik moet en ik zal wraak nemen.

Noa Bosmans

05-11-2008 om 15:07 geschreven door Noa Bosmans  

Volgende week is het eindelijk herfstvakantie! Daar heb ik al vanaf de eerste schooldag naar uitgekeken. Nochtans voel ik me tegenwoordig wel wat beter op school, nu ik naast Donna en Tinne ook Wout heb als vriend. Caroline doet de laatste tijd wel erg geheimzinnig. Ik zag haar eergisteren, verscholen achter een hoekje, samen met twee andere barbies uit het clubje, naar me kijken terwijl ik met Wout praatte. Het leek wel alsof ze er plezier in hadden om mij met hem te zien. Ik begin me dus stilaan af te vragen wat ze in hun schild voeren. Waarschijnlijk bedenken ze weer iets afschuwelijks om mijn geluk te verpesten. Maar dat zal ik niet laten gebeuren! Morgen ga ik na school mee chillen met Tinne en Donna in café “de blauwe neus”. Daar ga ik met hen mijn plannen bespreken om Caroline eens een poets te bakken. Ik moet tenslotte niet met mijn voeten laten spelen, nu is het mijn beurt om de bitch uit te hangen. Ik ben te weten gekomen op wie Caroline een oogje heeft en daar ga ik misbruik van maken. De jongen in kwestie is Damian en toevallig zit ik naast hem in de klas. Ik heb hem nog niet op de hoogte gebracht maar misschien hoeft dat niet eens, wie weet lukt mijn plan zonder dat hij er iets van merkt. Ik heb namelijk al een briljant idee. Eerst en vooral ga ik een email adres aanmaken met de naam Damian_456. Dan voeg ik Caroline toe op msn en chat ik met haar alsof ik Damian ben. Als ik dan een afspraakje met haar regel zal ze niets vermoedend in mijn val trappen! Maar er mag absoluut niets fout gaan en daarom ga ik alles piekfijn organiseren samen met Donna en Tinne. Over het verdere verloop laat ik jullie zeker nog iets weten.

Noa Bosmans

05-11-2008 om 15:06 geschreven door Noa Bosmans  

Jullie zullen dit niet geloven, maar ik heb echt de geweldigste, meest fantastische week van mijn leven beleefd. Het begin van de week was nogal saai en ging z’n gewone gangetje. Caroline die rotte opmerkingen blijft maken over mij, Damian die nooit oplet en noem maar op. Gelukkig ben ik de school al wat gewoon en liep ik geen verkeerde klassen meer binnen. Ik bleef wel piekeren over dat briefje dat twee weken geleden in mijn boekentas zat. Was het nu wel of niet van Ashton en zou ik ingaan op zijn verzoek. Ik brak me het hoofd erover, ik wist echt niet wat ik moest doen. Wie weet maakte ik me wel belachelijk voor de hele school en zou ik maandenlang gepest worden. Het bleef dag en nacht door mijn hoofd spoken. Woensdagnamiddag kon ik gelukkig mijn zinnen wat verzetten want Donna had me meegevraagd naar ’t stad om wat te gaan shoppen. Het was een zalige dag en we hebben goed kunnen praten. Ze vroeg me wat ik ging doen met dat briefje. Zij vond natuurlijk dat ik mijn kans moest wagen en er moest op ingaan. Maar ze raadde me wel aan om geen sexy foto door te sturen, gewoon voor de zekerheid. Ik dacht de hele avond na over dat idee en nam een besluit! Ik zette me achter mijn laptop, luisterde naar muziek van Snow Patrol en ging op zoek naar een geschikte foto die ik zo eventueel zou doorsturen. Ik haalde diep adem, opende een nieuw mailbericht en bedacht een leuke tekst om bij de foto te sturen. Natuurlijk kon ik niet beginnen met: “Hey Ashton”. Dán zou ik me pas belachelijk maken. Ik besloot maar iets heel banaals te sturen. “Hey, alles goed met je? Hier een foto van mezelf zoals je vroeg. Ik hoop snel iets van je te horen! Kus, Noa.” Ik voegde er een foto van mezelf bij in een marcelleke van op Kandarock vorig jaar. Met een bevend hand sleepte ik de muis naar “verzenden”. Even twijfelde ik nog, maar klikte er impulsief toch op. “Oh nee, wat heb ik nu gedaan!” ging er door mij heen. Maar die twijfel trok snel genoeg terug weg toen ik op het scherm keek en zag staan: “U heeft 1 nieuw bericht van Wout van den Bossche.” Ik opende de mail. Het briefje was dus toch van hem en wat heeft hij een mooie naam, echt een naam die perfect bij hem past. Ik kon totaal niet geloven wat ik las. Hij stuurde dat hij me mooi vindt en dat hij met me wil afspreken! Morgen, na school, aan de kaai. Ik voelde mijn hart in mijn keel bonzen, mijn handen voelden klam aan en ik voelde mijn gezicht rood aanslaan. Ik las het bericht wel 20 keer opnieuw omdat ik het nog altijd niet kon geloven dat hij met mij, Noa Bosmans: het buitenbeentje, wou afspreken. Ik twijfelde geen moment en stuurde meteen terug. De volgende dag, gisteren dus, kon ik aan niets anders meer denken dan aan hem. En eindelijk was het zover. Hij stond me op te wachten aan de schoolpoort en ik besefte dan pas dat het echt gebeurde en geen droom was. We hebben wel 2 uur lang gepraat over van alles en nog wat. Spijtig genoeg moest ik naar huis vertrekken, want het liefst wou ik nog de hele avond bij hem blijven. Net voor ik doorging gaf hij me nog een lief kusje op mijn voorhoofd. We wisselden nog snel gsm-nummers uit voor we elk een kant uitgingen. Daarom loop ik dus nu op wolkjes en voel ik me in de 7^de hemel. Ik ben in weken niet meer zo gelukkig geweest. Wout stuurde net nog een lief berichtje dat hij zo snel mogelijk weer met me wil afspreken. Ik kan alvast niet meer wachten en jullie waarschijnlijk ook niet. Meer (hopelijk goed) nieuws volgende week.

