Beste lezer, ik ben Noa Bosmans, 17 jaar wonende in Boom. Dit is mijn eerste blog.
Ik hield me voor enkel de meest spannende belevenissen neer te pennen, maar deze week was voor mij in zijn geheel opwindend. Ik zou naar een nieuwe school gaan (OLVI-Boom). Ik kreeg al rillingen bij de gedachte alleen al. Hoe hard ik ook probeer, héél sociaal aangelegd ben ik niet. Vrienden maken zou dus een regelrechte ramp kunnen worden. Bij de inschrijvingen verzekerde de directeur van mijn bouw me dat de mensen uit de humane richting moeiteloos nieuwe leerlingen in de groep zouden opnemen. De eerste dag werd ik opgewacht door ene mevrouw Teutels die mij en 2 jongere leerlingen die ook nieuw waren op school een rondleiding gaf. Mijn eerste indruk was dat de gebouwen enorm waren
Hier zou ik wel eens een kaart voor nodig hebben. Later die dag werd ik voorgesteld in mijn nieuw klas. Ik had gehoopt dat ik bij die knappe jongen zou zitten waarvan ik eerder al een glimp had opgevangen, maar het mocht niet zijn. De enige jongens in mijn klas waren Robbe, Michiel en Damian. Ze waren niet lelijk maar vergeleken met die andere jongen maar slappe pis. De rest van mijn klas bestond uit zon 15 meisjes
het grootste deel blond met blauwe ogen. Het vloekte verschrikkelijk met mijn enorme rosse krullenkop en mijn bruin - groene ogen. Vooral de meisjes genoten er eens goed van dat ze mij van kop tot teen konden bezien, ze gaven hun ogen de kost en wisselden veelbetekenende blikken uit. Je weet wel zon Wat draagt zij nu toch-blikken.
De jongens daarentegen gunden me geen blik, ze waren te druk in hun eigen wereldje geloof ik.
Het was een stel dromers. Ik kreeg een plek toegewezen van onze klastitularis: meneer Deroet.
Ik werd geplaatst tussen Damian (die me waarschijnlijk nog niet eens had opgemerkt) en anke (die deed ALSOF ze me niet had opgemerkt en druk bezig was met frutselen aan eerst haar nagels en vervolgens haar blonde haren. Op deze plaats zit ik nu nog steeds. Op een week tijd is er nog niet veel verandert
De tweede dag zag Damian plots dat ik naast hem zat en vroeg wat ik daar kwam doen
hij had me dus eindelijk opgemerkt. De derde dag werd ik aangesproken door Tinne, een meisje uit mijn klas. Ze was leuker dan de andere meisjes uit mijn klas ( net IETS minder blond).
Ze zei dat als ik iets nodig had ik altijd op haar kon rekenen. Vriendelijk, toch?
Zie je volgende week!
Noa Bosmans
