Het was een schitterende week, ik voelde me, al is het misschien maar voor even, gelukkig en gewenst. Maar toch slaag ik er na 3 weken nog altijd in om de verkeerde lessen binnen te wandelen. Dat is nou weer iets typisch voor mij. Maar nu was het toch wel juist de les van die knappe jonge zeker waar ik binnenliep. Ik zag hem daar zitten met zijn hemdje en piekjes haar, pas na een paar minuten had ik het door dat ik daar nog altijd stond, versteend, hem aankijkend en een beetje kwijlend. Shit wat moest ik nu weer zeggen, en wat flapte ik er uit? " Ik ben verliefd. Eeum nee verdwaald.". Ooh nee wat had ik nu gezegd, heel die klas was mij maar aan het uitlachen en aan het bekijken. Ik draaide me zo snel als ik kon om en struikelde het klaslokaal uit. Nu zullen jullie, mijn trouwe bloglezers, zich misschien afvragen wat is daar nu zo geweldig aan dat dat je hele week zo schitterend maakt. Maar wacht dat is nog niet alles, toen ik dat klaslokaal zo snel mogelijk uitliep kon ik het toch niet laten om toch nog een laatste keer naar die ooh zo knappe jonge te kijken. En als ik het goed gezien heb knipoogde hij naar mij. Naar mij!! Niet naar iemand anders maar naar mij. Allé als ik het goed gezien heb want het kan ook zijn da hij gewoon knipperde met zijn ogen. Maar nee dat zal wel niet. Misschien voelde hij ook iets voor mij. De rest van de dag liep ik op wolkjes, de zoveelste nare opmerkingen van Caroline gingen het een oor in en het ander oor uit. Dit ergerde haar duidelijk want op een gegeven moment zei ze zelfs niets meer. Zelfs niet toen de inhoud van men boekentas op de grond viel toen ik met mijn verstrooide, nee nee verliefde kop mijn boekentas ondersteboven oppakte. Tine had het ook door dat er iets met me was, maar ik wou het haar nog niet vertellen want ze was ook heimelijk verliefd op de onbekende maar lekkere jongen. Zeg ik moet eigenlijk is dringend zijn naam vragen aan iemand want nu ik eindelijk weet dat hij ook iets voor mij voelt moet ik wat stappen ondernemen. Wie weet is van look veranderen, maar dat zijn zorgen voor later. S nacht was droomde ik natuurlijk over hem. Weet je wat, ik ga hem Ashton noemen. Die naam past wel bij hem, maar voor eventjes tot ik zijn echte naam te weten kom. De volgende dag gebeurde er weer iets waar ik alleen nog meer van begon te dromen. Ik kwam terug van het toilet en ik zag dar er een briefje in mijn boekentas stak. Zoals ik ben begon ik weer te fantaseren over Ashton. Had hij dit briefje geschreven? Ik lachte van oor tot oor, men week werd alleen maar beter. Gebeurde dit nu echt? En dan nog wel bij mij? Was het een vergissing? Nee ik denk het niet, er is maar één iemand op de hele school met zo een antieke boekentas als ik dus het kon onmogelijk een vergissing zijn. Sorry nu ben ik jullie in spanning aan het houden over de inhoud van het briefje. Er stond dus: " Ik ben ook verliefd op jou. Ik wil met je afspreken. Als je me ook ziet zitten stuur dan een sexy foto van jezelf naar het e-mailadres ikbenverliefd@hotmail.com. xxx je geheime aanbidder. ". Wat moest ik nu doen? Als het een grap is hangt men foto rond in het school. Maar als het nu geen grap is en het is Ashton. Ik zit weer met een dilemma, ik zeg het je het is niet fijn om mij te zijn. Volgende week meer avonturen van mezelf en dan heb ik misschien al beslist wat ik ga doen met die foto.