X Noa

25-10-2008 om 10:19 geschreven door Noa Bosmans  

Deze week begon al heel wat minder goed dan vorige week. De avond nadat ik het briefje had gekregen, heb ik de hele nacht wakker gelegen, denkend aan MIJN Ashton. Al een geluk dat het die volgende dag sportdag was, anders had ik zo’n zwaar concentratieprobleem gehad. Op de sportdag ging ik samen met Tine schaatsen en skiën in Wilrijk, ik was echt zo blij dat ik haar kende, anders was ik moederziel alleen geweest. Mm nja, Caroline en haar kliekske waren er ook. Ik weet niet wat ze allemaal tegen haar vriendinnen had zitten zeggen over mij, maar ze bekijken me allemaal wel héél vies. Maar ik ga niet laten merken dat ik me daar lastig bij voel. Het schaatsen zelf was wel leuk, alleen waren mijn tenen er afgevroren. Tijdens de middagpauze zat ik helemaal alleen omdat Tine gaan roken was. Enkele tafels achter me, hoorde ik Caroline praten. Was ze nu over MIJ bezig? Zei ze nu echt dat IK in een afkickcentrum had gezeten? Hoe kwam ze daar nu bij? Logisch dat ze me raar bekijken. In de namiddag gingen we skiën, ik had nog nooit zo graag thuis geweest. Gewoon in men bedje met men knuffeltje. Het weekend was tenminste positief. De enige reden hiervoor was dat ik twee dagen verlost was van het geroddel en het gestaar van iedereen. Na het weekend keek ik al op om weer naar school te gaan. Ik werd toch wel een pak vrolijker toen ik mijn Ashton zag passeren. Hij lachte zelfs naar me. “Zou het briefje dan toch van hem komen?” Dacht ik weer net iets te luid bij mezelf. Drie keer raden wie dat gehoord had.. ja Caroline dus. In het diepst van mijn hart hoopte ik dat ze hierover zou zwijgen. Enkele dagen later begon het dus al. Ik had nogmaals voor mezelf besloten om niet te reageren op het kinderlijk gedrag van Caroline maar ik kon het niet meer bedwingen na wat ze me zei over Ashton. Ze kwam naar me toe en zei: “Hé meiske, ik wil je maar even zeggen dat je hem beter met rust kan laten, jaja je weet wel over wie ik het heb! Hij is toch niet verliefd op jou en daar ben ik wel zeker van. Blijf gewoon uit zijn buurt.” Ik was emotioneel compleet ingestort. Ik was me ziek gaan melden op het secretariaat zodat ik naar huis mocht en gewoon weg kon zijn van school. ’s Avonds kreeg ik onverwachts telefoon van Donna. Donna was een meisje waar ik enkele uren in de week les mee had. Ik weet niet hoe ze aan mijn nummer kwam, maar door met haar te praten, voelde ik me al een pak beter. Ze vertelde me dat ze wist dat ik niet echt ziek was en ze op de hoogte was van de hele situatie. Ze zei me ook dat ze Caroline met mijn Ashton had zien praten. Wat moet ik hier nu van denken? Kwam het briefje nu echt van Ashton en wilde Caroline er alles over te weten komen of had Caroline het geschreven om me te pesten? Dat ga ik zeker uitzoeken. Ik weet nu dat ik gesteund wordt door Donna en dat heeft me echt geholpen met mijn zelfvertrouwen. Ik hou jullie zeker op de hoogt van mijn avonturen.

