Jullie zullen dit niet geloven, maar ik heb echt de geweldigste, meest fantastische week van mijn leven beleefd. Het begin van de week was nogal saai en ging zn gewone gangetje. Caroline die rotte opmerkingen blijft maken over mij, Damian die nooit oplet en noem maar op. Gelukkig ben ik de school al wat gewoon en liep ik geen verkeerde klassen meer binnen. Ik bleef wel piekeren over dat briefje dat twee weken geleden in mijn boekentas zat. Was het nu wel of niet van Ashton en zou ik ingaan op zijn verzoek. Ik brak me het hoofd erover, ik wist echt niet wat ik moest doen. Wie weet maakte ik me wel belachelijk voor de hele school en zou ik maandenlang gepest worden. Het bleef dag en nacht door mijn hoofd spoken. Woensdagnamiddag kon ik gelukkig mijn zinnen wat verzetten want Donna had me meegevraagd naar t stad om wat te gaan shoppen. Het was een zalige dag en we hebben goed kunnen praten. Ze vroeg me wat ik ging doen met dat briefje. Zij vond natuurlijk dat ik mijn kans moest wagen en er moest op ingaan. Maar ze raadde me wel aan om geen sexy foto door te sturen, gewoon voor de zekerheid. Ik dacht de hele avond na over dat idee en nam een besluit! Ik zette me achter mijn laptop, luisterde naar muziek van Snow Patrol en ging op zoek naar een geschikte foto die ik zo eventueel zou doorsturen. Ik haalde diep adem, opende een nieuw mailbericht en bedacht een leuke tekst om bij de foto te sturen. Natuurlijk kon ik niet beginnen met: Hey Ashton. Dán zou ik me pas belachelijk maken. Ik besloot maar iets heel banaals te sturen. Hey, alles goed met je? Hier een foto van mezelf zoals je vroeg. Ik hoop snel iets van je te horen! Kus, Noa. Ik voegde er een foto van mezelf bij in een marcelleke van op Kandarock vorig jaar. Met een bevend hand sleepte ik de muis naar verzenden. Even twijfelde ik nog, maar klikte er impulsief toch op. Oh nee, wat heb ik nu gedaan! ging er door mij heen. Maar die twijfel trok snel genoeg terug weg toen ik op het scherm keek en zag staan: U heeft 1 nieuw bericht van Wout van den Bossche. Ik opende de mail. Het briefje was dus toch van hem en wat heeft hij een mooie naam, echt een naam die perfect bij hem past. Ik kon totaal niet geloven wat ik las. Hij stuurde dat hij me mooi vindt en dat hij met me wil afspreken! Morgen, na school, aan de kaai. Ik voelde mijn hart in mijn keel bonzen, mijn handen voelden klam aan en ik voelde mijn gezicht rood aanslaan. Ik las het bericht wel 20 keer opnieuw omdat ik het nog altijd niet kon geloven dat hij met mij, Noa Bosmans: het buitenbeentje, wou afspreken. Ik twijfelde geen moment en stuurde meteen terug. De volgende dag, gisteren dus, kon ik aan niets anders meer denken dan aan hem. En eindelijk was het zover. Hij stond me op te wachten aan de schoolpoort en ik besefte dan pas dat het echt gebeurde en geen droom was. We hebben wel 2 uur lang gepraat over van alles en nog wat. Spijtig genoeg moest ik naar huis vertrekken, want het liefst wou ik nog de hele avond bij hem blijven. Net voor ik doorging gaf hij me nog een lief kusje op mijn voorhoofd. We wisselden nog snel gsm-nummers uit voor we elk een kant uitgingen. Daarom loop ik dus nu op wolkjes en voel ik me in de 7de hemel. Ik ben in weken niet meer zo gelukkig geweest. Wout stuurde net nog een lief berichtje dat hij zo snel mogelijk weer met me wil afspreken. Ik kan alvast niet meer wachten en jullie waarschijnlijk ook niet. Meer (hopelijk goed) nieuws volgende week.
