Herinneren jullie je nog, vorige week, dat ik een zwangerschapstest ging halen? Wel, zaterdag ben ik naar de apotheek in Boom gestapt en vroeg met rode wangetjes een zwangerschapstest. Ik besloot het maar onmiddellijk te doen als ik thuis kwam. Ik las de bijsluiter aandachtig, ging over de pot hangen, probeerde goed te mikken en ziezo, 3 minuten wachten. Die 3 minuten leken wel een eeuwigheid. Moest ik zwanger zijn, zouden de bolletjes roze kleuren. Ik durfde echt niet te kijken. Na tien minuten oké ik ga zien,, nee ik zal nog even wachten besloot ik toch om te checken. Gewoon wit wit wit wit wit. Zelfs witter dan de huid van die seut op ons school, wit. Dit was echt verontrustend aangezien ik nog zieker ben geworden. Zondag was het ongeveer 4 keer per dag alles uit mijn lijf kotsen. Maandag liep dat op tot 6 keer en dinsdag heb ik ongeveer om de 2 uur alles gegeven. Natuurlijk was de mama weer eens bezorgd en moest ik naar de dokter. Die heeft dan vervolgens bloed getrokken. Ik dacht dat ik bijna ging flauw vallen. 3 volle dagen heb ik dan moeten wachten op de uitslag. Die 3 dagen leken net zon eeuwigheid als die 3 minuten voor de roze bolletjes en zeker omdat ik Tim niet heb kunnen zien. Het zou nogal een verwelkoming geweest zijn, dag schat kus kots. Nene dat wou ik hem niet aandoen. Bon terug naar de uitslag van het bloedresultaat. Normaal sturen ze die altijd eerst naar je huisarts maar de papa weet ook veel van die medische slash chinese taal aangezien hij een chirurg eerste klas is en wou hem eerst zelf lezen. De brief dus, daar lag hij dan donderdag ochtend op de mat voor de deur. Een spierwitte brief, net zoals de witte bolletjes op mn zwangerschapstest, wat dus goed nieuws zou kunnen betekenen, of ook niet. Mn vader opende de brief, las hem aandachtig en werd vervolgens nog witter dan de brief en viel tenslotte, stokstijf als een plank tegen de grond. Oké ik kan nu zeggen dat ik niet snel bang was maar op dat moment heeft mijn hartslacht nog nooit zo snel geslagen. Toen hij weer bij zn positieve was vertelde hij me het heugelijke nieuws. Moet je mn reactie weten? Oh my god, och god mne lieven heer, shit, fuck, damn, klote, verdoeme, tis ni waar ! oe kan da nu?? Neeee, ik ga van tdak springen, nee ! vant hoogste gebouw ier int stad ! of neee ik spring uit een vliegtuig en doe bewust mijne parachut niet open of nee ! ik ga mee naar de ruimte met de Russen, 99.9 % dat die toch crashen. En vervolgens vloeide er wel duizende tranen, ge kon er een zwembad mee vullen, ondertussen werd dit hele stadium nog wel eens onderbroken door een kotsaanval of 2. Oké ik denk wel dat ik nu klaar ben om te zeggen wat de diagnose is. Pff, mn leven is gedaan. In de brief stond dus dat ik seropositief ben gevonden en dat ik momenteel lijdt aan een lichte buikgriep wat dus nu 10 keer zo erg is dan zonder dat sero-monster. Ik ben nu opgenomen in het ziekenhuis en ben er echt aan het onderdoor gaan. Tim weet het nog niet eens, hij denkt waarschijnlijk dat ik van de aardbol ben verdwenen. En dan nog, hoe moet ik het hem in godsnaam vertellen? Hey timmyboy, ge ze seropositief. En waarom is hij niet ziek? Waarschijnlijk heeft hij de cola truc weer toegepast zodat het meisje niet eens de kans had om hem te vertellen dat ze seropositief was ofzo. Achja daar heb ik nu genoeg tijd voor om over te piekeren. Ik ga jullie nu laten want de verpleegsters zijn hier. Hopelijk tot volgende week, of misschien ook niet