Noa Bosmans

17-10-2008 om 16:45 geschreven door Noa Bosmans  

Het was een schitterende week, ik voelde me, al is het misschien maar voor even, gelukkig en gewenst. Maar toch slaag ik er na 3 weken nog altijd in om de verkeerde lessen binnen te wandelen. Dat is nou weer iets typisch voor mij. Maar nu was het toch wel juist de les van die knappe jonge zeker waar ik binnenliep. Ik zag hem daar zitten met zijn hemdje en piekjes haar, pas na een paar minuten had ik het door dat ik daar nog altijd stond, versteend, hem aankijkend en een beetje kwijlend. Shit wat moest ik nu weer zeggen, en wat flapte ik er uit? " Ik ben verliefd. Eeum nee verdwaald.". Ooh nee wat had ik nu gezegd, heel die klas was mij maar aan het uitlachen en aan het bekijken. Ik draaide me zo snel als ik kon om en struikelde het klaslokaal uit. Nu zullen jullie, mijn trouwe bloglezers, zich misschien afvragen wat is daar nu zo geweldig aan dat dat je hele week zo schitterend maakt. Maar wacht dat is nog niet alles, toen ik dat klaslokaal zo snel mogelijk uitliep kon ik het toch niet laten om toch nog een laatste keer naar die ooh zo knappe jonge te kijken. En als ik het goed gezien heb knipoogde hij naar mij. Naar mij!! Niet naar iemand anders maar naar mij. Allé als ik het goed gezien heb want het kan ook zijn da hij gewoon knipperde met zijn ogen. Maar nee dat zal wel niet. Misschien voelde hij ook iets voor mij. De rest van de dag liep ik op wolkjes, de zoveelste nare opmerkingen van Caroline gingen het een oor in en het ander oor uit. Dit ergerde haar duidelijk want op een gegeven moment zei ze zelfs niets meer. Zelfs niet toen de inhoud van men boekentas op de grond viel toen ik met mijn verstrooide, nee nee verliefde kop mijn boekentas ondersteboven oppakte. Tine had het ook door dat er iets met me was, maar ik wou het haar nog niet vertellen want ze was ook heimelijk verliefd op de onbekende maar lekkere jongen. Zeg ik moet eigenlijk is dringend zijn naam vragen aan iemand want nu ik eindelijk weet dat hij ook iets voor mij voelt moet ik wat stappen ondernemen. Wie weet is van look veranderen, maar dat zijn zorgen voor later. S’ nacht was droomde ik natuurlijk over hem. Weet je wat, ik ga hem Ashton noemen. Die naam past wel bij hem, maar voor eventjes tot ik zijn echte naam te weten kom. De volgende dag gebeurde er weer iets waar ik alleen nog meer van begon te dromen. Ik kwam terug van het toilet en ik zag dar er een briefje in mijn boekentas stak. Zoals ik ben begon ik weer te fantaseren over Ashton. Had hij dit briefje geschreven? Ik lachte van oor tot oor, men week werd alleen maar beter. Gebeurde dit nu echt? En dan nog wel bij mij? Was het een vergissing? Nee ik denk het niet, er is maar één iemand op de hele school met zo een antieke boekentas als ik dus het kon onmogelijk een vergissing zijn. Sorry nu ben ik jullie in spanning aan het houden over de inhoud van het briefje. Er stond dus: " Ik ben ook verliefd op jou. Ik wil met je afspreken. Als je me ook ziet zitten stuur dan een sexy foto van jezelf naar het e-mailadres ikbenverliefd@hotmail.com. xxx je geheime aanbidder. ". Wat moest ik nu doen? Als het een grap is hangt men foto rond in het school. Maar als het nu geen grap is en het is Ashton. Ik zit weer met een dilemma, ik zeg het je het is niet fijn om mij te zijn. Volgende week meer avonturen van mezelf en dan heb ik misschien al beslist wat ik ga doen met die foto.

Noa Bosmans

08-10-2008 om 19:14 geschreven door Noa Bosmans  

Er is weer een week voorbij en weer zoveel gebeurd. Ik ken de weg nog niet in de school dus ik slaag er nog steeds in de verkeerde lessen binnen te stappen. Wat natuurlijk een zeer gênant gevolg heeft. Dan krijg je steeds weer al die blikken van die mensen van ‘wat doet da hier?’. De enige die mij dan toch een beetje helpt is Tinne. Enkel zij praat soms tegen mij en niet te vergeten Damian doet dat ook. Al is het enkel om iets te vragen. Hij lijkt er al gretig gebruik van te maakt dat hij naast me zit. Nu moet hij nog minder opletten dan dat hij voordien al deed, wat dus ook niet veel was. Hij ligt meer te slapen dan wat anders. Omdat ik er toch een beetje bij wil horen laat ik hem altijd toe om alles over te schrijven wanneer hij het vraagt. En hij vraagt het dus iedere dag, elk uur. Om de slechtste van de klas te zijn is hij nu wel een opvallend goede leerling zelfs een van de beste van de klas. Enkel ik weet natuurlijk waarom. Al zou het mij niet verbazen dat iedereen mijn taken mee overschrijft want de punten liggen hier wel verdacht hoog in deze klas. Al bij al dus niet zo’n leuke week maar de ergste dag was toch wel woensdag. Ik was blij dat het maar een halve dag was. We hadden eerst seminari humane wetenschappen waar groepjes moesten gekozen worden voor een werk waar we bijna heel het schooljaar mee gaan bezig zijn. Natuurlijk een hele discussie in welke groep ik terecht zou komen. Niemand wou mij. Uiteindelijk heeft Tinne, na lang overleg met haar vriendinnen uit haar groepje, mij er maar bijgelaten. Wat dik tegen de goesting was van die andere meisjes. Vooral Caroline dan. Ik had het van de eerste dag al door. Ik kwam de klas binnen en roddeltante begint al. Maar woensdag was het nog erger dan die eerste schooldag. Niet enkel over mij praten achter mijn rug maar nu ook al recht in mijn gezicht. We zaten dus in de pc-klas in onze groepjes naar een onderwerp te zoeken. Stelde iemand voor: ‘laten we als onderwerp mode en fashion nemen.’ Waarop Caroline zichzelf dus niet kon inhouden en wel moest antwoorden: ‘dat gaat toch niet, iedereen moet een beetje feeling hebben met dat onderwerp en dat is zeker niet waar in Noa haar geval.’ Vele opmerkingen volgden maar die heb ik al verbannen uit mijn geheugen. Normaal kan ik tegen zo’n stomme opmerkingen maar vandaag was het te veel. En wat je dan natuurlijk niet mag doe is beginnen wenen en wat doet bibike natuurlijk --> wenen. Ik ben gewoon die klas uitgelopen. En heb de rest van die voormiddag op de wc doorgebracht. Dat was echt geen dag om naar terug te kijken. Het enige lichtpuntje van deze week was, dat ik gevonden heb waar die knappe gast, die ik gezien had op de eerste schooldag, altijd staat tijdens de speeltijd. Natuurlijk heb ik ook mijn eigen plekje gevonden (wat helemaal alleen is ergens in een hoekje) waar ik hem steeds goed kan zien staan. Ok, als ik het zo lees lijk ik wel een stalkster. Wat dus helemaal niet de bedoeling is. Je moest hem zelf eens zien. Je zou er gewoon een foto van boven je bed willen plakken. Maar ja, het is toch niet gemakkelijk op zo een nieuwe school hoor. Ik ben en blijf een buitenbeentje.

02-10-2008 om 16:39 geschreven door Noa Bosmans